Hoe verder na een ongeval?

[FireStar]

Wat ik me afvraag: chauffeurs die een ongeval hebben gehad.

Hoe gaan die verder?

[BAS TGX]

Ligt eraan, als je gewond bent ga je met de ambulance mee. En als je een schrammetje of niets hebt met de berger mee of een taxi of je baas of planner bellen..

Als de auto rijdbare schade heeft rij je gewoon door..

[FireStar]

Nee, ik bedoel een echt ongeval. Dus niet alleen materieele schade.

Alleen materiele schade is zeer zeker wat anders dan dat er slachtoffers zijn gevallen. Dat besef ik ook wel.

En ik bedoelde het ook meer phygies dan fysiek.

Het kan zijn dat je niet meer durft of wilt. Maar het kan ook zijn dat er chauffeurs zijn die er zelf weinig last van hebben in het algemeen.

Hoe zit dat?

[_alain_]

Materiaal:

ter plekke laten repareren wat kan en rit verder zetten, ander naar de garage laten afslepen.

Psychologisch:

hangt af van persoon tot persoon en het soort ongeval.

Ik heb ooit een auto op de pechstrook aangereden (zijkant volledig geschraapt) met moeder en 2 peuters nog in de wagen.

Beetje van mijn melk, maar de verzekering gehad van de ambulanciers dat er niets ergers dan een schrammetje was.

Wagen ter plekke rijklaar gemaakt en reis gewoon verder gezet.

Andere collega is 1 week thuis gebleven na een zelfmoord (in een stad voor de vrachtwagen in gelopen) en nog een andere heeft zijn rijbewijs verscheurt na een dodelijk ongeval op een rond punt (hij in fout).

[FireStar]

een andere heeft zijn rijbewijs verscheurt na een dodelijk ongeval op een rond punt (hij in fout).

Dat kan ik me zeer goed voorstellen.

Hoe moet je dan door?

Vreselijk.

[JeeKee88]

Je praat een hoop.. (heb ik wel gedaan (zie ongeval N57 Ouddorp)) Ik ben nu inmiddels weer vollop aan het werk.

In het begin was ik vooral moe (langer dan 3 uur achtereen werken ging niet) en ik storte emotioneel wel eens in. Nu heb ik daar geen last van en doe ik m'n dagelijkse dingen weer..

Ik heb het voordeel gehad dat ik niet veel heb gezien en dat het mijn schuld niet was, ook de opvang van de baas en de politie heeft veel geholpen.

Iedereen doet wat hij/zij denkt dat goed is.. goed naar je lichaam luisteren..

[JPVisser]

Ik vind het toch knap van je JeeKee.

En vooral heel dapper.

[JeeKee88]

Ik kan wel ongeluk in een hoekje gaan zitten en roepen :"Ik rijd nooit meer!!"... maar na 2 dagen zit ik toch weer achter het stuur.. Het zit in het bloed... 't is m'n lust en m'n leven en dat laat ik niet door zo iets 'vergallen' :)

[eriklugt]

JeeKee, ik heb iets gelezen over het ongeluk, maar niet in verdiept. Was het jouw fout ? Denk aan je postings te lezen hierboven (gelukkig) niet. Zou het anders voor je zijn als het wel jou fout was ? Kan je misschien niet zeggen, maar wat denk je ? Zie nog wel is die auto's rijden van die firma die 2 jaar geleden in Zeeland achter op een file reed. 3 kleine meiden der in en een volwassenen. Waren er toen een paar dood. Denk altijd, zal die chauffeur nog rijden ? Zal die der nog elke keer aan denken als die zo'n zelfde type auto ziet ?.. Lijkt me vreselijk om met dat gevoel altijd rond te blijven lopen, maar gelukkig zijn er hier instantie's voor die je zo goed mogelijk weer op weg helpen..

