Spring naar bijdragen

Klassement

Populaire bijdragen

Showing content with the highest reputation since 09-03-05 in Berichten

  1. Het is definitief: Het Chauffeursforum blijft bestaan! Er is de afgelopen week en weekenden veel overleg en PB- verkeer geweest, er zijn verschillende aanbiedingen geweest van leden om met name het 'eigenaarschap' op zich te nemen; dat was ook het moeilijkste punt... De financiën waren eigenlijk gelijk al meteen door meerdere leden toegezegd, de admins willen in ieder geval gedurende de overdracht aan blijven dus dat was het probleem niet. Er zitten toch wel wat haken en ogen aan het in eigendom hebben van een forum zo groot als dit, daarnaast was er de harde eis van Freddy en Wilbert dat er alleen een team van eigenaren een kans zou maken op overname. Het verdwijnen van het "Stop-topic" was eigenlijk al een teken aan de wand: er is een team van drie leden bereid gevonden hun nek uit te steken om de toko hier draaiende te houden. Zij nemen alle taken (inclusief de technische kant) op zich die bij het eigendom horen en wij als admins kunnen op de oude voet verder om hier qua inhoud de handel indien nodig wat bij te sturen. Nog niet alle taken zijn al verdeeld en alle poppetjes zitten nog niet op de juiste plek; er moeten nog veel details uitgewerkt worden. Tenslotte hebben Freddy en Wilbert besloten om het 'Admin Only' gedeelte leeg te halen en dat inmiddels ook uitgevoerd. Alle opgeruimde discussies, overleg tussen admins en eigenaren over de gang van zaken en bijvoorbeeld te geven waarschuwingen zijn verwijderd en dus niet meer in te zien. Zodoende is dit ook een start met schone lei. Zo hangt de vlag er nu bij, heel veel details moeten dus nog besproken en uitgewerkt worden maar Het Chauffeursforum blijft. Namens mezelf, maar ik denk ook wel namens de mede-admins bedank ik Freddy en Wilbert bij deze voor het genoten vertrouwen en wens de nieuwe eigenaren veel succes!!
    30 points
  2. Het eindresultaat!
    23 points
  3. Tegenwoordig in het blauw te spotten
    23 points
  4. Vrijdagmiddag in ontvangst mogen nemen..... Geen stapelbak met splitter meer en steeds kabels aan de containers hangen maar met een haakarm lekker op de aitomaat cruisen....nu al zin in. Vandaag eerst maar ff oefenen en maandag voor het eerst op pad.
    23 points
  5. het is een volvo geworden.. met stetter swing opbouw... er waren nog 4 collega's meer.. die er ook blij mee waren.. er stonden er nog meer die nog klaar gemaakt worden.. voor andere collega's ik ben er in ieder geval blij mee..
    22 points
  6. Alles in het gareel weer hier. Weer lekker aan het sturen. Werkzaam bij een werkgever in Friesland (van der Werff in Heerenveen). Elke dag tussen 17:00 uur en 20:00 vertrek ik vanuit Elshout in Brabant naar Heerenveen, daar koppel ik om en rij in de nacht terug naar Elshout. Van de andere kant vanuit Heerenveen pendelt er ook een chauffeur op en neer naar Elshout en weer terug (die doet dat met de LZV). ik val soms in op de nacht-LZV naar Enschede met glasbokken. heerlijk in de avond en de nacht rijden, geen stress meer van file's, tijdsdruk, en 40 uur in de week. (meer dan genoeg) het bevalt goed en heb het lekker naar mijn zin, alleen de Friese taal heb ik nog niet onder controle. Overdag tijd genoeg om dingen te doen, Beetje met de hond wandelen en zo.
    22 points
  7. Zo is ie uiteindelijk geworden. Staat nu nog 1 of 2 weken in Brakel om het koppelsysteem aan te passen. Aan mijn leeftijd 😂😂
    22 points
  8. ff geen verhaal over mij zelf maar over de oudste telg uit het geslacht Murpy. Lars rijdt dus uitzonderlijk vervoer. Veelal voor de olie en gas industrie hier. Wat vooral mij opvalt is dat ze die gasten OVERAL heen sturen om iets op te halen. LEEG! En dan staan die mannen met hun nette pak bij de fabriek en krijgen te horen: Domani domani. Voor 3 weken aan 1 stuk. Foutje van de transport besteller, maar alles wordt betaald. Dus ook hotel en eventueel vliegticket. Lars heeft een 3 weken "standbye " gestaan bij een windmolenpark in aanbouw. 4 trekkers gekoppeld aan een 5e met een trailer en lading. Ze zullen de pk's wel nodig hebben. Vorige week belde zijn baas hem om te vragen of hij wat actie wilde. Afijn, In Tromsø de vlieger naar Bergen gepakt, zijn wagen staat er nog wel ff. FF langs bij zijn vriendin en later op de dag een vlieger naar Schiphol. Aansluitend een vlieger naar de hoofdstad van de freistaat Bayern genomen. Daar was het te laat, dus hotel in en de volgende dag ergens een trekker op gehaald en op naar de oplegger. De oplegger stond nog aan/op Vipiteno, probleempje met de vergunning. Een riante 45 uur op de schijf later het groene licht. Hij mag rijden. Maar de Brenner autobahn ging het niet worden..... Zie op de bovenstaande afbeelding de route.... (afb komt van zijn telefoon) Na wat gedoe, zaterdagmorgen aangekomen aan de grens met Duitsland, aan de Salzburgkant. Daar is hij zondagavond weer gaan tuffen. En vanmorgen zat hij een 30km onder Leipzig op de A9. Maar, hij mag niet door de Elbetunnel en niet over die hoge brug bij Rendsburg. (Nee.. Moet dan de A1 op naar Lübeck. Dan B206 terug naar Bad Bremstedt de A7 weer op. En dan eerst weer helemaal rond Kiel en weer terug naar de A7 ). Leuk werk dat uitzonderlijk vervoer maar af en toe wordt je een beetje gaar van de regeltjes en dan vooral waar je niet langs mag. Hier de foto van met welk spul hij deze rit doet. Na zijn rit met 32m naar de frans/zwitserse grens kan hij nu ook een transport met 95 ton aan zijn cv toevoegen. Toch wel stiekum een beetje trots op mijn zoon. Hier zijn 32m avontuur.
    21 points
  9. Volgens mij heb jij iets tegen 65 + Nu je je C-E hebt,en zelfs ADR ,ben je "beroepschauffeur"en moet je leren omgaan met al deze dingen waar je je aan ergert. Als je dat niet kunt kun je beter ander werk gaan doen. En berg je maar: over een paar maanden,als de dagen weer wat langer worden, komen de 65 + ers( waaronder ikzelf ) met hun caravannetjes ook weer te voorschijn.
    21 points
  10. Een wijs besluit eind juni zat ik bij de bedrijfsarts aan het bureau, hij stelde de vraag "hoe is het ermee"? Ik begon te vertellen dat ik was afgevoerd met de ziekenauto en het hele verhaal daaromheen, die blik van de bedrijfsarts vergeet ik nooit meer, er kwam een diepe zucht van hem en begon te praten tegen mij op een toon dat het min of meer mijn eigen schuld was. Nu was ik er helemaal klaar mee met die man, ik vertelde hem dat het belachelijk is dat ik een reintegratie moet beginnen met 8 uur per dag. Normaal zou je eerst 2 tot 3 uurtjes werk doen per dag en dat 2 dagen in de week, maar zo werkt dat niet in het transport zei hij. Gewoon 8 uur... en erachteraan zei hij nog "take it or leave it". met andere woorden, ben je het er niet mee eens dan donder maar op, zo kwam het over. ik was helemaal verbouwereerd. "Ja maar mijn werkgever heeft soms werk voor 8 uur, maar het loopt altijd uit", " Dan laat je de auto maar staan onderweg en laat je je maar ophalen of met de trein naar huis". ok zei ik... begrepen. Ik was er wel klaar mee met de ziektewet, ik wilde weer aan het werk, alleen werkdagen van 12 tot 15 uur werken dat trok ik nog niet. Ik zat nu 7 maanden thuis en het werd er alleen maar slechter op, tenminste zo leek het. Ik werkte drie dagen in de week, meestal 8 tot 10 uur per dag. als ik had gewerkt dan voelde ik mij dodelijk vermoeid, was ik thuis voelde ik mij prettig maar moest wel bijtanken van de voorgaande dag. Ik moest iets verzinnen, want zo kon ik het niet volhouden en ging op zelfonderzoek uit. Waar ligt het aan vroeg ik mijzelf af, vind ik het nog leuk, nee zeker niet, maar lag dat aan de werkgever dan, of aan mezelf. ik kwam erachter dat het aan de werkgever lag, die maakte afspraken met mij maar kwam ze niet na. Ik ben in vaste dienst van een uitzendbureau, dus gegarandeerd altijd werk. Er was lzv werk beloofd maar dat kwam niet van de grond. Er werd mij een opleiding voor de mobiele kraan beloofd, maar dat liep ook spaak, werk met een kooiaap dan... nee toch niet sorry. Ik stond de laatste drie jaar overal voor open, reed voor wel 15 opdrachtgevers, maar elke keer als ik zei "leuk hoor, heb het goed naar mijn zin" mocht ik er niet meer rijden. Als laatste vaste opdrachtgever reed ik groenten en fruit in November van 2015... toen ging het licht uit. Tijdens mijn reintegratie werd ik bij diverse bedrijven geplaatst, een kraanbedrijf uit Tilburg met exceptioneel transport of een tuinder met 1 auto, beide bedrijven vroegen of ik niet bij hun vast wilde werken, 2 dagen op de auto en dan de rest van de week wat andere werkzaamheden binnen het bedrijf, daar had ik wel oren naar... totdat ze hoorden dat ik bezig was met een reintegratieproject en dat ik momenteel dus in de ziektewet zit. maar beide bedrijven waren hier niet van op de hoogte... "ja maar ik rijdt toch voor jullie via het uitzendbureau... en die hebben er nooit over gesproken met jullie?" Ik besloot mijn werkgever te bellen, na het bezoek eerder die dag die ik aan de bedrijfsarts had gebracht. Ik ga mijn werkgever maar eens duidelijk maken dat het tot hier is en niet verder en dat het hun schuld is dat ik niet beter wordt, en maar meer en meer achteruit ga. Ondertussen liep ik ook bij de psycholoog, die concludeerde dat het iets psychisch was en wel in de vorm dat gemaakte afspraken niet na werden geleefd en dat ik dus wel kon uitrekenen dat als ik in de ochtend begon met werken ik normaal kon zeggen dat ik acht uur later klaar was... maar helaas dat was dus nooit zo, het werd altijd meer dan 8 uur en dat ik daardoor gefrusteerd en vermoeid werd. Je hebt een volle accu voor 8 uur, maar je moet er 10 tot 12 uur mee doen dus je loopt continu in het rood. De volgende dag schoof ik aan bij de HR medewerker van mijn werkgever, ik deed verslag van het bezoek aan doktor horror de dag ervoor. ik vertelde over het feit... take it or leave it, dat ik overal voor open stond, desnoods het onkruid op de parkeerplaats wieden of de leaseauto's wassen, maar schei uit met 8 uur per dag, geef me werk voor een paar uur. of desnoods een lange tijd bij een opdrachtgever die weet wat ik mankeer en mij divers werk kan aanbieden voor 8 uur per dag, mijn herstel is gebaat bij vast werk en vaste tijden. Het antwoord was dat ze geen werk voor 8 uur hebben op een dag, ik noemde wat bedrijven op waar ze dat wel hadden. ook had ik wat voorwerk gedaan