rubberduck

Juist. 👍👍👍

Alles in het gareel weer hier. Weer lekker aan het sturen. Werkzaam bij een werkgever in Friesland (van der Werff in Heerenveen). Elke dag tussen 17:00 uur en 20:00 vertrek ik vanuit Elshout in Brabant naar Heerenveen, daar koppel ik om en rij in de nacht terug naar Elshout. Van de andere kant vanuit Heerenveen pendelt er ook een chauffeur op en neer naar Elshout en weer terug (die doet dat met de LZV). ik val soms in op de nacht-LZV naar Enschede met glasbokken. heerlijk in de avond en de nacht rijden, geen stress meer van file's, tijdsdruk, en 40 uur in de week. (meer dan genoeg) het bevalt goed en heb het lekker naar mijn zin, alleen de Friese taal heb ik nog niet onder controle. Overdag tijd genoeg om dingen te doen, Beetje met de hond wandelen en zo.

Hmm... eens even op het forum kijken hoe de vlag er hier bijhangt. Nou nou, weinig veranderd hier.

hier de belangrijkste tip... afzeilen bij open geladen bak. scheelt je een hoop boetecentjes.

Dank Marotrans. Velen zullen denken waarom komt die duck weer kijken hier. We proberen het leven weer langzaam op te pakken wat we voorheen hadden. Ik denk dat het wel gaat lukken.

De laatste dag van mijn vakantie, morgen mag ik weer werken. Vakantie daar was ik wel aan toe, het afgelopen jaar was er veel gebeurd. een tijd lang ben ik niet hier geweest dat had te maken met de gezondheid van mijn schoonouders. het afgelopen jaar heeft in het teken gestaan van hun, (schoonmoeder had kanker en schoonvader was zwaar dement) moeten we wel op vakantie vroegen we ons zelf af in het voorjaar. Toch maar geboekt op de camping waar we al jaren komen in Drenthe. Een week voor mijn vakantie ging de gezondheid van mijn schoonmoeder hard achteruit. op 28 Juni 2018 is ze overleden. De uitvaart was mooi en aan een lijdensweg kwam een einde en we hadden er vrede mee, nu hadden we rust. Helaas... 12 dagen na het overlijden van mijn schoonmoeder overleed mijn schoonvader, ik zal jullie de details besparen. Ook zijn uitvaart was mooi. Na de uitvaarten kom je tot rust en merk je pas wat het afgelopen jaar je een energie heeft gekost. Onze hele vakantie is geannuleerd, gelukkig hebben we een fantastische zomer en kunnen thuis tot rust komen. Mijn werkgever gaf alle medewerking, nee ik werk niet meer in Waalwijk. Afgelopen half jaar kreeg ik de aanbieding om bij een transportbedrijf 4 dagen in de week te gaan werken, en het bedrijf zit op fietsafstand van mijn huis. ik fiets dus elke dag 10 minuten naar mijn werk, en dat 4 dagen in de week. Die extra vrije dag kon ik mooi gebruiken om mijn vrouw her en der te ondersteunen in wat voor vorm dan ook met de verzorging van haar ouders. Een vaste vrije dag, bijna vaste werktijden een eigen auto en op de fiets naar het werk. Dus de keus was snel gemaakt om Waalwijk vaarwel te zeggen. Achteraf kan ik wel zeggen... ik had het 10 jaar eerder moeten doen 4 dagen werken, maar ja als je alles van te voren weet. In de toekomst wil ik naar 3 dagen werken, bij mijn werkgever is het mogelijk. Morgen weer aan de bak, ik heb nu het gevoel dat het rijden weer een hobby is, ik geniet ervan en heb wel weer zin morgen. na een hectisch jaar zijn we geland en hebben weer tijd voor andere zaken.

heb de foto's bekeken, erg mooi. mooie reis.