[JeeKee88]

Had het wel mijn schuld geweest ( het spul kwam op mijn rijbaan, was dus niet mijn schuld ) dan had ik er een stuk slechter aan toe geweest en had ik mijn rijbewijs niet gehad denk ik.. Ik denk er liever niet teveel over na.. en het lijkt me handig dat ik dat zo houd..

[JPVisser]

Ik kan wel ongeluk in een hoekje gaan zitten en roepen :"Ik rijd nooit meer!!"... maar na 2 dagen zit ik toch weer achter het stuur.. Het zit in het bloed... 't is m'n lust en m'n leven en dat laat ik niet door zo iets 'vergallen' :)

[Murphy]

"hoe verder na een ongeval?"

Uhhh, misschien dit topic eens doorlezen....?

http://www.chauffeursforum.nl/allerhande-vragen/35460-de-dood.html

[MAN-TGA-trucker]

op 7 maart 1998 bij terbreghtseplein door de wind van de weg geblazen en 12 meter lager naast het spoor terecht gekomen.

Ik heb 4 weken plat op bed in het ziekenhuisgelegen en daarna een jaar moeten revalideren en opnieuw moeten leren lopen maar ook nu heb ik nog steeds last van mijn rug en benen.

de eerste keer dat ik weer alleen op pad ging had ik veel last van spoorvorming (en nog steeds)de auto doet dan iets wat ik niet ondercontrole heb en in de winter maanden bij sneeuwval wordt mijn stuur dun.

en in de winter en als het hard regent en waaid dan heb ik het niet meeren dan schijt ik 7 kleuren stront om het zo maar te zeggen maar ik kan er makkelijk over praten en maak wel eens een geintje dat ik vliegles heb gehad maar zo probeer ik het te verwerken.

Ik vondt het destijds erger voor mijn collega die achtermij reed en alles heeft gezien.

ik zelf ben de hele reddings operatie bij geweest en had voor mij zelf al afscheid genomen van mijn vrouw en kinderen en ik wist dat het lang zou gaan duren.

Nu na al die jaren ga ik nu als ik over de plaats delict kom mij af vragen wat en hoe het precies gebeurd is.

Het grootste probleem is het onbegrip van "collega's".

maar praten met iemand die echt naar je luisterd en begrip toont dat scheld al een hoop.

[dieselsnuivertje]

Ik heb jaren geleden een zwaar ongeval gehad in duitsland, op zijn kant (bestuurderskant) gegaan, niet te hard gereden wel iov het baasje ong. 15 ton teveel gewicht in de al eerder total loss verklaard geweest zijnde en weer gerepareerde oplegger. Ook was ik al vanaf maandagmorgen 00.01 uur aan t werk tot dinsdag avond om ong 21.45 uur het ongeluk gebeurde en ik in die tijd ong 4 uur geslapen had.

Mijn linkerarm was verbrijzeld en de politie en brandweer die me uit t wrak hebben gehaald hebben me verteld dat ik mazzel had dat ik de gordel om had gehad anders had ook mijn hoofd tussen de cabine en de straat gelegen. Het baasje heeft me duidelijk verteld dat hij vond dat ik een kut chauffeur was omdat ik op de kant gegaan was in een flauwe bocht, hij vergat me te bedanken voor het feit dat ik de originele weegbon en cmr verstoppeld heb in de cabine zodat er geen extra politieactie zou gaan plaatsvinden........omdat er teveel gewicht vervoerd werd.

Tevens is er door het baasje veel energie gestopt in het wegpesten van mijn persoontje, toen ik weer probeerde te gaan werken.

Ik heb er geen psychische (wel lichamelijke)klachten aan overgehouden, wel zal ik met alle plezier dat baasje voor zijn flikker rijden als de kans zich voordoet.

Ik weet dat hij meeleest op dit forum, het bovenvermelde is geen bedreiging aan hem, het is alleen een plechtige belofte die ik mezelf gedaan heb.........en waarvan ik hoop dat ik tijdens mijn pijnlijke leven die belofte nog een keer waar zal kunnen maken.

