Klassement

. Spaanders . Hoeveel spaanders zie jij op een week? Nul of tien of nog meer? 'Waar gehakt wordt vallen spaanders' zegt het spreekwoord. Volgens een vrije vertaling gaat het dus om foutjes die tijdens het werk gemaakt kunnen/mogen worden. Natuurlijk maken mensen soms een fout. Sommige maken er zelfs meerdere. Maar al die kleine en grote spaanders maken het leven van een klant of bezoeker wel minder leuk. Afgelopen zondag trakteerden nicht en ik onszelf op een avondje uit. Ergens wat gaan eten en daarna een bezoekje aan een bioscoop. We kozen een niet al te sjiek restaurantje en een kleine bioscoop. In het restaurant zijn wel tien mensen aan het werk. Een hoop studentes en de eigenaar. Het restaurant heeft een L-vorm. Vanaf onze tafel kunnen wij dus niet zien waar de keuken is. Blijkbaar andersom ook niet. Heel af en toe komt er een serveerster bestellingen opnemen. Mensen die na ons binnen komen worden eerder geholpen. Als we eindelijk mogen bestellen duurt het nog 45 minuten eer ons eten op tafel staat. Een ongepoetste tafel waar de ketchup van de vorige eters nog ligt. Oh ja, bestek gaan ze nog even halen want dat waren ze vergeten.. Achter ons komen drie jonge mannen zitten. Met honger. En haast. Na 20 minuten is er alleen een serveerster langs geweest om de vuile borden van de vorige bezoekers op te halen en de belofte dat er zó iemand komt om de bestelling op te nemen. De mannen wachten niet langer en verlaten het pand om er nooit meer terug te keren. Niet lang na ons etentje komen wij aan bij de cinema. Het is er rustig. We kopen ons kaartje en gaan in de lobby zitten. Vier studenten staan achter de balie wat te keuvelen met elkaar. Buiten ons tweetjes is er verder niemand. Voor die balie ligt een hoop popcorn op de vloer. Ik zie dat. Mijn nicht ziet dat. De studenten die toch af en toe wat door die lobby heen lopen zien het niet. Of willen het niet zien. Vaak is het ook zo dat de vloer valt onder 'ja daar hebben wij een werkster voor'. Want een beetje extra werk doen gaan sommige mensen vast dood van (?) Nu weet ik dat er moeilijk aan personeel te komen is. Wellicht nog moeilijker om ze te houden. Begrijp ik allemaal. Horeca zal soms niet het leukste beroep of bijbaantje zijn. Waar ik me wel enorm aan stoor is het feit dat er mensen overal aan het werk zijn die geen opleiding of goede inwerkperiode gehad hebben. Dat ik als klant daardoor een minder leuke avond heb. Dat je zoals afgelopen zondag het gevoel krijgt dat iedereen maar de zaak ingeschopt wordt en daar maar moet kijken of het lukt. Dat personeel niet uitgelegd wordt dat ze vooral veel rond moeten lopen én kijken of gasten iets nodig hebben. Dat zo gauw er mensen vertrekken tafels afgeruimd worden en ontsmet. Dat alles netjes moet ogen omdat klanten dat zien. Als ik een vieze vloer zie, dan denk ik dan zullen de toiletten hier ook wel smerig zijn. Niet iedereen is een vakman/vrouw. Dat hoeft ook niet. Maar wel iedereen zou van de eigenaar/manager mogen verwachten dat je een degelijke inwerkperiode krijgt zodat je weet wat er gedaan moet worden. En dat kost geld en tijd. Want voor een tijdje zal er iemand naast de nieuwe kracht moeten staan om het vak aan te leren. Maar misschien toch beter wel doen....want klanten hierdoor verliezen kost óók geld. .

VID-20200122-WA0013.mp4

VID-20200122-WA0008.mp4

dank jullie wel allemaal.

VID-20200122-WA0012.mp4

If you can’t fix it with ductape, use more. 😁😁😁

Hoewel t eten er nog niet eens zo slecht was had de tent inderdaad een sfeerloze uitstraling,ondanks de mensen die er werkten altijd vriendelijk waren,maar dat kunje ook zeggen van de toko van hun aan Belgische kant ,ook op de LAR in rekkem was t sfeerloos,dan reed ik ook veel liever door naar Roncq. Joost was natuurlijk wel een hele slimme zakenman;hij werkte vroeger als declarant bij Gaston Schul aan de grens in Wuustwezel,die in hetzelfde pand zat als "De Snackbar" Toen de uitbater van de snackbar een hartinfarkt kreeg en er mee wilde stoppen nam Joost t daar onmiddelijk over. Niet alleen eten en drinken kon je bij hem,maar hij begon ook met de verkoop van allerdaagse dingetjes die je dikwijls nodig had en nergens onderweg te krijgen waren,zoals: een stuk zeep,een handdoek,shampoo,een zakkam of een toiletzak,zelfs condooms had hij in het assortiment. De tijd van "er was nog geen behoefte aan of Joost verkocht t al"kwam later. Joost zn lijfspreuk was: het geld ligt op straat ,je moet t alleen oprapen.