Peter Mada

Mag ik je voornaam en leeftijd weten? Peter, 49 2. Hoelang werk je als vrachtwagenchauffeur? vanaf 1983 tot 1994 heb ik merendeel internationaal gereden. 3. Welke tak van transport doe je? Hovercraft en 4x4, soms ook 4x4 met aanhanger een hovercraft daarop 4. Ben je in loondienst of zelfstandig? Zelfstandig 5. Hoelang werk je voor je huidige werkgever/opdrachtgever? Sinds 2006 6. Op de schaal 0-10 hoe tevreden ben je daar over? Meestal wel een ruime 8 7. In welk land voer je het liefst je beroep uit? In zuidelijk Afrika, land maakt dan niet zoveel uit. Ieder land heeft z'n voor en nadelen. 8. In welk land het liefst niet? Landen te ver van de evenaar. 9. Wat is de mooiste kant van je beroep? Vrijheid, en mogelijkheden (en eigenlijk vaak de noodzaak) om creatief te denken, in oplossingen denken. Met vaste patronen kom je er niet. En het verwachten van het onverwachte. Dat maakt het leven hier erg afwisselend en meestal daardoor erg leuk. 10. Wat is het grootste nadeel van je beroep? Je wordt op z'n tijd erg op jezelf teruggeworpen, enige buitenlander vaak, verder alleen lokale collega's. Maar dat is eigenlijk ook wel weer een leuke kant. M'n ouders worden ouder en dan is de afstand en ticket prijs ook wel een nadeel. 11. Met welk merk en type vrachtwagen rijd je? We hebben twee Toyota Landcruisers. HZJ model, lekker simpel en te repareren met een schroevendraaier en een hamer. Vijf hovercrafts van verschillende leveranciers en afmetingen. 12. Wat zijn de pluspunten van deze wagen? Van de landcruisers de robuustheid. Gaan eigenlijk nooit kapot. De oudste is nu 7 jaar oud. Meeste tijd in de bush doorgebracht, en maar een keer stilgestaan met een wiellager, en een keer teruggekomen zonder koppeling. En een van de chauffeurs is een keer een te diepe rivier ingereden, water zelfs in de snorkel, daar kon zelfs deze Landcruiser niet tegen. Motor gereviseerd en doet het weer perfect. De hovercrafts hebben als grote pluspunt dat ze over water en vlak land gaan. 13. Wat zijn de nadelen van deze wagen? De Landcruisers rijden 1 op 7 zonder aanhanger. 1 op 5 met. In de bush met erg veel slechte wegen gebruiken ze soms nog meer. Beetje te weinig power om op de bochtige wegen makkelijk in te kunnen halen. 14. Welke soort muziek of radiozender luister je onderweg? USB stick met heel diverse muziek. 15. Ben je lid van een vakbond en zo ja hoe tevreden ben je daar over op schaal 0-10? Nee, en ook nooit geweest. 16. Ben je voor of tegen de Europese regelwetgeving? In z'n algemeenheid vindt ik dat er veel te veel regelgeving in Europa is. Wat veel vooruitgang en flexibiliteit stopt. Hier is alles mogelijk, maar wel eens te veel, door te weinig of onduidelijke regelgeving. Ik denk dat de juiste oplossing ergens in het midden ligt. 17. Wat zou er voor jou beter geregeld kunnen worden onderweg? Voor Madagascar, wat minder bochten in de wegen. Meeste grote afstanden doen we eerst over het hoogplateau. Dat zijn allemaal smalle slingerende bergweggetjes. gelukkig niet zo druk. 18. Wat zou je als raad geven aan jonge mensen die jouw vak willen gaan uit voeren? Ga doen wat je leuk vindt. Meestal ben je daar dan ook goed in, en doe je werk je het met plezier. En je kunt beter later zeggen, ik heb het geprobeerd en het is niet gelukt dan te moeten zeggen, ik wilde wel, maar ja het is er niet van gekomen. Gewoon doen wat je leuk vindt. En proberen er een bestaan mee op te bouwen. 19. Wat is het meest negatieve wat je in je loopbaan meemaakte? Teleurstellend personeel, als ze zich niet kunnen vinden of aankunnen passen in hoe er verwacht wordt dat er gewerkt wordt, terwijl ze wel de capaciteiten hebben. Ik heb leiding gegeven in Europa, Azië en Africa, en wat dat betreft is er weinig verschil, dit kom je overal tegen. 20. Wat is het meest positieve wat je ooit in je loopbaan meemaakte? Eigenlijk elke keer als er iets lukt, of werkt. En dat is in de landen waar ik de laatste 18 jaar heb gewerkt altijd weer de vraag. Gelukkig kan ik zeggen dat ik heel veel positieve ervaringen heb.

