Wat je (niet) wil weten over Nagamiji

[Nagamiji]

Helaas heb ik niet zo'n indrukwekkend leven als de anderen hier, ik wil toch laten weten wie er achter Nagamiji zit. En wat ik zoal doe.

 

Mijn rustperiode van de pijnpoli zit er bijna op, daar verheug ik me enorm op: Rust is niks voor mij. Maar me er niet aanhouden betekent dat de injecties (zenuwblokkades) voor de kat zijn snor zijn. En ik krijg ze maar 1 keer per 3 maanden. 

 

Maar goed, ik heb nu ff tijd om wat te schrijven. 

 

Wie ben ik? Ik ben een vechter, ik noem mezelf wel eens Rambini, vrije vertaling van een vrouwelijke Rambo. Ik kan absoluut niet tegen onrecht. Ik zet mensen vaak op het verkeerde been, niet opzettelijk, maar omdat men vaak meteen een oordeel velt. Ik zie er lief uit en als een doetje, dat geeft mij in een battle een flinke voorsprong. Ik houd van alles wat leeft, alle mensen (tenzij je andere mensen wat aandoet) en alle dieren. Ik ben positief, soms een beetje te positief. Tenminste dat vinden anderen... Voor mij is het leven 1 groot feest, wat ik uitbundig vier. Er bestaan voor mij geen tegenslagen, maar uitdagingen. En ik ben gek op uitdagingen. Ik houd verder van lezen, leren en ben een tikje verslaafd aan het internet. 

 

Ik ben 3 x getrouwd, 1e huwelijk was heel leerzaam, 2e huwelijk duurde slechts 1 uur (ik had al wat bedenkingen en weet nu dat ik beter naar mezelf kan luisteren, dan doe ik geen gekke dingen) en mijn 3e huwelijk duurt al bijna 25 jaar!!!! Jaaaaa, nooit verwacht, maar hij blijft, dus ik ook.  Eigenlijk vond ik 'm bij kennismaking al een cutie, maar hij puberde nog, dons op zijn wangetjes en ik dacht: Nee, die is mij te jong. Uiteindelijk heb ik dus de vent van mijn dromen. De dikke gebruiksaanwijzing ken ik inmiddels uit mijn hoofd, dus ik ervaar mijn huwelijk als steeds beter. Mijn motto is: Als hij maar gelukkig is. Dat wilde ik toen ik ja zei: Hem gelukkig maken. Daarom laat ik hem vrij, hij mag alles en hoeft nergens toestemming voor te vragen. 

 

Mijn werkzame leven: 

 

Ik had geen idee hoe je vrachtwagenchauffeur werd, er werd me ook verteld dat vrouwen dat niet doen. Ik kende ook geen chauffeurs, maar het materieel leek me zo machtig. Dat vind ik nog steeds. Als ik de foto's hier zie krijg ik een natte plasser. 

 

Toen dacht ik, ik word automonteur, maar daar bleek je een rijbewijs voor nodig te hebben. En omdat ik de brommer van mijn broertje al total loss had gereden en ik mezelf niet geschikt achtte voor een rijbewijs, ben ik naar de Grafische LTS gegaan.  Ik was als kind al de klusser: repareerde van alles of deed daar een poging toe. Het was geweldig, ik genoot van de techniek. Ik denk dat ik met mijn happy-instelling van het meeste werk zou genieten. (Behalve typiste.) Helaas ben ik tijdens de opleiding keer geopereerd, dus ik miste een deel praktijk. Met name technisch tekenen, bleek bij het examen. Ik zat in het ziekenhuis met mijn boeken op bed in een poging alles zelf te leren. Tegen alle verwachtingen in slaagde ik met vlag en wimpel. Met technisch tekenen hebben ze me gematst omdat ik dat toch niet van plan was om te doen. In de drukkerij vond ik het geweldig om op vrijdag machines schoon te maken. Omdat ik dat zo leuk vond, mocht ik alle machines van de afdeling doen, andere medewerkers vonden het niks: uit elkaar halen schoonmaken en in elkaar zetten. De medicatie die ik na de laatste operatie kreeg maakte me arbeidsongeschikt. Toen ik er achter kwam dat het van die medicatie was ben ik er mee gestopt. Gewoon zelf, kort daarna had ik werk: In de horeca. Past me ook, want ik houd van mensen. Allen weigerde ik deels zwart te werken en werd er daarom uitgeknikkerd. No spang. Ik kwam terecht in een callcenter. Wederom een top-baan, veel leer-mogelijkheden en de hele dag kletsen. Wat wil je nog meer. (Af-en-toe naar de toilet, ik was in die tijd continu ongesteld, dán mocht je nl zonder meer naar de wc.) In dat call-center ontdekte een groot telecombedrijf mijn talenten en vroegen me of ik voor hun wilde komen werken. Ik speelde hard to get en begon met een heel fijn salaris en 1 maand betaalde opleiding. Dit was de baan van mijn leven: onbeperkt leren, eigen klanten, leuke collega's. Maar helaas, wederom lag mijn lichaam dwars en ben ik naar huis gestuurd. Ik dacht zelf nog binnen 3 maanden ben ik terug, maar het is nu toch echt langer geleden. 

