JvL

Ik heb al een tijdje geen ritverslagen meer geplaatst op internet. Als je elke week naar Madrid rijd, altijd dezelfde route, vallen er niet veel foto's te maken. Meestal heb je snelweg, een de hoogtepunten die je tegenkomt, die heb je in je eerste verslag al geplaatst. Alleen wat er onderweg zo nog gebeurd, dingen met mensen, dat kun je wel beschrijven, want die zijn meestal uniek, niet elke rit hetzelfde. Ik plaats hier wat foto's van januari. Geen verslag van wat er per dag gebeurd is, maar gewoon losse foto's met een kleine beschrijving erbij. Hopelijk vinden jullie dat ook wel leuk om te zien. De eerste rit van het jaar 2014. Beginnen met laden in Rotterdam. Voor velen een bekende locatie hier in de haven. Ik kom er zelden. 2x per jaar is veel. De ring-zuid is nu wel klaar zag ik. Ziet er uit als een hele verbetering. Zou er nu nog steeds veel file staan, of is het nu een stuk minder? Het viel me op dat in de winter de prijzen naar Skandinavië beter zijn dan in de zomer. Dus januari was veel naar Denemarken en Zweden rijden. Deze foto is als je in Trelleborg van de boot komt en richting Malmö rijd. Als ik het goed zie op 19 januari gemaakt, en het ziet er nog niet echt winters uit. Een paar dagen later was het opeens helemaal anders. Hier was ik opweg naar een losadres bij Roskilde in Denemarken. Duitsland was alles nog goed, maar Rodby van het bootje af en het was eigenlijk al meteen minder. De snelweg ging nog wel aardig, maar op dit weggetje naar het losadres was het al wat rustiger aan doen. De tolbrug van Kopenhagen naar Malmö. Duur, maar wel mooi om eens overheen te rijden. Eerst ga je in Denemarken door een kort tunneltje, en daarna over de lange brug. Zouden ze tussen Calais en Dover moeten maken, kunnen de illegalen wandelen naar Engeland. Als je dan van de brug komt in Malmö, kom je eerst bij hokjes van de douane daar. De Pool voor me met het bakwagentje deden ze goed controleren. Ik kon zo doorrijden, kwam door mijn eerlijk gezicht denk ik. Nee grapje. De meeste vrachtwagens kunnen er denk ik wel doorrijden. Wat die Pool met dat open bakwagentje daar kwam doen van Denemarken naar Zweden weet ik ook niet. Dit was op diezelfde dag als Roskilde en de tolbrug. Roskilde slecht, tolbrug niets aan de hand, Malmö ging nog. Dit is op weg naar Karlshamn, rechtsonder in Zweden. De weg was spekglad. Ondanks 6 winterbanden op de trekker was het lastig rijden. Gaf je gas, slipte hij weg, remde je, slipte hij ook weg. Deze aan de andere kant van de weg gaf iets teveel gas of remde iets te hard. De trekker zat er nog wel aan vast, maar zit achter de oplegger. Oorzaak was denk ik dat het zo net rond het vriespunt was en er een laagje ijs onder de sneeuw lag. Daardoor was het heel verraderlijk. Hier was ik opweg van Malmö naar Stockholm, en werd door deze Italiaan ingehaald. Zie je niet vaak, zo'n lading. Gelost in Stockholm tegenover het centraal station. Een Duits bedrijf is daar aan het bouwen. Alleen de voorwerkers zijn Duits, en in de hele bouwput werkten alleen maar buitenlanders. Nee, geen Polen of Roemenen, maar Turken. Denk dat het er meer dan 150 waren. Die zullen het wel koud hebben gehad. Of ze komen uit het oosten van Turkije, daar zijn de winters ook koud heb ik eens gelezen. Een kilometer of 80 boven Stockholm in de binnenlanden een vracht teruggeladen voor België. En daar was het weer glijden en glibberen. Bij een soort paardenstal/boerderij moeten laden, en zo zag het weggetje eruit bij de boerderij. Maar het kwam allemaal goed. Ontbijt op de Nordolink. Voor 4 euro mag je pakken wat je wil. Alleen is de keuze best beperkt vind ik. Balletjes, worstjes, broodjes, kaas, salami en cornflakes en gekookt ei. Hier zat ik zaterdag op de boot, en dit was de enige keer dat ik er bacon bij had, heb ik de andere keren niet gezien. Zal dan ook alleen in het weekend zijn denk ik. Het ontbijt op de Stenaline van Hoek van Holland naar Harwich met de Hollandica is wel wat beter. En gratis. Op de Nordolink was het ook ooit gratis, zowel ontbijt als warm eten. Men zegt dat het betalen is ingevoerd vanwege oostblokkers die teveel opschepten. Zou kunnen. Alleen zitten die op de P&O, Stenaline en DFDS van Nederland naar Engeland en terug net zoveel, en daar is het nog altijd gratis. Denk dat de Nordolink eerder eens heeft nagedacht hoeveel het extra op zou leveren als iedereen betaald, en dat ze het wel best vinden dat de chauffeurs denken dat het door de oostblokkers komt. En zolang als er nog elke keer 50 Nederlanders en een paar buitenlanders komen betalen voor het eten. Blijft het zo. Als er niemand meer ging eten, zou het snel weer gratis zijn denk ik. Was met de trein naar Engeland ook. Gratis, toen betalen. Toen at er niemand meer, hebben ze het weer gratis gemaakt. Tijd later weer ingevoerd dat het betalen was, mensen gingen toch weer eten, en volgens mij is het sindsdien ook altijd betalen geweest.

Ja dit jaar 1 bekeuring in heel Europa. En die was in Nederland. Op de A4 naar Den Haag, trajectcontrole. Na aftrek van meetcorrectie 83 km per uur, en dat kostte dacht ik 37 euro. Ik voelde me eigenlijk best wel een crimineel toen ik die brief open maakte. 3 km te hard op de snelweg was best onverantwoord. Maar ik ben er ook meteen voor gestraft en ga niet in beroep.

Volgens mij gaat het restaurant niet meer open Peter. Zag er verder nog wel goed onderhouden uit, maar wat ik van de pompbediende begreep is dat het te koop / te huur stond.

Nu verder aan het vissen. Vissen naar vracht dan. Kreeg wel wat reacties, maar prijzen zijn slecht. Deze week gewoon 300-350 euro minder voor een vrachtje naar Madrid dan 1,5 week terug. Heb gezegd ik kan rijden, maar wel voor mijn prijs (de prijs die ik 1,5 week terug had). Anders laat ik de vrachtwagen gewoon stil staan. Zal deze week best iets anders komen, hoeft niet persee naar Spanje. Maar voor belachelijke prijzen rijden pas ik voor. Hetzelfde als terug van Reims vorige week. Dan gewoon leeg. Of wat denk je van Rennes->Nederland 250 euro. Probleem is, dat er altijd iemand is die deze rit doet. Dat is ook met dat naar Madrid. En zolang er mensen blijven rijden voor dumptarieven, krijgen we de prijzen nooit omhoog. Ik zei dat vrijdag tegen die expediteur: jij hebt gewoon het hele jaar door dezelfde prijs, die van vandaag is echt niet anders dan vorige week. Hij gaf me gelijk. Maar, zei hij, er is gewoon minder aanbod met vrachten. 9 man bellen en zeggen dat de prijs waardeloos is, de 10e pakt hem. En zo gaat het helaas.

Dank je Pierre. Nee absoluut geen schuldgevoel. Maar het is meer om het weekend door te komen. Je kan het hele weekend films kijken en chips eten, maar dat doet het hem ook niet. Effe beetje halfuur hardlopen is dan best leuk. Even wat anders. Enige wat jammer is, is dat je erna niet altijd kan douchen (meestal zelfs niet). Zet dat gewoon de jerrycan met water voor de stoel, heb er een stuk tuinslang aan, en dat gebruik ik als improvisatie douche. Niet geweldig, maar je moet iets.

Hoi Peter. Komen Yecko's niet uit Suriname oorspronkelijk? :-) Wat ik begreep is het restaurant definitief dicht. Ben er maandagochtend 08:30 dacht ik weggereden, misschien paar minuten eerder, maar zelfs toen was het nog dicht. In Spanje is het op zondag best druk bij restaurants is mijn ervaring. Gaat de hele familie uit eten. Zag er verder goed en netjes uit, grote parking en pomp die 24 uur open was. Die weg die jij beschreef heb ik denk ik ook gehad. Van Medinacelli naar Soria nieuwe weg, op sommige stukken waren ze nog bezig, moest je op oude weg erlangs rijden met de nodige rotondes. Daarna bij Soria op 1 rotonde, rechts naar Pamplone, rechtdoor naar Logrono. Tot Pamplona loopt dat sowieso goed. Het stukje voor Pamplona heb ik de tolweg gepakt, dat kostte 1,15 euro, daarvoor gaan we niet binnendoor rijden :-)

