Allemachtig! Mijn laatste bijdrage in mijn draadje is anderhalf jaar geleden! Sindsdien heb ik nog wel dit forum bezocht maar de laatste keer is ook vast weer een aanzienlijke tijd terug. Sorry. Maar zoals o.a. @doemijnbest destijds vroeg, vind ik dat het echt weer tijd is voor een update want er is heel veel veranderd en grotendeels positief. Ook gewoon leuk voor jullie om te lezen.
Inmiddels alweer ruim een jaar officieel gescheiden, officieel vrijgezel en dat bevalt mij uitstekend. Mijn moeder speurt diverse TV-programma's af of er een leuke dame voor me tussenzit, da's ergens wel weer grappig maar ook zinloos. Vrouwen... Leuk om (af en toe) iets gezelligs mee te doen, voor de rest red ik het prima zelf...
Medio vorig jaar heb ik de hypotheek rond gekregen, ex uitgekocht en het huis volledig in eigendom gekregen. Dit proces heeft helaas een heel jaar moeten duren a.g.v. vertragingen door Corona, de ex en haar advocaat ("blaffende honden"), maar uiteindelijk had ik de beste bewijslast in handen. Dankzij lage rente, automatische aflossing en lange looptijd, lach ik me steeds een breuk zodra ik er aan denk. Het stukje "onderdak" was verreweg de grootste stressfactor de afgelopen twee jaar, en dat is nu verdwenen. Zo blij!
Fysiek gaat het goed en ben ondertussen bij de fysio bezig met cardiotraining om mijn uithoudingsvermogen en spierkracht weer op niveau te krijgen. Door Corona-gerelateerde maatregelen ging ik er minder vaak op uit en dat merk je op den duur toch aan bepaalde dingen.
Psychisch gaat het ook goed, maar ik merk ook dat ik niet meer die "rots in de branding" ben, een deel van de stabiele nuchterheid ben ik kwijt. Misschien had ik wel teveel nuchterheid. Mijn verstand heb ik gelukkig nog steeds waarmee ik onnodige misverstanden kan voorkomen, maar dat "het beessie" toch een iets andere persoonlijkheid is geworden, merk ik zeker. Hopelijk is het iets positiefs. Tijd zal het leren.
Nou ja, "de tijd"... Door de lagere nuchterheid heb ik de tegenslagen uit het verleden afgesloten door afscheid te nemen van mijn "no options" kleine trouwe koekblik (Daihatsu Cuore van 22 jaar) en die te vervangen door een jonge "full options" Honda HR-V. Strak onderstel zonder sportieve aspiraties en comfortabel van A naar B, C, D, etc. terug naar A. Rondje Noord-Holland, Zeeland, Mergelroute of Drenthe. Heerlijk, gewoon een stukje toeren net als op de motor.
Vanuit het UWV blijft het stil terwijl ik vorig kwartaal herkeurd had moeten worden, waarschijnlijk heeft men nog steeds achterstand in te lopen, maar waarschijnlijk heerst ook daar Corona. Straks maar even een berichtje sturen naar mijn contactpersoon of reïntegratiebegeleidster (want die is al wel toegewezen), wanneer ik herkeurd ga worden. Misschien kan ik bij het UWV solliciteren, hihi.
Af en toe spit ik een variëteit aan vacatures door om mijn gevoel hiervoor te peilen. Wisselend. De makkelijkste keuze is weer een kantoorbaan (minst belastend, 36 upw, goed salaris) maar vrees dat ik daarop ook weer snel ben uitgekeken, hoewel dat natuurlijk sterk afhankelijk is van soort bedrijf, sfeer en collegialiteit. Althans mijn verstand zegt "kantoor", mijn gevoel wil liever gebruik maken van het C-rijbewijs, of wellicht kom ik uit ergens in het midden. Ik ben er nog niet uit, terwijl mijn handen jeuken om mezelf weer nuttig te voelen en een dagelijkse regelmaat op te bouwen.
Afijn, ik ben er weer (nog steeds).