en een kennis gesproken die planner was bij een transportbedrijf, mijn werkgever zond bij dat bedrijf ook chauffeurs uit voor vaste ritten. In de avond om 19:00 uur beginnen en dan 2 keer op een avond naar Eindhoven heen en weer pendelen met een trailer. De kennis vertelde dat ze meerde chauffeurs hadden gehad, de ene reed met het kopschot een lantaarnpaal eruit de andere wist eindhoven niet te vinden dus ze waren op zoek naar iemand die blindelings het werk kon doen. Dit verhaal gaf ik aan bij de HR manager dat er dus WEL vast werk was met vaste tijden, ja dat wist zij niet... ik zal de planner bij het gesprek roepen. Na enkele minuten schoof de planner aan, ik begon te vertellen hoe ik er tegenover stond en wat ik er van dacht. Ook vertelde ik dat ik ze ervan betichte dat ik gewoon meedraaide in de gewone planning, en dat als het meer dan acht uur werd op een dag ik gewoon pech had. Dit werd mede veroorzaakt door personeelsgebrek, ik vertelde dat ik de auto maar moest laten staan na acht uur, maar eigenlijk was mijn werkgever er voor om mij in bescherming te nemen en die moet de opdrachtgever duidelijk maken dat ik na acht uur weer terug op de zaak moet staan met de truck, valt het niet in te plannen... dan gaat het gewoon niet door. ik eiste daar aan tafel dat als jullie geen werk binnen acht uur kunnen garanderen ik niet vertrek. De planner begon zich eruit te praten en vertelde dat er werk genoeg was binnen of maximaal acht uur, hij noemde zo 5 bedrijven op, de HR-manager keek met grote ogen de planner aan, ze zei niets maar ik zag ze denken... nu wel???? Ik vertelde over het vaste werk waar mijn kennis het over had... ze zouden het bedrijf van mijn kennis telefonisch benaderen die middag en mij laten weten hoe of wat. nooit meer iets van gehoord, alle beloftes en afspraken kwam men gewoon niet na. Ik had er nog steeds weinig vertouwen in, en bood aan om eventueel ander werk te gaan doen, magazijnwerk of op de heftruck, "ja je hebt wel ervaring op de heftruck maar geen certificaat"... 'nou dan geef maar een cursus voor de heftruck" (werkgever geeft ook opleidingen). ik dramde door, met als gevolg dat ik de volgende dag in het leslokaal zat, later die dag liep ik de deur uit met mijn heftruckcertificaat. ik dacht mooi... volgende week zullen ze wel met magazijnwerk komen... tuurlijk niet, ze belden wel op om te vertellen dat heftruck stukken minder verdiende, dat intereseert me niet zei ik nog, leuk werk is belangrijker dan geld, ja ik ga er maandelijks 600 euro op achteruit, maar ik kan het financieel hebben, dus kom maar op met het werk. Een dag later belde het uitzendbureau weer, ze hadden mooi werk voor mij, op de vrachtwagen, vaste tijden vaste adressen. De volgende dag zat ik met de planner in de auto onderweg naar het bedrijf, daar een gesprek gehad en ik had er zin in, het zag er goed uit wat ze vertelden. 4:45 uur vertekken met een bakwagen met linnengoed naar Amsterdam, op het Rembrantplein om 6 uur bij een hotel lossen en laden, dan naar krasnapolsky op de Dam en aan de achterkant van het hotel op de gracht lossen en laden, dan weer naar huis en om 10 uur einde dag. dat klonk goed. Er werden nog wat instructies gegeven, achter Krasnapolsky op de gracht mag je niet lossen, maar er is een parkeervak speciaal voor het laden lossen van Krasnapolsky, en daar pas jij precies in als je je laadklep laat zakken, denk eraan dat je niet op de weg lost want dan loopt alles vast. De volgende dag vol frisse moed de truck door de poort naar buiten en op naar Amsterdam, eerste hotel ging vrij soepel, op naar krasnapolsky, achteruit de straat in op de gracht, in het parkeervak neergezet... ligt het nou aan mij... wat liep ik te prutsen om die bakwagen in het parkeervak neer te zetten, het moest toch passen zeiden ze... na geklungel stond ik in het vak. Zo even lossen en laden en de dag zit er weer bijna op, ik loop naar achter om de laadklep te laten zakken... dat is raar... achter de truck heb ik een meter over, even naar de voorkaant van de truck lopen, nee de bumper staat al strak tegen de lantaarnpaal aan... huh!!!!!! Ben ik nou debiel. verderop was ook geen parkeerplaats dus ik stond in het goede vak, ook het bordje gaf aan dat ik bij de laad en losdeur stond van Krasnapolsky, de laadklep wilde een halve meter open en kwam toen al tegen een boom aan. Toch maar even aanbellen bij krasnapolsky, de deur ging open en ik zag de waskarren al staan 50 stuks... ik sprak iemand aan van de housekeeping hoe ze hier normaal lossen. "Normaal staan ze aan het begin van de straat met de truck om te lossen, zo'n 30 meter verderop en wandelen dan 50 keer heen en weer, dat doen ze omdat de auto te lang is voor het parkeervak"... ik snapte er geen ruk van. Ik besloot dat zeker niet te gaan doen, er was nog maar 1 optie... op de weg lossen, op de stoep ging ook niet want er staan overal Amsterdammertjes. alarmlichten aan en de weg op, laadklep zakken en net doen of je gek bent, na twee minuten stond er al een auto achter... "hee teringlijer hoelang duurt het nog", ik zei "50 karren eruit en 50 erin, dus een uur ben ik zo verder en als je gaat schelden ga ik ook nog koffiedrinken". na een half uur stonden er al 15 auto's achter, ik besloot om tussendoor even in het parkeervak te gaan staan met de truck, dus alles weer dicht en de auto achteruit het vak in om de auto's te laten passeren, daarna de auto weer de weg op en verder met de werkzaamheden, na 5 minuten stonden er weer 3 auto's, ik dacht bekijk het maar, eerst ik en dan jullie. Maar daardoor ga je wel harder lopen, loop je drie keer teveel, vergeet je soms een kar op de rem te zetten enz. na het lossen was ik 3 liter zweet armer en helemaal naar de kloten. Maar... taak volbracht, daar ging het om. op de zaak aangekomen sprak ik iemand die vroeg hoe het was gegaan, ik legde het verhaal uit... ja zei hij "ze sturen al jaren een te lange auto die kant op, maar niemand zegt er iets van ze klooien maar wat aan". Deze rit was op een zaterdag, ik kwam thuis en was er helemaal klaar mee, het transport is ziek, en het maakt het personeel alleen maar zieker. Ik sprak erover met mijn vrouw en kwam tot de conclussie... ik ga nooit meer achter het stuur zitten van een vrachtwagen, na het gebeurde in Amsterdam was het de druppel die er toe deed. Als chauffeur wordt er tovenarij van je verwacht, dit was al het zoveelste bedrijf waar je op pad werd gestuurd en zoek het maar uit hoe je het regelt, achteraf had ik in Amsterdasm de auto dicht moeten laten en naar huis moeten rijden. Maar dat doe je niet, tenminste ik had in mijn 17 jaar buitenlandcarriere geleerd om altijd een oplossing te zoeken. Ik had mij die dag als een echte "uitzendkracht" moeten gedragen en gewoon naar huis rijden. Maar ik was er dus klaar mee, ik ga uit het transport had ik besloten, de huisarts de psych hadden het al maanden tegen mij gezegd, de rest van mijn vrienden en familie ook al... "jongen ga nou dat transport uit". nu was het moment dat de knop bij mij ook omging. Ik ging gelijk op zoek naar heftruckvacatures... vond er zo 5 stuks binnen een paar minuten, maandag bellen nam ik me voor. Ondertussen vertelde mijn vrouw... ze had het al vaker gezegd... dat er bij haar werkgever personeel werd gezocht voor in de productie, mijn vrouw werkt bij een leerlooierij in Dongen, ja die... daar waar het stinkt. Maak er even een babbeltje had ze gezegd. Na dat babbeltje besloot ik naar mijn huidige werkgever te gaan en ontslag in te dienen, mijn vrouw haar werkgever wilde mij wel hebben. Mijn werkgever keek verrast toen ik zei dat ik ander werk had, "ja maar als je ontslag wil indienen dan moet ik je beter melden vanuit de ziektewet en dan moet je nog een maand doorwerken voor de volle 100 procent", ik stond erop om met wederzijds goedvinden uit elkaar te gaan, ze ging akkoord, ik vertelde waar ik ging werken en wat ik ging doen, ze waren nog verbaasder (is dat goed nederlands?), ja wat had je dan gedacht... dat ik weer ergens anders op de wagen ging zei ik tegen de HR-manager. Ik kreeg een beetje het gevoel van... oh je was dus al die tijd echt ziek. Ik vroeg om een getuigschrift... ik moest de HR-manager eerst uitleggen wat een getuigschrift was, nu wist ik het zeker... hier wilde ik niet langer in dienst zijn. Ik heb 2,5 week bij de nieuwe werkgever gewerkt, en heb nu vakantie van 3 weken. Het ruikt wat vreemd daar, maar na 3 dagen ruik je het niet meer. Men is wel happy met mij, de eerste dagen was ik simpel werk aan het doen. dag 4 kreeg ik uitleg over de grote tonnen waar de koeiehuiden in worden gewassen, die bedien ik nu, vrachtwagens die met verse huiden komen, die los ik met de heftruck en er is ook een mobiele kraan die de grote tonnen vult, ook daar heb ik al een paar uur mee mogen spelen buiten. om te oefenen, ook het inboeken van orders hebben ze al uitgelegd, na de vakantie willen ze mij dus ook gedeeltelijk op kantoor inwerken. Na 2,5 week werken maak ik de balans op hier op de camping (ja bedrijfssluiting voor 3 weken), ik ben helemaal happy, elke dag begin ik om 6 uur, en 's middags om 15:00 uur ben ik klaar, vaste pauze tijden, hele leuke collega's leuke groep mensen waar de klik goed mee is. Heb het er erg naar mijn zin, soms is het een beetje vies werk, maar dat boeit me echt niet, zelfs dat vind ik leuk. Financieel ga ik er op achteruit, maar ik ga weer fluitend naar mijn werk, en dat is me veel meer waard. ik had het 5 jaar eerder moeten doen, en de vrachtwagen... die mis ik totaal niet, het voelt als een opluchting, ik heb weer nieuwe uitdagingen in mijn werk en hele leuke collega's en een sociaal bedrijf. Eind Augustus beginnen we weer, heb er nu al zin in, de last van het transport is van mijn schouders, ik denk dat ik een goede keus heb gemaakt na 20 jaar achter het stuur te hebben gezeten. Mijn angst van de eerste werkweek was er om weer volledig een volle week aan het werk te gaan... en het is me meegevallen zelfs, heb 's avonds zelfs weer energie om iets te ondernemen. conclusie... ik weet niet wat me overkomt, nieuwe energie en de burn-out is spontaan verdwenen, en als ik in de middag om 3 uur naar huis rij en die vrachtwagens zie rijden denk ik maar 1 ding... dadelijk even lekker in de tuin zitten met een ... werken jullie nog maar even door. Uiteraard zal ik jullie op de hoogte houden van het wel en wee hoe het verder gaat. Eerst nog even mijn vakantie afmaken.