Donderdag 17 oktober. Helmond - Orléans. Gister dagje vrij. Maar dat betekend niet een dagje niks doen. Naar de boekhouder geweest om de spullen voor het 3e kwartaal in te leveren. Alle facturen met buitenlandse BTW geordend en aangetekend opgestuurd naar de btw-boer. De eigen administratie bijgewerkt en facturen verstuurd. Donderdag was het vroeg opstaan, want moest om 08:00 uur precies laden voor een nieuwe klant. Een Pool. Had er al eens wat voor geladen, terugvracht, betalingen kwamen altijd optijd, nu ook eens opvracht voor gaan doen. En dan mag er op zo'n eerste vracht (met mogelijkheid om hem regelmatig te doen) niets fout gaan. 07:45 kwam ik bij laadadres aan. Me er gemeld, en het werkte inderdaad met venstertijden. 08:00 uur begon men met laden. 08:40 klaar met laden, 09:00 ontvangst CMR en wegwezen. Dat zag er goed uit. Gewicht iets over de 18 ton. In België weer even tanken. Was net de grens over of het stond al stil. Zag ervoor al vrachtwagens op de vluchtstrook staan, dat was eigenlijk al een slechte voorbode. Voor de afslag Oud-Turnhout was men aan de weg bezig. Dat veroorzaakte de file. Ruim 20 minuten aanschuiven. De werkzaamheden duren tot eind november, dus weten we dat ook weer. Toen ik dinsdag terug kwam stond het tussen Luik en Huy ook helemaal vast door wegwerkzaamheden. Ik gok een kilometer of 10 aan file. Hoe kun je dan nog zonder wegwerkzaamheden door België rijden? Via Breda en de tunnel? Maar dat is wel heel ver om. Tanken ging vlot. 895 liter erin. Oelegem niets aan de hand, Antwerpen ook niet, en had al besloten om via Brussel - Valenciennes te gaan in plaats van via Lille. Ring Brussel: Ring Brussel liep ook probleemloos. Net na Valenciennes even 3 kwartier gemaakt. Zou rond 16:15 bij Charles le Gaulle voorbijkomen. Met wat geluk voor de spits Parijs voorbij. De navigatie gaf kort voor Parijs aan dat het op de A3 en de A86 stil stond. Dus besloot ik via de N104 te rijden. Eerste stukje ging nog goed, maar na 10 km, waar het verkeer van Soissons erbij komt, stond het vast. Toch wel dik kwartier verloren. Daarna liep het eigenlijk verrassend goed en was toch best rap Parijs voorbij. Bij Orléans vond ik het genoeg voor vandaag, en mocht eigenlijk toch niet meer verder, want kwam op 9:57 rij-uren vandaag. Net iets meer dan 13 diensturen, dus 11 uur maken had geen zin. Vrijdag 18 oktober. Orléans - Bayonne. Om 06:00 uur vertrokken. Probleemloos dagje. Cruisecontrol op 85 en zover mogelijk proberen te komen. Na 4 uur de eerste parkeerplaats die ik tegenkwam gestopt. Daarna Bordeaux voorbij, ging ook zonder file, al blijf ik dat een irritant stuk vinden. Nergens in Frankrijk rijdt men zo belabberd als op de ring van Bordeaux. 70 rijders, of inhalers die je dan afsnijden om de volgende afslag er nog af te gaan. En dan blijkt die afslag toch verder dan ze dachten, dus voor niets afgesneden, maar dan niet meer doorrijden. Altijd blij als ik er weer vanaf ben daar. Ring Bordeaux: Ook het 2e rij-blok was weer volgens het principe: in 4 uur zover mogelijk komen en dan de eerste parking pakken. En dat was na 04:03 rij-uur. Waardoor ik vandaag op 8:23 rij-uren uitkwam. Het was pas 15:14 uur, en ging hier dan 9 uur maken. Alleen het slapen wilde niet lukken. Was 29 graden en had de zon fel op de auto. Voordeel was wel dat er overdag niet gauw iets gejat wordt. Had laatst iets gelezen dat er hier bij iemand diesel gejat was. En voor m'n lading ben ik ook altijd huiverig. 2 parkeervakken langs me stonden 3 Portugezen, zaten langs de oplegger. 's-Avonds om 00:16 toen ik vertrok zaten ze nog langs de oplegger. Kijk, met die mannen er langs wordt diefstal beperkt. Zaterdag 19 oktober. Bayonne - Valdemoro. Om 00:16 dan vertrokken. Had slecht geslapen. 1x iets van 2 uur, toen werd ik zwetend wakker. Was uitgestapt en had wat water over me heen gegooid. Denk rond een uur of 10 's-avonds nog een keer 2 uurtjes geslapen. En dan nu 630 km in de nacht rijden. Als dat maar goed gaat. Wederom volgens het principe 4 uur, eerste parking, hield ik het toch vol en na 4:11 rij-uur kwam ik net voorbij Burgos op een parking uit. Heb daar even 2 uur geslapen. Het klokje had ik op 1,5 uur gezet, maar geen zin om op te staan. Daarna het laatste blok. Kijken hoe het zaterdagochtend bij Madrid loopt. Het was pas laat licht. Iets na 07:00 uur ging ik de Somosierra omhoog. Zat rap op 1.300 meter hoogte, beter met 18 ton dan met 25 ton . Bij de Somosierra: Daarna de afdaling naar beneden. Rustig aan. Bij Madrid was de keuze groot. De M-50, de M-40, de M-30. En dan loopt er dacht ik ook nog de M-45 tussendoor. Besloot de M-30 te pakken. Is het meest richting centrum, maar ook het kortste. Wel veel controle op snelheid. Maar het liep lekker op zaterdagochtend. Geen file, geen vertraging en kon lekker doorrijden. Op de foto de skyline van Madrid vanaf de M-30: Na Madrid was het nog maar een stukje naar Valdemoro. Had op het chauffeursforum gelezen dat Peter (Europeaan) daar een tentje wist te zitten. En dat kwam goed uit, vandaaruit was het nog een half uurtje naar m'n losadres. Had Peter nog PB erover gestuurd, maar de laatste reactie niet meer kunnen lezen. Om 09:54 uur kwam ik in Valdemoro aan. Maandag 08:00 uur hier vertrekken. Heb ik er mooi 46 uur weekendrust opstaan. Had dinsdag op donderdag wel 42:03 uur rust, maar dat is te weinig, en weet niet hoe het zit met compenseren, of dat dan dit weekend moest, of voor woensdagochtend. Om het zekere voor het onzekere genomen gewoon strak gereden om zo vroeg mogelijk in Valdemoro te zijn, en daar een complete lange weekendrust te maken. Heb ik volgende week zeker geen problemen ermee. En weer tijd genoeg om half uurtje te gaan hardlopen uiteraard. Zondag 20 oktober. Valdemoro - Valdemoro. Gister toen ik in Valdemoro aankwam ben ik eerst nog even paar uur gaan slapen. Was moe, en had er nu de tijd voor. Toen ik wakker werd besloot ik eens te gaan kijken bij het restaurant. Bakkie koffie pakken en een broodje. Alleen het restaurant was nog steeds dicht. Vond het er 's-ochtends al donker uitzien. De deur was opslot. Erlangs zat een pomp. Ik naar de pomp en vragen of het restaurant open ging. Niet dus. En da's jammer. Denk dat het komt omdat de weg die hier langs loopt de R405 is. En dat is een tolweg. Terwijl de weg naar Cordoba (de A4) en de weg naar Toledo (A42 dacht ik) allebei gratis zijn. Dus hier komt nu amper nog verkeer langs. En daardoor zal het restaurant hebben moeten sluiten. Bij de pomp maar een ijsco gepakt en de rest van het weekend maar bij de auto zelf eten maken. Verplaatsen kon niet meer, want dan had ik de 45 uur rust onderbroken. Verder zondag uitgeslapen en wederom de auto schoongemaakt. Wat moet je anders. Voordeel was wel dat het lekker rustig was. Geen enkele vrachtwagen in de buurt. Geen koeler die staat te loeien, geen Portugezen die de hele dag langs de oplegger zitten. Lekker rustig. En dat vind ik best fijn eigenlijk. Daarna maar weer stukje hardlopen, zelfde stukje als gister. Foto van het gesloten restaurant in Valdemoro: Maandag 21 oktober. Valdemoro - Sunbilla. Om 08:10 uur vertrokken naar het losadres. Losafspraak om 09:00 uur. Kwam er iets voor 09:00 uur aan, en er stond al een Spanjool met een koeler te lossen. Zal die wel om 08:00 uur losafspraak hebben gehad. Ik moest draaien om voor de losdeur te komen, en deed dat maar vast, voordat ik me aan ging melden. Op het moment dat ik hem draai op het eind van de weg, komt er achter me een Portugees aan. Die moest bij hetzelfde adres lossen. Maar in plaats van ook te draaien, gaat hij zich meteen aanmelden. Auto midden op de weg, niemand kan er meer door. Da's wel balen, ben al bang dat ik hem nu ook voor me heb. Ik zet mijn auto schuin achter de Spanjool die staat te lossen en ga me ook aanmelden. Wat ik begrijp is dat de Portugees niet mag lossen, morgen pas. Ze hebben geen ruimte meer ofzo voor de spullen. Tegen mij zegt de man van het lossen dat als de Spanjool weggaat, ik voor de losdeur mag. De Portugees begon volgens mij te vloeken. Maar kon het niet verstaan. Het zal wel. Na een half uur was de Spanjool weg en zet ik hem voor de losdeur. Uurtje later komt heftruckchauffeur met papieren naar me toe en kan ik weg. Na mij komt een andere Spanjool lossen. De Portugees staat er nog. Moet bij Guadalajara laden. 22 pallets big-bags. Rij via de A4 en dan de M-50. Het is niet ver, totaal 88 km. Het laadadres weet ik gelukkig makkelijk te vinden. Parkeer op de parkeerplaats en meld me in het kantoor aan om te laden. Voor me met het aanmelden is een Spanjool met een koeler. Na het aanmelden mag ik op de weegbrug en terug naar kantoor. Moet daarna op zelfde locatie laden als de Spanjool. Beetje zo'n rare laadklep met van die beugels, als je er tegen aan rijdt, valt de klep als het ware in je oplegger. De Spanjool staat achter bij zijn koeler en gebaard me hoever ik nog naar achter kan. Da's aardig van hem, zijn er ook genoeg die laten je maar wat prutsen en kijken pas een keer als je achterlichten eraf liggen. Het laden duurde wel lang, 2,5 uur. Daarna weegbrug op, en met 24,2 ton erin op richting Irun. De route die ik rij is via Soria en Pamplona. Op de N-II, deze borden van een zwarte stier zie je door heel Spanje staan: Stukje verderop: kasteeltje langs de N-II: Als je een kilometer of 60 van Madrid vandaan bent, is het wel beetje gedaan met het verkeer. Het enige wat je eigenlijk nog tegenkomt zijn een paar vrachtwagens. Personenwagens minimaal. Is eigenlijk wel vaker in Spanje: bij de steden en uit de kluiten gewassen dorpen is het altijd best wel heel erg druk, er buiten lijkt het uitgestorven. Ik rij rustig de N-II verder tot ik bij de afslag naar Soria kom. Op de N-II net voor afslag naar Soria, weer een zwarte stier: De weg naar Soria verloopt ook rustig, en bij Soria stuurt de navigatie me naar Logrono. Dat doe ik niet. Ik ga richting Tudela. Bij Castejon stop ik even om