[[Template core/global/global/includeMeta is throwing an error. This theme may be out of date. Run the support tool in the AdminCP to restore the default theme.]] Spring naar bijdragen

de week van rubberduck


rubberduck

Recommended Posts

  • Administrators

Allemachtig, dat hakt er in Bert... dan denk je op de weg terug te zijn en zo word je wel weer even op je plek gezet.

Dat hele werk moet je je helemaal niet druk over maken nu, dat lijkt mij althans een behoorlijke stap te ver. Eerst je gezondheid, dat telt!

 

Wederom sterkte gewenst, en voel je niet verplicht om hier verantwoording af te komen leggen over wel of niet posten.

Al is een update zoals nu altijd welkom natuurlijk  ;)

Maarten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Verdorie Bert. Heftig epistel. Ik had juist gehoopt dat het langzamerhand vele malen beter ging.

Dit soort zaken moet je toch maar achterwege laten naar mijn mening. Blij dat alle hulp snel op tijd aanwezig was en het toch nog "mee" blijkt te vallen. Alhoewel ik dan toch denk dat je door het oog van de naald bent gekropen.

Wat je werkgever betreft, in mijn ogen iemand die niet goed doorheeft hoe je gesteldheid echt is en enkel aan geldelijk gewin denkt.

Doe mij alsjeblieft een plezier: denk voorlopig aan jezelf en aan je gezin, daar doe je het voor tenslotte. Ooit komt werk wel weer.

Sterkte kerel.

Hendrik

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Bert !! Laat hem lekker de rambam krijgen !!!

Klinkt niet best. Doe rustig aan.

Dan tref je het ook niet met de arbo arts. Mijn arboarts is vrij makkelijk. Vind dat ik vooral rustig aan moet doen. En als het niet wil mag ik naar huis. Ik ben diegene die weet wat wil.

Ze houden zich bij ons er aardig aan.

Het beste is gewoon dat je een jaar je rijbewijs kwijt bent, heb je alle tijd voor revalidatie.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat een verhaal Bert... Sluit me aan bij wat hierboven geschreven is, denk in de allereerste plaats aan je gezondheid en dan aan je gezin, want alleen thuis ben je écht onmisbaar.

Heel veel sterkte en beterschap toegewenst!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Sterkte en doe rustig aan. En wat betreft de opstelling van je werkgever: ik vraag me af wat een rechter zegt als jij werk weigert terwijl jij op therapeutische basis 3 keer 8 uur moet werken en je werkgever maakt daar rustig ruim 12 uur van maakt.

 

Maar eerst beter worden en dan een andere baas zoeken, zulke werkgevers kun je missen als kiespijn.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

 

 

Maar eerst beter worden en dan een andere baas zoeken, zulke werkgevers kun je missen als kiespijn.

 

Ik vrees dat dit lang zoeken zal worden, gezien de meeste werkgevers zo zijn.

 

Maar ik voorzie nog een ander probleem, namelijk de wet poortwachter. De wet poortwachter kent hoge boetes, als partijen zich niet houden aan medisch advies, waardoor jij mogelijk na 2 jaar volledig zal worden afgekeurd.

 

Ik zou om te beginnen, een andere bedrijfsarts zoeken, welke wel zaken op papier wilt zetten. Naar mijn weten, heb jij recht op een second opinion.

 

Maar een mooie situatie is anders, dan een bijna beroerte!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Beterschap man.

 

Ik zag dat er weer activiteit was in je draadje dus ik hoopte op humor

en dan lees je zoiets.

Hoop dat het snel beter gaat.

 

Mijn vrouwtje heeft drie keer een herseninfarct gehad en dat moet je niet willen

dus luusteren naar de dok en luusteren naar je lichaam kerel en

laat de rest van de wereld maar zwammen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Ik ga het toch vragen...

 

Hoe kun je 'tegen een beroerte aan zitten'? Een bloedprop hebben, maar die is toch doorgespoeld?

 

Een beroerte heb je of die heb je niet. Net als dat je niet 'een beetje zwanger' kan zijn.

 

 

Beterschap Rubberduck. Mocht je zin en tijd hebben dan wil je het misschien toelichten?

 

 

Hij heeft het een en ander al toegelicht. En hoe je ergens tegenaan kunt zitten? Ben geen medicus.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Verdorrie Bert, je ging net zo lekker de goede kant op. Ik kan me alleen maar aansluiten bij alle postings die eerder gedaan zijn en je heel veel beterschap wensen.