    21 points
  11. Vandaag was het zover, ik ben sinds 16.00 weer thuis na 27 dagen Radboud Nijmegen. Weer 100% gezond, al is dat voor mij nog moeilijk te geloven, maar dat vertrouwen moet ook weer terug komen. Tis een lange weg geweest vanaf 1-8-2023 met totaal 13 weken opname verspreid over 3 keer. Nu moet het bloedbeeld de komende 3 weken weer normaal worden en dat betekend regelmatig op controle bij de dagbehandeling en zo nodig een transfusie met bloed of bloedplaatjes zolang tot mijn beenmerg dit weer overneemt. Bedankt voor jullie berichtjes, en ik kijk er naar uit om over een tijdje weer met de vrachtwaggel op pad te gaan.
    20 points
  12. Vanaf maandag ben ik na 9 jaar niet meer te spotten met m'n Scania. Maar mag ik mijn rondjes met een mooie nieuwe Daf gaan maken. Zo nu en dan ben ik ook nog wel met trekker oplegger te spotten. Mijn allereerste echt nieuwe auto sinds ik chauffeur ben 😊
    20 points
  13. Sinds deze week met deze, een Scania S730. Verstuurd vanaf mijn SM-G965F met Tapatalk
    20 points
  14. De zomervakantie is weer in volle gang, en na een jaar hard ploeteren geniet ook ik weer van 3 weekjes vakantie. Weliswaar geen exotische reisjes naar verre oorden, of weken op een camping maar gewoon dicht bij huis. We houden het dus bij de gebruikelijke dagjes uit. Een pretpark, een dagje 'Schiphol behind the scenes', niets speciaals maar de jeugd moeten we ook tevreden houden. Vandaag stond Toverland Sevenum op het programma, een uurtje rijden en waar de rest van het gezin in de auto druk bezig is met van alles en nog wat, let ik - ook in mijn vakantie- uiteraard op wat er rondrijdt aan vrachtwagens en wat er links en rechts zo gebeurd op de weg. Op de heenweg, - amper een goeie tien minuten onderweg- zit er op de Burgemeester Bechtweg in Tilburg een vrachtwagen op een akelig dichte afstand achter mij. Ik rijd gewoon de toegestane snelheid van rond de 80 km/h, en gezien mijn ervaring met vrachtwagens en bumperkleven twijfel ik even om gas bij te geven of los te laten, maar kennelijk heeft 'Petmans' haast want het gaat hem niet hard genoeg, zwiept hem naar links en rost zijn combi plankgas links voorbij, om direct weer naar rechts te komen en vervolgens vol in de ankers te moeten voor een rood verkeerslicht. Sjouwert...denk ik nog. We rijden verder... Het volgende stoplicht op de kruising van de Nederlandweg met de Burgemeester Bechtweg springt van rood op groen dus ik kan doorrijden zonder m'n gas los te laten, maar moet vervolgens een flinke uitwijkmanouevre maken voor een idioot van een lokale vervoerder die van het Albert Heijn DC komt, vol door het rood rijd en hem bijna haaks de bocht omtrekt richting A65 . Gehaast en gek gemaakt door zijn haast niet haalbare ritopdracht die door de heren planners tot op de minuut is voorgekauwd ziet deze mafkees zijn kans schoon om middels deze kamikaze-actie toch mooi twee minuten van zijn fixtijd te rijden en zo 'nog geen bak koffie' eerder op de plaats van bestemming te komen. Dat een halve wagen rolcontainers ondersteboven ligt zal mij verders een rotzorg zijn, maar dat hij mij en mijn gezin over het hoofd ziet met zijn actie neem ik hem niet in dank af. Ik passeer hem en zie dat hij druk aan het bellen is. Waarschijnlijk met zijn collega's AH-piloten, die de bedenkelijke gewoonte hebben om elkaar de gehele dag te bellen waar en hoe laat ze ergens moeten zijn, getuige alle éen-armige chauffeurs die daar de poort uitdraaien. De andere arm houd meestal de telefoon aan het oor... Ik ga hem voorbij, en bedenk me wat ik ermee moet. Ik kan een hoop toestand uitlokken op een openbare weg, ik kan hem ook een flink oor aan naaien door zijn baas te bellen. Maar ach, wijselijk bedenk ik me dat ook ik niet zonder zonden ben alhoewel ik een rood verkeerslicht nooit bewust negeer en laat het voor wat het is, m'n gezin is nog immer onder de indruk van wat er zojuist gebeurde met die vrachtwagen waar ik zo plots voor moest remmen. Snel maar vergeten dit, we gaan er een leuke dag van maken. Op naar Sevenum! Onderweg begint mijn vriendin, die totaal niks met het wegtransport heeft -op een gedreven beroepschauffeur als vent na- opeens over het talrijke Oost-Europese vrachtwagens die we her en der passeren richting Venlo. Vreemd, sinds wanneer valt haar zoiets op, denk ik bij mezelf.. "Waar komt die vandaan, BG?" "Bulgarije", antwoord ik. "En SK, wat betekend dat?" "Slowakije", antwoord ik weer en in plaats van mezelf af te vragen hoe lang ik nog te werken heb in deze branche betrap ik er mezelf op dat we binnen een mum van tijd met z'n vieren een soort spelletje aan het doen zijn, raad de nummerplaat. "PL" roep ik! " "Jaaa pap, dat is Polen, dat weet ik ook wel", antwoord m'n oudste van 13 die lang genoeg met mij mee is geweest en dit spelletje al zovele keren meer heeft gespeeld met mij op de Belgische wegen, maar toen nog lang niet de leeftijd had om zich af te vragen wat al die vreemde vogels daar nu eigenlijk kwamen doen op de weg. Zo duurde het tot aan de afslag Sevenum, onderweg had ik vrouw en kinderen nog eens gewezen op Truckstop Nobis Asten, en dat ik daar ook wel eens 'moest eten en slapen'. " Nu is het heel rustig, maar vanavond staat het er helemaal vol met vrachtauto's, " legde ik ze uit. "Het enige wat er nu staat zijn wat Grieken en een paar Engelsen, en de rest ook allemaal mensen uit het Oosten". "Goh, dan rijden er toch wel een hoop rond hier", zegt het vrouwtje ietwat verbaast. Voor haar niets meer dan een constatering, voor mij een uitspraak die veel meerzeggend is als enkel dat, want als zij hier zomaar uit zichzelf mee komt, dan moet het toch wel erg gesteld zijn. Zo komen we weer bij Toverland Sevenum, waar we al enkele jaren op rij naar toe gingen. Nou ja, de kinderen hebben de keuze dus wie ben ik..? Een dag vol plezier is meestal zo voorbij, en rond 18.30 keren we huiswaarts. We draaien de snelweg A67 weer op richting Tilburg, en hervatten ons spelletje: raad de nummerplaat. "RO" roep ik weer terwijl ik een oude walmende MAN voorbij rijd, waarvan de spatborden met touwtjes bijeengebonden zijn en het ontbreekt aan een heus achterlicht of iets wat er enigszins op lijkt. "Die weet ik, Roemenië!", roept m'n oudste. Even verderop passeer ik een auto van Ralu. "HR" roep ik weer en verheug me nu al met deze instinker op het naderende moment hoe vrouw en kinderen er alledrie vol in tuinen. "Hongarije"! word er overtuigend geroepen vanaf de achterbank. "Fout, hahaha, Hrvatska" Ik leg ze uit dat het een auto uit Kroatïe is, uit Zagreb om precies te zijn en vertel ze over een tijd dat ik ook in Zagreb kwam. De tijd dat papa nog 'soldaat' was. Even later passeer ik twee combi's van Reining en vertel dat dat wel Hongaren zijn, maar op auto's van een Nederlands bedrijf. "Maar hoe kan het dan dat er Poolse auto's zijn met Poolse opleggers, en Poolse auto's met opleggers van Nederlandse bedrijven" vraagt mijn zoon? Een slimme vraag van een jongen van nét 13 die uiteraard om uitleg vraagt. Ik vertel hem in Jip- en Janneke taal over dat voor wat 'de baas' aan mij moet betalen, hij misschien wel 3 van die chauffeurs kan betalen. Omdat het zo simpel niet in elkaar zit probeer ik het verhaal wat duidelijker te krijgen door uit te leggen wat voor constructies er bedacht, welke mazen in de wet zitten en meer van die dingen die het mogelijk maken om Oostblokkers hier voor een appel en een ei te laten rijden en de Nederlandse chauffeur buiten spel te zetten. Maar in plaats van het verhaal helder en duidelijk te krijgen, raak ik zelf verstrikt in een onbegrijpelijke warboel van wetten, uitzonderingen, postadressen en Poolse of Roemeense BV's, en geef op een gegeven moment de moed op, dit word niks. "Ik zal het heel kort uit proberen te leggen: het kan zomaar zijn dat papa over een jaar of 5 misschien wel geen vrachtwagenchauffeur meer is", sluit ik af en zucht nog maar eens.... We tuffen lekker door, het is vakantietijd en dat merk je direct aan intensie van het verkeer op de weg. We naderen een rijtje van 4-5 vrachtwagens wat kort achter elkaar rijd terwijl er verders op de baan bijna niets zit, en waarbij de achterste vrachtwagen continu met zijn poten de rem aantikt. Voortdurend branden zijn remlichten en de afstand tot zijn voorligger bedraagt hooguit een meter of tien. "Waarom toch zo kort erop en continu op die rem" vraag ik mezelf af. Even later blijkt wat de mogelijke oorzaak is van zijn gevaarlijk korte afstand en het voortdurend remmen; meneer heeft het nogal druk met de krant lezen. Voorovergebogen in de krant stuurt hij met zijn ellebogen op het stuur zijn kolos over 's lands wegen en met beide handen slaat hij rustig en bedaard bladzijde voor