een broodje lomo met kaas te halen. Dit keer geen foto ervan, want inmiddels is wel bekend hoe het broodje eruit ziet. Het smaakte dit keer niet zo goed. De Spanjool heeft het vlees niet lang genoeg warm gemaakt, of er zit teveel vet aan, ik weet het niet. Maar zit daarna tijdens het rijden tegen mezelf te zeggen dat ik hier niet meer stop, in combinatie met uitspraken als zonde van het geld en kan ik beter zelf m'n eten maken. Ja, soms praat ik tegen mezelf. Weet niet of meer chauffeurs dat doen. De laatste keer dat ik tegen iemand Nederlands spreek is meestal tegen m'n vrouw als ik thuis weg ga. Onderweg kom ik bar weinig Nederlanders tegen. Heb er volgens mij in Spanje al die dagen nog geen enkele gezien. Tussen Soria en Pamplona: Bij Pamplona begint het al donker te worden. En in het donker zie ik niet zo goed. En verlichting kennen ze buiten de stad ook amper. Rij de N-121a op richting Irun. En da's best een ellendig stuk weg. Bochten, omhoog en omlaag. De VEB (Volvo Engine Break) staat altijd op stand 1 (+ op het display, niet 1). Als je daar dat eerste tunneltje door bent en naar beneden gaat, rem ik af tot 60 km/u en zet de VEB op stand 3. Elke keer als ik hier kom, komt er een temperatuurmetertje na verloop van tijd op het display. Da's een linke afdaling. Kun je nagaan hoe het was toen het tunneltje er nog niet was. Kan me dat eigenlijk niet meer herinneren. Bij Sunbilla stop ik op een parking bij een pomp. Het is goed geweest voor vandaag. Heb pas 7:18 rij-uren vandaag, maar zit bijna aan de 13 dienturen. Kan er wel 15 maken, maar heb geen haast, en misschien later in de week de 15 nog eens nodig. Nu hier een boerennacht maken. Dinsdag 22 oktober. Sunbilla - Laval. Om 08:30 vertrokken. Half uurtje tot de grens. Daarna rechte weg tot aan Bordeaux. Loopt behoorlijk goed. Bordeaux nog net voor de lunchtijd voorbij. Loopt ook best goed, natuurlijk weer een paar inhalers-die-daarna-65-gaan-rijden voor je, maar dat is niet vreemd in Bordeaux. Rustig blijven rijden en afstand houden. Voor je het weet trapt zo'n grapjas op de rem en zit je erachter op. Daarna de N-10 op. 190 km inhaalverbod. Maar ik mag geen 190 km meer, moet daarvoor nog even 3 kwartier maken. Het loopt zo lekker, dat ik de 4 uur weer vol wil rijden en daarna parking zoeken. En daar heb ik me al vaker mee in de vingers gesneden. Na Barbezieux komt er een tijdje niets meer. Zelfs geen parkeerplaats. De tijd tikt door op de tacho en zit al 20 minuten te wachten op een parkeerplaats die er niet komt. Dan maar van de weg af en daar ergens stoppen. Even zelf lunch maken, kaasplankje à la Johan: Ik zit dan kort voor Angouleme, en ga de N-10 weer op. Na een paar minuten komt er een fransoos met een camper voorbij. Kan. Als hij me voorbij is, gaat zijn voet van het gaspedaal af. Hij gaat niet meer harder dan 70, terwijl hij me net toch met bijna 100 voorbij kwam. Dat hele inhaalverbod op de N-10 snap ik niet. Inhaalverbod of niet, achter de camper blijven we niet zitten. Gas erop en er voorbij. Dat gaat rap. Ik blijf daarna als ik er voorbij ben in m'n spiegel een beetje de camper volgen. Hij blijft 70 rijden en na een paar minuten is hij uit het zicht. Rare gast. Nog geen 5 minuten later het volgende ervoor. 1 Fransoos, daar achter een Duitser. Rijden niet harder dan 75. Pfff. Zou dat nou zo blijven tot Poitiers? Ik hoop dat ze er na Angouleme afgaan richting Limoges. Maar nee, allebei gaan ze rechtdoor. Berg af remt de fransoos af tot 65. Dus de Duitser en ik ook. Berg op kom ik dan amper met meer dan 65 omhoog met de 24,2 ton erin. Het blijft zo 1,5 uur doorgaan. Bij Vivonne ga ik eraf om even wat te tanken. Wat een ellende om zo te rijden. Tanken bij Vivonne. Ja da's nog eens gunstig, ex btw zowat hetzelfde als Luxemburg: Na Poitiers ga ik binnendoor via de N147 richting Saumur. Het loopt wel aardig. Op een gegeven moment ga ik niet meer naar Saumur maar naar Angers. Dan klein stukje op de ring en daarna verder binnendoor naar Laval. Daar kom ik om 20:30 uur aan en zoek er een parkeerplaats op. Met 9:55 rij-uur weet ik er eentje te vinden. Hier 11 uur maken. Morgen nog 50 km naar losadres. Woensdag 23 oktober. Laval - Reims. Vandaag om 07:40 uur vertrokken voor het laatste stukje naar het losadres. In de binnenlanden, boven Fougères. Op de kaart liep er al geen fatsoenlijke weg naartoe, de straat kon de navigatie niet. Maar we zien wel. In het dorpje aangekomen waar ik moest zijn stond een bordje met de naam van het losadres met een pijl. Ik het bordje volgen. Smal weggetje met een klim van 12% volgens het bordje. En dat met 24,2 ton lading erin, is pittig. Daarna bultje naar beneden en aan de linkerkant zat het bedrijf. Soort mengvoederachtig bedrijf denk ik. Stond ook een Belg met een tankoplegger (van TVT dacht ik, onthou namen nooit zo goed. Altijd mooie Scania's met veel lampen erop). Dus er kwamen meer buitenlanders. Mezelf aangemeld en kon meteen voor de losdeur. 3 kwartier later waren de 22 bigbags eruit. Mooi. Terugvracht was er niet veel in het hoekje Rennes - Caen. Het enige wat ik kon vinden, daar reed een Bulgaar nog niet voor voor zo'n prijs. Dus mooi laten liggen. Vraag me altijd af wie uiteindelijk zo'n vracht dan toch aanneemt. Want iemand moet het toch doen. Leeg naar Rouen gereden. Eerst weer door dat krappe dorpje. Voelde me een beetje de Pool in Hatfield die de woonwijk was ingereden zeg maar. Alleen nam ik gelukkig geen auto mee. Dorpje bij losadres: Ik kon wel binnendoor via Flers en Alencon, of via Lisieux, maar had er effe geen zin in. Dat zijn daar zo'n belabberde weggetjes, smal, door dorpjes, heuvels, bochten. Dat schiet niet op. Bespaar je 20 euro tol, maar je doet er 1,5 uur langer over en verbruikt ook 20 euro meer diesel. De A84 op en daarna de tolweg van Caen naar Rouen. Gelukkig zijn we niet in Noorwegen, en in Frankrijk mag je gerust legaal een cabotageritje doen. Dus in Rouen 12 rollen papier geladen voor Reims. 25,9 ton. Ga er maar aan staan. Volgens de papieren moest de oplegger 265 cm insteek van de zijkant hebben, en mocht niet meer dan 15,0 ton wegen. Die 265 cm is krap, maar, er werd van achter geladen, en daar is het 268 cm. De rollen echter waren nog niet eens 180 cm hoog. Wat wel raar is, ik weeg nooit minder dan 15,2 ton. Als ik op reserve sta me de diesel, dan is het 15,2. Volle tanks ruim 16 ton. En wat geeft de weegbrug daar aan: 14,9 ton. Da's raar. OK, is zonder mezelf gewogen, maar dan nog wijkt hij 200 kg af. Ik had laadafspraak om 14:00 uur. Was er 13:20 uur. Even wachten tot er een laaddeur vrij was, en toen erin. 20 minuten en de 12 rollen stonden erin. Daarna papieren halen en op naar Reims. De Pont -Mathilde nog steeds afgesloten. Omleiding via de westkant van Rouen zag ik niet zitten. Dat zou ruim 30 km om zijn. Besloot terug te gaan naar de A13, dan richting Parijs, over de Seine en meteen weer eraf en terug richting Rouen. Net voor Rouen stond opeens een bordje met verboden voor vrachtwagens 7,5+ ton. Tsja. Moest 3 km rechtdoor, en dan rechts af. Kwamen ook genoeg vrachtwagens van de andere kant af. Zat ook Fransoos achter me. Dus we wagen het erop. Ging goed. Daarna 250 km binnendoor naar Reims. Met die 25,9 ton erin ging dat niet zo vlot. Dubbele regenboog bij Beauvais: Het liep al niet te vlot en voor Beauvais opeens een wolkbreuk. Gigantische partij regen. Na Beauvais liep het weer lekker naar Compiegne. Betere weg. De regen was weg en kwam nog een dubbele regenboog tegen. Zal misschien wel niets aparts zijn, maar ik had het nog nooit gezien. Compiegne naar Soissons liep weer wat minder, Soissons naar Reims dan wel weer goed. Kon tot 20:00 uur lossen, maar kwam er 20:05 aan. Ze sloten net de deur af. Morgen 05:00 uur. Maar dan mag er iemand anders als eerste staan, ik maak 11 uurtjes. Heb nog geen aansluitende lading gevonden, dus heb geen haast. Vandaag dacht ik dat het wel mee zou vallen met de rijtijd, maar dat stuk Rouen - Reims heeft veel tijd gekost. Kwam vandaag op 9:31 rij-uur uit. Dus overige 2 dagen max 9 rij-uren. Maar dat zal wel goedkomen. Donderdag 24 oktober. Reims - Helmond. Om de hoek bij de klant overnacht. Daar stonden meer vrachtwagens. Doodlopend straatje. Maar rustig staan zat er niet bij. Leek wel alsof er elke 2 minuten een vrachtwagen voorbij kwam gereden. Op het eind van de straat zat volgens mij een depot van Dachser. Om 07:30 eens gaan melden bij het losadres. Had verwacht dat het er druk zou zijn, maar geen enkele vrachtwagen te zien. 2 zijkanten open, de rollen eruit en 3 kwartier later was ik leeg. Nog even rondgebeld voor een vrachtje van Reims naar België, maar niets kunnen vinden. Na een half uur had ik het wel gehad en dan maar leeg naar huis. Zo'n recordprijs krijg je daar toch niet, als er al iets is. Was net 3 kwartier aan het rijden richting Charleville, zag ik een motoragent langzaam voorbij komen in de spiegel. En ja, moest hem volgen. Iets verderop stond douane. De mannen netjes begroet, wilden weten wat de lading was, ik zei leeg. Even deuren open moeten maken en ze wilden de CMR nog zien van waar ik had gelost. Alles goed en verder gereden. Daarna op de eerste parkeerplaats nog even gestopt, moest eigenlijk adblue tanken, hadden ze wel, maar pomp was buiten gebruik. In Vivonne deed de adblue tank het ook al niet. Had nog 5 liter in een kan, die er maar bij gegooid. De parking tussen Reims en Charleville, en eentje had een heel bijzondere lading op zijn oplegger geladen: Daarna via Bouillon en Luik naar huis gereden. Vanaf Reims naar huis kostte het 82 liter brandstof. Da's nog om te doen. Nu effe een paar dagen thuis blijven, even wat dingen bijwerken en tijd met het gezin doorbrengen. Maandag mogen ze me weer bellen. Tot die tijd gaat de gsm uit. Soms moet dat. In 8 dagen waarvan 2 hele dagen stilgestaan toch legaal 4.220 km gereden, met 1x 9 uur nachtrust, 1x 10 en de rust minimaal 11. Zo mag het elke week zijn .