 

Nu heb ik weer een "dagtaak" in het medische circuit. Ach, zelfs daar duik ik met 100% in en zorg voor wat gezelligheid. 

 

Ik mag bijvoorbeeld 5 februari weer naar de chemo, dan neem ik een kilo Lindt mee voor de verpleging. Hun energie-nivo moet op peil blijven, met al die moeilijk te prikken vaten. Ik schrijf mag, want ik moet niks. Net als de pijnpoli, dat is mijn 3-maandelijkse feestje. Ik ben zooooo blij met de injecties. Voordat ik daar kwam droomde ik van 5 minuten pijn-vakantie en nu halen ze op 3 plekken de pijn weg. Als iemand daar niet gelukkig van wordt. En kanker, voor velen een afschuwelijke ziekte. Ik vind het enige waardeloze eraan dat ik geen donor meer mag zijn. Als ziek-geboren persoon, weet ik wat het is om te dromen van een gezond lichaam, om te dromen van minder pijn. Dus vanaf de lagere school had ik een donorverklaring bij me. Ik ben geopereerd, ben beide boobies kwijt en al mijn klieren. Ik wilde geen reconstructieve operaties, noch kipfiletjes. Dat mannenspeelgoed maakt mij niet minder vrouw. In het midden-oosten hebben vrouwen snorren en mannen borsten. I rest my case. Ik heb het wel aan mijn hubbie gevraagd, maar hij zat er ook niet mee, hij was banger dat ik dood zou gaan. Als hij wel aan de boobies had gehecht had ik 1 set kipfiletjes genomen, zodat hij er mee kon spelen, wanneer hij maar wilde. hahaha

 

Dat was het wel, voorlopig. Als er nog vragen zijn dan lees ik het wel. 

 

 

 

 

[Nagamiji]

Over mijn ziekenhuisbezoeken. Artsen/verpleging in opleiding wordt wel eens nerveus van mij. Omdat ze op mij mogen oefen. Ik ben nl niet bang voor naalden en kan goed tegen pijn. Hoewel iemand in opleiding meestal héél voorzichtig is.

 

Door de chemo zijn mijn vaten kapot, bloedprikken laat ik daarom in mijn enkel doen. Maar een infuus moet in de hand/arm. Ik heb helaas maar 1 arm waar men in mag prikken, dus dat is nogal een klusje. Er moest chemische rommel ingespoten worden met een infuusnaald. Zodat men tijdens het onderzoek kon bij spuiten. Zag ik een jonkie staan die wat uitleg kreeg. Ik zei: gog, ben je in opleiding? Hij antwoordde: ja, maar wees niet bang, de verpleegster gaat het infuus aanleggen en ik kijk toe. Ik: Bang? Jij bent gek en je treft het: JIJ gaat het proberen, ik wens je veel succes, je krijgt 3 pogingen. Hij keek verschrikt naar de ervaren verpleegkundige die mij kent. En die zei: Mevrouw meent het en al is ze niet makkelijk te prikken, het is wel een makkelijke cliënt. (Tegenwoordig ben je geen patiënt meer.) Dus ze gaf hem de band en het plaatje met spullen. Hij ging naast me zitten, op mijn advies: staan is niet goed voor je rug als je een infuus inbrengt. Hij doet de band om mijn bovenarm en ik reageer: Zo mag ik het zien, meteen voor de moeilijkste plek gaan. Als het jou lukt om daar het infuus in te brengen, dan kan je meteen door naar de volgende stage. Want dan ben je een zéér goede infuus-prikker. Hij schrok en keek de ervaren verpleegkundige aan. En die ging uitleggen hoe hij had kunnen weten dat die plek al dicht zit. Het ziekenhuisbeleid is, 2 pogingen en dan door naar de volgende. (Ik heb wel eens 6 pogingen gehad.) Na 2 pogingen, nam de ervaren verpleegster het over, zei had bij de 2e poging succes. Voor hem was de ervaring toch eng geweest want hij zei dat hij de rest van de dag eerst ging kijken. (Persoonlijk vind ik dat je van veel kijken niks leert, maar van praktijkervaringen meer. en dan ben ik prettig leermateriaal.)