bladzijde om. Af en toe kijkt hij eens op en remt dan wat bij om een mogelijke aanrijding te voorkomen. Dit geloof ik niet, en om mijn verhaal van bewijs te voorzien besluit ik om er een foto van te maken. Helaas...deze chauffeur uit de buurt van Someren is bijna thuis en precies bij de afslag Someren - Helmond-West gaat hij er af. Een gemiste kans dus.... Maar niet getreurd, een tweede kans doet zich nog geen twee minuten later aan wanneer ik opeens de vrouw in paniek een 'oeeeh-kreet' hoor slaan. Tegelijkertijd zie ik een -naar het schijnt- 'Nederlandse topchauffeur' van een bekende transporteur uit de buurt van de Veluwe op de vluchtstrook richting vangrail gaan, en op het allerlaatste moment een snuk aan het stuur naar links geven om ternauwernood een aanrijding of erger te voorkomen. "Die zit te slapen" denk ik, maar direct weer slingert hij opnieuw van links naar rechts waarbij hij soms bijna de volledige breedte van de vluchtstrook gebruikt. Dit herhaalt zich nog een paar keer zo, en wanneer ik hem gepasseerd ben zie ik een oudere man die zowat met zijn neus in zijn navigatie of boordcomputer zit en daarbij haast de controle over zijn voertuig verliest. Tjonge jonge, je maakt wat mee soms. Even later rijden we op de ring A2 bij Eindhoven. Het rijgedrag van een wit bestelbusje wat op de parallelweg N2 rijdt valt mij op. De bestuurder zit niet 'niet-handsfree' te bellen, nee deze is druk bezig om zijn laatste 'likes' op Facebook nog even te bekijken en nog wat andere belangrijke zaken op internet te doen die schijnbaar niet tot thuis kunnen wachten. Maar hij is geen stiekeme lafaard zoals de meeste anderen, dat moet ik hem nageven: hij houd gedurende de gehele tijd dat ik naast hem zit zijn smartphone pontificaal voor zijn neus. Dus niet sneaky op zijn bovenbeen of een andere manier om uit het zicht van Jos en Ger van de politie Brabant Zuid-Oost en een optreden in Wegmisbruikers voor te blijven, nee...gewoon vol in het zicht van alles en iedereen die het maar wil zien. Terloops passeert me op diezelfde parallelweg N2 even later een bestelbusje van DHL met een ongeschoren Noord-Afrikaans hoofd achter het stuur, die geheel ongevraagd zijn middelvinger naar mijn vriendin opsteekt. Zonder aanleiding, zonder reden, geheel ongevraagd en belangeloos, een middelvinger! Raar volk....die pakket-piloten van DHL.. Voordat we richting stad gaan om nog wat te eten als afsluiter maak in mezelf een optelsommetje van de dingen die ik zo onderweg gezien heb zien gebeuren, en besef dat ik het als agent van de KLPD niet slecht gedaan had om met een score als deze van vandaag thuis te komen. Is het iets van alledag, of is het toevallig omdat ik me nu een keer in een personenauto tussen 'de grote jongens' begeef en me dit nu gewoon opvalt? Ik denk het niet. Wie zonder zonden is werpen de eerste steen, en dat geld natuurlijk ook voor mij, net zo goed. Toch houd ik er wel degelijk rekening mee en probeer dingen zoals bellen of andere onbelangrijke zaken uit te stellen tot ik ergens stilsta. Omdat ik lang genoeg meeloop om goed te weten dat we geen van allen één haar beter zijn dan die personen met hun vrachtwagen of bestelbus die ik vandaag onderweg tegenkwam rest mij deze dag -vol met bedenkelijke constateringen- maar één gedachte: 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf". Dat geldt zoals eerder gezegd net zo goed voor mij, ik lees hier niemand de les. Maar wanneer de krant weer vol staat over een gekantelde truck, of een collega die door wat voor oorzaak ook achterop een file is gedoken zijn de commentaren van de automobilisten niet van de lucht. Waarop door ons als chauffeurs weer geheel verontwaardigd gereageerd word, en op vriendelijke of minder vriendelijke toon tekst en uitleg gegeven word dat het allemaal wel meevalt, en dat vooral de automobilisten de oorzaak zijn van alle ellende op de weg. Vandaag sinds lange tijd besefte ik weer eens hoe en wat een simpele automobilist ervaart in het verkeer tussen die grote jongens. Bellen, slingeren, rood licht, inhalen, een middelvinger op de koop toe.... wat moet een gewone burger en automobilist daar nu van denken? Let daar allen op, we zijn altijd in beeld en een voorbeeld voor de rest!!
    20 points
  15. Allereerst wil ik Roel (SPL) en zijn team bedanken voor de inzet om het forum on air te houden. Als nieuwe eigenaar van dit mooie forum gaan we mede met de admins eens kijken wat er nodig is om het leesbaar/leefbaar te houden. Nee, we gaan niet mensen direct op hun uitspraken of meningen verwijderen en nee we gaan ook niet personen verwijderen omdat men vind dat ze te ver gaan in hun ogen. Ze worden pas verwijdert als ze te ver gaan in onze ogen. Wel kan men admins op de hoogte brengen van een bericht aan de hand van de rapportage knop. Dan wordt er naar gekeken en geen feedback gegeven wat er mee is of wordt gedaan. Of dat men ongezouten meent te moeten reageren gewoon omdat het kan. Probeer eens met elkaar inhoudelijk over het chauffeurswerk te kletsen en als men het niet eens is met je mening en je vind dat ie te negatief is, ga gewoon een ander topic lezen. Verder heb ik geen enkele boodschap aan leden die het met beslissingen van mij of van de admins oneens zijn. Zo, dat was het negatieve en nu over naar het positieve. Het forum is opengesteld (voor zover dat al niet het geval was) voor iedereen, dus ook gasten kunnen lezen wat er getypt is. Het forum willen we toch weer wat meer naar het chauffeurswerk stuwen in plaats van dat men lid X een lid vindt. Verder nog ideeen ? laat maar horen. Vooreerst vind ik eigenaar een prima naam, misschien later nog eens veranderen in wat anders (boeman ofzo).
    19 points
  16. Daarvoor Vredepeel. Ik ben geboren in Rooy (Venray). Opgegroeid in een klein kerkdorpje in deze gemeente, een zeer groot deel van mijn sociaal leven was in Venray. Venray stond verder bekend om zijn gekkenhuizen. De conclusie laat ik aan hen die hem willen trekken. Verder ken ik Huub wel een beetje. Collega van mijn vader geweest, ik heb als planner gewerkt waar Huub ook reed. Geen kwaad woord over Huub! Het was geen luie donder zoals zo velen. Ook altijd bereid om iemand te helpen. Ik herken zijn Nederlands wel. Vergeet niet (😇) de man heeft niet zoveel school gehad zoals de meeste taalwonders hier. En heeft zich alles zelf eigen gemaakt/moeten maken. Ik heb hier ergens een verhaaltje over ‘t Schipperke’ staan. Huub moet je af en toe kunnen volgen, hij maakt soms stappen die hij niet beschrijft. Ik snap dat dit voor de gemiddelde hoogopgeleide chauffeur (niet persoonlijk bedoelt, maar meer naar al die figuren die altijd lagen te hakken op Huub) wat lastig volgen is. En ja, het is soms een zeveraar. Maar wel eentje die jou in het dagelijks leven uit de stront haalt als het nodig was. ‘Leave Huub alone’
    19 points
  17. Wat mij weer sterkt in mijn mening dat het PB gebeuren de doodsteek is voor een goed functionerend forum. Én het nu een kleine moeite voor mij zou zijn jou te verwijderen wegens het openbaren van pb, ook nog eens van derden maar dat terzijde. Ook jij weet dat ik vanaf dag één heb gezegd vér te willen blijven van privé-kwesties op het CF. Dat is niet helemaal gelukt zoals blijkt. Ik zit hier voor het forum en de leden, ben geen relatietherapeut of psychiater. Ik wil niet eens weten wat er allemaal gebeurd is of wie het met wie heeft gedaan of nog doet. Sodemieter op met die bullshit, dat hoort in een film thuis. Jij hebt je in eerste instantie geheel vrijwillig als Admin verantwoordelijk gesteld voor Botser, prima. Op allerlei manieren is door admins, leden en beheer geprobeerd haar op andere gedachten cq gedragingen te brengen en dat heeft geen effect gehad denk ik. Inmiddels zijn we 6 maand verder en is de situatie aardig ontspoord, ga je dan tóch nog door heb je aan mij een verkeerde. Eerst iemand uitlokken, dan klagen bij één Admin (in tegenstelling tot eerder, altijd een gezamenlijk Pb) als die reageert en vervolgens op hoge poten weer iedereen er bij halen? Dan krijg je van mij zo'n reactie ja. Zachte aanpak werkt niet, dan proberen we wat anders. Vervolgens verwacht Botser excuses en aftreden van mij, waarop ik gezegd heb dat ik zelf wel bepaal of en wanneer ik ga en niet voor een dreinend lid. Het één met het ander combinerend, wat is jullie opzet dan? Ook jij begeeft je nu weer op admin- gebied, Botser heeft eerder aangegeven Admin te willen worden: alle critici en vaklieden verwijderen en dan een Forum met Harm als eigenaar en jullie twee admins? Veel succes. Algemeen: als mijn kop moet rollen, prima hoor. Na 'n jaar of 10 hier is de stoel wel eens versleten. Ik zal er geen snee brood minder om eten in ieder geval.