Prachtig verslag. Zou er bijna willen wonen als het er maar niet zo koud zou zijn.

Leuk verhaal en mooie foto's

Ik heb me ook laten vertellen dat ze daar deksels op de bierglazen hebben. Je wilt niet het risico lopen dat het eruitvalt. Hier in madagascar zijn de glazen ook nooit vol. Beetje scheef hier maar dat kan ook aan de tafels liggen

In Madagascar werd een jaar of zeven geleden de gordelplicht ingevoerd. Veel taxis in de hoofdstad waren en zijn nog steeds zeer oude eendjes en Renault 4. Nu hebben de meeste er wel een gordel in zitten. In het begin niet. Om aanhouding te voorkomen spelden de chauffeurs een gordel op hun blouse. Om ze zo met gordel opgespeld uit te zien stappen was best grappig. De oplossing dus als je geen gordel wil dragen maar ook niet aangehouden wil worden,

Prettige vakantie.

Wat dan wel weer duur wordt op de reeperbahn. Leuk voor je. Veel success.

Het eiland is zeker de moeite waard. Er is zoveel potential. En er wordt zo weinig van gebruikt door uiteenlopende redenen. En dat is zo jammer. Verder schrijf ik hier wat omdat wat ik doe denk veel chauffeurs wel boeit. Hier kan nog veel. En ik denk zeker dat mijn jaren in transport in de jaren 80 en 90 een goede ervaring hebben gegeven om het hier leuk te vinden. Ik ben zeker niet voor wetteloosheid, heb de gevolgen daarvan gezien in crisis gebieden, maar alle regeltjes in Europe zou ik zeer veel moeite hebben om mee te kunnen leven. De handhaving van de rijtijdenwet op de minuut, het wel of niet 45 uur in de cabine doorbrengen. Het is in dit soort landen zeker niet alleen maar rozegeur en maneschijn, maar dat is het in het westen ook zeker niet. Kortom ik heb zeker geen plannen om terug te keren. Het leven is hier zelden saai. Ik wss een aantal jaren geleden een paar maanden in Nederland. Ik kwam toen eigenlijk tot de volgende conclusie, als ik in Nederland iets moet regelen ga ik ervanuit dat het werkt. Als dat zo is, dan is dit hetgeen ik verwachte. Als het niet werkt was ik teleurgesteld. Als ik hier iets moet regelen ga ik ervanuit dat het niet werkt. Vaak is dat ook zo, maar dat verwachte ik al. Maar soms werkt het wel en dan ben ik erg blij. Dus ben ik hier blijer dan in Nederland.

In het hele land rijdt het vol met oldtimers. Allemaal nog dagelijks gebruikt. Het is een groot museum hier. Een paar plaatjes van het dagelijkse beeld in de stad. In de regentijd lopen straten regelmatig onder. Zeker als er cyclonen in de buurt zijn. Wat regelmatig voorkomt. Ook een paar van een cycloon die enkele jaren geleden recht over de hoofdstad trok. Dit komt niet zo vaak voor. En bij de tijd dat een cycloon de stad bereikt is deze al veel van z'n kracht verloren. Aan de kust is de impact veel groter.

Nog wat omgevings footo's van waar we werken of doorheen rijden. Zo mooi. En zo leeg. In sommige plaatsen kun je uren rijden zonder ook maar iemand te zien. een aantal jaren gelden was ik onderweg met een paar vrienden uit Nederland. En verdwaalden we min of meer. De grootste indruk was dat het een uur of twee duurde voordat we ook maar iemand vonden waar we de weg aan konden vragen. Mijn verbazing was groot toen ik een aantal jaren geleden een Chrevolet uit de jaren 50 vondt in een dorp. Geen 4x4. Dat verteld wel iets oiver hoe het hier toen was, de staat van de wegen toen en nu.

Veel is het kamperen. Op een rivieroever. Prachtige plaatsen om te verblijven. Alles hebben we mee, generators, solarpanels, eten en drinken, watrefilters. Soms echt op de rand van de rivier. En dan maar hopen dat het water niet stijgt. Ook hebben we ondertussen een aantal vaste basissen met een opslag en kantoortje. Verblijven doen we meestal wel in tenten. Ook omdat we vaak teams hebben van rond de tien tot vijftien mensen. En daar wordt de inevstering dan wel hoog voor.