 

Vanwege de dubbele amputatie kan er geen port-a-cath geplaatst worden, dus infusen blijven een uitdaging voor de verpleegkundigen. 

[Nagamiji]

Naast ziekenhuisbezoeken, schrijf ik brieven voor derden, of ik bel. Probleem-oplosser zeg maar. Ik help mensen met schoolwerk of afstuderen. (Afstuderen aan de universiteit, waardoor ik van alle markten thuis ben.)

[Gast shompie]

Lekker nuchter verhaal!

[tiny]

ik mag wel zeggen een pittige tante  

 

wel goed dat je zo positief kunt blijven, helemaal toppie 

[Nagamiji]

50 minuten geleden zei tiny:

ik mag wel zeggen een pittige tante  

 

wel goed dat je zo positief kunt blijven, helemaal toppie 

Thnx

[Nagamiji]

[Nagamiji]

11 uur geleden zei 1934:

Heerlijk zo positief,mag ik wel z,on levensinstelling.ondanks alle heuvels Eeeeuuuuu  (bergen) die je neemt of al genomen hebt.

 

 

☺

 

 

 

 

Thnx, veel bergen, krijg ik sterke benen. 

[Nagamiji]

20 uur geleden zei shompie:

Lekker nuchter verhaal!

 

 

Alcoholverbod, dan blijf ik nuchter. 

[the duke]

Wow! Heftig, dat zeker! Maar wat een positiviteit man/vrouw! Geweldig!

 

Ik hoop dat je nog lang niet dood gaat!

 

[Nagamiji]

15 minuten geleden zei the duke:

Wow! Heftig, dat zeker! Maar wat een positiviteit man/vrouw! Geweldig!

 

Ik hoop dat je nog lang niet dood gaat!

 

Dank je wel. Ik denk dat ik nog wel even blijf leven. Dat doe ik al vanaf mijn geboorte tegen alle verwachtingen in.

 

Ik heb nog een taak, denk ik.

[Nagamiji]

De huishouding. 

 

Huishoudelijk werk, daar hebben mijn hubbie en ik nog wel eens ruzie over. Nu hoor ik jullie denken: wie niet. Maar onze ruzie is van hele andere aard.

 

Hij wil niet dat ik iets doe in huis en natuurlijk had ik jaren geleden al hulp kunnen krijgen om schoon te maken. Máár... ik geniet er zo van om iets te kunnen, ik geniet zelfs van de afwas en stofzuigen. Zware dingen afwassen gaat nog steeds niet, al heb ik daar ook een trucje voor gevonden: Eerst extra pijnstilling. Echt het is het me waard. Als ik dan een schone pan zie, dan voel ik me zo blij en trots. Ja voor mij is het leven een aaneenschakeling van feestjes. Stofzuigen doe ik per kamer of deel van een kamer. En voor de douche heb ik nu zo'n automatische schrobber op een accu. Werkelijk de uitvinding van de eeuw. Mijn man vind dat ding ook leuk, dus ach, hij mag ook. We hebben alleen ruzie als hij vind dat ik onverantwoord bezig ben. Hij begrijpt inmiddels wel een beetje dat een huishoudelijke klus heel veel voor mij betekent.

 

Mijn strijd met het lichaam wat ik heb meegekregen heeft me al veel afgenomen: ik kan niet meer sleutelen of klussen. Maar ik kan nog wel huishoudelijk klusjes, dus ik heb nu een ongebruikelijke hobby. 