Ja Pierre, direct aan de snelweg bij Huy. Die is van 's-ochtends vroeg tot 's-avonds laat open. Heb al paar keer in België meegemaakt dat je bij een friettent staat, en die is van 14 tot 18 uur dicht, stipt om 18 uur open. Die aan de snelweg gelukkig niet, kun je tenminste ook gewoon overdag terecht.

Heb weer een verhaaltje geschreven, uiteraard met de nodige foto's. Hoop dat jullie het kunnen waarderen :-): Dinsdag 8 oktober. Helmond - Le Mans. Eigenlijk had ik een weekje vrij in gedachten. Afgelopen vrijdag gelost in Oss, leeg naar huis en even gewoon niks doen. Beetje met de honden spelen, wat papierwerk bijwerken. Maandag even naar de stad geweest, nieuwe jas halen. Ja gewoon een simpel weekje. Tot de telefoon ging. Of ik een auto leeg had. En als ik een auto leeg heb, zeg ik geen nee. Eens horen wat de beste man te zeggen had. Hij had een vracht voor de auto industrie, moest dinsdag geladen worden en donderdag 08:00 stipt lossen in Burgos - Spanje. OK, da's een dikke 1.400 km, en ondanks dat de lading bijna 25 ton woog, moest dat toch best te doen zijn. Prijs afgesproken, kenteken doorgegeven en nog 1 nachtje thuis slapen. Dinsdagochtend dan samen met vrouw en kinderen opgestaan, koffie gedronken, en toen de vrouw naar het werk ging, ging ik ook maar beginnen. Was nog nooit bij dat laadadres geweest, maar kon het makkelijk vinden. Vriendelijke mensen, en na het kantoortje voor aan te melden mocht ik de weegbrug op. Toen ik het hokje van de weegbrug uitkwam, stond de heftruckchauffeur al te wachten. Die heeft haast. 2 zijkantjes open, lading erin, rubber eronder, spanbanden erover, zeilen dicht, wegen, CMR halen. Alles bij elkaar 40 minuten. Ondanks dat het amper 16 graden was toch gaan zweten. Na het laden nog even voltanken. En dat doen we in België. Daar is de diesel wat goedkoper dan in Nederland. En je krijgt nog wat accijns terug. Geen idee hoeveel dat nu is, denk 7-8 cent per liter. OK, is wel een jaar of 2 wachten voordat je de accijns op je rekening hebt, maar zie het als een extra'tje. Zelfs zonder de accijnsteruggave is de diesel nog goedkoper dan hier. Daarna op naar Antwerpen. Werken in Oelegem. Het zal me benieuwen. Het liep goed bij Oelegem en zat zo op de ring van Antwerpen. Dat zag er ook goed uit daar, het was gezellig druk. Aan de andere kant was ongeluk gebeurd. Eentje van De Rijke die een andere vrachtwagen er niet tussen had gelaten zoals ik het snel kon zien. 2 rijbanen geblokkeerd van de 3. Tot aan de Kennedytunnel stond het er file. Mijn kant, richting Frankrijk, was niks te doen. Heb het wel eens anders meegemaakt. Hoorde later trouwens dat er ruim 10 km file stond door dat ongeluk. Je zou er maar in staan met je digitacho. Bij de Kennedytunnel: Daarna even rekenen. Wat is wijsheid? Via Parijs rijden? Zou 17:15 bij Charles le Gaulle aankomen. Leek me geen fijne tijd om dan Parijs te passeren. Dus over Abbeville-Rouen. Wel 60 km om, maar geen hectiek van Parijs en waarschijnlijk geen file. Was benieuwd of de brug bij Rouen inmiddels weer open was. Ben er al paar maanden niet meer geweest en in één van m'n vorige verslagen had ik nog iets geschreven dat ik ooit 5 minuten teveel had gereden ofzo, wat mede door die brug kwam. De omleiding is 15 km meer. En ja hoor, de borden stonden er nog steeds dat het vrachtverkeer niet over de Pont Mathilde mocht. Dan de omleiding maar volgen. Kan op 2 manieren, een andere brug bij Rouen pakken, da's dan 15 km om, of over de Pont de Brotonne. Volgens mij net zover om, misschien een paar kilometer meer. Ik koos voor dat laatste. De Pont de Brotonne: Na de Pont de Brotonne rap de A28 op en op richting Le Mans. Met 9:39 rij-uren kwam ik net voor Le Mans uit, en vond het mooi om daar 11 uur rust te gaan maken. Woensdag 9 oktober 2013. Le Mans - San Sebastian. Om 08:30 de gordijnen open, koffie zetten, en daarna vertrekken richting Tours. Lekker rustig rijden. Van Tours naar Poitiers. Bij de betaling gaf de automaat aan iets van 35 euro (voor Tours-Poitiers). Volgens mij kost het de andere kant op 55 euro, en de afstand is net zo lang, toch? Het zij zo. Dan de N10 op. En dat is van Poitiers naar Bordeaux geheel inhaalverbod en 80 km per uur max voor de vrachtwagen. Cruisecontrol op 84 en rijden maar. Ging eigenlijk best goed. Even 3 kwartier gemaakt en weer verder. Had al na een paar minuten een Belg voor me met een nieuwe Actros, die max 75 reed. En bergaf remde hij nog harder. Da's wel jammer, bergaf laat ik hem graag beetje uitrollen. Na een minuut of 20, en inmiddels zo'n 30-40 vrachtwagens achter me, waagde ik het erop om de Belg maar voorbij te gaan. Blijft link, want ze controleren er veel op op het inhalen. Was er rap voorbij. Ik denk dat z'n tacho verkeerd stond afgesteld. Kijk, ik heb geen probleem met mensen die zich aan de regels houden. Doe ik meestal ook. Maar als je achter zo'n 75 rijder bij een inhaalverbod zit, is de ervaring dat je er heel vaak eentje achter je hebt zitten, die vlak op je bumper zit, die geen afstand houdt. Remt die slak die voor je zit af, moet jij ook remmen en die achter jou zit rijdt er bij je op, en zit jij er tussen. Ja, of je moet 70-80 meter afstand houden. Maar dan gaat de bumperklever je inhalen en voor jou weer naar rechts. Blijft lastig dat inhaalverbod. Daarna liep het weer lekker, en was in no-time op de rocade van Bordeaux. Ring Bordeaux: Bordeaux liep vlot, en daarna krijg je weer een 100 km inhaalverbod richting de Spaanse grens. Ook 80 max. Het liep toch wel aardig. Tot je bij het nieuwe tolhok komt, daarna is het 3-baans weg en mag je inhalen en 90 rijden. Er zijn 2 nieuwe tolhokken. Dus tegenwoordig 5x stoppen tussen Bordeaux en Irun voor de tol. Tussen Bordeaux en Irun: De andere kant op was weer een ongeluk gebeurd. Een Portugees met z'n vrachtwagen achterop een personenwagen gereden in de wegwerkzaamheden. Richting Spanje niets. Bij het (nu) 3e betaalhok de andere kant op stond de douane. Toen ik het hok voorbij was zag ik dat ze ook richting Spanje stonden. Maar kon doorrijden. Bij Bayonne, vlak voor de Spaanse grens: Na de grens weer even de billen samen knijpen of er controle zou zijn. Heb de laatste 28 dagen 1 fout, en wel 10:05 rij-uur. En 3 keer onderbroken rust vanwege de boot. Zo'n 7 uur op de boot, dan 5-6 uur in de haven gecompenseerd. Maar leg dat een Spanjool maar eens uit. Weet niet eens wat boot op z'n Spaans is. Richting San Sebastian stond geen controle gelukkig. Daarna bij het tolhok zag ik dat er richting Frankrijk wel weer aardige controle was. Wordt weer spannend voor morgen dan, dan zullen ze er ook wel weer staan. De verhalen gelovende, kost die 5 minuten teveel gauw 900 euro in Baskenland. Afwachten. Bij San Sebastian een parkeerplaats opgezocht. 8:43 rij-uur vandaag. Nog even een broodje Lomo gehaald in het restaurantje, en kan mooi 11 uur rust maken. Had ik hier 3 kwartier gemaakt om dan de 10 rij-uren vol te rijden, had ik geen 11 uur meer kunnen maken, want dan was ik niet om 08:00 uur in Burgos morgen. Nu slapen, 05:30 uur vertrekken. Dan moet het goed komen. Vaste prik in Spanje: bocadillo Lomo: Donderdag 10 oktober. San Sebastian - Alsasua. Vandaag maar optijd opgestaan. Om 05:30 uur vertrokken voor het laatste stuk naar Burgos. Goeie 2,5 uurtjes rijden. Het stuk van San Sebastian naar Alsasua vind ik niet zo leuk. Bochtig, omhoog, omlaag, auto's die te hard rijden, Portugezen die je altijd voorbij gaan. Gelukkig was het om deze tijd nog niet zo druk. Na Miranda de N-I op naar Burgos. Ook de N-I was nog relatief rustig, weinig last van de Portugezen gehad. Op de N-I in de ochtendschemer, net voor Burgos: Bij Burgos heb je 2 hele grote industrieterreinen. Het eerste is als je Burgos binnenkomt vanaf de N-I. Het andere ligt linksboven Burgos en heet Villalonquejar, daar moest ik zijn. De navigatie (die up-to-date is) ingesteld, en hij stuurt me via een noord ring van Burgos er naartoe. De straat kent hij gelukkig ook, want was nog nooit bij dit losadres geweest. Praktisch voor de deur laat de navigatie me stoppen (en da's mooi, want had er geen huisnummer van, en kwam op een T-splitsing waar de straat zowel links als rechts ging). Industrieterrein Villalonquejar bij Burgos: Mooi optijd dus bij het losadres. Melden bij de portier met de CMR. Dan begint de ellende. Hij heeft meer papieren nodig dan alleen een CMR. En die heb ik niet. Dus bellen naar de klant. Die zou het regelen en gaan faxen. Tot die tijd kon ik in de auto wachten. Portier had mijn gsm nummer en zou me bellen als ik naar binnen mocht. Na 2:50 uur ging de telefoon en kon ik naar binnen rijden. De weegbrug op, en toen naar de losplek. Stonden 2 man voor me. Een Spanjool en een Bulgaar. De Bulgaar was leeg maar kreeg zijn zeil niet dicht. De Spanjool was nog vol. Toen de Spanjool leeg was, stond de Bulgaar nog steeds met zijn zeil te kloten. Was iets met de zeilspanner. Ik kon hem op de plek van de Spanjool neerzetten, en binnen 30 minuten was de oplegger leeg. De Bulgaar was inmiddels ook klaar met zijn zeil, na ruim een uur (of langer, maar toen stond ik er nog niet). Weegbrug op, stempel halen op CMR en wegwezen. In Spanje bouwen ze al jaren nieuwe wegen. Waar ze het geld vandaan halen weet ik niet. Vroeger had je bij Madrid amper een halve ring. Kwam je nog langs het koninklijk paleis als je van Badajoz af kwam richting Frankrijk. Tegenwoordig lopen er 3 nieuwe ringen om Madrid heen. De M-40, M-45 en M-50 als ik het goed heb. 1 ervan is tol, andere gratis. Bij Burgos zijn ze ook zo aan de weg bezig. Ik zag op het industrieterrein een bordje met Vitoria staan. Ik dacht laat ik dat maar volgen. En kwam meteen op een nieuwe weg uit (ik denk dat het een nieuw stuk van de weg Burgos-Santander is). Door een tunneltje, en praktisch meteen op de N-I. Dat scheelt effe zeg met die binnenring van Burgos. Had ik vanochtend moeten weten. Allemaal nieuwe wegen in Spanje: M'n laadadres was 90 km terug richting Frankrijk. Had daar een terugvrachtje naar Frankrijk weten te vinden. De planning was om dat vrijdag nog te lossen. Via de N-I alles weer terug gereden. Net voor Miranda waren wegwerkzaamheden. Waren ze aan de weg bezig. Stonden stoplichten omdat het verkeer over één strook moest. 2 dingen vielen me op. Vanochtend lag de weg nog open, nu lag er een hele nieuwe laag asfalt over, zeker 1,5 km lang. En dat in 4 uur tijd? Daar doen ze in Duitsland 4 weken over. Het 2e was dat net aan de andere kant van de wegwerkzaamheden, de eerste auto die daar voor het stoplicht stond te wachten, was die Belg die de dag ervoor 75 zat te rijden op de N-10, met z'n witte Actros. Die deed er lang over. Eindeloze rustige wegen in Spanje. Geweldig om te rijden in plaats van in de drukte: Om 14:05 uur kwam ik bij het laadadres aan. Stond een Spanjool voor me. Kantoor was dicht. Ik naar de Spanjool. Die zei dat ze tot 15:00 uur pauze hadden. Om 14:55 ging de Spanjool naar het kantoor. Ik er maar achteraan. Na 15:00 uur kwamen de dames langzaam aanzetten. Eerst wisten ze niet wat ik kwam laden. Wachten-wachten. Toen na een goed half uur hadden ze wat gevonden. Moest naar buiten naar een parkeerplaats rijden, dan te voet terug om te melden in de loods, daarna kwam de heftruckchauffeur me halen. Na 1:20 uur kwam de heftruckchauffeur. 12 pakketten samen een dikke 12 ton erin en klaar. Dik half uurtje werk. Het was 17:30 uur. Naar kantoor voor CMR te halen. Eerst half uur wachten tot er iemand m'n papier aan nam. Toen wachten tot ze de CMR klaar had. Mevrouw had het drukker met haar Smartphone dan met werken. Ze werkten daar tot 19:00 uur, en ja hoor, precies om 19:00 uur had ze mijn CMR uitgeprint. 1,5 uur wachten. Had daarna niet meer veel diensttijd over. Gas erop naar Alsasua. Dat haalde ik nog net binnen de diensttijd. Even douchen bij de IDS, en wat te eten halen. Het restaurantje zat vol met Spanjolen. Die schreeuwen altijd tijdens het eten om boven de TV uit te komen die qua geluid op max staat. Het lijkt net alsof iedereen er ruzie heeft. Heb maar weer een broodje Lomo met kaas gepakt en een blikje cola en rustig in de auto gegeten en gedronken, zonder herrie makende Spanjolen . Het avondmaal: In elk verslag zie je als ik in Spanje ben dat broodje Lomo. Lijkt wel alsof ik er niets anders eet. En dat klopt ook . Vandaag op de minuut af 6:00 rij-uren. Meer zat er niet in omdat het lossen en het laden te lang geduurd hadden. Vrijdag 11 oktober. Alsasua - Chateauroux. Dat lossen gaat vandaag niet meer lukken. 810 km. Dat lukt niet binnen 10 rij-uren. 06:15 uur vertrokken. Benieuwd of er controle is net voor de grens. Zit nog steeds met die 5 minuten teveel rijtijd van 3 weken terug. Gelukkig was er geen controle. Ik had geen haast, en besloot zoveel mogelijk tolvrij te rijden. Cruisecontrol op 83. De eerste 3 betaalhokken in Frankrijk ontkwam ik niet aan. En wie zag ik wederom? Bij het 2e of 3e betaalhok staan slapen? Die Belg met z'n witte Actros. Raar dat je zo iemand 3x tegenkomt. Heb hem verder niet meer gezien trouwens (kan ik zeggen, want ik schrijf dit op zaterdag). Na Bayonne ging het naar Mont de Marsan. Ochtendspits tussen Bayonne en Mont de Marsan: Daarna via Marmande naar Perigieux gereden en dan naar Limoges. Daar moet je wat geduld hebben, want is veel door dorpjes en je verliest er wel wat tijd. Na Limoges de tolvrije snelweg op, en bij Chateauroux vond ik het genoeg voor vandaag. Het was vanaf daar nog 140 km naar het losadres in Sully sur Loire. Vandaag 9:26 rij-uur. Zaterdag 12 oktober. Chateauroux - Sully sur Loire. Om 06:00 uur vertrokken voor het laatste stukje deze week. 70 km tolvrije snelweg en dan bij Vierzon-Nord eraf. De eerste 20 km gingen nog wel goed, daarna werd het 50 kilometer over hele smalle weggetjes waar je eigenlijk niet hoort te rijden met een vrachtwagen. Sully sur Loire ligt een beetje in de middle-of-nowhere. En da's raar, want er staat een hele grote hout fabriek, die is echt groot. En daar komen heel wat auto's op een dag. Ik ben naar het losadres gereden, maar absoluut geen parkeerplaats. Meteen aan de weg zat de poort. Jammer. Had stiekem gehoopt dat ik er nog kon lossen vandaag. Dan maar naar dat houtfabriek rijden, daar is een hele grote parkeerplaats waar meer vrachtauto's staan. Dan daar maar het weekend tot maandagochtend zien door te brengen. Ik had de auto er neergezet en wilde uitstappen, toen ik bijna in de stront stond: Gister had ik 3 kwartier gemaakt aan de doorgaande weg voor Casteljaloux. Was een parkeerhaventje. Daar trof ik hetzelfde aan, stond ik ook al bijna in de stront. Het lijkt de nieuwe rage, direct langs je auto te gaan schijten. Net maar even de auto verzet, want zeker weten dat ik er anders vannacht of morgenochtend nog in stap. Vandaag 2:32 rij-uur. Daarmee zit deze kalenderweek erop. Zondag 13 oktober. Sully sur Loire - Sully sur Loire. Zo'n weekendje stilstaan vind ik niet zo erg. Gister de spanbanden allemaal opnieuw ingespoten met olie. Keertje oefenen met de sneeuwketting op het wiel leggen, of ik het nog kon. Nu is het droog, als ik hem nodig heb zal het weer er anders uit zien. Alle wielmoeren nagetrokken, cabine schoongemaakt. Gister was ik al half uurtje wezen hard lopen. De ervaring zegt dat dat dan zo'n dikke 5 km zijn. Vandaag ook optijd op, de trainingsbroek en gymschoenen aan, en weer ruim half uurtje hardgelopen. Heb er tijd genoeg voor. 's-middags maar eens naar het dorp gewandeld, bakkie koffie gepakt, en 's-avonds wat gegeten en weer terug. Was ook weer een kilometer of 6-7, maar nu gewandeld. En wie zegt er dat de chauffeur geen beweging heeft . Maandag 14 oktober. Sully sur Loire - Huy. Maandag had ik geen haast met opstaan. De lading die ik terug had geregeld was pas vanaf 13:30 uur te laden. Om 08:20 uur toch maar vast naar het losadres gereden. De poort was nu wel open. Kon meteen lossen en 3 kwartier later was ik leeg en had de papieren terug. Kasteel in Sully sur Loire: Zoals Sully sur Loire in de middle of nowhere ligt, zo lag mijn laadadres dat ook. Over een weggetje met verbod voor voertuigen meer dan 8 ton. Ik twijfel dan altijd. Heb zoiets van: ik zal toch niet de enige zijn die bij dat bedrijf komt laden en lossen? Maar de navigatie gaf aan dat het nog 3 km was, en kon geen andere weg zien erop, dus gas erop. Ging best goed. Bij het laadadres aangekomen stond op een bord dat van 08:00 tot 12:00 uur lossen was, en van 13:30 tot 17:00 uur laden. Dus de info die ik had klopte. Was er al om iets na 10:00 uur, dus 3 uur wachten. En ja, tijdens het wachten kwamen er nog wat auto's aan die moesten laden. Voelde het al aankomen, sta je als eerste, kun je dalijk lopen te vechten wie als eerste mag. Maar niets was minder waar. Om 13:20 uur kwam een fransoos naar me toe en zei dat ik voor de laaddeur mocht. 40 minuten later klaar met laden. Mooi. Losafspraak morgen om 12:00 uur in Genk. Ja, weer automotive onderdelen, u gokt het goed. Geen haast, want het waren amper 495 km. Dus besloten om praktisch weer alles binnendoor te rijden. Bij Paris via de N104 naar Soissons en Laon, zo via Chimay en Charleroi richting Luik. Bij Huy zat aan de snelweg nog een snackbar, en had nog niet veel gegeten, dus ben daar maar gestopt. Even een frietje met een gebakken cervela gepakt voor de dagelijkse vitaminen. Frietje met gebakken cervela: 7:40 rij-uren vandaag, en nog een dik uur naar het losadres. Dinsdag 15 oktober. Huy - Helmond. Om 09:25 uur vertrokken naar Genk. Uurtje rijden. Losafspraak 12:00 uur. Maar misschien kan het eerder, je weet het niet. Kwam er rond 10:30 uur aan. Papieren afgegeven en op straat wachten. Half uurtje later kwam vrouw op heftruck me halen. Zijkantje open, de spullen eruit, en binnen een half uur leeg. Geweldig als het zo loopt. Daarna op naar huis. Morgen dagje vrij. Vandaag dan 2:13 rij-uur. Alles mooi binnen de regels van de wet gedaan. Deze rit 3.112 km en daarvoor 985 liter verbruikt. 1 op 3,16. Da's netjes op en neer naar Spanje, en op bijna 25 ton erin. Terug praktisch alles binnendoor gereden, da's ook niet optimaal voor het brandstofverbruik.

