Een week vol verrassingen.....

[Pierre]

Ziezo, ook weer terug van weekje onderweg en eindelijk de tijd om eens effe te gaan zitten voor het forum.

Het gebeurd de laatste tijd wel vaker: meerdere dagen van huis en zo af en toe de hele week.

En zo ook de afgelopen week...

Op zich niet veel bijzonders en voor een ander wekelijkse kost misschien, maar deze week had toch zo zijn leuke en bijzondere momenten en was in ieder geval zo'n week die ik niet snel vergeet.

Normaal waren het de dagritjes naar België, de laatste tijd worden de dagjes dagen of weken en lijkt het of de horizon dan eindelijk wat breder wordt voor mij.

En zo besluit ik ook maar weer eens in de pen klimmen en laten zien hoe ik de afgelopen week heb beleefd.

Hier komt mijn weekverslag dan..ter leering ende vermeack

Maandag 10.00:

Ik meld me iets voor tienen bij de planning en ontvang mijn gegevens voor een ritje naar Chilly-Mazarin, onderaan Parijs.

10.00 Uur vertrekken, veel te laat naar mijn gevoel maar het is 's avonds pas lossen daar.

Het heeft natuurlijk ook zijn goede kanten: 's ochtends lekker uit kunnen slapen i.p.v. halve nacht langs je bed te staan, op mijn gemak een ontbijtje en douchen en moeders en kinderen uitgezwaaid die naar school gingen.

Ik bespreek nog wat dingen met de planning en tegelijk komt mijn collega Kees binnengelopen en krijgt ook te horen dat hij samen met mij die kant op moet.

Gezellig! Samen met één van mijn betere collega's, zijn leven lang internationaal chauffeur en zeker iemand waar ik nog veel van leren naar Parijs. Da's een goed begin van de week, het had slechter gekund...

We rijden samen naar een klant in Tilburg waar we moeten koppelen. Daar aangemeld en geregistreerd, alles verloopt daar volgens strenge regels.

De trailers worden verzegeld, en zo vertrekken we met zijn tweeën richting Parijs.

Nog even 45 minuten pauze maken halverwege Parijs, de avond valt en het is inmiddels donker wanneer we Parijs bereiken.

Wat een stad. En wat een verkeer.....

Bijna net zoveel inwoners als hier in heel Nederland, als je de voorsteden meerekent. Ongelooflijk.

We nemen via de A3 de Périférifique, rijden zo naar Port d'Italie en vervolgen onze weg richting Orly, waar ons losadres zich vlak naast bevind.

Aangekomen tegen 19.00 op ons losadres en aan de poort de gebruikelijke procedures. Zegels controleren, tegen de ramp en binnen het uur ben ik alweer leeg.

Ik had ook hier wat foto's kunnen maken, maar dat had nooit veel zin gehad er was weinig op te zien geweest. Alles wat er loopt en wat er rijd is zo zwart als de nacht. Net of je in Botswana bent. Enkel de veiligheidsvestjes en hun witte tanden hadden het zwart op de foto kunnen doorbreken.

Het rijd daar rond als gekken en voor onze eigen veiligheid blijven we samen in de cabine zitten, ook al is dat geen garantie. Het is niet de eerste auto van ons die daar vol geramd werd tijdens het achteruit manoeuvreren of gewoon domweg rondtrekken door één van die malloten daar.

Na een uurtje ben ik leeg en mag vertrekken. Ik kan de volgende ochtend in Mouscron terugladen voor ergens in NL, mijn collega Kees gaat richting het zuiden, dus hier scheiden ons wegen weer.

France Routiers (Bernard..) even een berichtje gestuurd om wat af te spreken, de planning was om misschien samen naar de Routier in Blincourt te rijden maar Bernard zit helemaal uit de richting.

Kees kwam nog met het idee voor mij om naar Royes te rijden en dat scheelt me morgen weer wat rijtijd. Geen Blincourt dus, de volgende keer maar dan....

Onderweg maak ik nog een 45 minuten pauze, ga verder en neem de afslag naar Royes. Ik rijd daar het parkeerterrein op en tot mijn verbazing staat alles werkelijk bom- en bomvol geparkeerd. Geen schijn van kans om hier ergens mijn auto kwijt te raken, dus ik vertrek weer en zie wel waar ik uitkom.