[Gast fleur]

9 uur geleden zei Nagamiji:

De huishouding. 

 

Huishoudelijk werk, daar hebben mijn hubbie en ik nog wel eens ruzie over. Nu hoor ik jullie denken: wie niet. Maar onze ruzie is van hele andere aard.

 

Hij wil niet dat ik iets doe in huis en natuurlijk had ik jaren geleden al hulp kunnen krijgen om schoon te maken. Máár... ik geniet er zo van om iets te kunnen, ik geniet zelfs van de afwas en stofzuigen. Zware dingen afwassen gaat nog steeds niet, al heb ik daar ook een trucje voor gevonden: Eerst extra pijnstilling. Echt het is het me waard. Als ik dan een schone pan zie, dan voel ik me zo blij en trots. Ja voor mij is het leven een aaneenschakeling van feestjes. Stofzuigen doe ik per kamer of deel van een kamer. En voor de douche heb ik nu zo'n automatische schrobber op een accu. Werkelijk de uitvinding van de eeuw. Mijn man vind dat ding ook leuk, dus ach, hij mag ook. We hebben alleen ruzie als hij vind dat ik onverantwoord bezig ben. Hij begrijpt inmiddels wel een beetje dat een huishoudelijke klus heel veel voor mij betekent.

 

Mijn strijd met het lichaam wat ik heb meegekregen heeft me al veel afgenomen: ik kan niet meer sleutelen of klussen. Maar ik kan nog wel huishoudelijk klusjes, dus ik heb nu een ongebruikelijke hobby. 

Ook een gebruikelijke hobby.............................mensen een spiegel voorhouden..............helemaal super!!

Crap, om maar eens een oerdegelijke Hollandse uitdrukking te gebruiken, alleen dit topic is al een reden om het forum in welke form dan ook te laten voortbestaan!!!!

[Nagamiji]

T'ring, ik ben weer aan het puberen door dat kanker medicijn. Uhm, het is echt een medicijn uit de categorie medicijnen tegen kanker. En puberen als in aanval van jeugdpuistjes. 3 stuks 🤔

 

 

[DAFne]

Op ‎17‎-‎1‎-‎2019 om 20:07 zei Nagamiji:

k heb nog een taak, denk ik.

 

Toegegeven de minst belangrijke taak, taak heb plezier met de Hollandse chauffeur!.

Kolder natuurlijk maar gun je nog tig en tig en tig jaren.

 

Ergens was je de afgelopen dagen betrokken in een gesprek over die gangster pillendraaiers met de meest onfatsoenlijke prijsverhoging.

Zelden heb ik Youp van het Hek zo intens kwaad zien zijn, hij geeft de locatie van het bedrijf in Arnhem voor en verteld eigenlijk de burger sleep dat zooitje het kantoor uit en verwijder ze uit ons land. Pure, pure en O zo terechte wraak! Al is het natuurlijk als satire beschreven en wettelijk is hij zo niet te pakken. En lees eens op welke straat in Arnhem dit bedrijf zit. 

Pillentuig ! https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/19/pillentuig-a3650930

[Nagamiji]

Hollandse chauffeur? Net zo'n vergissing als jou voor een vrouw aan te zien. Mijn hubbie is in Jakarta geboren en op zijn  15e naar familie in Nederland gestuurd. 

[DAFne]

lache, sja met alleen zomaar woorden op een forum gaat het geregeld even mis.

Uiteraard alle plezier met jou hubbie alleen ik bedoelen de mannen hier waar je momenteel plezier mee maakt.

[Nagamiji]

3 minuten geleden zei DAFne:

lache, sja met alleen zomaar woorden op een forum gaat het geregeld even mis.

Uiteraard alle plezier met jou hubbie alleen ik bedoelen de mannen hier waar je momenteel plezier mee maakt.

 

Hmmmm, klinkt bijna dubieus. 

[DAFne]

Ja ik zeg of schrijf wel vaker iets waar mensen aanstoot aan kunnen nemen zonder het geheel zelf niet in de gaten te hebben.

Jaar of twee geleden kom ik een vrouw tegen in de routier en zeg "wat leuk wij hebben nog samen ontbeten". Nou ze werd woest op mij en ging tekeer.