In de hoofdstad hebben we ons kantoor en een garage. Een fotootje van een vrijdag einde van de middag team meeting. Met een THB, het lokale mais sap. Altijd erg gezellig. De andere is van de koffie pauze op de veranda bij kantoor. Ook een foto van een van de tijdelijke kantoren tijdens een van m'n reizen. Echt tobben op z'n tijd in een restaurant in Morondava, recht aan het strand. Maar vaker is het kamperen. Ook erg mooi. Voor communicatie gebruiken we sateliet telefoons. Of VHF radio's. De mobile networks breiden zich erg snel uit, en gewone telefoons voldoen staads vaker.

Paar fotoos van de garage die we hebben in de hoofdstad Antananarivo. De twee Landcruisers net terug van het laatste tripje waarvan ik de foto's geplaatst heb. De andere is van het weghalen van een hovercraft uit de garage. Er zit geen achteruit op, dus trekken we hem met de auto. Zoals je ziet is hovercraft business een stoffige business. De hovercraft die is meegenomen heeftw at onderhoud nodig. En een reperatie van de aandrijfas. vandaar dat we deze naar de garage gehaald hebben. Over een week of twee gaat deze weer terug. Dan ben ik zelf op vakantie, dus geen foto's van die reis.

De tijd is hier niet zo belangrijk, en wachten kunnen ze hier ook weken op een vrachtje. En niet in een hotel, gewoon in de auto, met of zonder slaapkabine maakt niet uit. De bevolkingsgroei is erg hoog. Daardoor zijn er zoveel onder de achtien. in de rurale gebieden kom je regelmatig moeders van 14 tegen. Zoals ik al zei, er is niets doen, en dan zoek je toch wat. Voor mij geld, ook al is er wel wat anders te doen, blijf ik het toch hoog op de prioriteiten lijst staan hahaha. Was een paar weken geleden nog mee met een medisch team, was er een vrouwtje van 30, ze had 11 kinderen en vondt het wel geneog. Maar haar man wilde geen condooms gebruiken. En vaak zijn deze al moeilijk te krijgen. Nu heb ik wel aangeraden om een asperientje te gebruiken, gewoon tussen je knieen houden, en probleem opgelost. maar het is hier ook zo dat de vrouw wat dat betreft niet zoveel in te brengen heeft. Dus hup, nog een kind erbij. Ze sproeien wel de breodvelden. Als er geld voor is. En als het geld er is, als het niet verdwenen is in de zak van een of andere hoge piet. En je praat ook over grote bedragen. zag recentelijk nog in de krant staan dat er nog 40 Miljoen USD nodig was om te spuiten. En volgens mij hadden ze al een soortgelijk bedrag besteed. het spuiten gebeurd per helicopter. En die kosten wel wat. En het zijn enorme velden waar ze broeden. Doordat er hier een staatsgreep is geweest in 2009 hadden heel veel donoren hun geldkraan dichtgedraaid. En dit soort budgetten komt allemaal van buitenaf. het land heeft niets. Dus er is een aantal jaren niet of nauwelijks gespoeid, en dan groeit de aanwas zeer snel. De meeste broedvelden zijn in droge gebieden. Afgelopen jaar is over het zuiden ook een cycloon getrokken. Die brengt naast Wind, vooral veel regen. En daardoor is de aanwas nog groter. Dus bij elkaar opgeteld, heel veel sprinkhanen. Zal zo ook nog wat fotootjes plaatsen.

Er wonen zo'n 20 miljoen mensen hier. Waarvan de helft onder dr 18. De verwachting is dat er in 2030 tussen de 40 en 50 miljoen mensen wonen. Veel wonen op het platteland en daar is geen tv of zo. En ja dan zoek je andere afleiding hahaha. Er zijn in Antananarivo tussen de 2 en 3 miljoen mensen. Niemand wweet het exactly. Er zin nog wel een paar steden maar dan houdt allemaal wel op bij 200 tot 400 duizend. er is recentelijk wel wat olie gevonden. Een deel is teerzand zoals canada en dat is duur om te winnen. En in het zuiden is veel exploratie bezig. Maar doordat er bijna geen infrastructure is, is ook daar iets starten duur. Met de huidige olie prijzen kan het wel. Maar het is politiek erg instabiel en dus zijn investeerders wel terughoudend. Madagascar is rijk aan veel grondstoffen maar door bovengenoemde redenen geen eerste keus voor investeerders. Het heeft bijvoorbeeld maar een diepzee haven. En er is pas door een mijnbouwbedrijf een tweede aangelegd. Dat zijn inmense investeringen. Verder is er niet zoveel. Veel werkgelegenheid geeft de textielindustrie. Lage lonen land hier. Minimum loon is 40 euro per maand. Madagascar exporteert vis en schaaldieren. En tourisme geeft werK.gewoon tourisme maar ook sextourime is groot. Wst Thailand is voor noord Europe is mada voor zuidelijk Europe. Illegale export van hardhout en gemstenen is ook een grote business. Maar die staat niet in de boeken. Dat zie je alleen aan de grote huizen en hummers. Kortom een interesant land