De A1 weer op richting Lille, en wil het ergens anders proberen. Ook geen schijn van kans natuurlijk rond dit tijdstip, het was inmiddels al rond 22.30.

Als laatste lichtpuntje zag ik een mogelijkheid om de parking bij Asservillers te pakken, maar je raad het al.... nog geen ruimte om een luxe wagen te parkeren. Het leek wel of het Oostblok een feestdag had, wat een drukte....

Voorzichtig tussen de vrachtwagens door gereden die werkelijk op iedere meter , voor- achter, links en rechts geparkeerd stonden bij hun collega's.

Nou, dat word niks vandaag, dat had ik al in de gaten. Al die andere kleinere parkeerhaventjes stonden ook vol, of waren afgesloten door werkzaamheden. Op de vluchtstrook staan doe ik niet dus van ellende weer verder gereden, door de péage heen en ook hier kon ik nergens staan. Verder en verder, in de hoop nog iets tegen te komen

De tijd begon nu toch te dringen en ik moest rap maken dat ik ergens kon gaan staan wilde ik niet over mijn 10 rij-uren gaan.

De minuten begonnen af te tellen, uiteindelijk ben ik van ellende een industrieterrein opgereden en heb hem ergens op de stoep geparkeerd. 10:05 Rijtijd...

Godnondju, dat heb ik weer. De eerste keer dat ik een fout op mijn kaart heb, hier ben ik zwaar ziek van.

Klotezooi, was ik nu toch maar naar Blincourt gereden:rolleyes:

Maar ja, het was nu toch te laat, het feit lag er dus maar een printje gemaakt zoals we dat hier op het forum leren en dat werd dus brood i.p.v. een repas avec rosé...

Om 23.45 stond ik stil, heb wat gegeten en ben gaan slapen.

Tenminste..... geprobeerd want wat heb ik een slapeloze nacht gehad. In mijn dromen zag ik de Gendarmerie met zwaailichten al op me afkomen om me te vragen wat ik hier op de stoep deed en of ik even €5000,- af wilde rekenen voor 5 minuten overschrijding, en hoorde de hele nacht busjes met Roemenen langskomen om mijn tank leeg te zuigen.

Allemaal angstige gedachten natuurlijk, feit blijft wel dat je er 28 dagen mee rondrijd en dus toch maar even gemeld bij hogerhand. Dan moeten die maar zien of ze me bij de deur houden of niet...

Dinsdag 09:00

Na een ongemakkelijke nacht en nog steeds ziek van die rijtijd teveel was ik om 04.00 al wakker. Geprobeerd om de slaap te vatten maar allemaal halve bak dutten, dus mijn tijd uitgezeten tot 09.00, camion weer aangezwengeld en weer richting Mouscron. Dat werd op het laatste moment gecanceld, ik kon gaan laden in de buurt van Roeselare en terugkomen naar Tilburg, waar men nog een tweede ritje had.

Rond 15.30 in Tilburg, effe getankt en even gedoucht op de zaak, dat was er gisteren bij ingeschoten en ik vind het wel zo prettig. Effe die ellende van de avond daarvoor van me afspoelen.

Ik neem mijn nieuwe ritgegevens in ontvangst en mag naar Flughafen Frankfurt, een trailer vliegtuigbanden lossen en gelijk krijg ik de vraag of ik nog genoeg rij-uren had, want dan kon ik daarna koppelen en door naar Avallon.

Leuk, die bandenrit had ik nog nooit gedaan dus alweer een nieuwe uitdaging.

Ik bel mijn maat op die met pre-pensioen is en alles van haver tot gort kent bij Huybregts op voor wat informatie en krijg haarfijn uitgelegd hoe en wat. Daar aanmelden, daar controleren, poort 23 etc. etc.

"En als je de tijd hebt, doorrijden tot Medembach en daar gaan staan. Dan is het nog een goei half uurke en ge hoeft er nie vruug te zèn want die mannen beginnen toch nie vur 8 uur" was zijn goed advies.

Eenmaal vertrokken bij Huybregts de trailer opgehaald bij de klant in Tilburg en op weg naar Frankfurt om daar morgenvroeg om 07.30 te lossen.