Jullie denken nog wel aan me, ook al ben ik niet vaak online :-). Nee ben niet failliet. Da's ook lastig, want heb een eenmanszaakje, dan ben ik privé ook de klos. Vorig jaar heb ik 1 factuur niet betaald gekregen (Teleroute rit) en de rest wel. Heb Teleroute toen opgezegd en rij nu alleen maar voor opdrachtgevers waar ik vaak iets voor doe, waarvan ik weet dat de centen komen. Je kan wel in Antwerpen laden voor Tilburg voor 175 euro terwijl je naar Helmond moet, dus heb je omrijkilometers, bent 3 uur kwijt voor laden+lossen, en dan je rit niet betaald krijgen. Nee, rij voortaan gewoon leeg naar huis vanaf Antwerpen. Voor niks werken is niet mijn hobby :-(. Maar die ritten die ik hier heb geplaatst, die heb ik ook niet elke week of elke maand. De laatste maanden veel op Frankrijk en Engeland gereden, dus korte ritjes, niet zo spannend. Maar die betalen wel beter. Dat ver weg is leuk, een keer wat afwisseling, en dan is het wel leuk om een verslag ervan te plaatsen. Dit jaar verwacht ik niet meer veel spannends. Gewoon het korte werk. Misschien nog een keer naar Noorwegen, nu de zomer voorbij is en de winter en kettingpret er weer aan komt, willen ze me er wel voor bellen. In de zomer mag ik nooit. Volgend jaar zien we wel weer, zal vast wel weer leuk ritje bij zitten, en dan plaats ik dat hier wel.

Ik hoorde het vrijdag. Kon het eigenlijk niet geloven. September vorig jaar vroegen ze om charters. Het was toen bij mijn werk een beetje slap en ik dacht laat ik eens reageren, beetje vastigheid kan wel goed zijn in plaats van altijd dat vrachten zoeken. Klein stukje uit de (standaard) mail die ik terug kreeg: We zijn een transport bedrijf wat al ruim 80 jaar bestaat. De werkzaamheden voor de charters die we zoeken zijn voornamelijk ritten op de landen Frankrijk , Duitsland, Italie. ritten variëren van 1 losadres tot echte groepage ritten met meerdere losadressen variërend van 2 tot 8 stuks. We vervoeren veel goederen in het wat duurder segment. Dit vraagt wat extra aandacht van de chauffeur. betalingtermijn 45 dagen, elke week een betaling charter vult ritstaat in, deze inleveren, wordt nagekeken en daarna kan men de factuur sturen. Je vult ritstaat in, inleveren, wordt nagekeken, en dan factuur maken. Dan ben je al ruim een week verder. Dan 45 dagen wachten, zit je op 8 weken. Bij een omzet van 3.000 per week zit je 24.000 euro voor te financiëren met 1 auto. Vind dat veel voor een vaste opdrachtgever. Ik rij voor wisselende opdrachtgevers en heb mijn centen op max 30 dagen, en dat vind ik al lang wachten. Diesel mag ik binnen een week al betalen. Wat ben ik blij dat ik er toen niet op in ben gegaan zeg. De centen die je dan kwijt was, kun je een half jaar voor rijden. Als er bedrijven met chauffeurs in loondienst zijn begonnen, hebben die toch helemaal een probleem? Die worden met het faillissement mee getrokken. Wat een ellende. Zo zie je: 80 jaar bestaan wil ook niets meer zeggen.