[Gast Orca0809]

Daar kan ik dan begrip voor opbrengen Dieselsnuiver

[Gast Orca0809]

Je praat een hoop.. (heb ik wel gedaan (zie ongeval N57 Ouddorp)) Ik ben nu inmiddels weer vollop aan het werk.

In het begin was ik vooral moe (langer dan 3 uur achtereen werken ging niet) en ik storte emotioneel wel eens in. Nu heb ik daar geen last van en doe ik m'n dagelijkse dingen weer..

Ik heb het voordeel gehad dat ik niet veel heb gezien en dat het mijn schuld niet was, ook de opvang van de baas en de politie heeft veel geholpen.

Ja dit was echt heftig, is er ooit een oorzaak uitgekomen waarom de wagen op de verkeerde weghelft is gekomen ?

[Gast fleur]

Je praat een hoop.. (heb ik wel gedaan (zie ongeval N57 Ouddorp)) Ik ben nu inmiddels weer vollop aan het werk.

In het begin was ik vooral moe (langer dan 3 uur achtereen werken ging niet) en ik storte emotioneel wel eens in. Nu heb ik daar geen last van en doe ik m'n dagelijkse dingen weer..

Ik heb het voordeel gehad dat ik niet veel heb gezien en dat het mijn schuld niet was, ook de opvang van de baas en de politie heeft veel geholpen.

Iedereen doet wat hij/zij denkt dat goed is.. goed naar je lichaam luisteren..

Daar heb je de helft al mee gewonnen, die andere helft, eerlijk naar jezelf zijn ( emotioneel gezien ) en dat is absoluut niet negatief bedoeld.

[Landy101fc]

ik vraag me af of ongelukken met prive wagens ook door zullen drukken in het onderbewust zijn.

na een omrol ongeluk in een dikke sneeuw laag zonder gordels (legaal met grijs kenteken uit 1978) en zware onderdelen die door het canvas uit de wagen zijn geslingerd. ik bezef heel goed dat ik zonder rol beugel hier niet meer had gezeten.

ik vraag me af hoe een vrachtwagen reageerd in de sneeuw,

dat is iets waar ik met lessen niet aan toe ben gekomen helaas.

sterkte aan een ieder die een ongeluk heeft meegemaakt en nog de last ervan ondervind.

[dutchieinquebec]

mijn vraag zou zijn hoe gedragen al die andere idioten op/bij/langs de weg zich met sneeuw

[Marnix]

mijn vraag zou zijn hoe gedragen al die andere idioten op/bij/langs de weg zich met sneeuw

De ervaring leert: overdreven voorzichtig.

[RealZeus]

Ik heb jaren geleden een zwaar ongeval gehad in duitsland, op zijn kant (bestuurderskant) gegaan, niet te hard gereden wel iov het baasje ong. 15 ton teveel gewicht in de al eerder total loss verklaard geweest zijnde en weer gerepareerde oplegger. Ook was ik al vanaf maandagmorgen 00.01 uur aan t werk tot dinsdag avond om ong 21.45 uur het ongeluk gebeurde en ik in die tijd ong 4 uur geslapen had.

Mijn linkerarm was verbrijzeld en de politie en brandweer die me uit t wrak hebben gehaald hebben me verteld dat ik mazzel had dat ik de gordel om had gehad anders had ook mijn hoofd tussen de cabine en de straat gelegen. Het baasje heeft me duidelijk verteld dat hij vond dat ik een kut chauffeur was omdat ik op de kant gegaan was in een flauwe bocht, hij vergat me te bedanken voor het feit dat ik de originele weegbon en cmr verstoppeld heb in de cabine zodat er geen extra politieactie zou gaan plaatsvinden........omdat er teveel gewicht vervoerd werd.