Sprinkhanen plagen zijn veel voorkomend hier. Een paar fotos ter illustratie. Deze vlogen over een rivier. Het vliegt met een paar kilometer per uur voorbij. En het duurde ongeveer een half uur voordat de zwerm voorbij was. Heel veel sprinkhanen dus. Wel lekker om te eten, gefrituurd. Maar helaas valt hier niet tegen op te eten en richten ze meer schade aan dan het oplevert aan eten.

Bedankt voor het respect. We proberen de bevolking te helpen. Maar het is ook niet een zelfopoffering. Het is ook erg leuk om dit werk te doen. Als je van pionieren houdt tenminste. En als je in oplossingen kunt denken, en niet in problemen. Uitdagingen te over, en zolang je deze als uitdagingen kan zien en niet als problemen is het een geweldige baan die ik heb.

Nu ik toch bezig ben, gooien we er nog maar een paar tegenaan. Hovercrafts in action. Een hovercraft beweegt zich voort op een kussen van lucht. Waarbij de hull zo'n 10 tot 15 cm van de grond of water zweeft. Het maakt dus niet uit of het diep of ondiep water is, modeervlakte of droge rivierbedding. Als het maar vlak is. Doordat een hovercraft echt vliegt, wel heel laag, moet het terrein niet te veel stijgen. Je moet de zwaartekracht met je voorwaartse snelheid opvangen. Vandaar dat we gelimiteerd zijn tot vlakke ondergrond. Kleine zanbanken enzovoorts gaat. Maar een echte heuvel kunnen we niet op. Een hovercraft drijft als een boot. We kunnen stoppen in het water en op het land. De aandacht die we krijgen is groot. Sowieso zijn hovercrafts erg luidruchtig, dus komen mensen in het begin zeker allemaal kijken. En ze zijn vaak niet gewend aan iets gemotoriseerd. Ook wel angstig in het begin. En als ze al iets kennen dan is het een motor of een auto. vandaar ook dat de naam die er in veel gebieden aangegeven wordt tomobilirano is, auto (nog wel te herkennen in tomobil) die over het water gaat.

Een paar fotos vanuit de hovercraft. De gebieden zijn zo mooi. Veel ondiepe rivieren. Sommige met wel diepe stukken, maar dan weer geblokkeerd door zandbanken. Onbruikbaar de meeste tijd van het voor boten, zlefs kanoos duwen ze in de droge voort. En zeker de hoofdrivieren niet te doorkruisen met een auto. Ideaal voor hovercrafts. Om een idee van de tijden te geven, gemiddeld gaan we zo'n 40km/h. Een kano stroomopwaarts 2 of 3Km/h. Een ossenkar is het enige andere vervoermiddel wat kan werken. Die tochten duren echter nog langer. In de regentijd is het gebruik van beide eigenlijk onmogelijk. De rivieren stromen te sterk om een kano te gebruiken, en met een ossenkar kunnen ze niet door de zijrivieren heen omdat deze te diep zijn, en de stroming vaak ook te sterk. Ook zijn veel gebieden zeer onveilig door rond trekkende bendes veedieven. En willen mensen niet te ver van het dorp met hun ossenkarren. Met de hovercraft hebben we daar geen last van. En ook als hulporganisatie laten ze je meestal wel met rust. We opereren iedereen, ook neergeschoten veedieven. Dat helpt wel om redelijk veilig te kunnen werken in deze gebieden. Om het echt economisch aantrekkelijk te maken voor regulier transport zijn hovercrafts helaas nog te duur. Ik ben daar wel naar aan het kijken hoe we goedkope en goede hovercrafts kunnen krijgen die ook voor dagelijks gebruik ingezet kunnen worden. Voor vervoer van dagelijks benodigdheden en passagiers diensten. Nu is eigenlijk de kostprijs nog te hoog door een hoge aanschafprijs.En omdat er weinig kleine profesionele hovercrafts gebouwd worden, zijn ook de onderhoudskosten nog te hoog. Maar dat er een markt is, dat is zeker.