Klopt, heb 2 jaar terug chauffeur ervan gesproken. Werkte er al heel lang. Centjes keurig in orde en elke 2 jaar had hij een nieuwe trekker. Maar Willy Betz is toch nooit weggeweest? Ze zijn ingekrompen, net als Vos. Hebben ook veel witte trekkers met blauwe letters Willy Betz.

En het laatste gedeelte van de rit: Dag 14. Dinsdag 30 april: Xilopoli - Filiasi. Vandaag vroeg op staan. 01:44 uur vertrekken. Ik sta nog in Griekenland en wil weer optijd Sofia voorbij. Rond 02:45 ben ik op de grens Griekenland - Bulgarije. Ik tref het nu minder goed dan op de heenweg. De Bulgaar in het hok die je paspoort wil zien doet moeilijk omdat ik volgens hem 1 meter voor het stopbord moest stoppen, en niet door moest rijden tot het stopbord. Ik klets wat terug in het Nederlands wat hij niet begrijpt, en probeer mezelf nog dommer voor te doen dan ik al ben. Na een paar minuten heeft hij genoeg van me en ik kan doorrijden. Bij het volgende hok, waar ik ook het vignet kan halen, loopt het wel goed. De man bekijkt ook de vrachtpapieren, het is tevens een weegbrug. Daarna staan nog 3 Bulgaarse douanemannen te wachten. Maar ik denk ik mag wel doorrijden, want die man in het hok heeft de papieren tenslotte al gezien. Maar toch niet. Ik moet stoppen, ze willen de lading zien en beginnen ook lastig te doen. Je voelt dat ze geld willen. Ik besluit mezelf nog dommer voor te doen als daarnet bij het stopbord en na 10 minuten hebben ze ook maar liever dat ik vertrek, want ze merken dat ik niets ga betalen. De 4 foto's hieronder heb ik gisterochtend al gemaakt, want rij nu in het donker. De foto hier onder is van het stuk tussen Blagoevgrad en Kulata. Mooi stuk weg tussen de bergen, veel groen en af en toe rij je langs een riviertje: Af en toe kom je door een paar dorpjes. De eetgelegenheden hier zijn eigenlijk 24 uur per dag open, en er zit ook altijd wel iemand binnen om wat te eten of te drinken. Aan de grens is dat trouwens ook zo, daar zit ook een casino, daar liep 's-nachts rond 03:00 uur ook nog volk zat rond en stonden taxi's klaar. Hier zo'n dorpje: Ondanks dat het maar 2 rijstroken zijn en het toch een transit route betreft, valt het met de drukte wel mee. Je zou hier meer Roemenen, Hongaren en Polen verwachten die naar Griekenland rijden, maar durf wel te stellen dat 9 van de 10 vrachtwagens Bulgaren zijn. En eigenlijk heb je vanuit Oost-Europa maar 2 routes die naar Griekenland gaan, deze en die over Macedonië. En nog eentje met de bergen van Blagoevgrad op de achtergrond: Was weer mooi rond 05:15 uur onze tijd bij Sofia. Nog lekker voor de drukte over de binnenring. Meteen na de ring stond de verkeerspolitie er weer en hadden al een vrachtwagen aangehouden, wat tevens voor een opstopping zorgde, want dat deden ze gewoon op de rijbaan. Dacht eerst dat er een ongeluk gebeurd was. Paar honderd meter na die controle heb ik de auto in de berm gezet en even 3 kwartier rust gaan maken. Hier wat foto's van Sofia vanaf de binnenring, de meest sombere hoofdstad waar ik ooit ben geweest: Ik pak daarna weer de A2 naar Botevgrad: Het stuiterpad naar Vidin heb ik geen zin in, dus besluit vandaag het bootje van Orjahovo naar Bechet te pakken. Is wel een gok, omdat daar de maximale aslast 10 ton is, en dat zal erom hangen wat m'n trekas doet. In kilometers en prijs maakt het verder niet veel uit, maar denk wel dat het in tijd iets sneller gaat als over Vidin. Onderweg nog door een dorpje gekomen (Borovan als ik het goed heb), waar alle bewoners zelf voor gemeente ambtenaar speelden. Iedereen (wel bijna allemaal oudere mensen) was bezig om gras langs de weg te maaien en onkruid weg te halen. Dit standbeeld stond er ook in het dorp: In Orjahovo eerst langs de douane bij de Bulgaar. Die vond het raar dat m'n lading niet in een koeler zat. Maar kon toch doorrijden. Daarna ticket halen. Komt er andere Bulgaar van de douane die je CMR pakt, en dan kun je je ticket halen. In tegenstelling tot de Roemeen wil de Bulgaar alles weten voor het ticket. Bedrijfsnaam, BTW-nummer, en 95 euro cash. Als ik m'n ticket heb ga ik m'n CMR weer ophalen bij de Bulgaar. Hij is wel vriendelijk, en vraagt of ik 1 euro heb voor een bak koffie. Normaal doe ik er niet aan mee, maar de man is zo aardig (ik liep per ongeluk zijn kantoortje binnen in plaats van buiten om aan de balie te gaan staan), dat ik hem maar een euro gaf. Hier het bootje in Orjahovo: Orjahovo vanaf het bootje: In Bechet aangekomen kon het bootje niet helemaal aan land komen. We stonden maar met 6 vrachtwagens en 1 Dacia aan boord, er was weinig verkeer wat naar Roemenië ging. Aan de Roemeense kant stond echter wel veel (vracht)verkeer te wachten. Ik vond het er maar raar uitzien om zo van boord te rijden, geen idee hoe diep het was. Maar aan de andere kant, die oude witte Dacia die je op de foto ziet, was er net voor me afgereden. Als die het kan, kan ik het zeker: Maar stel je bent met de motor, en moet er dan zo af? Is volgens mij niet goed ervoor, denk dat je gauw 40 cm door het water gaat. Die man met z'n Dacia zorgde eigenlijk wel voor problemen bij de Roemeense douane. De weegbrug was wel goed bij me, maar daarna naar de gewone douane, en daar stond hij met z'n Dacia. Iets was er niet pluis waarom hij naar Bulgarije was geweest, er lag wat achter in z'n bak, maar weet niet wat het was. Zorgde voor een vertraging van bijna een kwartier. Daarna nog tax betaald, even Craiova voorbij, daar was het druk, en op naar Alin in Filiasi. Daar kwam ik om 13:54 uur aan en besloot om hier maar 11 uur rust te maken. Dag 15. Woensdag 1 mei: Filiasi - Arad. Vandaag is het 1 mei, dag van de arbeid. Bijna overal in Europa een feestdag met bijbehorende rijverboden. In Roemenië is het vandaag officieel rijverbod van 06:00 tot 22:00 uur Roemeense tijd. Ik heb 11 uur rust gemaakt en vertrek om 00:57 uur uit Filiasi. Ondanks het tijdstip, en dat het hier dus eigenlijk al 01:57 uur is, is het toch nog best druk op de weg. Maar geen politie, dus het gas blijft er goed op. De 3 foto's hieronder heb ik zaterdag 28-4 gemaakt, want nu rij ik in het donker, dan zijn de foto's niet zo duidelijk : Eerst kwam ik voorbij Drobeta-Turnu Severin. Hier hadden de Roemenen ooit een geweldig mooi strand gemaakt. Zaterdag zag ik er niet meer veel van, terwijl het toch 30 graden was. Plaja Drobeta, hieronder een afbeelding ervan (de foto heb ik niet zelf gemaakt, maar van http://www.turismland.ro gehaald:) Zou je niet zeggen dat dat Roemenië is. Stukje verder heb je Orsova, een klein havenstadje met ook een strand: Tussen Orsova en Caransebes rij je over wat bergjes met een paar S-bochten, dit is eigenlijk het enige stuk tussen Craiova en Arad op de E70 wat een beetje heuvelachtig is. En de laatste foto van vandaag is van het binnen rijden van Caransebes, wat dus niet mag met de vrachtwagen, maar zat even niet op te letten. Het is trouwens wel goed afgelopen, al zat ik wel even te zweten toen bij het uitrijden van Caransebes er toch een politie wagentje stond. Maar ze kwamen me gelukkig niet achterna, had anders 800 Lei gekost met bon (185 euro) of 20 euro, af te dingen tot 10 euro zonder bon (ik spreek uit ervaring). Op de nieuwe snelweg van Izvin naar Arad is één parkeerplaats op dit moment, en daar kwam ik om 05:12 uur aan. Paar uurtjes geslapen tot het te warm werd. De temperatuur liep hier uiteindelijk op tot 34 graden. Da's geen pretje in de cabine. Dag 16. Donderdag 2 mei: Arad - Dukla. Vandaag wederom een dagje in de nacht rijden. Via Oredea kwam ik bij de grens Bors aan. Het duurde even omdat de Hongaar weinig zin had, maar verder zonder problemen over de grens. Verder naar Debrecen, nog even volgetankt bij de Lukoil, en dan snelweg tot Miskolc. Daarna binnendoor richting Kosice. De grens stelde hier helemaal niets voor, vraag me af waar vroeger de vrachtwagens stonden, want parkeerterrein was er niet. Bij de eerste pomp na de grens even een Transit-Vignet gehaald. Kosice heb je weinig last van, daar rij je eigenlijk best langs af. Daarna op naar Presov, daar is nog geen ringweg, en heb je even wat stoplichten en kruispunten voor je er voorbij bent. Binnenkomst Presov: Na Presov richting Poolse grens via de E371 werd het een beetje tricky. Bij Kapusany staat een bord met gewichtsbeperking (dacht 20 ton). Vlak na dat bord stond ook politie die al 2 vrachtwagens aan de kant had gezet. Daarna heb je nog paar gewichtsbeperkingen op 8 ton asdruk dacht ik. Maar zou niet weten hoe je anders moet rijden (staat ook geen andere route aangegeven). Misschien via Bardejov? Maar kwam genoeg Poolse vrachtwagens tegen en neem toch aan dat die ook geladen zijn. Had verder geen problemen met controle en kon ongestoord doorrijden naar de grens. Net voor de grens nog even fotootje gemaakt van kerkje in Slowakije: Op de grens stonden veel motorrijders. Is ook een uitstekend gebied om motor te rijden. Klimmetjes van 12%, bochten, restaurantjes. Leuk hoor. Ik ben nog doorgereden naar Dukla, daar was een TIR-parking, stond 10 km vantevoren al aangegeven. Met douche. En daar was ik wel aan toe. In Dukla aangekomen ging ik met m'n douchetasje naar de truckstop, maar ik kon het al weten, op het bord bij de truckstop stond een kruis door de douche. En ja, die was dus kapot. Balen. Douchetasje terug in de auto en dan maar eens kijken wat ze in het restaurant te eten hadden. Ondanks dat het nog vroeg was, rond 11:15 uur, en er nog niemand in het restaurant zat, was de keuken wel open. De keuze viel op een soort zigeuner (jaja, we blijven met de zigeuners bezig) schitzel met friet, mayo en een cola voor het bedrag van 27 Zloty (=6,50 euro). Waar ik hier in oost-Europa 4 dagen in restaurants heb gegeten, daar zou ik in Nederland net 1 keer van kunnen eten in een truckstop. Dag 17. Vrijdag 3 mei 2013: Dukla - Suwalki. Vandaag is er officieel een rijverbod in Polen vanwege een feestdag. Het rijverbod is van 08:00 uur tot 22:00 uur. Ik vertrek 's-nachts (de eerlijkheid gebied me te vertellen dat ik donderdag om 21:49 uur al ben vertrokken) en het zijn nog 645 km naar de grens met Litouwen. Alles binnendoor, geen snelweg. Ik heb nog 9:23 rij-uur deze week, dus het zal gas geven worden om zover mogelijk te komen. Voordeel van 's-nachts rijden is dat er amper controle is, en amper verkeer op de weg. Dus zorgen dat er een Pool met een koeler voorbij komt (want die gaan altijd hard) en proberen te volgen. Het gaat eerst naar Rzeszow. Daarna naar Lublin. Alle stoplichten staan uit, da's mooi. Niet om middernacht voor een dom verkeerslicht staan wachten terwijl er niets aan komt. Na Lublin even 3 kwartier maken, en dan verder naar Byalistok. En ja, er komt een Pool met een koeler voorbij. Tot Byalistok kan ik mooi achter hem aanrijden. Daarna ga ik verder naar Suwalki. Het is inmiddels al wel 08:00 uur geweest, dus het wordt al beetje riskant om nog te rijden. Maar er rijden meer huiftrailers. Om 08:50 uur kom ik op een parking aan, waar ik blijf staan tot maandagochtend. Eerst eens douchen. De douche was goed, niet met zo'n fascisten-knop die elke 10 seconden uitgaat, maar gewoon met een hendel waar je temperatuur mee kon regelen en dat het water gewoon blijft stromen. Ook nog warm water. Nog een wc erbij, alles mooi schoon. 8 Zloty kostte het. Zeg maar 2 euro. Maar dan heb je wel een douche die de moeite waard is: Daarna ontbijten. In Polen kun je goed eten. Je mag er niet met honger de deur uit gaan. Dus een soort boeren omelet met ham zo dik als als een hamburger. 3 sneetjes brood erbij, 4 plakkies dikke kaas en een cappuccino. Samen 21 Zloty. Da's zeg maar 5 euro. En heb de hele dag geen honger meer gehad: Verder was er niets te beleven. Overdag dan. Wel wifi, dus beetje met snel internet op het world wide web zitten kijken. Dag 18. Zaterdag 4 mei 2013: Suwalki - Suwalki. Je staat natuurlijk erg eenzaam tussen Polen, Litouwers en Russen. Geen enkele Nederlandse vrachtwagen te zien. Zelfs geen enkele met westeuropees kenteken. Het adresje waar ik stond in Suwalki is de Swiss Bar Club (Swiss Bar Club ? Klub dyskotekowy i bar). Waar je dus ook gewoon kon eten. Tot 22:00 uur. Dan is het eten op en moet je het met andere activiteiten doen. Tot 22:00 uur: Na 22:00 uur, gewoon dezelfde tent: Ik heb eens een film gezien met George Clooney. Was volgens mij iets met een bankoverval. Gingen ze met een camper daarna naar Mexico. Kwamen ze in een truckstop terecht daar. El Diablo dacht ik, zal wel zoiets heten. Volgens mij hebben ze die in Polen ook. Ergens bij Suwalki . Soms is het best afzien, beetje alleen op de vrachtwagen, door wazige landen rijden, nooit geen Nederlanders die je tegen komt, geen zware gesprekken over CAO en urenschrappen, elke dag verplicht restaurantje eten, als 39-jarige semi-midlife-criser tussen al dat Pools vrouwenvolk. Naja, ook daar komen we wel weer overheen Dag 19. Zondag 5 mei 2013: Suwalki - Suwalki. Vandaag uitgeslapen. Laatste dag in Suwalki. Dus geen foto's van onderweg. Om de dag niet zonder foto voorbij te laten gaan, maar weer een foto van het middageten in de Swiss Bar Club: Het is bijna allemaal varkensvlees in Polen. Varkensvlees of kip. En bijna alles heet Kotelet. En friet is simpel, da's Frietky. Vandaag was het een stuk varkensvlees, wat niet meer zichtbaar is, met uien erover, daar weer geraspte kaas over, en tot slot nog ketchup. Friet erbij, flesje cola, en moest 22 Zloty afrekenen. Zeg 5,50 euro (speciaal voor Pjotr nog even op het gewich gelet van het vlees: 170 gram volgens de menu kaart). De rest van de dag zit ik wel weer vol. Maar weer op naar de auto, wat internetten. Zie dat Ajax kampioen is geworden. Israel bestookt doelen in Syrië. Ruim 600 doden in textielfabriek in Bangladesh, en we hebben een troonsopvolging gehad. Weer genoeg ellende gemist dus eigenlijk. Verder maar wat op Marktplaats en Ebay kijken, nu kan het, nu hebben we snel internet. Zo gaat de zondag ook voorbij. Vannacht om 03:00 uur vertrekken. Maandag om 16:30 uur de boot op in Tallinn. En mag niet te laat komen, want de prijs van de boot wordt toch doorbelast, of je nu wel of niet meegaat. 