Hiep hiep hoera Proficiat Verstuurd vanaf mijn SM-N9005 met Tapatalk

Ik zal maar reageren, voordat ik dadelijk een ban voor het leven krijg. Voor geen goud ga ik ooit nog op de auto riep ik ooit. Soms kan het raar lopen. Na een paar maanden in Dongen te hebben gewerkt op de leerlooierij, had ik de opdracht gekregen om wat verbeteringen in efficiëntie aan te brengen in de expeditie, en om verbeterpunten aan te pakken, Ik heb dat opgepakt en ben heb daar aardig wat verslagen van geschreven met verbeterpunten. Blijkbaar dacht men er anders over, want voor diverse verbeterpunten was geen geld, dus ze willen veiligheid en verbetering, maar het mag niks kosten. Daar had ik al zoiets van, ja waarom heb ik dit werk dan gedaan. Er werken aardig wat mensen in de leerlooierij die van buitenlandse komaf zijn, ik ben er voor om iedereen gelijk te behandelen ongeacht zijn geloof of afkomst. mijn leidinggevende collega dacht daar anders over, en discrimineerde volop, ik heb het voor die mannen opgenomen die werden gediscrimineerd. Heb er melding van gemaakt en heb me er regelmatig hard voor gemaakt dat dit niet kan... uiteindelijk gebeurde er niets en werd er niets mee gedaan. Mijn leidinggevende is niet zo heel pienter, die was dus gewoon bang voor zijn baantje en bang dat ik zijn functie zou overnemen. Die beste man heeft mij dus op alle denkbare manieren zitten tegenwerken. Al deze dingen die ik net opnoemde deed mij besluiten om van de ene op de andere dag mijn spullen in te leveren, na mijn zegje gedaan te hebben ben ik vertrokken. Die middag maar even een belletje gepleegd, ik was WEER officieel werkloos natuurlijk. Ik kon een dag later al beginnen als reachstackermachinist op de containerterminal in Tilburg. Na een paar dagen kreeg ik van mijn oude werkgever uit Waalwijk een belletje of ik daar niet op de reachstacker wilde op de containerterminal. Tilburg maar weer opgezegd en begonnen in Waalwijk, dat is inmiddels al meer dan een half jaar geleden denk ik zo. Alleen ik rij nu ook weer op de vrachtwagen op het industrieterrein een halve dag en de andere helft rij ik op de grote reachstacker, het is maar net hoe het uitkomt. Ik begin rond 6 uur en om 17 of 18 uur ben ik klaar. Ik werk weer 11 tot 12 uur per dag, soms gaat het goed en soms heb ik er moeite mee, na de burn out moet ik nog steeds voorzichtig zijn met de vele aantal uren. Dus ik rij weer op een truck af en toe, maar kom het industrieterrein niet af, op zich wel lekker hoor. Dan nu even wat privénieuws 4 maand geleden kregen mijn vrouw en ik het slechte nieuws dat mijn schoonmoeder kanker had in het lichaam, en de artsen kunnen er niets aan doen, er zijn wel behandelingen geweest maar helaas heeft dat niet het gewenste resultaat opgeleverd. Mijn schoonmoeder heeft besloten niet door te gaan met behandelen. Mijn schoonvader begon ook te dementeren, en niet zo'n klein beetje, nee die werd met de week slechter. Eerst thuiszorg geregeld voor hun beide, maar na een paar week ging dat niet meer, een indicatie aangevraagd en hun beiden in Dongen in een verzorgingstehuis laten plaatsen. Schoonvader op een gesloten dementen afdeling, schoonmoeder in hetzelfde tehuis op een kamer waar ze de laatste maanden van haar leven zal slijten. De meubels gedeeltelijk over verhuizen, momenteel zijn we bezig om het huis waar ze "tich" jaar hebben gewoond leeg te halen en gaat binnenkort in de verkoop. Kortom, we zijn aardig druk ermee, emotioneel maar ook lichamelijk. Mijn vrouw is al een dag minder gaan werken om ook nog een stukje kwaliteit aan het leven van haar ouders te geven. Wij hebben altijd gezegd, zodra de ouders van mijn vrouw zijn overleden dan gaan wij verhuizen naar Drenthe of Groningen, nu komt het allemaal wel in een hele snelle stroomversnelling. In onze vrije tijd zijn we ook nog bezig om daar plannen voor te maken en zijn we aan het rondkijken voor een huis waar we naar toe kunnen verhuizen als het moment daar is. Hebben we daar werk, nee nog niet, maar ach... als je wilt werken is er altijd wel werk. Werk is ook maar een ding, gezondheid is het belangrijkste in het leven. En ongetwijfeld zullen er wel forumers zijn die denken, "hee hij zit toch weer op de auto..." en commentaar zullen leveren, dan heb ik een boodschap voor je. MAAK JIJ JE DAAR MAAR GOED DRUK OM. :-)