Tevens is er door het baasje veel energie gestopt in het wegpesten van mijn persoontje, toen ik weer probeerde te gaan werken.

Ik heb er geen psychische (wel lichamelijke)klachten aan overgehouden, wel zal ik met alle plezier dat baasje voor zijn flikker rijden als de kans zich voordoet.

Ik weet dat hij meeleest op dit forum, het bovenvermelde is geen bedreiging aan hem, het is alleen een plechtige belofte die ik mezelf gedaan heb.........en waarvan ik hoop dat ik tijdens mijn pijnlijke leven die belofte nog een keer waar zal kunnen maken.

Dat soort bazen verdient een faillissement en wat mij betreft worden dat soort bedrijven met naam en toenaam genoemd.

[Landy101fc]

In de wagen die je ziet als mijn avetar, zaten gordels in welke apk afkeur waren, met grijs kenteken zijn ze niet nodig en verweiderd.

ik heb voor engeland zo'n zelfde wagen die wel goede gordels krijgt omdat de wegen zodanig slecht zijn, en de greppels diep, dat ik wel een goede kans wil hebben te overleven.mijn vriendin heeft al een man verloren aan het verkeer, wat haar ook invalide achter liet... dat is hard nee zeggen.

afgelopen vrijdag met mijn C examen, deelde ik de examinator mede dat ik de wagen geen meter verzetten zal, voordat hij in de gordels zat. hij vond mij een zijkert. mag best.

(wel geslaagd trouwens)

je heb wel gelijk met:

Ik heb het vaak genoeg aangehaald in andere topics, maar toch blijven mensen volharden in hun eigen mening, en doen het af met dooddoeners als oncomfortabel, overleden vanwege die gordel etc.

de naaf die mijn ribbenkast zal breken bij een frontaal ziet er ook niet fijn uit.

ik zal eens foto's plaatsen van mijn hobbie en aanpassingen aan veiligheid. meedenkers zijn gewenst.

[JeeKee88]

Even afgeleid door het gezin denk ik..

[lientje]

Er staat vandaag bij ons een heel stuk in de krant over de werkdruk van vrachtwagenchauffeurs.

Dat de kans op een ongeluk in een klein hoekje zit.

Dat een chauffeur altijd helder moet blijven en op zijn hoede moet zijn voor een ander zijn fouten.

Een werkgever verteld daar over wat voor inpact het heeft op een chauffeur als er een (dodelijk) ongeluk plaats heeft gevonden.

Een week geleden stond er een foto in de krant over het aanpakken van gevaarlijke wegen in deze regio.

Daar hadden ze een foto bij geplaatst van een vrachtwagen van zijn bedrijf die betrokken was bij een dodelijk ongeval waar hij helemaal niets aan kon doen.

Een busje ramde op een 80 km weg een ander busje, die stil stond, met een stuk of 5 polen er in die links af wilde slaan om op een weiland te gaan werken.

Het voorste busje kwan op de andere baan waar een dubbel stel dit busje vol ramde en vervolgens in de sloot terecht kwam.

Kortom heel heftig allemaal.

Nadat de chauffeur die op deze wagen had gereden vorige week die foto in de krant zag staan kwam het hele ongeluk weer naar boven.

Hij moest dus opnieuw met zijn begeleiders van het traumadienst bellen.

Zelfs na 2 jaar blijft de inlact van zo'n ongeluk dus nog enorm.

Ik neem aan dat deze krant de fout niet nog een keer maakt om een oude foto van zoiets te plaatsen:stom:

Wat die werkgever ook aangaf is dat een chauffeur op de plek van het ongeluk niet naar alle ellende moet blijven kijken.

[mackgambler]

op 7 maart 1998 bij terbreghtseplein door de wind van de weg geblazen en 12 meter lager naast het spoor terecht gekomen.