    19 points
  18. Ander werk, andere wagen😎 voortaan rij ik hiermee, zonder vaantje want er is er maar 1 van😎 zwaaiizwaaiii!
    19 points
  19. Mijn nieuwe werkpaard, ben er blij mee!!
    19 points
  20. daar ben ik weer, ben nu 12 weken onderweg... en heb het nog steeds naar mijn zijn in de fabriek. Eerst even mijn gezondheid, die gaat beter... maarrr, ik merk dat ik voorlopig nog niet de oude ben, de burn -out is verdwenen. Maar ik moet leren om te gaan met het verdelen van mijn energie, Wat vandaag niet kan dat doen we morgen dan maar. Een paar week terug werd mij de vraag gesteld of ik niet ingewerkt wilde worden op kantoor, in geval van ziekte of een vrije dag kun je de floormanager vervangen, heb je er belang bij en zou je het leuk vinden om dat te doen? Nu zit ik dus op kantoor, In 2 weken het werk geleerd, vorige week was de floormanager met vakantie, en hield ik de fabriek draaiende, planning maken, goederen ontvangst, het in en uitboeken van materiaal in het magazijn en transporten regelen. In het begin dacht ik dat ik het nooit zou leren, maar door schade en schande wordt men wijs. Heb nu het belangrijkste en het merendeel onder de knie, het vergt nog enige oplettendheid, maar eens komt het moment dat het net zo makkelijk wordt als het rijden met een auto. Heb een eigen kantoor midden in de hal, radio en verwarming en airco erbij, en dicht bij de koffiemachine . Ben nu assistent Floormanager... het klinkt heel wat... maar ben niks meer dan mijn collega's, met z'n allen doen we het. Vind het wel leuk, een mooie uitdaging en aardig wat geleerd, vooral met computers. maar mocht de nood aan de man zijn zoals afgelopen week dan kruip ik ook zo weer op een heftruck of de kraan, een beetje multifunctioneel zeg maar. Dat maakt het leuk, de sfeer is goed en gezellig. Morgen is het vrijdag en dan werken we tot 13:45 uur, elke vrijdag heerlijk vroeg weekend, Het chauffeuren mis ik niet, soms denk ik er aan, maar ga voor geen goud meer op de wagen, de gezondheid gaat voor. Morgen dus nog even werken en dan weekend, prettig weekend allemaal
    19 points
  21. Komen ze net brengen. Is van de klant van de klant waarvoor ik onderweg was. Vind het netjes
    19 points
  22. Zat ff op google maps te kijken Rob en op streetvieuw zie je bij Mundrabilla Roadhouse toevallig ook wat chauffeurs langs de weg staan bij afgekoppelde opleggers, dus is dat dan een veel gebruikte omkoppel plek zeker? Overgens zit ik nu vanuit thuis te tikken, en ben sinds dinsdagmiddag 17.00 weer thuis voor een paar weken. Moet morgen en volgende week nog wel even terug voor controle, maar wel weer thuis aan een bakkie koffie (die nog niet zo smaakt als in het verleden) Eerste opname duurde 26 dagen en was een stuk sneller dan de verwachte 5 weken. Alles gaat volgens de dokters volgens plan, dus altijd nog vol vertrouwen en motivatie om er het beste uit te halen. Gr Adrie
    18 points
  23. Nagamiji was al veel te stil de laatste dagen voor haar doen... Ondanks hier en daar wat sceptische geluiden en weerstand heeft ze toch zeker haar stempel hier achtergelaten met haar mening. Ook haar openheid over haar ziekte, bijbehorende levensfases en de komende dood kon niet iedereen altijd even goed waarderen maar toch... Het blijft (voor mij althans) een ver- van- m'n- bed onderwerp en om er dan zo mee om kunnen gaan verdient best respect vind ik. Wat een lezer er dan mee doet is aan hem/haar, maar het is eens wat anders dan een discussie over wetten of lampjes. Uiteindelijk gaat het ons allemaal toch een keer van dichtbij raken, misschien was het wel haar missie om die boodschap over te brengen. Inmiddels heeft Nagamiji haar rust gevonden en is de pijn voorbij; bedankt voor je inbreng en inzichten. Rust zacht.
    18 points
  24. Nieuww tuut. Kunnen we weer 10 jaar vooruit.
    18 points
  25. Kort maar heel goed bericht. Gisteren de polygraph test, leugen detector test gedaan. Ik "pass", geslaagd. Die test duurde 3 uur. Vanochtend kreeg ik een telefoontje, the case is dismissed. De rechtzaak, vandaag, gaat niet door. Heb al al mijn rechten terug. Ga Jennifer vanmiddag halen. Heb haar de laatste keer gezien op 29 december. Voel me zo goed.
    17 points
  26. maakt niet uit wat men schrijft... je weet op overal een antwoord te schrijven.. en alles letterlijk te nemen.. niemand wil je hier er tussen pakken... iedereen heeft een goed advies voor jou.. maar jij neemt de mensen ...die het goed met je voor hebben , niet zo serieus...lijkt het.. en probeert dan de antwoorden tegen hen te gebruiken... om je eigen in een goed daglicht proberen te zetten... zodat een goed verhaal .. uitmond in een zinloze discussie... je wilt iets aannemen of niet... je moet eruit halen wat belangrijk voor je is... maar niet tot in den treure vertellen wat je al weet.... of denkt te weten... mijn mening...: in het begin... mijn gedachte... die jongen is goed bezig... denkt erover na... nu..... een betweter... die al alles weet.... en gewoon groot wil doen.. ik ken je niet persoonlijk... ik weet dat online mensen nooit zijn... zoals ze in het echt zijn... want je kunt anoniem veel schrijven .. dat je tegenover iemand nooit zou zeggen.. maar hoe dan ook.. ik wens voor iedereen echt een goed leven... omdat ik liever iemand zie lachen ...als huilen ik wens dit ook voor jou... omdat ik liever gelukkige mensen zie....
    17 points
  27. Gemaakt door een collega..... Niet helemaal hetzelfde maar ben er toch blij mee
    17 points
  28. doen ze bij ons ook bij een nieuw adres Eerst sturen ze mij, (ik zie ook wel een een paaltje over het hoofd) Dan hebben mijn collega's veel meer ruimte om er te komen later