Nu weet ik maar al te goed wat voor ellende het soms geeft bij beveiliging en dat soort toestanden, dus een ongemakkelijk gevoel bekruipt me een beetje. Zijn uitleg en mijn ervaringen op Schiphol doen me het ergste vrezen en stiekem bekruipt me de gedachte 'waar ben ik nu weer aan begonnen?'.

Maar opeens overdonderd er iets mijn hoofd dat keihard zegt: 'ben jij nu die onverschrokken bink die in zijn ééntje door de achterbuurten van Bangkok liep te struinen en op zijn gemak in de meest onveilige buurten en kroegen zat op de Antillen en nooit te bang was om iedere uitdaging bij je o zo geliefde korps marionetten aan te gaan? Kom op...gas erop!!!.

En zo ging dat toen, en zo gaat dat nu dus ook dacht ik. Niet zeiken, gewoon gaan en maar zien wat we gaan beleven.

Dus met een gezonde dosis goede moed maak ik me klaar voor 'de strijd'.

Ik zit wat te rekenen met de gegevens van mijn navigatie en zie tegelijkertijd hoe vol de parkings onderweg alweer staan. Nu had ik om 18.00 al wel stil kunnen staan, maar dan had ik net zo goed thuis kunnen blijven. Ik probeer mijn tijd toch een beetje vol te rijden want wie weet waar dat voor nodig mag zijn deze week. Avallon had ze het over, ik ken heel Avallon niet, maar het was een goeie 8 uur rijden vanaf het laadadres in Euskirchen.

Wat ik begreep was het lossen vrijdagochtend, dus dat werd woendag- en donderdagavond een boerenacht met een schamele 8 uurtjes rijden. Balen, maar ja, het is niet anders. Tenminste...dat dacht ik...

Ik kom langs Peppenhoven en zie alles weer ramvol staan. Stel dat ik doorrijd naar Medembach en dat staat ook zo vol, dan heb ik een probleem. Voor de poort in Frankfurt kan ik niet staan, dan schieten ze je af bij wijze van spreken.

Een tweede blunder als die van gisterenavond wil ik niet nog een keer begaan dus bij Bröhltal ga ik er af om te kijken of er nog een plek is.

Ik rijd tussen de rijen door en alsof ze wisten dat ik eraan kwam: nog één plekje .

Ik zet om 21.00 mijn span ertussen en maak me klaar voor de nacht. Mijn buurman Lee Towers, of Litouwer beter gezegd kijkt mij een beetje verdwaasd aan maar ik sla er verder geen acht op, 't zal wel denk ik.

Even wat eten en effe proberen of ze wifi hebben hier, om effe naar het CF te gaan, kijken of er nog wat nieuws is.

Ik pak mijn spullen, neem mijn portemonnee mee en wil mijn jas aantrekken. Godver...waar is die jas. Hèèèè?? Waar is die jas nu? Ik kijk achter mijn stoelen op mijn bed, zoek overal maar nergens geen jas te bekennen.

Verbaasd ga ik weer zitten en vraag me af waar ik in Godsnaam mijn jas heb gelaten.

Langzaam laat ik de dag de revue nog eens passeren en langzaam begint het mij te dagen: die jas hangt nog in Tilburg in de kleedkamer. Kan niet anders.... Godver...dat heb ik weer

Dat word dus kou lijden vrees ik. Maar deze aap is niet voor één gat te vangen, ik heb gelukkig altijd nog een dik vest hangen in de auto, dus dan dat vest maar aan.

Ben alleen wel bang hoe dat eruit komt te zien als ik morgen twee keer die zijkanten open moet maken...maar da's latere zorg.

Dus vest aan, laptop mee en effe een uurtje binnen gezeten.

Terug naar de auto, spullen opgeruimd en gaan liggen. Niet veel later begreep ik waarom ze speciaal voor mij dat plekje vrij hadden gelaten. Een brullende Thermo King naast me doet me wederom halve bak slapen en alweer zit ik rond een 3-4 rechtop in mijn bed.....