Ik heb 4 weken plat op bed in het ziekenhuisgelegen en daarna een jaar moeten revalideren en opnieuw moeten leren lopen maar ook nu heb ik nog steeds last van mijn rug en benen.

de eerste keer dat ik weer alleen op pad ging had ik veel last van spoorvorming (en nog steeds)de auto doet dan iets wat ik niet ondercontrole heb en in de winter maanden bij sneeuwval wordt mijn stuur dun.

en in de winter en als het hard regent en waaid dan heb ik het niet meeren dan schijt ik 7 kleuren stront om het zo maar te zeggen maar ik kan er makkelijk over praten en maak wel eens een geintje dat ik vliegles heb gehad maar zo probeer ik het te verwerken.

Ik vondt het destijds erger voor mijn collega die achtermij reed en alles heeft gezien.

ik zelf ben de hele reddings operatie bij geweest en had voor mij zelf al afscheid genomen van mijn vrouw en kinderen en ik wist dat het lang zou gaan duren.

Nu na al die jaren ga ik nu als ik over de plaats delict kom mij af vragen wat en hoe het precies gebeurd is.

Het grootste probleem is het onbegrip van "collega's".

maar praten met iemand die echt naar je luisterd en begrip toont dat scheld al een hoop.

In juni 1993 ook op het Terbregseplein op zijn kant gegaan.

Godzijdank brak mijn trailer los (hoe dat kon is mij nog steeds een raadsel),en stortte naar beneden op de baan richting Hoek van Holland.

Hij lag van vangrail tot vangrail en er kon geen muis meer langs.

Er was wel een auto op geknald en deze twee heren mochten mee voor een nacht observatie in het ziekenhuis.

En waren alletwee ook vrijwel ongedeerd.

Zelf had ik wat snijwonden door rondvliegend glas in het gezicht maar dat was alles.

Oorzaak van het verhaal was een Nissan patrol met een ahw,die op de vluchtstrook stond.

Ik kwam eraan en hij ging weer rijden,ik met mijn goede fatsoen ging naar de linkerbaan om hem de gelegenheid te geven in te voegen.(De beruchte bocht naar links was nog ver verwijderd)

Voor mij reed een tankwagen van de Shell,toen ik weer naar rechts wilde,en achter de Shellwagen weer terug wilde voegen,had die kl**tzak met zijn gebakkie goed gas gegeven en zat naast mij.

ik schrok hierzo van dat ik een ruk naar links gaf en de bocht op de linkerbaan in moest.

Je wil schades voorkomen toch? (achteraf had ik die patrol de vangrail in moeten jensen,maar dat is achteraf).

Gevolg de lading in de container (papier op pallets) ging schuiven en hangen,en later hoorde ik dat (door gewicht?) alle banden op de rechterkant trailer klapten,waardoor het een gestreden zaak was en ik omging.

De Shell chauffeur zag het gebeuren en zette alles stil gelukkig.

Toen alles gebeurd was,is die hufter met zijn Patrol ervandoor gegaan,en kreeg ik in eerste instantie de schuld van alles.

getuigen verklaarden wat ze gezien hadden,en die keken natuurlijk alleen maar naar die wagen die op de linkerbaan aan het kantelen was (zou ik ook doen trouwens)

Ik moest een jaar later voor de rechter verschijnen en dat is voor mij gelukkig goed afgelopen.

Er was veel onderzoek gedaan door de VOA,en later was er gelukkig een getuige die mijn verhaal bevestigde,er vielen voor de VOA op die manier ook weer puzzlestukken op hun plek en hierdoor was er voor de rechter ook een bevestiging dat er nog een andere partij in het spel geweest moest zijn.

Hoe IK ermee omging?

Het eerste jaar durfde ik amper meer een scherpe bocht door,remde af tot belachelijk lage snelheden (wellicht tot ergernis van mijn medeweggebruikers en collega's),maar dit simpelweg omdat ik bijna niet durfde.

Ook veel gepraat met iedereen die het maar wilde horen,en zo heb ik het verwerkt.