Eigenlijk snap ik het nog niet, ik had toch goeie eitjes met spek gebakken tijdens het weekend overstaan en ze was zo vriendelijk toen.

Ook toen bedoelde ik er niks mee, vond het leuk om haar weer te zien al pakte dit fout uit.

22 januari 2019 bewerkt door DAFne

[Nagamiji]

Ik mag vanmiddag de tandartspraktijk terroriseren. Neeeee, zo ben ik niet, ik ga daar een feestje bouwen.  

[Nagamiji]

Ik mocht assisteren bij iemand die met mij mee rijdt. Ik heb het weer erg naar mijn zin gehad, met lucht blazen en water spuiten.   

[Nagamiji]

De hersenschudding valt niet mee, ik heb hele zwarte gaten en als ik moe ben kieper ik om.

 

Doordat ik werkelijk alles vergeet, was ik vergeten chocola voor de verpleging van de chemo afdeling te bestellen. Ik mag dinsdag weer en ik vind dat ze zwaar werk hebben, omdat de meeste mensen moeilijk te prikken zijn. Ze moeten op alle piepjes reageren, ivm een mogelijke reactie, dus lekker Lindor ballen (van Lindt) zijn wel op hun plaats. Dus vandaag, op mijn rustdag moest ik naar de Lindt Store om een kilootje te halen voor de verpleging. 

 

Ik mag ook naar het oogziekenhuis, schijnt ook weer een oog-alarm te zijn. Ik mocht naar het het oogziekenhuis omdat ik erge oogpijn had en lichtflitsen zag. Ik heb een hekel aan de oogmeting, want ik zie toch niks. (Nu nog maar 25%.) Ik zie in een regel bijv 2 keer een o staan. Ik heb dan geen idee welke de o is en welke de c. En dan krijg je nog een kleinere regel. Toen zei ik, doe die maar weg hoor, als ik moet gaan lopen gokken ga ik wel naar het Casino 2 straten verderop. Ik hoop dat ze iets voor me kunnen doen, want een rood-witte stok is niks voor mij, die horen in de kerstboom. hahaha

 

Vooralsnog geniet ik lekker van het zicht dat ik nog wel heb. Voor mij is iedereen mooi en rimpelloos. Ik kan ook denken dat iedereen eruit ziet als Gollem, maar daar ben ik te blij en positief voor.  

 

Maar goed, ondanks het feit dat ik rust moet houden voor het herstel van de hersenschudding, heb ik het in februari en maart nog wel even druk met entertainen van medici. 

[Gast doemijnbest]

Op ‎22‎-‎1‎-‎2019 om 11:48 zei DAFne:

Ja ik zeg of schrijf wel vaker iets waar mensen aanstoot aan kunnen nemen zonder het geheel zelf niet in de gaten te hebben.

Jaar of twee geleden kom ik een vrouw tegen in de routier en zeg "wat leuk wij hebben nog samen ontbeten". Nou ze werd woest op mij en ging tekeer.

Eigenlijk snap ik het nog niet, ik had toch goeie eitjes met spek gebakken tijdens het weekend overstaan en ze was zo vriendelijk toen.

Ook toen bedoelde ik er niks mee, vond het leuk om haar weer te zien al pakte dit fout uit.

Kijk maar uit DAFne, je gaat tegenwoordig zo op voor seksuele intimidatie en als ze je daar voor pakken zijn het geen grappen meer.🤣

[Nagamiji]

Vandaag mag ik naar mijn jaarlijkse chemo, 1zakje plus doorspoelen, dus max 1 uur. Máár het infuus inbrengen is zo moeilijk geworden dat het inbrengen vorig jaar een uur kostte, 3 pogingen. Inclusief wroeten en warm zakje op de vaten. Dat warme zakje vind ik wel lekker, dus met het lastige inbrengen heeft de verpleging meer moeite dan ik.

 

Ik heb mijn chemo kadootje al binnen. Duh, dat neem ik mee. Ik vind de chemo geen probleem, maar kadootje ook niet

 

Ik neem altijd Lindor ballen (van Lindt) mee, dus dat staat al klaar, met de rest wat ik meeneem.

[DAFne]

Doe je goed Nagamiji, doe je goed.

Dat deze dag maar weer snel voorbij is, sterkte.