Ja aan het rentenieren... Heb je de rentestand gezien? [emoji23][emoji23][emoji23] Zal nog wel even een verhaaltje schrijven. Van het afgelopen jaar. Maar nu niet. Kom net van een feestje [emoji481][emoji482] Verstuurd vanaf mijn SM-N9005 met Tapatalk

[emoji512]

Heren, van harte. Verstuurd vanaf mijn SM-N9005 met Tapatalk

daar ben ik weer, ben nu 12 weken onderweg... en heb het nog steeds naar mijn zijn in de fabriek. Eerst even mijn gezondheid, die gaat beter... maarrr, ik merk dat ik voorlopig nog niet de oude ben, de burn -out is verdwenen. Maar ik moet leren om te gaan met het verdelen van mijn energie, Wat vandaag niet kan dat doen we morgen dan maar. Een paar week terug werd mij de vraag gesteld of ik niet ingewerkt wilde worden op kantoor, in geval van ziekte of een vrije dag kun je de floormanager vervangen, heb je er belang bij en zou je het leuk vinden om dat te doen? Nu zit ik dus op kantoor, In 2 weken het werk geleerd, vorige week was de floormanager met vakantie, en hield ik de fabriek draaiende, planning maken, goederen ontvangst, het in en uitboeken van materiaal in het magazijn en transporten regelen. In het begin dacht ik dat ik het nooit zou leren, maar door schade en schande wordt men wijs. Heb nu het belangrijkste en het merendeel onder de knie, het vergt nog enige oplettendheid, maar eens komt het moment dat het net zo makkelijk wordt als het rijden met een auto. Heb een eigen kantoor midden in de hal, radio en verwarming en airco erbij, en dicht bij de koffiemachine . Ben nu assistent Floormanager... het klinkt heel wat... maar ben niks meer dan mijn collega's, met z'n allen doen we het. Vind het wel leuk, een mooie uitdaging en aardig wat geleerd, vooral met computers. maar mocht de nood aan de man zijn zoals afgelopen week dan kruip ik ook zo weer op een heftruck of de kraan, een beetje multifunctioneel zeg maar. Dat maakt het leuk, de sfeer is goed en gezellig. Morgen is het vrijdag en dan werken we tot 13:45 uur, elke vrijdag heerlijk vroeg weekend, Het chauffeuren mis ik niet, soms denk ik er aan, maar ga voor geen goud meer op de wagen, de gezondheid gaat voor. Morgen dus nog even werken en dan weekend, prettig weekend allemaal

Allereerst hartelijk dank voor jullie warme reacties. Zal een paar mensen moeten teleurstellen... ik blijf hier schrijven. Binnenkort meer.