Nou ja, die paar uurtjes overbrug ik wel. Effe koffie zetten en wachten tot ik er mooi 9 uurtjes op heb staan en om 06.05 vervolg ik mijn weg naar het vliegveld in Frankfurt.

Ik ga via de A3 richting Frankfurt en de reis verloopt zonder noemenswaardig oponthoud, ik houd wijselijk de borden aan i.p.v. de navigatie en een kind doet de was: alles staat precies zo aangegeven zoals mijn maat het had uitgelegd en om iets voor 08.00 arriveer ik bij Tor 23.

Zoals uitgelegd meld ik me aan, en alles verloopt zonder enige probleem. Ik moet wachten tot ik opgehaald word door een medewerker van Lufthansa en wacht in mijn auto.

Alweer een meevaller. Geduldig wacht ik op wat komen gaat en vergaap me aan die enorme Airbus 340 die naast me bij de ingang geparkeerd staat.

Plots zie ik een man staan zwaaien en ik rijd de poort binnen. Algehele check in de cabine en ik moet door de scanner met mijn persoonlijke spullen, net zoals je op vakantie meemaakt op Schiphol.

De man van Lufthansa stapt in mijn auto en begeleid mij over het platform naar de hal waar ik moet lossen.

Ik rijd langs een stuk of 6 geparkeerde Boeing's 747-400 en vertel de man naast me dat ik in '93 nog met één van deze toestellen -die toen nagelnieuw waren- nog naar Bangkok ben gevlogen via Frankfurt.

Ach, zegt-ie, toen waren ze nieuw, nu staan ze al in de verkoop. Worden allemaal vervangen voor nieuwe types, de 747-800. Nog geen 20 jaar oud..

We rijden gewoon onder een vleugel van een van de Jumbo's door en hier krijg ik zowaar een stijve plassert van...vliegtuigen. Dit is zo kicken....wat een machtig moment

Misschien dat de meesten het hier niet weten, maar dit is mijn leven lang altijd al een stille passie geweest: vliegtuigen.

Vliegtuigspotten is steeds weer één van mijn bezigheden als ik er de tijd en gelegenheid voor heb, en daarom deed ik ook jarenlang iedere dinsdag en vrijdag 'de bandenronde' op Schiphol. Kan er uren naar kijken

En zo nu op Frankfürt ook weer, geweldig!!

We rijden de hal in en ik word gedirigeerd naar de plek waar ik moet staan. Maak kennis met de twee mensen die mij gaan lossen en ik mag één zijkant openmaken

We rijden de hal in en ik word gedirigeerd naar de plek waar ik moet staan. Maak kennis met de twee mensen die mij gaan lossen en ik mag één zijkant openmaken.

Hij zit goed vol, allemaal grote jongens en 3 pallets met kleintjes achterop. De één komt met een heftruck aanrijden met een lange pin voorop en begint ze eruit te scheppen. Da's een eitje, hier ben ik zo weg dacht ik.

Maar niets teveel gezegd, want het werkt effe anders hier.....

Iedere band werd gecontroleerd, en werd direct in de daarvoor bestemde rekken geplaatst. En ik werd zo vol als ik kwam, ook weer zo vol geladen met karkassen die terug naar de fabriek gaan. Dit kon wel eens lang gaan duren...

Oké, het zeil dus open en de eerste banden worden eruit gehaald en gecontroleerd door een medewerker van Lufthansa.

Ondertussen sta ik in die verschrikkelijk koude hal een hoop ellende te lijden in mijn vest, en trek het zeil wat verder open zodat mijn helper ongestoord verder kan.

Alles in orde, ik kijk rustig aan hoe alles met beleid gelost word tot opeens: KLAP !!!!!!

Een flits in mijn ogen, een harde dreun..en met een verschrikkelijke misselijk harde klap word ik keihard op de grond gesmeten.

Holy shit wat is dit ?? Het gaat gebeuren, zie je wel..12-12-2012, de wereld vergaat. Hadden de Maja's toch gelijk.

Zo hard en snel als ik op de grond werd gesmakt, zo snel sta ik in een reflex weer op en ben compleet aangeslagen. Terwijl alles in slow-motion lijkt te gaan hoor ik heel in de verte mijn oude bokstrainer Kees de Beer weer roepen..'blijven kijken Dekker, blijven kijken Dekker, omhoog komen en blijven kijken !!!