 

 

 

En wat je werkgever aangaat, laat die lekker de (vul zelf maar in) Je gezondheid gaat boven alles.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Sterkte ermee heftige situatie allemaal ..ik ben zelf ook herstellende...gewoon een bedrijf zoeken met eigen vervoer...ik werk nu 4dagen(rentex) per week en is meer dan genoeg.

je moet echt eerst aan jezelf denken,een ander doet het niet!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
Gast sindaco

heftig bert en net wat er al gezegd wordt...eerst voor jezelf opkomen.

maar ja van de oude stempel he....doorgaan tot het niet meer kan...nooit nee zeggen....bijna nooit wat weigeren....ik ken dat en soms ( eigenlijk wel vaak ) weet men altijd die personen te vinden en te bereiken als er wat gedaan moet worden.

 

ik was vroeger ook zo dus herken wel dat je eigenlijk wilt door blijft gaan en probeert te herstellen terwijl je weer werkt .

doe het rustig aan en neem de tijd.

bewerkt door sindaco
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
  • Forumlid

Een wijs besluit

 

eind juni zat ik bij de bedrijfsarts aan het bureau, hij stelde de vraag "hoe is het ermee"? Ik begon te vertellen dat ik was afgevoerd met de ziekenauto en het hele verhaal daaromheen, die blik van de bedrijfsarts vergeet ik nooit meer, er kwam een diepe zucht van hem en begon te praten tegen mij op een toon dat het min of meer mijn eigen schuld was.

Nu was ik er helemaal klaar mee met die man, ik vertelde hem dat het belachelijk is dat ik een reintegratie moet beginnen met 8 uur per dag.

Normaal zou je eerst 2 tot 3 uurtjes werk doen per dag en dat 2 dagen in de week, maar zo werkt dat niet in het transport zei hij. Gewoon 8 uur... en erachteraan zei hij nog "take it or leave it". met andere woorden, ben je het er niet mee eens dan donder maar op, zo kwam het over. ik was helemaal verbouwereerd.

"Ja maar mijn werkgever heeft soms werk voor 8 uur, maar het loopt altijd uit",

" Dan laat je de auto maar staan onderweg en laat je je maar ophalen of met de trein naar huis". ok zei ik... begrepen.

 

Ik was er wel klaar mee met de ziektewet, ik wilde weer aan het werk, alleen werkdagen van 12 tot 15 uur werken dat trok ik nog niet. Ik zat nu 7 maanden thuis en het werd er alleen maar slechter op, tenminste zo leek het.

Ik werkte drie dagen in de week, meestal 8 tot 10 uur per dag. als ik had gewerkt dan voelde ik mij dodelijk vermoeid, was ik thuis voelde ik mij prettig maar moest wel bijtanken van de voorgaande dag. Ik moest iets verzinnen, want zo kon ik het niet volhouden en ging op zelfonderzoek uit.

Waar ligt het aan vroeg ik mijzelf af, vind ik het nog leuk, nee zeker niet, maar lag dat aan de werkgever dan, of aan mezelf. ik kwam erachter dat het aan de werkgever lag, die maakte afspraken met mij maar kwam ze niet na. Ik ben in vaste dienst van een uitzendbureau, dus gegarandeerd altijd werk. Er was lzv werk beloofd maar dat kwam niet van de grond. Er werd mij een opleiding voor de mobiele kraan beloofd, maar dat liep ook spaak, werk met een kooiaap dan... nee toch niet sorry. Ik stond de laatste drie jaar overal voor open, reed voor wel 15 opdrachtgevers, maar elke keer als ik zei "leuk hoor, heb het goed naar mijn zin" mocht ik er niet meer rijden. Als laatste vaste opdrachtgever reed ik groenten en fruit in November van 2015... toen ging het licht uit. Tijdens mijn reintegratie werd ik bij diverse bedrijven geplaatst, een kraanbedrijf uit Tilburg met exceptioneel transport of een tuinder met 1 auto, beide bedrijven vroegen of ik niet bij hun vast wilde werken, 2 dagen op de auto en dan de rest van de week wat andere werkzaamheden binnen het bedrijf, daar had ik wel oren naar... totdat ze hoorden dat ik bezig was met een reintegratieproject en dat ik momenteel dus in de ziektewet zit. maar beide bedrijven waren hier niet van op de hoogte... "ja maar ik rijdt toch voor jullie via het uitzendbureau... en die hebben er nooit over gesproken met jullie?"