    17 points
  29. Kijk, eindelijk weer eens gereden.... Niet ver, maar toch. Dat is de truck van Gerard, Caelan hier op t forum.
    17 points
  30. Vandaag eens iets heel anders. Even een stukje geschiedenis over hoe en bij wie ik het vak geleerd heb. Na enkele keren met een vriend te zijn meegeweest op een vrachtwagen heb ik besloten om zelf ook maar mijn rijbewijs en papieren te gaan halen. Dit had ik allemaal in 1988 voor elkaar en ben ook in dat jaar begonnen met rijden bij en charter uit Beilen die voor de Firma Beens uit Stadskanaal reed. Hier heb ik het vak echt geleerd. Het waren voornamelijk blokvrachten en we reden voornamelijk op Frankrijk, Italie en een beetje Scandinavie. Na 5 jaar had ik in een vlaag van verstandsverbijstering besloten om de bouw in te gaan om meer thuis te zijn. Ik heb een jaar op school gezeten en nog een jaar in de bouw gewerkt en er toen toch uiteindelijk achter gekomen dat er diesel in mijn bloed zit. Mij aangemeld bij het GPDW in Beilen en via hun ben ik terecht gekomen bij Hazelaar in Coevorden, een prachtig bedrijf met goeie collegas en super sfeer onderling. Hazelaar werd overgenomen door die andere grote uit Coevorden, Transportgroep van der Graaf, die een paar maanden later weer werd overgenomen door Penske. De Hazelaar-jongens hadden hier allemaal snel bekeken en een voor een zijn ze vertrokken, ook ik... Omdat ik zin had in het échte chauffeurswerk heb ik gesolliciteerd bij Vos in Oss en werd aangenomen. Wederom was het ook hier weer een geweldige tijd om te rijden. Ik heb door heel Europa heen gezworven maar ondertussen kregen we gezinsuitbreiding en wilde ik toch meer thuis zijn, want ik was nu maar 1x in de 2 á 3 weken een dag of 2 thuis. Mijn overbuurman werkte in de wegenbouw, of dat niet wat voor mij was... Ik sta altijd open voor iets nieuws en dus zat ik ineens op een kleefauto bij de Firma Ooms in Avenhorn. Hier werkte ik met een speciale asfaltmachine die zelf de kleef opbracht. Mijn taak was het om die asfaltmachine te voorzien van bitumen. We werkten door het hele land samen met de machinist van de asfaltmachine. Wij waren dus altijd met zijn tweeen en werkte dan samen met verschillende asfaltploegen door het hele land. Ook hier was ik de hele week van huis, maar in de wintermaanden was ik 3 maanden thuis, dat was wel heel fijn. In de laatste winter, werd de winter-ww afgeschaft en moest ik maar wat onderhoudswerkzaamheden doen in Avenhorn. Omdat dit ook niet de bedoeling was, ben ik daar uiteindelijk maar weer vertrokken............. "kruimeltje". Via een of ander duister uitzendburo ben ik terechtgekomen bij de Firma Wetro in Woudenberg. Ik had, behalve op de kleefwagen natuurlijk, nog nooit op een tankwagen gereden, maar we deden gewoon of ik enorme ervaring had en dat ging prima....... wel met de nodige zweetdruppels. Hier werd na 1 jaar mijn contract niet verlengd en ben ik bij Randstad Transportdiensten in Emmen terecht gekomen. Hier werd ik aan verschillende bedrijven uitgeleend en dan vooral veel distributie voor supermarkten en veel voor van den Brink in Hardenberg. Op een gegeven moment werd ik uitgeleend aan de Firma Staalduinen in Maasdijk en dit zou alleen voor het seizoen april t/m september zijn. Ik ben daar uiteindelijk het hele jaar blijven hangen. Van Staalduinen is een verhaal apart. DIt is een zeer net en sociaal bedrijf waar ik eigenlijk opnieuw van alles moest leren. Het was vooral tankwerk met verschillende compartimenten met dus ook veel verschillende produkten. We hadden dus soms wel 8 verschillende produkten bij ons. Je begrijpt dat dit niet in 1 week te leren is. Ik heb er in het begin dus eigenlijk gewoon de volle bakken gereden. Op een gegeven moment werd mij gevraagd of ik opgeleid wou worden tot distributiechauffeur en zou ik bij hun een vaste aanstelling krijgen. Mijn reactie hierop was niet zo heel snugger want ik zei NEE en waarom? Omdat mij de afstand van Beilen naar Maasdijk te ver was. Ik ben toen gaan rijden bij van der Sluis in De Wijk en ook hier ook weer een hele mooie tijd gehad. We reden stukgoed voor DSV van Denemarken naar Frankrijk, maar het grote nadeel was, dat ik hier héél weinig thuis was. Zaterdags thuiskomen en zondags weer vertrekken. Dus na een tijdje ook hier weer afscheid genomen, want het was me teveel weg. Dus, maar weer op naar Randstad in Emmen en die waren dolblij dat ik er weer was. En wat denk je, de Firma Staalduinen had toevallig geinformeerd of Randstad wist waar ik uithing. Ik werd dus direkt weer uitgezonden naar Maasdijk. Na ongeveer een half jaar kwam van Randstad de vraag of ik bij hun in vaste dienst wilde komen. Vrijwel op hetzelfde moment had ik een gesprek met de baas van Van Staalduinen en die vroeg mij wederom of ik voor hun wilde komen werken. Ik zou dan opgeleid worden tot distributiechauffeur. Ik zou de auto bij huis krijgen en dit was voor mij voldoende reden om naar van Staalduinen te gaan. Hier heb ik 6 jaar met volle tevredenheid gewerkt. Het is een uitdagende baan met heel veel afwisseling. De drang om zelfstandig te worden was bij mij enorm groot, dus heb ik in 2013 de stap genomen en ontslag genomen bij Staalduinen om aan een volgend avontuur te beginnen, die hier al uitvoerig beschreven is. Al met al, veel beleefd en veel geleerd in 28 jaar transport en ik blijf het een geweldig vak vinden.
    17 points
  31. Toen ik 15 jaar was ben ik begonnen met werken In de metaal Rijbewijzen gehaald op een leeftijd van 18 jaar Binnen 4 maanden had ik ze allemaal Heeft toen ongeveer 250 gulden gekost Heb nog motor gereden examen zonder helm Heb ongeveer een jaar melk gereden maas waal gebied Melk fabriek in Arnhem Ik werd 20 jaar ben toen de wijde wereld in gegaan En nog wel op zee De eerste rijs was naar Afrika Olie boring Het was een werk schip met alles er op en er aan Ook duikers aan boord Na dit avontuur de wilde vaart op En twee jaar weg geweest Kwam in de eind jaren 60 al vrij veel in het midden Osten Daar na ben ik weer op de vrachtwagen op gegaan Eerste bedrijf Joosten Tweede bedrijf Weys Inteer Europa En Vos de bulk Vrij veel Oostblok gereden Nu zit ik heerlijk thuis Doe nu nog het een en ander voor het FNV En nog in de participatie raad Inkomen en schuld hulp gedoe Ga wel eens een dag hier heen met openbaar vervoer of het vliegtuig Is goed koper als een auto En reis tijd maakt niks uit Voor ik het vergeet heb nog een vriendin die is geboren in Suriname Maar wel meer dan 30 jaar in Nederland En is 15 jaar jonger Heb drie kinders En 7 klein kinders 2010 gescheiden En met alles op nieuw moeten beginnen Ben totaal meer dan drie maal de wereld rond geweest Heb ook zwaar transport gedaan En slepers En schepen weg gebracht zowel nieuw als tweede hands Dat is een beetje mijn loop baan En ik ben te vrede met wat ik heb en inkomen Wel het een en ander in moeten leveren Maar dat moet je zien Het is voor een goed doel Huub
    17 points
  32. . Luud's laatste groet. Het begon allemaal begin dit jaar. Mijn vriendinnen wilden op mijn verjaardag weer high-tea. Dat hadden we vorig jaar ook gedaan bij het peperdure Hiltonhotel in Antwerpen omdat ik toen 50 werd. Daar ik niet elk jaar mijn verjaardag duur wil vieren koos ik dus dit jaar gewoon de high-tea thuis. Maar dan moest ik wel al die kleine hapjes gaan oefenen om te maken want ik ben alles behalve een keukenprinses als het over zoete dingen gaat. Een klein probleem deed zich voor doordat je niet 1 cupcake maakt als oefening. Nee, dat worden er minstens 6 of soms zelf 12. Nu hoef je er aan het eind van het bakproces maar eentje te proeven en dan weet je of de boel gelukt is. Maar wat doe je dan met die andere 5 of 11? Daar ik eind vorig jaar een maagverkleining onderging was zelf opeten dus niet te doen. De rest moest ik dus keer op keer uit gaan delen, maar aan wie? Nu wil het toeval dat er dit jaar op het parkeerpleintje voor mijn huis ook een schaftkeet van de WVS staat. Daar rusten elke middag de tuinmannen die onze buurt zo mooi op orde houden. Zouden die misschien wat brouwsels van mij lusten? De eerste keer dat ik er met mijn dienblad met cupcakes naar toe liep was ik dood nerveus. Maar het dienblad kwam leeg terug. Niet alleen die keer maar ook de keren er na. Altijd werd ik hartelijk bedankt en zo maakte ik die mannen en mezelf blij. Enfin mijn verjaardag kwam en ik kreeg veel complimentjes over mijn bakseltjes in alle kleuren en smaken die ik zo fijn had kunnen oefenen met behulp van de WVS-ers. Natuurlijk ging het overschot van de verjaardag ook weer naar de schaftkeet en dat had het einde van het verhaal kunnen zijn. Maar ik was het ondertussen leuk gaan vinden om voor die club in hun oranje vestjes te bakken. Ze lieten me op een manier ook terug denken aan Luud. Luud was een goede vriend van ons gezin. Op zijn dikke Harley kwam hij bij elk van ons over de vloer en we lagen vaak dubbel van het lachen om zijn humor. Als je hulp nodig had met het een of ander hoefde je het hem niet eens te vragen; hij stond gewoon altijd voor je klaar. Het enige minpuntje wat Luud had was dat hij een bloedhekel aan werkgevers had. Nergens hield hij het lang uit of hij had er weer knallende ruzie. Nadat hij zowat bij heel de omgeving hier al eens ontslagen was werd hij te werk gesteld. Bij de WVS. Ook hij moest in zijn oranje vestje plantsoenen bij gaan houden. Voor hij er aan zijn eerste dag begon gruwelde hij er van. Maar later was het misschien wel zijn fijnste werkplek die hij ooit gehad heeft. Want al werkte hij weer voor een baas hij kreeg er te maken met collega's. Fijne collega's die net zoals hem allemaal een klein probleempje hadden. Soms zat dat in het karakter, soms in iets lichamelijks of iets geestelijks. Hoe dan ook het waren meer werkvrienden dan collega's. Luud had zijn plek gevonden in de maatschappij. Eindelijk. Hoe jammer was het dan ook dat Luud zo maar van de ene op de andere dag stierf. Ons gezin en alle andere vrienden en familie waren er kapot van. Hij was nog maar 46. Bij die begrafenis waren ook de mannen van de WVS. Ik heb ze zien snikken van verdriet want ze raakten een vriend kwijt. Sindsdien kijk ik ook anders tegen plantsoendiensten aan. Al werkte Luud niet met die ploeg in mijn buurt, uit respect voor hem ben ik dit jaar blijven koken voor de WVS. Eens per week of eens per twee weken huppelde ik met een vol dienblad naar de schaftkeet. Dan weer eens met taart. Dan weer eens met een verse pan erwtensoep. Verse rijstepap of broodjes hamburger en gehaktbal. Alles werd opgegeten en altijd bedankten ze me hartelijk. Maar vandaag was de verrassing eens niet van mij. Die kwam van de WVS. Met tweetjes stonden ze voor mijn deur. De ene had een groot kerstbloemstuk bij en de ander een gigantisch kerstpakket. Die waren voor mij omdat ik een heel jaar voor ze gekookt had. Ik moest er gewoon van slikken; zo lief! Het meest vreemde is nog dat het vandaag 17 december de sterfdag van Luud is. Net alsof ik een groet krijg uit de hemel omdat ik voor zijn collega's in een andere plaats zorg. Luud ik vergeet je niet, net zo min als ik jouw fijne werkplek vergeet. Met liefde en plezier kookte ik dit jaar en volgend jaar ga ik daar weer gewoon mee door. Bij deze wens ik jullie ook allemaal fijne feestdagen, die van mij kunnen al niet meer stuk! .
