Nagamiji

Ik herhaal het hier nog maar een keer, ik zou ook héél graag willen dat dit forum blijft. En ben bereid tot een vaste (maandelijkse?) bijdrage.

Ik sluit me hier bij aan. Ik wil ook financieel bijdragen als dat helpt.

Alcoholverbod, dan blijf ik nuchter.

Thnx, veel bergen, krijg ik sterke benen.

Jammer, helaas heb ik geen Facebook. Ik had een abo op je topic.

Thnx

Waaah, wat jammer. Ik heb het forum net ontdekt. Betekent dit dat ik het moppentopic en het plaatjes-topic nog kan blijven lezen? Ik heb het nl nog lang niet uit.

Naast ziekenhuisbezoeken, schrijf ik brieven voor derden, of ik bel. Probleem-oplosser zeg maar. Ik help mensen met schoolwerk of afstuderen. (Afstuderen aan de universiteit, waardoor ik van alle markten thuis ben.)

Over mijn ziekenhuisbezoeken. Artsen/verpleging in opleiding wordt wel eens nerveus van mij. Omdat ze op mij mogen oefen. Ik ben nl niet bang voor naalden en kan goed tegen pijn. Hoewel iemand in opleiding meestal héél voorzichtig is. Door de chemo zijn mijn vaten kapot, bloedprikken laat ik daarom in mijn enkel doen. Maar een infuus moet in de hand/arm. Ik heb helaas maar 1 arm waar men in mag prikken, dus dat is nogal een klusje. Er moest chemische rommel ingespoten worden met een infuusnaald. Zodat men tijdens het onderzoek kon bij spuiten. Zag ik een jonkie staan die wat uitleg kreeg. Ik zei: gog, ben je in opleiding? Hij antwoordde: ja, maar wees niet bang, de verpleegster gaat het infuus aanleggen en ik kijk toe. Ik: Bang? Jij bent gek en je treft het: JIJ gaat het proberen, ik wens je veel succes, je krijgt 3 pogingen. Hij keek verschrikt naar de ervaren verpleegkundige die mij kent. En die zei: Mevrouw meent het en al is ze niet makkelijk te prikken, het is wel een makkelijke cliënt. (Tegenwoordig ben je geen patiënt meer.) Dus ze gaf hem de band en het plaatje met spullen. Hij ging naast me zitten, op mijn advies: staan is niet goed voor je rug als je een infuus inbrengt. Hij doet de band om mijn bovenarm en ik reageer: Zo mag ik het zien, meteen voor de moeilijkste plek gaan. Als het jou lukt om daar het infuus in te brengen, dan kan je meteen door naar de volgende stage. Want dan ben je een zéér goede infuus-prikker. Hij schrok en keek de ervaren verpleegkundige aan. En die ging uitleggen hoe hij had kunnen weten dat die plek al dicht zit. Het ziekenhuisbeleid is, 2 pogingen en dan door naar de volgende. (Ik heb wel eens 6 pogingen gehad.) Na 2 pogingen, nam de ervaren verpleegster het over, zei had bij de 2e poging succes. Voor hem was de ervaring toch eng geweest want hij zei dat hij de rest van de dag eerst ging kijken. (Persoonlijk vind ik dat je van veel kijken niks leert, maar van praktijkervaringen meer. en dan ben ik prettig leermateriaal.) Vanwege de dubbele amputatie kan er geen port-a-cath geplaatst worden, dus infusen blijven een uitdaging voor de verpleegkundigen.