Een wijs besluit eind juni zat ik bij de bedrijfsarts aan het bureau, hij stelde de vraag "hoe is het ermee"? Ik begon te vertellen dat ik was afgevoerd met de ziekenauto en het hele verhaal daaromheen, die blik van de bedrijfsarts vergeet ik nooit meer, er kwam een diepe zucht van hem en begon te praten tegen mij op een toon dat het min of meer mijn eigen schuld was. Nu was ik er helemaal klaar mee met die man, ik vertelde hem dat het belachelijk is dat ik een reintegratie moet beginnen met 8 uur per dag. Normaal zou je eerst 2 tot 3 uurtjes werk doen per dag en dat 2 dagen in de week, maar zo werkt dat niet in het transport zei hij. Gewoon 8 uur... en erachteraan zei hij nog "take it or leave it". met andere woorden, ben je het er niet mee eens dan donder maar op, zo kwam het over. ik was helemaal verbouwereerd. "Ja maar mijn werkgever heeft soms werk voor 8 uur, maar het loopt altijd uit", " Dan laat je de auto maar staan onderweg en laat je je maar ophalen of met de trein naar huis". ok zei ik... begrepen. Ik was er wel klaar mee met de ziektewet, ik wilde weer aan het werk, alleen werkdagen van 12 tot 15 uur werken dat trok ik nog niet. Ik zat nu 7 maanden thuis en het werd er alleen maar slechter op, tenminste zo leek het. Ik werkte drie dagen in de week, meestal 8 tot 10 uur per dag. als ik had gewerkt dan voelde ik mij dodelijk vermoeid, was ik thuis voelde ik mij prettig maar moest wel bijtanken van de voorgaande dag. Ik moest iets verzinnen, want zo kon ik het niet volhouden en ging op zelfonderzoek uit. Waar ligt het aan vroeg ik mijzelf af, vind ik het nog leuk, nee zeker niet, maar lag dat aan de werkgever dan, of aan mezelf. ik kwam erachter dat het aan de werkgever lag, die maakte afspraken met mij maar kwam ze niet na. Ik ben in vaste dienst van een uitzendbureau, dus gegarandeerd altijd werk. Er was lzv werk beloofd maar dat kwam niet van de grond. Er werd mij een opleiding voor de mobiele kraan beloofd, maar dat liep ook spaak, werk met een kooiaap dan... nee toch niet sorry. Ik stond de laatste drie jaar overal voor open, reed voor wel 15 opdrachtgevers, maar elke keer als ik zei "leuk hoor, heb het goed naar mijn zin" mocht ik er niet meer rijden. Als laatste vaste opdrachtgever reed ik groenten en fruit in November van 2015... toen ging het licht uit. Tijdens mijn reintegratie werd ik bij diverse bedrijven geplaatst, een kraanbedrijf uit Tilburg met exceptioneel transport of een tuinder met 1 auto, beide bedrijven vroegen of ik niet bij hun vast wilde werken, 2 dagen op de auto en dan de rest van de week wat andere werkzaamheden binnen het bedrijf, daar had ik wel oren naar... totdat ze hoorden dat ik bezig was met een reintegratieproject en dat ik momenteel dus in de ziektewet zit. maar beide bedrijven waren hier niet van op de hoogte... "ja maar ik rijdt toch voor jullie via het uitzendbureau... en die hebben er nooit over gesproken met jullie?" Ik besloot mijn werkgever te bellen, na het bezoek eerder die dag die ik aan de bedrijfsarts had gebracht. Ik ga mijn werkgever maar eens duidelijk maken dat het tot hier is en niet verder en dat het hun schuld is dat ik niet beter wordt, en maar meer en meer achteruit ga. Ondertussen liep ik ook bij de psycholoog, die concludeerde dat het iets psychisch was en wel in de vorm dat gemaakte afspraken niet na werden geleefd en dat ik dus wel kon uitrekenen dat als ik in de ochtend begon met werken ik normaal kon zeggen dat ik acht uur later klaar was... maar helaas dat was dus nooit zo, het werd altijd meer dan 8 uur en dat ik daardoor gefrusteerd en vermoeid werd. Je hebt een volle accu voor 8 uur, maar je moet er 10 tot 12 uur mee doen dus je loopt continu in