Ik hoor zijn stem en in een waas voor mijn ogen zie ik weer die beelden van mijn eerste amateurwedstrijd in '86 bij de Bredase Ring, toen ik op een ferme rechtse directe van mijn tegenstander liep en de wereld even voor een krentenbol aanzag.

Holy Mozes, wat een klap!! Die heb ik niet eerder gehad, zo hard.

Compleet verdwaasd kijk ik wat mij zo hard heeft graakt en al snel zie ik de dader liggen: een band die door de planken is komen zetten en vol achter op mijn nek en schouders terecht kwam vanaf een paar meter hoogte.

Met een gevoelige nek inventariseer ik het persoonlijk leed, en besef dat ik het er verdommes goed af heb gebracht, al zal ik er wel een stijve nek aan over houden de komende dagen. Het had er wel eens heel anders uit kunnen zien.

Maar goed, we hebben het weer overleefd...

Het is inmiddels 9 uur en tijd voor pauze volgens het personeel. Laat hen maar even pauze maken, dan neem ik er effe de gelegenheid voor om te doen waar ik eigenlijk voor gekomen ben: vliegtuug'n kiek'n.

Ik kan het niet laten, loop effe richting platform om een paar plaatjes te schieten.

Het blijft hoe dan ook machtig mooi, en steeds weer besef ik opnieuw hoe gigantisch zo'n ding is als je er vlak bij staat. Hoe kan het de lucht in vraag ik me af...

Na ruim 5 uur ben ik geladen en mag de zaak weer afgesloten worden. Nu heb ik weer de mazzel dat ik zo'n tautliner bij heb waar werkelijk alles krom is, afgebroken of stuk is en die één keer in het half jaar open gaat. De zeilen rollen voor geen meter, rongen die uit elkaar vallen en planken die of kapot zijn of niet passen.

Ik frommel de boel in elkaar en tot overmaat van ramp moet ik de boel ook nog zekeren. Allemaal grote banden, als die gaan rollen en door de deur naar buiten komen dan heb je wat uit te leggen daar in Duitsland.

Nu neem ik natuurlijk geen risico om op de bonnefooi naar ons koppelpunt te rijden en trek dus toch maar een paar spanbanden door de achterste rijen heen, zowel onder als boven zodat de boel in iedere geval goed opgesloten zit en niet kan rollen. De zeilen weer dicht van dit stuk ellende, papieren in orde maken en we gaan na ruim 6 uur via de A3 weer richting Euskirchen.

Onderweg weer genoten van het uitzicht, en me verbaasd over het gemak waarmee vooral onze collega's uit het oostblok het inhaalverbod richting Limburg Lahn en Montabaur negeren alsof het de normaalste zaak is.

Nou ja, begrijpelijk misschien wel. Het is wat om met een gangetje van 30-40 kilometerslang achter je voorganger aan te moeten hobbelen.

Onderweg nog maar eens contact met planning opgenomen om te vragen wat nu de bedoeling was. Vrijdagochtend lossen had ik begrepen.

"Vrijdagochtend? Nee, morgenmiddag 14.00! En je hebt vanuit Euskirchen 9 uurtjes nodig om er te komen, met je pauzes".

Mijn trailer was al voorgeladen en evenzo was daar mijn jas die ik mee had laten brengen door een collega die daar vanuit Tilburg moest zijn.

Morgenmiddag 14.00 lossen, gelukkig, dat zijn de betere berichten. Liever wat doorwerken dan de tijd zitten vergooien met niks doen. Nog effe op de kaart gekeken waar Avallon precies lag en na wat rekenwerk kon ik op mijn gemak nog een paar uurtjes richting Luxemburg rijden, om vandaar af morgen naar Avallon te gaan en op tijd daar te zijn..

Rond 16.30 in Euskirchen en Godzijdank weer herenigd met mijn jas. Gekoppeld met één van de oudste barrels uit de tijd van Napoleon. Ook dat nog dacht ik, kan er ook nog wel bij. Heb ik een keer een 'wereldreis' naar Frankrijk, plukken ze morgen nog van de weg af met dit soort materiaal.