Ik heb deze documentaire ook gezien. Leuk, en geeft een redelijk beeld van het reizen per auto in Madagascar. Vrachtwagens worden hier ook gebruikt. dat gaat niet altijd soepel aangezien ze dezelfde wegen ook rijden, maar veel zijn geen 4x4 en staan regelmatig vast. dagen, soms weken, soms maanden tot de regentijd over is. Een paar fotos als voor beeld. Voor de wegen is het een groot nadeel als er veel vrachtwagens vast komen te zitten. Deze spitten grote gaten waar met een landcruiser dan bijna niet door te komen is. Ooit in Angola in zulke gaten vastgestaan in een rivier. We passeerden daar veel rivieren, elke dag. hadden ook marker stokken neergezet om te zien of het niet te diep was. Was er 's morgens doorgegaan, 's middags terug, in de tussentijd had er een legervrachtwagen vast gestaan, rij dus de rivier en val in het midden in een halve meter diep gat. gelukkig waren we met twee auto's, beide met een lier, maar alles bij elkaar heeft het 4 uur gekost om door de rivier te komen. Het nadeel in landen als Angola is dat er veel landmijnen liggen, zomaar een nieuwe route opzoeken doe je niet zo gauw, risico is te groot. Zeker bij strategische plaatsen zoals bruggen of doorwaadbare plaatsen van rivieren.

Een paar foto's van kampen die we opzetten. We verblijven daar met soms grote groepen. Het grootste wat we gedaan hebben waren 30 Koreaanse artsen, met alle vertalers erbij en onderdersteunende staff meer dan 40 mensen. En van de medische voorzieningen zoals we die opzetten. Met stroom van een generator en/of zonnepanelen. Ook nog een foto van onze piloot tijdens een onvoorziene overnachting vanwege harde Wind op een groot meer, en te hoge golven om door te gaan. Gelukkig dat we in een warm klimaat werken. En nog twee foto's van een overnachting onderweg. Een keer in de binnenlanden, en een keer aan de rivier.

Op sommige stukken helpt een 4x4 niet. Sommige van de sporen worden door ossenkarren met ijzeren wielen zo uitgesleten dat de wielen de grond niet meer raken. Dan maar weer opvullen met hout en weer verder. Deze reis was ik onderweg naar een hovercraft die kapot gegaan was. De afstand van 80 km met de hovercraft duurt anderhalf uur. Om er met de auto te komen, en een quadbike om te kijken hoe we konden rijden, duurde het 16 uur. Dit is in de droge tijd. In de regentijd tussen December en Mei is het onmogelijk. Ook de quadbike kwam er soms niet door, gelukkig is die eenvoduiger eruit te krijgen dan een 4x4. Op zulke tripjes kom je in plaatsen waar soms al jaren geen auto geweest is. En kinderen beginnen te huilen als ze mij zien. Een blanke hebben sommige nog nooit gezien.

Wat fotoos van het laatste reisje met aanhanger en de kleinste hovercraft die we hebben. Deze weegt maar 500kg. Maar toch is het voor de wegen aan het einde van de regentijd best lastig om deze mee te nemen. In de regentijd zelf kunnen we veel van de gebieden niet in met aanhanger. Zonder zelfs is het al erg moeilijk. Dit is onderweg naar Beroroha. De weg is een aantal jaren gelden verbetert door een olie exploration team. Vandaar dat er wel een aantal bruggen zijn. Dat heeft veel verbeterd, maar er is totaal geen onderhoud. En de weg wordt weer steeds slechter. De honderd kilometer zoals dit duurde dan ook anderhalve dag. Met veel de lier gebruiken om weer los te komen. Op z'n tijd mag ik dit erg graag doen. Zelfs leeg terug met gladde hellingen is een hele uitdaging.

En hoe je zo vast in het drijfzand kan komen te zitten, vraag dat maar eens bij Truckwash Bodegraven. Hahaha Klaus weet hier alles van. Dit is net voordat je een pontje opgaat. Op een plek waar twee rivieren bij elkaar komen. En als het water laag staat moet je over een stuk drijfzand. Dat vereist wel een bepaalde techniek, of eigenliojk meer gewoon, gang is alles. En dat ging hier niet helemaal zoals het hoorde.

Soms door de rivieren, soms met een pontje eroverheen.