Ik besloot mijn werkgever te bellen, na het bezoek eerder die dag die ik aan de bedrijfsarts had gebracht. Ik ga mijn werkgever maar eens duidelijk maken dat het tot hier is en niet verder en dat het hun schuld is dat ik niet beter wordt, en maar meer en meer achteruit ga. Ondertussen liep ik ook bij de psycholoog, die concludeerde dat het iets psychisch was en wel in de vorm dat gemaakte afspraken niet na werden geleefd en dat ik dus wel kon uitrekenen dat als ik in de ochtend begon met werken ik normaal kon zeggen dat ik acht uur later klaar was... maar helaas dat was dus nooit zo, het werd altijd meer dan 8 uur en dat ik daardoor gefrusteerd en vermoeid werd. Je hebt een volle accu voor 8 uur, maar je moet er 10 tot 12 uur mee doen dus je loopt continu in het rood.

 

De volgende dag schoof ik aan bij de HR medewerker van mijn werkgever, ik deed verslag van het bezoek aan doktor horror de dag ervoor. ik vertelde over het feit... take it or leave it, dat ik overal voor open stond, desnoods het onkruid op de parkeerplaats wieden of de leaseauto's wassen, maar schei uit met 8 uur per dag, geef me werk voor een paar uur. of desnoods een lange tijd bij een opdrachtgever die weet wat ik mankeer en mij divers werk kan aanbieden voor 8 uur per dag, mijn herstel is gebaat bij vast werk en vaste tijden.

Het antwoord was dat ze geen werk voor 8 uur hebben op een dag, ik noemde wat bedrijven op waar ze dat wel hadden. ook had ik wat voorwerk gedaan en een kennis gesproken die planner was bij een transportbedrijf, mijn werkgever zond bij dat bedrijf ook chauffeurs uit voor vaste ritten. In de avond om 19:00 uur beginnen en dan 2 keer op een avond naar Eindhoven heen en weer pendelen met een trailer. De kennis vertelde dat ze meerde chauffeurs hadden gehad, de ene reed met het kopschot een lantaarnpaal eruit de andere wist eindhoven niet te vinden dus ze waren op zoek naar iemand die blindelings het werk kon doen.

Dit verhaal gaf ik aan bij de HR manager dat er dus WEL vast werk was met vaste tijden, ja dat wist zij niet... ik zal de planner bij het gesprek roepen. Na enkele minuten schoof de planner aan, ik begon te vertellen hoe ik er tegenover stond en wat ik er van dacht.

Ook vertelde ik dat ik ze ervan betichte dat ik gewoon meedraaide in de gewone planning, en dat als het meer dan acht uur werd op een dag ik gewoon pech had.

Dit werd mede veroorzaakt door personeelsgebrek, ik vertelde dat ik de auto maar moest laten staan na acht uur, maar eigenlijk was mijn werkgever er voor om mij in bescherming te nemen en die moet de opdrachtgever duidelijk maken dat ik na acht uur weer terug op de zaak moet staan met de truck, valt het niet in te plannen... dan gaat het gewoon niet door. ik eiste daar aan tafel dat als jullie geen werk binnen acht uur kunnen garanderen ik niet vertrek.

De planner begon zich eruit te praten en vertelde dat er werk genoeg was binnen of maximaal acht uur, hij noemde zo 5 bedrijven op, de HR-manager keek met grote ogen de planner aan, ze zei niets maar ik zag ze denken... nu wel????

Ik vertelde over het vaste werk waar mijn kennis het over had... ze zouden het bedrijf van mijn kennis telefonisch benaderen die middag en mij laten weten hoe of wat. nooit meer iets van gehoord, alle beloftes en afspraken kwam men gewoon niet na.

Ik had er nog steeds weinig vertouwen in, en bood aan om eventueel ander werk te gaan doen, magazijnwerk of op de heftruck, "ja je hebt wel ervaring op de heftruck maar geen certificaat"... 'nou dan geef maar een cursus voor de heftruck" (werkgever geeft ook opleidingen).

ik dramde door, met als gevolg dat ik de volgende dag in het leslokaal zat, later die dag liep ik de deur uit met mijn heftruckcertificaat. ik dacht mooi... volgende week zullen ze wel met magazijnwerk komen... tuurlijk niet, ze belden wel op om te vertellen dat heftruck stukken minder verdiende, dat intereseert me niet zei ik nog, leuk werk is belangrijker dan geld, ja ik ga er maandelijks 600 euro op achteruit, maar ik kan het financieel hebben, dus kom maar op met het werk.

 

Een dag later belde het uitzendbureau weer, ze hadden mooi werk voor mij, op de vrachtwagen, vaste tijden vaste adressen.

De volgende dag zat ik met de planner in de auto onderweg naar het bedrijf, daar een gesprek gehad en ik had er zin in, het zag er goed uit wat ze vertelden. 4:45 uur vertekken met een bakwagen met linnengoed naar Amsterdam, op het Rembrantplein om 6 uur bij een hotel lossen en laden, dan naar krasnapolsky op de Dam en aan de achterkant van het hotel op de gracht lossen en laden, dan weer naar huis en om 10 uur einde dag. dat klonk goed.