Helaas heb ik niet zo'n indrukwekkend leven als de anderen hier, ik wil toch laten weten wie er achter Nagamiji zit. En wat ik zoal doe. Mijn rustperiode van de pijnpoli zit er bijna op, daar verheug ik me enorm op: Rust is niks voor mij. Maar me er niet aanhouden betekent dat de injecties (zenuwblokkades) voor de kat zijn snor zijn. En ik krijg ze maar 1 keer per 3 maanden. Maar goed, ik heb nu ff tijd om wat te schrijven. Wie ben ik? Ik ben een vechter, ik noem mezelf wel eens Rambini, vrije vertaling van een vrouwelijke Rambo. Ik kan absoluut niet tegen onrecht. Ik zet mensen vaak op het verkeerde been, niet opzettelijk, maar omdat men vaak meteen een oordeel velt. Ik zie er lief uit en als een doetje, dat geeft mij in een battle een flinke voorsprong. Ik houd van alles wat leeft, alle mensen (tenzij je andere mensen wat aandoet) en alle dieren. Ik ben positief, soms een beetje te positief. Tenminste dat vinden anderen... Voor mij is het leven 1 groot feest, wat ik uitbundig vier. Er bestaan voor mij geen tegenslagen, maar uitdagingen. En ik ben gek op uitdagingen. Ik houd verder van lezen, leren en ben een tikje verslaafd aan het internet. Ik ben 3 x getrouwd, 1e huwelijk was heel leerzaam, 2e huwelijk duurde slechts 1 uur (ik had al wat bedenkingen en weet nu dat ik beter naar mezelf kan luisteren, dan doe ik geen gekke dingen) en mijn 3e huwelijk duurt al bijna 25 jaar!!!! Jaaaaa, nooit verwacht, maar hij blijft, dus ik ook. Eigenlijk vond ik 'm bij kennismaking al een cutie, maar hij puberde nog, dons op zijn wangetjes en ik dacht: Nee, die is mij te jong. Uiteindelijk heb ik dus de vent van mijn dromen. De dikke gebruiksaanwijzing ken ik inmiddels uit mijn hoofd, dus ik ervaar mijn huwelijk als steeds beter. Mijn motto is: Als hij maar gelukkig is. Dat wilde ik toen ik ja zei: Hem gelukkig maken. Daarom laat ik hem vrij, hij mag alles en hoeft nergens toestemming voor te vragen. Mijn werkzame leven: Ik had geen idee hoe je vrachtwagenchauffeur werd, er werd me ook verteld dat vrouwen dat niet doen. Ik kende ook geen chauffeurs, maar het materieel leek me zo machtig. Dat vind ik nog steeds. Als ik de foto's hier zie krijg ik een natte plasser. Toen dacht ik, ik word automonteur, maar daar bleek je een rijbewijs voor nodig te hebben. En omdat ik de brommer van mijn broertje al total loss had gereden en ik mezelf niet geschikt achtte voor een rijbewijs, ben ik naar de Grafische LTS gegaan. Ik was als kind al de klusser: repareerde van alles of deed daar een poging toe. Het was geweldig, ik genoot van de techniek. Ik denk dat ik met mijn happy-instelling van het meeste werk zou genieten. (Behalve typiste.) Helaas ben ik tijdens de opleiding keer geopereerd, dus ik miste een deel praktijk. Met name technisch tekenen, bleek bij het examen. Ik zat in het ziekenhuis met mijn boeken op bed in een poging alles zelf te leren. Tegen alle verwachtingen in slaagde ik met vlag en wimpel. Met technisch tekenen hebben ze me gematst omdat ik dat toch niet van plan was om te doen. In de drukkerij vond ik het geweldig om op vrijdag machines schoon te maken. Omdat ik dat zo leuk vond, mocht ik alle machines van de afdeling doen, andere medewerkers vonden het niks: uit elkaar halen schoonmaken en in elkaar zetten. De medicatie die ik na de laatste operatie kreeg maakte me arbeidsongeschikt. Toen ik er achter kwam dat het van die medicatie was ben ik er mee gestopt. Gewoon zelf, kort daarna had ik werk: In de horeca. Past me ook, want ik houd van mensen. Allen weigerde ik deels zwart te werken en werd er daarom uitgeknikkerd. No spang. Ik kwam terecht in een callcenter. Wederom een top-baan, veel leer-mogelijkheden en de hele dag kletsen. Wat wil je nog meer. (Af-en-toe naar de toilet, ik was in die tijd continu ongesteld, dán mocht je nl zonder meer naar de wc.) In dat call-center ontdekte een groot telecombedrijf mijn talenten en vroegen me of ik voor hun wilde komen werken. Ik speelde hard to get en begon met een heel fijn salaris en 1 maand betaalde opleiding. Dit was de baan van mijn leven: onbeperkt leren, eigen klanten, leuke collega's. Maar helaas, wederom lag mijn lichaam dwars en ben ik naar huis gestuurd. Ik dacht zelf nog binnen 3 maanden ben ik terug, maar het is nu toch echt langer geleden. Nu heb ik weer een "dagtaak" in het medische circuit. Ach, zelfs daar duik ik met 100% in en zorg voor wat gezelligheid. Ik mag bijvoorbeeld 5 februari weer naar de chemo, dan neem ik een kilo Lindt mee voor de verpleging. Hun energie-nivo moet op peil blijven, met al die moeilijk te prikken vaten. Ik schrijf mag, want ik moet niks. Net als de pijnpoli, dat is mijn 3-maandelijkse feestje. Ik ben zooooo blij met de injecties. Voordat ik daar kwam droomde ik van 5 minuten pijn-vakantie en nu halen ze op 3 plekken de pijn weg. Als iemand daar niet gelukkig van wordt. En kanker, voor velen een afschuwelijke ziekte. Ik vind het enige waardeloze eraan dat ik geen donor meer mag zijn. Als ziek-geboren persoon, weet ik wat het is om te dromen van een gezond lichaam, om te dromen van minder pijn. Dus vanaf de lagere school had ik een donorverklaring bij me. Ik ben geopereerd, ben beide boobies kwijt en al mijn klieren. Ik wilde geen reconstructieve operaties, noch kipfiletjes. Dat mannenspeelgoed maakt mij niet minder vrouw. In het midden-oosten hebben vrouwen snorren en mannen borsten. I rest my case. Ik heb het wel aan mijn hubbie gevraagd, maar hij zat er ook niet mee, hij was banger dat ik dood zou gaan. Als hij wel aan de boobies had gehecht had ik 1 set kipfiletjes genomen, zodat hij er mee kon spelen, wanneer hij maar wilde. hahaha Dat was het wel, voorlopig. Als er nog vragen zijn dan lees ik het wel.