het rood. De volgende dag schoof ik aan bij de HR medewerker van mijn werkgever, ik deed verslag van het bezoek aan doktor horror de dag ervoor. ik vertelde over het feit... take it or leave it, dat ik overal voor open stond, desnoods het onkruid op de parkeerplaats wieden of de leaseauto's wassen, maar schei uit met 8 uur per dag, geef me werk voor een paar uur. of desnoods een lange tijd bij een opdrachtgever die weet wat ik mankeer en mij divers werk kan aanbieden voor 8 uur per dag, mijn herstel is gebaat bij vast werk en vaste tijden. Het antwoord was dat ze geen werk voor 8 uur hebben op een dag, ik noemde wat bedrijven op waar ze dat wel hadden. ook had ik wat voorwerk gedaan en een kennis gesproken die planner was bij een transportbedrijf, mijn werkgever zond bij dat bedrijf ook chauffeurs uit voor vaste ritten. In de avond om 19:00 uur beginnen en dan 2 keer op een avond naar Eindhoven heen en weer pendelen met een trailer. De kennis vertelde dat ze meerde chauffeurs hadden gehad, de ene reed met het kopschot een lantaarnpaal eruit de andere wist eindhoven niet te vinden dus ze waren op zoek naar iemand die blindelings het werk kon doen. Dit verhaal gaf ik aan bij de HR manager dat er dus WEL vast werk was met vaste tijden, ja dat wist zij niet... ik zal de planner bij het gesprek roepen. Na enkele minuten schoof de planner aan, ik begon te vertellen hoe ik er tegenover stond en wat ik er van dacht. Ook vertelde ik dat ik ze ervan betichte dat ik gewoon meedraaide in de gewone planning, en dat als het meer dan acht uur werd op een dag ik gewoon pech had. Dit werd mede veroorzaakt door personeelsgebrek, ik vertelde dat ik de auto maar moest laten staan na acht uur, maar eigenlijk was mijn werkgever er voor om mij in bescherming te nemen en die moet de opdrachtgever duidelijk maken dat ik na acht uur weer terug op de zaak moet staan met de truck, valt het niet in te plannen... dan gaat het gewoon niet door. ik eiste daar aan tafel dat als jullie geen werk binnen acht uur kunnen garanderen ik niet vertrek. De planner begon zich eruit te praten en vertelde dat er werk genoeg was binnen of maximaal acht uur, hij noemde zo 5 bedrijven op, de HR-manager keek met grote ogen de planner aan, ze zei niets maar ik zag ze denken... nu wel???? Ik vertelde over het vaste werk waar mijn kennis het over had... ze zouden het bedrijf van mijn kennis telefonisch benaderen die middag en mij laten weten hoe of wat. nooit meer iets van gehoord, alle beloftes en afspraken kwam men gewoon niet na. Ik had er nog steeds weinig vertouwen in, en bood aan om eventueel ander werk te gaan doen, magazijnwerk of op de heftruck, "ja je hebt wel ervaring op de heftruck maar geen certificaat"... 'nou dan geef maar een cursus voor de heftruck" (werkgever geeft ook opleidingen). ik dramde door, met als gevolg dat ik de volgende dag in het leslokaal zat, later die dag liep ik de deur uit met mijn heftruckcertificaat. ik dacht mooi... volgende week zullen ze wel met magazijnwerk komen... tuurlijk niet, ze belden wel op om te vertellen dat heftruck stukken minder verdiende, dat intereseert me niet zei ik nog, leuk werk is belangrijker dan geld, ja ik ga er maandelijks 600 euro op achteruit, maar ik kan het financieel hebben, dus kom maar op met het werk. Een dag later belde het uitzendbureau weer, ze hadden mooi werk voor mij, op de vrachtwagen, vaste tijden vaste adressen. De volgende dag zat ik met de planner in de auto onderweg naar het bedrijf, daar een gesprek gehad en ik had er zin in, het zag er goed uit wat ze vertelden. 