Maar goed, er zitten wielen onder en er zit een vloer in, dus karren maar met die handel...

's Avonds weer even lekker gegeten en gedoucht bij een oude bekende onder de meeste collega's van onze firma:

Ecki's Stübchen in Euskirchen

Nog een paar uurtjes gestuurd via Bitburg richting Trier en daar weer 9 uurtjes gemaakt. De eerste van mijn 11 uur deze week, want 5½ uur rust op de klok in Frankfurt en dus 3+9 is ook 11 hé. Nee papa, 12, word hier geroepen !!

Wanneer ik in de buurt van Luxemburg ben probeer ik altijd of ik RTL kan ontvangen. Sluit mijn TV'tje aan en verrek zeg : RTL 4,5 en 7 !! Toch nog een beetje 'thuis' vanavond..

Snel even het nieuws gevolgd op teletekst en Lord of the Rings nog even gekeken en op tijd de luiken maar eens dichtgegooid.

Morgen weer vroeg dag en verder naar Avallon. Word vervolgd.....

[Knoalster]

Prachtig verhaal Pierre, ben blij dat het er weer staat compleet met foto's. Wat moj betreft blijven schrikven Pierre!!

Hendrik

[Goofy]

@ Pierre: Mooi verslag met dito foto's. Begreep dat je voorheen veelal dagritten België reed en dat je nu andere werkzaamheden verricht. Heeft dat te maken met de overname door Bakker, rijden de Bakker auto's nu meer het distributie werk en jij de volle trailers of is dit een verzoek van jouw kant geweest (meer overnachtingen) ?

[europeaan]

Maar ja, het was nu toch te laat, het feit lag er dus maar een printje gemaakt zoals we dat hier op het forum leren en dat werd dus brood i.p.v. een repas avec rosé...

..

's Avonds weer even lekker gegeten en gedoucht bij een oude bekende onder de meeste collega's van onze firma:

Ecki's Stübchen in Euskirchen

[ATTACH=CONFIG]55580[/ATTACH]

Gelukkig de andere avond wel Wein, Weib und Gesäng.:D:D

[MJPaauwe]

Hee Pierre, waar is je cf vaantje??

[Marotrans]

Mooi verhaal Pierre

En dan als waardig opvolger van je vader op z'n Tilburgs maakt de film helemaal 'live' en zeer herkenbaar. Zo zie je maar dat het niet alleen maar kommer en kwel is in de transportwereld, maar moet je er wel voor open staan. Thuis zijn ze ook blij: wat wil een man nog meer;)

Maarten

[MJPaauwe]

Eigenlijk een beetje van alles wat...

Het werk is enigszins veranderd, wat ander werk erbij maar het distributiegebeuren is er nog steeds bij ons, alleen wat meer volle bakken werk.

Het werd op prijs gesteld als mensen zich aanboden om overnachtingen te maken.

Hier ben ik mee akkoord gegaan, met de wetenschap dat de wereld bij Parijs en Frankfurt zo'n beetje ophoud. Op zo'n uitschieter als dit na dan.

Maar wie weet wat de toekomst nog gaat brengen...

Scherp Mario, jij bent wakker !!

Nieuwe bazen nieuwe wetten, dus geen prularia meer voor de ramen.

Ik heb het dan ook maar verwijderd, helaas het is niet anders.

Dan moet ik helemaal op gaan letten! En dan hang je een ajax vlag er in, is tenminste geen prullaria!! haha

[gyydo]

Mooi geschreven Pierre. Je hebt er zo te zien echt van genoten!

[zoetwatermatroos]

Leuk verhaal Pierre, goed geschreven. Ik begin zelden voor 10en op de maandag, ik vind het heerlijk, maar je moet inderdaad goed nadenken waar je uit komt 's avonds. Gelukkig zijn mijn werkzaamheden zo dat ik dat redelijk in kan schatten. Soms gaat parkeren boven je rijtijd maximaal benutten, maar goed ik weet meestal wat ik de volgende precies moet doen.

[edje]

Mooi verhaal Pierre,ik heb er echt van genoten .Ik ben benieuwd naar het volgende verhaal want zoals jij het neerzet leest het lekker weg.