    17 points
  33. Morgen is de laatste week van mijn vakantie, dan eindelijk weekend. doodvermoeiend dat vakantie vieren. een tijd geleden heb ik mijn lzv rijbewis dus gehaald zoals velen hier weten. Zal even het een en ander uit de doeken doen. Vorig jaar september kregen wij bij Basis transport te horen dat de toko op de fles ging. Dat was op een woensdag, dus het was over... nee we moesten nog twee dagen door rijden van de curator. Donderdag ben ik vertrokken naar het buitenland en vrijdag kreeg ik telefoon dat ik me moest melden vrijdagavond 19:00 uur op de zaak. Ja leuk maar dat ga ik niet halen, de reden was er is een overnamekandidaat. Zulke belangrijke dingen, en ik was de enige die er niet bij was. Iedereen wist wat er ging gebeuren behalve ik, want ik was onderweg naar Nederland aan het rijden. Laat in de avond rond 10 uur was ik op de zaak en moest gelijk in gesprek met de directeur van v.d. Linden transport. Hij wilde dat ik mee over ging. Dus dat werd Maandag gewoon weer rijden, ik zou in dienst komen voor een uitzendbureau (logistic force) en vast bij FLOW rijden. Flow was een tak van v.d. Linden dat was opgezet en dat dus meubeltransport ging doen. Alle rotte appels, van de 15 chauffeurs gingen er 7 mee, werden er uit gegooid. (zo noemden ze dat ) Keihard, maar zo werkt het. Gelukkig hebben alle chauffeurs die zijn buitengezet weer werk gevonden. Auto's werden overgespoten en we hadden nog werk, maar ja wel in dienst van het uitzendbureau, dus eigenlijk kon het zo elke vrijdag afgelopen zijn. echt druk was het nog niet, maar regelmatig reden we ook voor v.d. Linden zelf, maar ja... ik was inmiddels al klaar met het buitenland, had het na 17 jaar wel gezien. Alle ritten naar Oostenrijk kwamen te vervallen, Zwitserland kwamen we nog wel, maar dat was 1x in de maand, dus het ging niet verder dan de ruhr. Waar waren de ritten van Zuid Frankrijk gebleven? die werden uitgeschaterd. Inmiddels ging de Rooij uit Waalwijk ook failliet, v.d. linden nam de meubeltak daar ook over, we kregen er zomaar werk bij. Maar dat waren merendeels binnenlandse ritten, hee maar dat was lekker...er kwam een periode dat ik dagritten had, en elke avond thuis was. voor mijn gezin vrienden en minnaressen veranderde er dus ook van alles, en die vonden dat heerlijk. nadat er rond de kerst het één en ander was gebeurt in de privesituatie waardoor ik toch aardig van de kaart ben geraakt, was dit heerlijk die dagritten. Mijn gezin had mij nodig en ik was elke dag thuis, het was perfect. Maar goed, werken is leuk, maar zo af en toe wil je ook wel eens een keer vroeg thuis zijn, dus maar een verlofbrief ingevuld dat ik vrijdag rond een uur of 3 in de middag thuis wilde zijn, vrouwlief en ik hadden ons een weekendje weg getrakteerd. Wat schetst mijn verbazing, kreeg gewoon een rit met 25 adressen. Oh dat lukt je wel werd er gezegd, de planner waar je altijd voor klaar stond 5 jaar lang naait je nu even een oor aan. nou dat hebben ze geweten, stond om 5 uur middags nog in Harderwijk en ben met nog een kwart auto naar de zaak gereden, ja zo ben ik dan ook wel weer. een paar week later viel mij op dat ik op vrijdag altijd de dikste ritten had, terwijl iedereen in de middag om 4 uur de schijf eruit trok deed ik dat 's avonds pas om 9 uur. en 1x is niet erg, maar het was elke vrijdag raak, en steeds vaker stond je bij een klant met manco's of schades, op de loods hadden ze een blik polen opengetrokken en die kwakten alles er zo in en de chauffeur kon het oplossen. Was er klaar mee, om de haverklap klopte er weer iets niet en heel vaak wilde je om 5 uur 's morgens vertrekken, lagen de papieren nog in de loods. en daar hadden we geen sleutel van dus dan kon je de planning weer uit het nest bellen om te komen opendoen. ondertussen kregen we een contract bij v.d. linden, maar ja, was er al klaar mee, zo af en toe mocht ik tussendoor bij v.d. linden met de kooi aap op pad, dat was leuk, maar ja dat werk was er niet dagelijks. Nu ben ik niet achterlijk en zag steeds meer lzv's rijden, dat is de toekomst. Dus maar even bij mijn vrienden van logistic force gaan babbelen. daar dus de lzv papieren gehaald op eigen kosten hoor. bij v.d. linden heb ik ze op de hoogte gebracht waar ik mee bezig was en waarom, als ik mijn papieren heb dan ben ik vertrokken hier. Ik behaalde het rijbewijs...een paar dagen later werd ik benaderd door zandbergen of ik even wilde komen babbelen. Ik kon daar beginnen op de lzv, dus ontslag ingediend bij v.d. linden, een compliment voor dit bedrijf hoor. Kreeg alle medewerking. De allerlaatste dag dat ik bij v.d. linden in dienst was reed ik bij FLOW, 's morgens al 2 uur later vertrokken omdat de papieren weer eens in het magazijn lagen. Maar goed het was de laatste dag, en het waren maar 4 adressen. 1e adres eruit gegooid en op naar de 2e, dat was in Doetinchem, maar er zaten geen papieren bij, en in de truck stond geen lading voor Doetinchem. nou gebeurde het wel vaker dat er papieren niet bijzaten omdat er iets gecanceld was, dus dan maar door naar de 3e en de 4e klant, auto helemaal leeg maar er stond nog 1 pakket in voor Arnhem. Maar ja, daar had ik geen papieren van, ondertussen belde de planner, of ik al in Doetinchem was geweest, nee want ik heb geen papieren en spullen in de auto. DAT MOET!!!! een vloek hier en een vloek daar. luister vriend ik heb geen papieren, liggen die toevallig nog in de loods of zo? en ik heb 1 pakket voor Arnhem, is die soms verkeerd geladen? DAT PAKKET IS VOOR DOETINCHEM!!!! EN NEE HIER LIGGEN GEEN PAPIEREN!!!! hee vriend rustig he, er staat Arnhem op. Weet dat ik op dat moment in Venray stond. Ok ik rij naar Doetinchem het is nu 4 uur 's middags dus dat wordt heel laat terug op de zaak, oh en als ik het dan niet red met mijn rij uren, dan moet ik overnachten, alleen vandaag is mijn laatste dag in dienst, hoe gaan we dat oplossen. Het volgende werd mij gezegd, daar heb ik geen boodschap aan, rijden jij. lang verhaal nog langer, ik kende het adres dus reed er heen, kom ik daar aan, zegt die man...dat is voor Arnhem ons ander filiaal, maar weet je wat gooi het er hier maar uit dan nemen wijzelf het morgen wel mee. Dus op naar de zaak, op de zaak was niemand meer natuurlijk, kon nog geen fatsoenlijk afscheid nemen van mijn collega's, dus maandagochtend heel vroeg naar de zaak om de collega's dag te zeggen, kon ik gelijk de spullen inleveren zoals sleutels en ander spul. Ik dacht, ik ben niet meer in dienst nu...dus over vrijdag zal ik het maar niet meer hebben met de planner, komt er een loodsmederwerker aan, uhh waarom liggen er papieren van Doetinchem in de loods????? ik zag de planner wit wegtrekken, nog geen sorry kon er naar mij af. Ik juichte van binnen dat ik op het juiste moment ontslag had genomen. De volgende dag ben ik begonnen bij Zandbergen voor de Coca Cola, ik was aangenomen als lzv chauffeur, dus eerst 2 dagen mee op de lzv, na ingewerkt te zijn mocht ik op pad...met een trekker oplegger, ja lzv zit er binnenkort nog niet in, ja duh...wtf krijgen we nou, ik investeer in mezelf maar schiet er geen ruk mee op. Diezelfde week wordt ik door meerdere transportbedrijven benaderd voor lzv, iets met netwerken heet dat. Cornelissen transport uit Nijmegen zocht er ook 1, deden mij een bod wat ik niet kon weigeren. dus maar weer ontslag ingediend bij zandbergen na 2 week, of ik nog een week langer kon doorwerken, tuurlijk joh, geen probleem. na die week had ikzelf dus vakantie gepland, dus bij zandbergen vertrokken en over 3 week bij Cornelissen beginnen, dat houdt in 3 week geen inkomen, geen probleem, hoef ik ook niemand dank je wel te zeggen. Al wel in de vakantie een dag mee op pad geweest met een chauffeur van Cornelissen, dat beviel goed. vaste routes, vaste adressen, en met een lzv, precies wat ik zoek, en je kunt nog aardig wat uurtjes maken als je wilt. A.s. Maandag gaan we beginnen, morgen even werkkleding halen en dat soort zaken. Mijn standplaats wordt Tilburg en het wordt dus voor de Appie rijden. Dat is dus wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Heb er zin in. Velen vroegen wat er nu was gebeurd waarom ik de ene dag nog daar reed en de andere dag daar. dit is het verhaal
    17 points
  34. 16 points
  35. Na een jaartje de auto wat kunnen aanpassen qua kleuren.
    16 points
  36. Zomaar een paar plaatjes in een museum,best leuk(vind ik)
    16 points
  37. Vroeger hadden we Willem. En Willem woonde bovenin Finland en reed vanaf daar naar Padborg heen en weer. Kon daar mooi over schrijven. Fotootje er bij en wat bier . Soms wat meer bier en dan werden er hier af en toe mensen boos. Uiteindelijk was Willem weg. Nog steeds een gemis. .