4:45 uur vertekken met een bakwagen met linnengoed naar Amsterdam, op het Rembrantplein om 6 uur bij een hotel lossen en laden, dan naar krasnapolsky op de Dam en aan de achterkant van het hotel op de gracht lossen en laden, dan weer naar huis en om 10 uur einde dag. dat klonk goed. Er werden nog wat instructies gegeven, achter Krasnapolsky op de gracht mag je niet lossen, maar er is een parkeervak speciaal voor het laden lossen van Krasnapolsky, en daar pas jij precies in als je je laadklep laat zakken, denk eraan dat je niet op de weg lost want dan loopt alles vast. De volgende dag vol frisse moed de truck door de poort naar buiten en op naar Amsterdam, eerste hotel ging vrij soepel, op naar krasnapolsky, achteruit de straat in op de gracht, in het parkeervak neergezet... ligt het nou aan mij... wat liep ik te prutsen om die bakwagen in het parkeervak neer te zetten, het moest toch passen zeiden ze... na geklungel stond ik in het vak. Zo even lossen en laden en de dag zit er weer bijna op, ik loop naar achter om de laadklep te laten zakken... dat is raar... achter de truck heb ik een meter over, even naar de voorkaant van de truck lopen, nee de bumper staat al strak tegen de lantaarnpaal aan... huh!!!!!! Ben ik nou debiel. verderop was ook geen parkeerplaats dus ik stond in het goede vak, ook het bordje gaf aan dat ik bij de laad en losdeur stond van Krasnapolsky, de laadklep wilde een halve meter open en kwam toen al tegen een boom aan. Toch maar even aanbellen bij krasnapolsky, de deur ging open en ik zag de waskarren al staan 50 stuks... ik sprak iemand aan van de housekeeping hoe ze hier normaal lossen. "Normaal staan ze aan het begin van de straat met de truck om te lossen, zo'n 30 meter verderop en wandelen dan 50 keer heen en weer, dat doen ze omdat de auto te lang is voor het parkeervak"... ik snapte er geen ruk van. Ik besloot dat zeker niet te gaan doen, er was nog maar 1 optie... op de weg lossen, op de stoep ging ook niet want er staan overal Amsterdammertjes. alarmlichten aan en de weg op, laadklep zakken en net doen of je gek bent, na twee minuten stond er al een auto achter... "hee teringlijer hoelang duurt het nog", ik zei "50 karren eruit en 50 erin, dus een uur ben ik zo verder en als je gaat schelden ga ik ook nog koffiedrinken". na een half uur stonden er al 15 auto's achter, ik besloot om tussendoor even in het parkeervak te gaan staan met de truck, dus alles weer dicht en de auto achteruit het vak in om de auto's te laten passeren, daarna de auto weer de weg op en verder met de werkzaamheden, na 5 minuten stonden er weer 3 auto's, ik dacht bekijk het maar, eerst ik en dan jullie. Maar daardoor ga je wel harder lopen, loop je drie keer teveel, vergeet je soms een kar op de rem te zetten enz. na het lossen was ik 3 liter zweet armer en helemaal naar de kloten. Maar... taak volbracht, daar ging het om. op de zaak aangekomen sprak ik iemand die vroeg hoe het was gegaan, ik legde het verhaal uit... ja zei hij "ze sturen al jaren een te lange auto die kant op, maar niemand zegt er iets van ze klooien maar wat aan". Deze rit was op een zaterdag, ik kwam thuis en was er helemaal klaar mee, het transport is ziek, en het maakt het personeel alleen maar zieker. Ik sprak erover met mijn vrouw en kwam tot de conclussie... ik ga nooit meer achter het stuur zitten van een vrachtwagen, na het gebeurde in Amsterdam was het de druppel die er toe deed. Als chauffeur wordt er tovenarij van je verwacht, dit was al het zoveelste bedrijf waar je op pad werd gestuurd en zoek het maar uit hoe je het regelt, achteraf had ik in Amsterdasm de auto dicht moeten laten en naar huis moeten rijden. Maar dat doe je niet, tenminste ik had in mijn 17 jaar buitenlandcarriere geleerd om altijd een oplossing te zoeken. Ik had mij die dag als een echte "uitzendkracht" moeten