685 km volgens de routeplanner. Moet te doen zijn. Morgen weer wat foto's van onderweg. Dag 20. Zondag 6 mei 2013: Suwalki - Helsinki. Vandaag beetje doorrijden. Want heb de boot van 16:30 localtime, en mag die niet missen, want krijg geld niet terug. Om 03:00 uur vertrokken (Polen heeft gewoon onze tijd, maar in Litouwen is het al een uur later). Op de grens met Litouwen nog even een vignet gehaald. Het is nog lekker rustig op de weg. In Suwalki, waar ik het weekend heb gestaan, was het het hele weekend druk met vrachtverkeer. Ongelooflijk hoeveel vrachtwagens er daar rijden. Denk 90% ervan gaat door naar Rusland, en rijden zo om Wit-Rusland te omzeilen. Verder eigenlijk weinig problemen gehad in Litouwen, vrij rustig. De omgeving lijkt een beetje op dat stuk van Strasbourg naar Mulhouse. Na een 3,5 uur rijden kom ik bij de grens met Letland: Letland is eigenlijk weer een heel ander land. Litouwen was eigenlijk beetje saai. Veel weiland, weinig afwisseling. Letland is heel veel bossen. Lijkt een beetje op Finland, maar dan rustiger (is het in Finland dan druk? In Lapland zal het wel niet, maar Helsinki en een straal van 100 km eromheen doet niet veel onder voor Nederland. En bij Helsinki in de ochtendspits is het net zo druk als bij Rotterdam in de ochtendspits). Rustige wegen in Letland: Heb ook niet echt het gevoel dat het er onveilig is, dat er veel gejat wordt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Roemenië met de zigeuners. Ook lijkt het niet op Rusland, Litouwen ook niet. Als je zou zeggen dat je in Zweden bent, zou je het ook geloven. Al is het wel zo dat de doorgaande wegen goed zijn en geasfalteerd. Ga je van de doorgaande (hoofd) weg af, dan gaat deze al gauw over in zand/grevel. dorpje op transit-route in Letland, die kerkjes lijken allemaal op elkaar: Verder rij je nog een stukje langs de zee: Riga heb je geen last van, wordt je met een soort rondweg omheen gestuurd. Daarna is het rustig naar de grens met Estland sturen. Wat me het meeste opviel op die grens was een groot bord van McDonalds: Estland is weer een beetje een combinatie van Litouwen en Letland. Sommige stukken weiland, maar het meerendeel toch bossen. Ook in Estland is het vrij rustig, afgezien van Tallinn, daar is het wel druk. Bij Pärnu is ook wel wat verkeer, is denk ik de 2e stad van Estland. Maar afgezien van Tallinn stelt het verkeer vergeleken met Nederland weinig voor. Foto van rustige weg in Estland: Tussen Pärnu en Tallinn kom ik nog een eettentje tegen waar ik besluit even te stoppen. Heb honger en wachten tot ik op de boot ben duurt nog te lang. Moet trouwens toch nog 3 kwartier maken. Er staan nog een paar vrachtwagens, maar binnen zit verder niemand. Ik kijk op de menu kaart, maar kom daar niet veel wijzer uit. Er hangen wat foto's van eten. Voor de afwisseling maar eens wat gezonds nemen. Ik zeg tegen de vrouw achter het bestelraam: you have hamburger and chips? Ze zegt wat terug wat ik niet versta. Ik wijs wat aan op die foto's. Ze gaat wat maken. 4,90 euro moet ik betalen (Estland heeft gewoon de euro, in tegenstelling tot Litouwen en Letland). Als eerste krijg ik de hamburger. Een broodje van ongeveer 20 cm doorsnede. Op dat broodje zitten 4 kleine hamburgers. Daar weer een bult saus overheen. Ik begin maar vast te eten. Eigenlijk zit ik na die hamburger al wel vol. Foto van eettentje in Estland: De hamburger was denk ik 2, misschien wel 3x zo groot als een Quarterpounder van McDonalds. Daarna krijg ik nog een bord, met friet, worstjes en nog wat spul. Pfff. Na het eten wordt het tijd om het laatste stukje naar de boot te rijden. Zit nog goed op schema en hoef me niet te haasten. De weg verder naar Tallinn loopt goed. Om Tallinn even de omleidingsroute volgen want het centrum (waar je eigenlijk door zou moeten naar de haven) is verboden voor vrachtverkeer. Het is druk in Tallinn, maar zonder al te veel vertraging kom ik toch mooi op tijd bij de boot aan. Tallinn: Ik meld me bij het tickethok van Tallink aan. Alles is goed en krijg m'n ticket. Zag al enkele mooie cruise schepen liggen, maar helaas, die gaan niet naar Helsinki. Ik mag met de Star mee van Tallink. Ook niet onverdienstelijk. Vergeleken met de Star is het bootje van P&O Calais-Dover een roeiboot. Het is even wachten tot de boot aankomt en de auto's eraf zijn. Dan is het erop rijden. Denk zo'n 200 personenauto's en een 50 tal vrachtwagens. Het gaat een beetje om en om. Maar de vrachtwagens worden er eigenlijk wel goed tussen gelaten door de personenwagens. Op de boot ga ik naar boven. De overtocht duurt maar 2 uur, maar je hebt wel een eigen kajuit waar je lekker kunt douchen, en als je een vrouw of een andere vriendin bij hebt nog even wat calorieën kunt verbranden. Ook heb ik een voucher voor het buffet restaurant. Onbeperkt eten en drinken (frisdrank en koffie). En er is ook wifi. Mooi. Eerst eens even kijken of er wat parfum te scoren is. Maar de prijs is niet echt interessant. Scheelt niet veel met Douglas. Daarna in de Supermarkt kijken, misschien een souvenir scoren. Vooral veel snoep hebben ze er. Maar allemaal ook niet echt goedkoop. Ik laat de supermarkt voor wat het is en ga naar het restaurant. Zit eigenlijk nog vol van het eten van toen straks, dus hou het bij een beker cola, wat gekookte eieren en een paar aardappels. Daarna nog wat ijs gehaald en nog een beker cola. Was niet echt druk in het restaurant. De mensen met de personenwagen zouden 22 euro per persoon moeten betalen. Denk er zat een man of 20 binnen. Foto van Helsinki vanaf de boot: We komen in Helsinki aan en het eraf rijden gaat rap. Verder ook geen controle, en ik rij meteen een parkeerplaats op in de haven. Nog mooi binnen de 15 diensturen. Mag niet klagen met zoals het vandaag heeft gelopen. Hier maar blijven staan tot morgenochtend. Links zie je de Star van Tallink. Rechts een andere cruiseboot, die zal wel naar Rostock gaan, of naar Travemünde. Dag 21. Dinsdag 7 mei 2013: Helsinki - Hanko. Om 06:30 uur rij ik weg van de parking bij de boot. Heb 2 lossers in regio Helsinki. 07:00 uur ben ik bij de 1e. Kan meteen lossen. en iets na 07:30 sta ik bij de 2e. Mag meteen voor een deur, maar omdat ze druk bezig zijn vraag ik of ik zelf maar even moet lossen. Maar dat hoeft niet en meteen komen er 2 mannen aan die er de pallets voor deze klant uithalen. Daarna stukje rijden richting Tampere, waar de laatste pallets eruit gaan. Ik kom dan al langs het plaatsje waar ik straks terug moet laden: Ook bij het laatste adres hadden ze de spullen blijkbaar hard nodig, want amper 20 minuten voor het dock en de oplegger was leeg. Terug naar Hämeenlinna. Hier bij een groot bedrijf een volle bak zink laden. Alhoewel, volle bak: in volume is het niet veel. 28 staven van ongeveer een meter lang, 30 cm breed en 30 cm hoog. Maar toch bijna 24 ton erin. Lang geleden dat de zijkanten open zijn geweest. Alles goed vastgezet met spanbanden en hoekjes om de banden te beschermen, want het zink is best scherp. Hier een foto van het laadadres in Finland. Ook in Finland moet je volledige uitrusting bij je hebben: lange mouwen, helm, fluorvestje en veiligheidsschoenen. Anders kom je er niet in. Na het laden moest ik naar de boot in Hanko. Een vrachtboot. Net als begin van deze rit van Middlesbrough naar Zeebrugge. De boot zou 's-avonds om 21:00 uur vertrekken uit Hanko. Je kon er al wel iets eerder op. Maar om al die tijd zonder eten te doen leek me ook niets, dus op weg naar de boot maar eens kijken naar een eettent om even wat gezonds naar binnen te werken. En we kwamen iets tegen wat wel interessant leek om even te stoppen, een echt Fins eettentje: Voor wie denkt dat iedereen in Finland wel wat engels spreekt: nee. Dat valt best tegen. Dus ik dat eettentje binnen. Zitten een paar kerels te eten. Op wat foto's staan menu's. Maar wat het nu precies is weet ik niet. Even aan de vrouw gevraagd die het eten klaar maakt, maar werd ik ook niet veel wijzer van. Doe maar een hamburger zei ik. Daar kan weinig mis mee gaan. Geen culinair hoogstandje, maar toch iets naar binnen. Daarna op naar de boot. Aanmelden, wachten en de boot op. Eerst moesten alle opleggers die onbemand overgaan erop. Daarna de bemande auto's. Er zaten 2 Polen, 1 Duitsers en en 5-tal Finnen op. En ik zelf dan nog. Nauwelijks op de boot of het eten was al klaar. Flesje bier kreeg je er ook bij. Daarna maar eens rustig naar de kamer. Daar stond een 1,5 liter fles water en een flesje bier klaar. Leuk. Uitzicht van de boot op de zee bij Hanko: Dag 22. Woensdag 8 mei 2013: Hanko - Rostock. Naja, Hanko-Rostock; de boot is dinsdagavond om 21:00 uur vertrokken en komt donderdag rond 06:00 uur aan in Rostock. Dus eigenlijk is het boot-boot vandaag. Goed geslapen, geen storm en als eerste bij het ontbijt. De bemanning bestaat uit alleen maar Filipijnen. De keuken ook. Ik kom als eerste in de eetkamer. Alhoewel, er zit al iemand. Een Fin. In z'n onderbroek met een shirt. Zo bezopen als wat. Had er eigenlijk een foto van moeten maken. Dit is één van de redenen dat ik eigenlijk nauwelijks alcohol drink. Gewoon triest hoe zo'n grote vent daar als een baby in z'n onderbroek in de eetkamer zit. De Filipijnse vrouw zet het eten klaar. Voor elke chauffeur staat er 1 bord klaar, dus niets zelf op scheppen. Bacon, 2 gebakken eieren, 2 aardappels, worstjes. Een engels ontbijt. Niet gezond, wel lekker. Om 12:00 uur is er nog eens lunch en om 18:00 uur weer avondeten. Die Fin die in z'n onderbroek zat heb ik trouwens nergens meer gezien, pas donderdag weer toen we van de boot af moesten. Dag 23. Donderdag 9 mei: Rostock - Rostock. Om 06:00 uur kunnen we naar de vrachtwagen. Om 06:30 komt de Duitse politie met onze paspoorten. Als je de boot op gaat geef je je paspoort af. Als je van de boot af komt krijg je het weer terug. Maar eerst wil de Duitser checken wie er van de boot af komt. De boot uit Trelleborg komt op dat moment ook aan, en het is ook nog hemelvaart, dus feestdag met rijverbod. De parkeerplaats in Rostock staat al snel helemaal vol. Ik besluit een stukje richting Hamburg te gaan rijden. Na een half uur rijden pak ik een parkeerplaats en ga hier maar weer stilstaan tot 's-avonds. Dan mag er weer gereden worden om 22:00 uur. Ik los compleet in Duisburg, dus om 22:00 uur vertrekken hoeft niet. Ik wacht tot 23:25 uur, dan mag hij weer. Dag 24. Vrijdag 10 mei: Rostock - Duisburg. Donderdagavond om 23:25 uur vertrokken. Dan gaat de diensttijd lopen. 15 uur mag je diensttijd hebben. Om 07:15 uur ben ik bij m'n losadres in Duisburg. Ik ken het adres, heb er in 2009 eens geladen. Mag meteen 2 zijkanten open maken en binnen een half uur ben ik leeg. Zo snel had ik niet verwacht. Op zich kan ik wel leeg naar huis rijden, maar wil eigenlijk nog een vrachtje laden. Even wachten tot het 08:00 uur is en paar contacten bellen of die wat hebben. De beste aanbieding is in Duisburg laden voor 3 adresjes Frankrijk, hoekje Rouen-Le Mans. Mooi. Leuke prijs, amper lege kilometers. Bij het laadadres meld ik me aan. Ik moet er op 3 locaties laden. Eerst in een hal. Mag er meteen inrijden. 2 platen van 12 meter. Maar dan begint het wachten. 1,5 uur gaat voorbij voor de 2 platen erin liggen. Het is inmiddels al rond 10:00 uur. Dan naar de 2e locatie. Heftrucks komen voorbij, maar rijden door. Wachten-wachten. Er gebeurd niets. Ik naar het kantoor om te vragen of ze nog wat gaan doen, want de tijd tikt door. Ze gaan me laden. 10 palletjes op de platen. Met spanbanden vastzetten en het is inmiddels al 13:00 uur. Dat gaat niet meer goedkomen. Moet er nog 1 laden en naar huis is een dik uur. De derde locatie gaat wel rap, en moet dan terug naar kantoor waar ze ook nog foto willen maken van de lading, dat ik hem goed heb vastgezet. Het is inmiddels 14:00 uur en ik besluit de dichtsbijzijnde parkeerplaats in Duisburg te pakken, want de diensttijd zit er bijna op, en ook al ben ik maar een uurtje van huis, zal hier toch nog eens 11 uur moeten maken, zo wil de rijtijdenwet het hebben. Je kunt wel doorrijden naar huis, maar dan 28 dagen lang het risico met een bekeuring. Uitzicht vanaf de parkeerplaats in Duisburg waar ik een laatste overnachting maak: Dag 25. Zaterdag 11 mei 2013: Duisburg - Helmond. 11 uur gemaakt en om 01:10 uur mag ik vertrekken naar huis. Bij nader inzien was 9 uur rust volgens mij voldoende, was 11 uur niet noodzakelijk. In Nederland nog even wat getankt, want de meter stond inmiddels op reserve. Wel goede diesel, van Hongarije alles over land naar Estland, dan stukje Finland en van Rostock naar Nederland, alles met 1 tank, en toch 2x redelijk zware vracht erin. Daarna naar de parkeerplaats waar m'n personenwagen staat. Om 02:42 uur kom ik er aan. Nog mooi even paar uurtjes langs het vrouwtje slapen dacht ik. Maar helaas. De personenwagen heeft te lang stilgestaan en start niet meer. Nou, dan maar in de vrachtwagen liggen tot er iemand komt die me kan overstarten. Het was een lange rit: 25 dagen, 19 verschillende landen 10.218 kilometer.