Enjoy...

Houd je ons op de hoogte? Ik ben benieuwd naar de afloop.

Dat vroeg ik me ook af, maar zelfs als TS het wel kan, dan zijn er te veel dingen die hij nu niet kan overzien en die zijn verdere leven kunnen verpesten. Door een onverantwoordelijk baas. Wat jij noemt, letsel veroorzaken is er één van.

Dat betwijfel ik ook. Dan sluit ik me aan bij jouw advies.

Als jouw baas zwart-op-wit geeft dat je die bus moet rijden op zijn verantwoording, dan ben je mogelijk niet aansprakelijk. Hoewel ik me afvraag wat je eigen verantwoording is ivm de wet overtreden. Laat hij betalen om je D te laten halen in een verkorte cursus. Daar hebben jullie beiden meer aan. Ik denk dat de politie of advocaat Kool uit Alkmaar je het best kan informeren. Succes en veel wijsheid gewenst.

Ach wat rottig nou, dat ie zo gammel op zijn benen stond.

Ze zijn er snel hè, de ratten? Wie was de gewonde, toch niet jij of 1 van je vrienden?

Is het niet mogelijk om met zijn allen terug te dreigen en evt langs te komen. Een soort persoonlijke gele hesjes demonstratie. Het zijn net ratten, een vriend had 'n akkefietje op straat met zo'n geiteneuker en alsof de riolen opentrokken, ineens stond het vol met geteisem uit de woestein. Politie was er ook snel.

In eerste instantie kon ik 'm ook niet openen, maar als ik het webadres ververs verschijnt het schokkende filmpje wel.

Ik ben ècht verbijsterd. Als er nou 1 bosje lag, dan kon die van de fiets gevallen zijn. Het is ook niet dat de dames niet buitenkomen en daardoor onwetend waren. En dan gewoon doorlopen en meenemen. (zwarte jas)

Met wie je gaat. En vanaf het begin dat ik op dit forum kom vraag ik me af wie dat snoezige baby'tje is van je avatar.

Maakt mij wel nieuwsgierig

Die durft zich niet meer te vertonen door de harde reacties.