gedragen en gewoon naar huis rijden. Maar ik was er dus klaar mee, ik ga uit het transport had ik besloten, de huisarts de psych hadden het al maanden tegen mij gezegd, de rest van mijn vrienden en familie ook al... "jongen ga nou dat transport uit". nu was het moment dat de knop bij mij ook omging. Ik ging gelijk op zoek naar heftruckvacatures... vond er zo 5 stuks binnen een paar minuten, maandag bellen nam ik me voor. Ondertussen vertelde mijn vrouw... ze had het al vaker gezegd... dat er bij haar werkgever personeel werd gezocht voor in de productie, mijn vrouw werkt bij een leerlooierij in Dongen, ja die... daar waar het stinkt. Maak er even een babbeltje had ze gezegd. Na dat babbeltje besloot ik naar mijn huidige werkgever te gaan en ontslag in te dienen, mijn vrouw haar werkgever wilde mij wel hebben. Mijn werkgever keek verrast toen ik zei dat ik ander werk had, "ja maar als je ontslag wil indienen dan moet ik je beter melden vanuit de ziektewet en dan moet je nog een maand doorwerken voor de volle 100 procent", ik stond erop om met wederzijds goedvinden uit elkaar te gaan, ze ging akkoord, ik vertelde waar ik ging werken en wat ik ging doen, ze waren nog verbaasder (is dat goed nederlands?), ja wat had je dan gedacht... dat ik weer ergens anders op de wagen ging zei ik tegen de HR-manager. Ik kreeg een beetje het gevoel van... oh je was dus al die tijd echt ziek. Ik vroeg om een getuigschrift... ik moest de HR-manager eerst uitleggen wat een getuigschrift was, nu wist ik het zeker... hier wilde ik niet langer in dienst zijn. Ik heb 2,5 week bij de nieuwe werkgever gewerkt, en heb nu vakantie van 3 weken. Het ruikt wat vreemd daar, maar na 3 dagen ruik je het niet meer. Men is wel happy met mij, de eerste dagen was ik simpel werk aan het doen. dag 4 kreeg ik uitleg over de grote tonnen waar de koeiehuiden in worden gewassen, die bedien ik nu, vrachtwagens die met verse huiden komen, die los ik met de heftruck en er is ook een mobiele kraan die de grote tonnen vult, ook daar heb ik al een paar uur mee mogen spelen buiten. om te oefenen, ook het inboeken van orders hebben ze al uitgelegd, na de vakantie willen ze mij dus ook gedeeltelijk op kantoor inwerken. Na 2,5 week werken maak ik de balans op hier op de camping (ja bedrijfssluiting voor 3 weken), ik ben helemaal happy, elke dag begin ik om 6 uur, en 's middags om 15:00 uur ben ik klaar, vaste pauze tijden, hele leuke collega's leuke groep mensen waar de klik goed mee is. Heb het er erg naar mijn zin, soms is het een beetje vies werk, maar dat boeit me echt niet, zelfs dat vind ik leuk. Financieel ga ik er op achteruit, maar ik ga weer fluitend naar mijn werk, en dat is me veel meer waard. ik had het 5 jaar eerder moeten doen, en de vrachtwagen... die mis ik totaal niet, het voelt als een opluchting, ik heb weer nieuwe uitdagingen in mijn werk en hele leuke collega's en een sociaal bedrijf. Eind Augustus beginnen we weer, heb er nu al zin in, de last van het transport is van mijn schouders, ik denk dat ik een goede keus heb gemaakt na 20 jaar achter het stuur te hebben gezeten. Mijn angst van de eerste werkweek was er om weer volledig een volle week aan het werk te gaan... en het is me meegevallen zelfs, heb 's avonds zelfs weer energie om iets te ondernemen. conclusie... ik weet niet wat me overkomt, nieuwe energie en de burn-out is spontaan verdwenen, en als ik in de middag om 3 uur naar huis rij en die vrachtwagens zie rijden denk ik maar 1 ding... dadelijk even lekker in de tuin zitten met een ... werken jullie nog maar even door. Uiteraard zal ik jullie op de hoogte houden van het wel en wee hoe het verder gaat. Eerst nog even mijn vakantie afmaken.