[Gast]

Ik wil mij geheel aansluiten bij Edje

[Knoalster]

Motaarke had hier ook een bericht geplaatst. Dit bericht vind ik, moet een eigen topic hebben en is daarom verplaatst.

De titel van het Topic is http://www.chauffeursforum.nl/overig-nieuws/40901-motaarke-uit-de-running.html en staat on de huiskamer --> Overig nieuws.

Hendrik

[France Routiers]

Leuk verhaal.

En die 5 min... Moet je je eigen niet druk om maken..

Er zijn ergere dingen hoor.

[adriaantje]

mooi verhaal goed we willen meer

[Gast johannes70]

Nou Pierre mooi verhaal hoor!

Je maakt nog eens wat mee:D

Ik ruik een nieuwe blogger:ok:

[the duke]

goed geschreven Pierre! Niets mis mee!

[Gast johannes70]

Ik ruik zo van niet...

Zowiezo is dat schrijven enkel aan bepaalde talentvolle mensen besteed die iedere week weer iets bijzonders beleven en steeds opnieuw de leukste en mooiste tripjes maken.

Voor mij zou dit zomaar wel eens 'eenmalig' kunnen zijn...

:confused:Zoveel bijzonders maak ik ook niet mee Pierre.

Gewoon opschrijven zoals je nu gedaan hebt dan is er toch elke keer wel wat te vertellen.

Ik denk ook wel eens bij me zelf, alweer het zelfde ritje maar het gaat dan net weer wat anders dan de vorige.

Maar reacties zoals jij ze nu ook krijgt dat nodigt toch uit om te blijven schrijven??

Je moet er alleen wel wat voor doen:stom:

[Gast fleur]

Ik ruik zo van niet...

Zowiezo is dat schrijven enkel aan bepaalde talentvolle mensen besteed die iedere week weer iets bijzonders beleven en steeds opnieuw de leukste en mooiste tripjes maken.

Voor mij zou dit zomaar wel eens 'eenmalig' kunnen zijn...

Hé (bijna) familie was dat ruiken iets wat binnen de KM als "project X" bekend stond

[John1]

Mooie verhaal pierre!!

[joostje]

Zak voor mijn tijd geweest zijn..., ik ken het ook niet....

[jemason]

mmoi geschreven pierre je word onze .

reizende reporter voor het forumbiertje

:wijn:erbij .

gr piet

[arie67]

Mooie verhalen Pierre,ik ben nou bijna 7 jaar uit het internationale transport.. En moet zeggen dat ik het steeds meer ga missen.. Was toen klaar met het buitenland werk.. Maar nu ik weer een beetje op noord frankrijk zit te rijden kriebelt het echt wel weer.. Kwam altijd al graag in Frankrijk,niet goed voor je lichaamsgewicht qua eten s'avonds.. Maar zo relaxed.. Maar ook de stress die jij verteld met wachttijden enz.. Klinken me heel bekend in de oren.. Maar zou me er niet van weerhouden om toch weer die kant op te gaan rijden... Maar blijf schrijven,leest lekker weg hoor... Gr Arjan

[MJPaauwe]

Het is inderdaad zoals Motaarke het al aanhaalde in zijn topic m.b.t. zijn hartinfarct: je duikt bijna altijd 's avonds met een volle pens zo je bed in. Zeker bij die Routiers, en da's gewoon funest voor je gestel.

Maar dat gebeurt volgens mij overal als je onderweg ergens op je gemak gaat eten.

Lag van de week ook effe 'uit te buiken' na een bourgondisch festijn bij de Barrière..

En wat het schrijven betreft, zoveel spectaculairs maak ik nou ook niet iedere week mee. Maar ik zal mijn best doen, komt goed !

Meer, meer, meer, meer, meer...................

[cummins]

Mooi verhaal weer, prachtig en leest ook lekker weg.. Enne die gaten in de weg op parkings is normaal in Frankrijk en Italië... Ga zo door..

[joostje]

@Ger, krijg je nu elke keer van de planning te horen waar de voorkeur ligt voor het tanken? Elke week, rit, maand oid?

@forumbeheer: als deze vraag uit de klauwen loopt, graag topic van Pierre schoonhouden en een nieuw topic aanmaken. (?)