Er werden nog wat instructies gegeven, achter Krasnapolsky op de gracht mag je niet lossen, maar er is een parkeervak speciaal voor het laden lossen van Krasnapolsky, en daar pas jij precies in als je je laadklep laat zakken, denk eraan dat je niet op de weg lost want dan loopt alles vast.

De volgende dag vol frisse moed de truck door de poort naar buiten en op naar Amsterdam, eerste hotel ging vrij soepel, op naar krasnapolsky, achteruit de straat in op de gracht, in het parkeervak neergezet... ligt het nou aan mij... wat liep ik te prutsen om die bakwagen in het parkeervak neer te zetten, het moest toch passen zeiden ze... na geklungel stond ik in het vak. Zo even lossen en laden en de dag zit er weer bijna op, ik loop naar achter om de laadklep te laten zakken... dat is raar... achter de truck heb ik een meter over, even naar de voorkaant van de truck lopen, nee de bumper staat al strak tegen de lantaarnpaal aan... huh!!!!!!

Ben ik nou debiel. verderop was ook geen parkeerplaats dus ik stond in het goede vak, ook het bordje gaf aan dat ik bij de laad en losdeur stond van Krasnapolsky, de laadklep wilde een halve meter open en kwam toen al tegen een boom aan. Toch maar even aanbellen bij krasnapolsky, de deur ging open en ik zag de waskarren al staan 50 stuks... ik sprak iemand aan van de housekeeping hoe ze hier normaal lossen. "Normaal staan ze aan het begin van de straat met de truck om te lossen, zo'n 30 meter verderop en wandelen dan 50 keer heen en weer, dat doen ze omdat de auto te lang is voor het parkeervak"... ik snapte er geen ruk van.

Ik besloot dat zeker niet te gaan doen, er was nog maar 1 optie... op de weg lossen, op de stoep ging ook niet want er staan overal Amsterdammertjes. alarmlichten aan en de weg op, laadklep zakken en net doen of je gek bent, na twee minuten stond er al een auto achter... "hee teringlijer hoelang duurt het nog", ik zei "50 karren eruit en 50 erin, dus een uur ben ik zo verder en als je gaat schelden ga ik ook nog koffiedrinken". na een half uur stonden er al 15 auto's achter,

ik besloot om tussendoor even in het parkeervak te gaan staan met de truck, dus alles weer dicht en de auto achteruit het vak in om de auto's te laten passeren, daarna de auto weer de weg op en verder met de werkzaamheden, na 5 minuten stonden er weer 3 auto's, ik dacht bekijk het maar, eerst ik en dan jullie.

Maar daardoor ga je wel harder lopen, loop je drie keer teveel, vergeet je soms een kar op de rem te zetten enz. na het lossen was ik 3 liter zweet armer en helemaal naar de kloten. Maar... taak volbracht, daar ging het om. op de zaak aangekomen sprak ik iemand die vroeg hoe het was gegaan, ik legde het verhaal uit... ja zei hij "ze sturen al jaren een te lange auto die kant op, maar niemand zegt er iets van ze klooien maar wat aan".

 

Deze rit was op een zaterdag, ik kwam thuis en was er helemaal klaar mee, het transport is ziek, en het maakt het personeel alleen maar zieker. Ik sprak erover met mijn vrouw en kwam tot de conclussie... ik ga nooit meer achter het stuur zitten van een vrachtwagen, na het gebeurde in Amsterdam was het de druppel die er toe deed.

Als chauffeur wordt er tovenarij van je verwacht, dit was al het zoveelste bedrijf waar je op pad werd gestuurd en zoek het maar uit hoe je het regelt, achteraf had ik in Amsterdasm de auto dicht moeten laten en naar huis moeten rijden.

Maar dat doe je niet, tenminste ik had in mijn 17 jaar buitenlandcarriere geleerd om altijd een oplossing te zoeken. Ik had mij die dag als een echte "uitzendkracht" moeten gedragen en gewoon naar huis rijden.

Maar ik was er dus klaar mee, ik ga uit het transport had ik besloten, de huisarts de psych hadden het al maanden tegen mij gezegd, de rest van mijn vrienden en familie ook al... "jongen ga nou dat transport uit". nu was het moment dat de knop bij mij ook omging. Ik ging gelijk op zoek naar heftruckvacatures... vond er zo 5 stuks binnen een paar minuten, maandag bellen nam ik me voor.