Haha, oude Jan de Lely rijder . Jou maak je niets wijs Bulgarije is inderdaad denk ik wel erger dan Rusland (ben ik maar 2x geweest, 1x Moskou, 1x St.Petersburg). Met dien verstande dat ik vind dat in Rusland MOET je gewoon betalen, en in Bulgarije kun je je er zelf nog uit praten. Daarom wel benieuwd naar wat Sindaco dus die 2x heeft meegemaakt met controle. Maar wat jij schrijft, dat je went aan Rusland, dat is met veel landen zo. In Bulgarije weet je dat ook gewoon dat ze het zo doen. 's-nachts op de grens, 3 douanemannen die naar je toe komen, je weet gewoon ze willen alle 3 geld. 3x 5 euro. Want dan is er zogenaamd een stopbord waar je door bent gereden, ze hebben altijd wel iets. Geloof me of niet, ik heb in Bulgarije nog nooit iets betaald aan de politie. Ondanks alle denkbeeldige stopborden die je genegeerd hebt. Het is een heel mooi land, je kan er best eten, het is niet duur, maar de toegevoegde waarde ervan om dit land bij de EU te halen heb ik nog nooit begrepen. Roemenië hetzelfde. Maar toch zijn het fijne landen om doorheen te rijden. Gister was ik weer in Nederland. Wat is het hier druk op de weg. Maakt niet uit of het om 06:00 uur 's-ochtends is, 11:00 uur of 17:00 uur, het is gewoon altijd druk. Amper een parkeerplaats langs de snelweg, ongeacht het tijdstip. In het oostblok zet je je auto gewoon ergens neer. Zelden iemand die er over zeurt. Files? Amper. Druk? Buiten de grote steden zelden. Nee, ondanks de corruptie kom ik er graag.

Vidin is qua gewicht juist nog beter dan Bechet. Dacht dat Bechet 10 ton asdruk had en Vidin 11,5. Nee Blagoevgrad niet aangehouden. Daar is het ergste en meeste controle. Bij je 2x controle, hoeveel heb je moeten betalen als ik vragen mag? En met bon of zwart? De brug zou inmiddels klaar moeten zijn in Vidin. Toen ik er was, was hij nog niet open, maar wat ik weet, zou dat toen 1 of 2 weken later moeten zijn. In ieder geval een stuk goedkoper dan die rottige bootjes. De TIR-parking net voor Sofia, als je van het bootje komt, aan de rechterkant. Aan de linkerkant zit er ook eentje, maar dan moet je draaien, da's niet handig. Want naar Sofia toe zijn ze daar aan de weg bezig, als je pech hebt sta je daar zeker half uur aan te schuiven. Om dat dan 2x vrijwillig te doen lijkt me niet zo goed. Op de buitenring weet ik zo geen truckstop, die pak ik alleen als ik naar Plovdiv ga. Naar Griekenland altijd via de binnenring.