    16 points
  38. Sinds 28 december mag ik het met deze doen; maar even gewacht met de foto tot nà de wasbeurt
    16 points
  39. Een tijdje geleden al besloten dat ik hier ook maar eens een eigen verhaal moest gaan schrijven. Heb er elke dag aan gedacht maar schijn van horen zeggen last van uitstelgedrag te hebben dus het elke dag weer vooruit geschoven. Nu is mijn werk eigenlijk helemaal niet spannend genoeg voor een verhaal maar goed dan hebben jullie in ieder geval weer wat te lezen. Vele van jullie hier of ik denk zelfs iedereen hier heeft geen idee wie ik ben dus zal me eerst eventjes voorstellen. Ik ben dus Lars Timmers, 27 jaar oud en woonachtig te Tilburg. Ik werk bij Colsters logistics met een vestiging in zowel middelbeers als in het voormalige oost-duitsland, Apolda om precies te zijn. Dit verklaard ook meteen het duitse kenteken, we hebben in totaal 9 wagens lopen waarvan 7 op duits en 2 op nederlands kenteken. Ons werk bestaat voor 80% uit het vervoer van oude kleding, dit wordt onder andere in Apolda gesorteerd en klaar gemaakt voor eventuele 2ehands/kringloop winkels of in balen geperst voor oost europa of afrika. Alles dat niet geschikt is voor verdere verkoop wordt verwerkt tot poetsdoeken of gaat de verbrandingsoven in. Ons werkgebied beslaat geheel duitsland met een uitschieter naar oostenrijk. Wij rijden met wisselbakken en hebben op dit moment op zo’n 90/100 locaties in duitsland 1 of meerdere bakken staan. Genoeg geluld zou ik zeggen en tijd voor een paar foto’s. De eerste foto is van vader en zoon bij autohof Berg, bekend van de serie asphalt cowboys. De tweede foto is tijdens een inzameling, dan zetten we meestal op zaterdag ergens de aanhanger weg en dan een paar dorpen verder de motorwagen en dan gedurende dag komen ze met busjes, tractoren en van alles en nog wat de zakken oude kleding brengen. Derde foto is een foto van de lading, alles behalve diefstal gevoelig😂
    16 points
  40. Inderdaad is de overname nog een kwestie van kleinigheidjes (uitwisselen van inloggegevens en daadwerkelijk overhevelen van de VPS naar de nieuwe groep eigenaars). Wij zullen vragen van de nieuwe eigenaars uiteraard de komende tijd proberen te beantwoorden. Het is niet eenvoudig om een compleet besturingssysteem en forumsoftware zomaar van de 1 op andere dag aan de gang zien te houden. Wij willen de nieuwe eigenaren HEEL VEEL succes toewensen en hopen dat ze het met net zoveel plezier gaan doen als wij de afgelopen 15 jaar hebben gedaan. Ook willen wij de leden en oud-leden bedanken voor alle berichten en andere dingen die ze gedaan hebben om het forum te maken tot wat het is. Wij zullen als forumlid zo nu en dan ons gezicht nog wel eens laten zien. --== Freddy ==--
    16 points
  41. Iedereen bedankt voor alle leuke interessante berichten en fotoos. Het is allemaal geschiedenis. Miss J, mijn lust en leven. Veel van jullie dragen haar een warm hart toe, en dat zal ik nooit vergeten. En iedereen uiterst bedankt voor alle goede positieve gedachten.
    16 points
  42. ZO simpel zit de financiële wereld in feite in elkaar Het is september in een dorpje aan de kust van de Zwarte Zee. Het regent en het dorpje lijkt verlaten. Het is een moeilijke tijd. De inwoners hebben allemaal schulden, en leven op krediet. Plots verschijnt een rijke toerist ter plaatse ... en stapt het enige hotel van het dorpje binnen. Hij legt een bankbiljet van €100 op de balie, en gaat naar de eerste verdieping om een kamer uit te zoeken. De hoteleigenaar pakt vlug de €100, en rent naar de slager om zijn schulden te betalen. De slager pakt die €100 aan, en gaat spoorslags naar de varkensboer om zijn schulden te betalen. Op zijn beurt rent die naar de verpachter, en betaalt zijn schulden af. De verpachter haast zich naar de enige prostituee in het dorp die, vanwege de crisis, haar diensten op krediet aanbiedt... en betaalt haar zijn schulden. De prostituee haast zich naar het hotel, en betaalt de hotelier de kamerhuur. De hotelier legt de €100 weer op de balie. Op dat moment komt de rijke toerist naar beneden, neemt de €100 van de balie, omdat hij niet tevreden is over de kamer. Niemand heeft iets verdiend, er is niets veranderd, maar het hele dorp is wel schuldenvrij… De wereldeconomie teruggebracht tot de basics. Moet je daar nu jaren voor naar de universiteit ! [emoji848]
    16 points
  43. Ik zit net even te kijken naar de datum van mijn 1e post hier in dit topic, 24 augustus 2014. Toen was ik al een tijd aan het werk bij Sipma transport in Rolde. In 1e instantie ben ik daar via Worktrans gekomen als tijdelijke chauffeur voor de vakantie periode. Toen werd er al gezegd dat als ik beviel en er een auto vrij was ik langer kon blijven. Na de 1050 uur via het uitzendbureau vol te hebben gemaakt kreeg ik een jaar contract, welke na afloop nogmaals werd verlengd. Inmiddels is ook dit 2e jaar contract afgelopen en heb ik deze week mijn contract voor onbepaalde tijd mogen ondertekenen. Dus ook hier weer het bewijs dat er nog bedrijven zijn die mensen in 'vaste' dienst aannemen. Hendrik
    16 points
  44. . Lichtjesavond Al drie jaar was ik van plan de lichtjesavond eens bij te wonen in het dorpje waar ik nu woon. Dan weer was er storm, dan weer wilde een vriendin liever thuis bij de kachel blijven zitten. Dit jaar lukte het dan toch. Samen met de overbuurvrouw naar de lichtjesavond. In de krant hadden we vaag iets gelezen over een eredienst voor overledenen in het algemeen. Haar moeder stierf twee jaar geleden en mijn ouders zijn er al een poosje langer niet meer. Een goed team dus om dit evenement te bezoeken. Bij aankomst keken we onze ogen uit. Heel het park waar de grote kerk in staat was met fakkels verlicht. Zelfs de oude begraafplaats naast de kerk. Eerst was er een kerkdienst waar niet alleen wij maar zowat het halve dorp ook bij was. Natuurlijk kwamen de slachtoffers van Parijs ook ter sprake. Voor die arme nabestaanden moest heel die zware taak van rouwverwerking nog beginnen want deze lichtjesavond was amper vier dagen er na. Dan besef je nog weinig. Die mensen zijn nog in shock. Het vreselijke gemis komt later, en harder...veel harder.. Als de pastoor zijn laatste woorden spreekt, stoot ik mijn buurvrouw aan. 'Ik hoor een doedelzak' fluister ik naar haar. 'Jij bent gek' mompelt ze terug. Maar ik spits mijn oren en ik hoor duidelijk een doedelzak buiten de kerk. Doedelzakmuziek hoor ik heel heel graag. Zo graag zelfs dat ik samen met mijn moeder evenementen bezocht waar dit mooie instrument te horen was. Taptoe's, Highlandgames, zelfs de wereldkampioenschappen doedelzakspelen in Swifterband bezochten we. Natuurlijk moest er bij de begrafenis van ma ook doedelzakmuziek bij. Wij kozen voor Amazing Grace. Na de kerkdienst dus naar buiten, waar een partytent stond en we gratis een warm drankje kregen. Daar stond ze. In de regen en wind met haar mooie Schotse kleding doedelzak te spelen. Het eerste nummer kende ik niet maar bij het tweede liepen de tranen al over mijn wangen. Amazing Grace tussen al die mensen en al die fakkels en kaarsen. Mijn avond kon niet meer stuk. We genoten van ons drankje en wat gesprekjes met andere dorpsgenoten. Aan de overkant stond nog een klein tentje waar alle mensen een gedenkkaars mochten gaan halen. Men mocht zelf kiezen of je die op de begraafplaats of in de Heilige Mariagrot wilde zetten. Je mocht hem ook mee naar huis nemen. Nu we er toch waren hebben we ook maar het nieuwe mortuarium bezocht. Koude rillingen bij de waakkamers. Dus snel weer naar buiten. Nu stonden we voor de poort van het kerkhof wat er zo mooi uit zag met al die kaarsjes en fakkels. Ook de doedelzakspeelster liep daar rond en ik wilde haar weer van dichtbij zien spelen. 'No way dat ik hier in het donker dat akelige kerkhof op ga' sprak mijn buurvrouw ferm. Ik moest er om lachen. Voor mij was het even de mooiste plek op aarde en mijn metgezel vond het superspooky. Gelukkig voor mijn buurvrouw kwam de doedelzakspeelster naar ons gelopen en we spraken even met haar over hoe je zo'n instrument kunt bespelen en hoe lang dat wel duurt. Toen vroeg ze zal ik nog iets voor jullie spelen? Waarop ik zei; 'Je hebt al voor mij gespeeld daarnet, Amazing Grace welke ze ook draaiden bij mijn ma's begrafenis. 'Dan ga ik het nu nog een keer spelen' zei ze, 'speciaal voor jou en je moeder!' Daar stonden we dan met ons drietjes bij de poort van een kerkhof alsof het een stukje film was uit een mooi dagboek. Die muziek, al die lichtjes, die prachtige kleding van haar. Het was gewoon helemaal AF! Tranen van ontroering en mijn ma voelde even zo heel dichtbij... Geweldig! Mijn buurvrouw en ik hebben genoten. We vonden het een mooi eerbetoon aan onze ouders. Laten we hopen dat de gebedjes voor de nabestaanden in Parijs een beetje zullen helpen. Enne... mijn kaarsje nam ik mee naar huis. Dat ga ik morgen eens voor jullie aansteken. Want voor ik dit stukje ging schrijven zag ik dat ik 50.000 lezers hier heb gehad. Vijftigduizend keer hebben mensen even tijd gemaakt om mijn brouwsels te lezen waarvoor ik jullie zeer dankbaar ben. Ik hoop dat mijn kaarsje jullie stuk voor stuk geluk zal brengen of jullie zal behoeden voor alle kwaad wat nu in deze wereld aan de orde is. Van lichtjesavond naar een klein, welgemeend, lichtje voor jullie, bedankt lieve lezers! .
    16 points
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Forum voorwaarden