Ondertussen vertelde mijn vrouw... ze had het al vaker gezegd... dat er bij haar werkgever personeel werd gezocht voor in de productie, mijn vrouw werkt bij een leerlooierij in Dongen, ja die... daar waar het stinkt. Maak er even een babbeltje had ze gezegd.

 

Na dat babbeltje besloot ik naar mijn huidige werkgever te gaan en ontslag in te dienen, mijn vrouw haar werkgever wilde mij wel hebben.

Mijn werkgever keek verrast toen ik zei dat ik ander werk had, "ja maar als je ontslag wil indienen dan moet ik je beter melden vanuit de ziektewet en dan moet je nog een maand doorwerken voor de volle 100 procent", ik stond erop om met wederzijds goedvinden uit elkaar te gaan, ze ging akkoord, ik vertelde waar ik ging werken en wat ik ging doen, ze waren nog verbaasder (is dat goed nederlands?), ja wat had je dan gedacht... dat ik weer ergens anders op de wagen ging zei ik tegen de HR-manager.

Ik kreeg een beetje het gevoel van... oh je was dus al die tijd echt ziek.

Ik vroeg om een getuigschrift... ik moest de HR-manager eerst uitleggen wat een getuigschrift was, nu wist ik het zeker... hier wilde ik niet langer in dienst zijn.

 

Ik heb 2,5 week bij de nieuwe werkgever gewerkt, en heb nu vakantie van 3 weken. Het ruikt wat vreemd daar, maar na 3 dagen ruik je het niet meer. Men is wel happy met mij, de eerste dagen was ik simpel werk aan het doen. dag 4 kreeg ik uitleg over de grote tonnen waar de koeiehuiden in worden gewassen, die bedien ik nu, vrachtwagens die met verse huiden komen, die los ik met de heftruck en er is ook een mobiele kraan die de grote tonnen vult, ook daar heb ik al een paar uur mee mogen spelen buiten. om te oefenen, ook het inboeken van orders hebben ze al uitgelegd, na de vakantie willen ze mij dus ook gedeeltelijk op kantoor inwerken.

Na 2,5 week werken maak ik de balans op hier op de camping (ja bedrijfssluiting voor 3 weken), ik ben helemaal happy, elke dag begin ik om 6 uur, en 's middags om 15:00 uur ben ik klaar, vaste pauze tijden, hele leuke collega's leuke groep mensen waar de klik goed mee is.

Heb het er erg naar mijn zin, soms is het een beetje vies werk, maar dat boeit me echt niet, zelfs dat vind ik leuk.

 

Financieel ga ik er op achteruit, maar ik ga weer fluitend naar mijn werk, en dat is me veel meer waard. ik had het 5 jaar eerder moeten doen, en de vrachtwagen... die mis ik totaal niet, het voelt als een opluchting, ik heb weer nieuwe uitdagingen in mijn werk en hele leuke collega's en een sociaal bedrijf.

Eind Augustus beginnen we weer, heb er nu al zin in, de last van het transport is van mijn schouders, ik denk dat ik een goede keus heb gemaakt na 20 jaar achter het stuur te hebben gezeten.

Mijn angst van de eerste werkweek was er om weer volledig een volle week aan het werk te gaan... en het is me meegevallen zelfs, heb 's avonds zelfs weer energie om iets te ondernemen.

 

conclusie... ik weet niet wat me overkomt, nieuwe energie en de burn-out is spontaan verdwenen, en als ik in de middag om 3 uur naar huis rij en die vrachtwagens zie rijden denk ik maar 1 ding... dadelijk even lekker in de tuin zitten met een biertje... werken jullie nog maar even door.

 

 

 

Uiteraard zal ik jullie op de hoogte houden van het wel en wee hoe het verder gaat.

Eerst nog even mijn vakantie afmaken.

bewerkt door rubberduck
  • Like 21
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik vind het prachtig dat het weer veel beter met je gaat en hoop dat je bij je nieuwe werkgever een prachtige tijd zult hebben. Heel veel succes in je nieuwe baan en tevens een schouderklopje voor je vrouw die achter je staat. :ok:

 

Voor het uitzendbureau waar je gewerkt hebt en de arboarts heb ik geen goed woord over, heb helaas zelf ook (laten we zeggen) "een mindere periode" gehad en ik hoop dat een ieder die je, ondanks je burn-out!, jezelf letterlijk bijna kapot laten werken zelf eens iets dergelijks mag ondervinden. :mad:  :mad:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Gast
Reageer op deze discussie...

×   Je hebt opgemaakte inhoud geplakt.   Opmaak verwijderen

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Forum voorwaarden