[[Template core/global/global/includeMeta is throwing an error. This theme may be out of date. Run the support tool in the AdminCP to restore the default theme.]] Spring naar bijdragen

'Didi's Vluchtstrook'


didi notknown

Recommended Posts

  • Forumlid

Welkom op Didi's Vluchtstrook!

Hieronder vinden jullie mijn verhalen. Wees zo vrij een berichtje achter te laten.

Veel leesplezier!

Inhoud:

STACKERS

ON THE ROAD

FRATT-OOTOO

THERMOSFLES

HARDE MANNEN

RESPECT

EUROPA OF ZEUROPA

FRUSTRATIE 1

SEX @ TRUCKS (ALLEEN 18+LEZERS)

NIET NETJES

SMITJE

RAADSELTJE

MUZIEK

WAANZIN EN MOEDERLIEFDE

ANGEL

MEVROUW DAMS

HOOFDROLSPELERS

OP MIJN WERK 1

OP MIJN WERK 2

ONBEGRIP

VAKANTIE

VERSIEREN

IS DAT NU ECHT NODIG?

DE BABY BIJ POMP 4

WAT IS GELUK?

VOORUITGANG

SAMEN OF ALLEEN?

WERKPLEK

VERZAMELEN

E-MAIL

======================================

1-6-2006

'Stackers'

"Kijk dat zijn nu stackers", zei hij, "ze gaan pauze nemen".

Ik kijk recht voor me en het voelt alsof ik in een MadMaxfilm terecht ben gekomen anno 3014. Rechts, links, boven, onder, overal waar ik kijk containers en nog eens containers en daar middendoor rijden hoge gele voortuigen, hoge poten, een lange trap naar boven met aan de zijkant in een glazen kastje en (hopelijk) een mensje erin.

Inderdaad vanuit elke uithoek van het gigantische haventerrein komen die gele voertuigen nu gereden en ze maken een lange rij naar hun rustplaats.

"Hoe houden ze hier die boel uit elkaar", vraag ik want het duizelt voor mijn ogen. Rustig geeft hij me uitleg. Hoe die containers altijd hun bestemming weten te vinden. Hoe met één druk op de knop is te zien waar hij vandaan komt, waar hij heen moet. Wie, wat, waar, alles zit in de code op de container dus.

Met een handig gebaar zet hij het 18 meter lange gevaarte achteruit op zijn plaats tussen de andere wachtende chauffeurs. Achter het raampje in de truck naast me ligt een chauffeur te slapen tot dat ineens zijn stacker over hem heen schuift. Met een 'BOINGGG' takelt de stacker zijn container omhoog en binnen 5 seconden staat de truck er als een leeg geraamte bij.

"Ik vind dit een beetje eng schat", murmel ik bijtende op mijn lip.

"Ja, de eerste keer is het altijd een beetje eng", zegt hij alsof hij een geruststelling doet tegen een maagdje van 15 jaar bij haar eerste vrijpartij. Als onze 'BOINGGG' daar is schrik ik me wezenloos. Het kabaal en de beweging die de truck maakt bij het aftillen van de 24.000 kilo die in de container zaten is heftig.

Een paar minuten later staan we op het volgende terrein om weer een container op ons getild te krijgen. Inderdaad de tweede 'BOINGGGG' is al minder dan nummer één van daarnet.

Wat een vreemde gewaarwording. Vier jaar woon ik nu in Antwerpen en nog nooit wist ik hoe de haven hier werkte.

Na een zoen zet hij me thuis af, voor hem nog twee uur file te gaan voor hij zijn thuis ziet.

's Avonds lig ik als een klein kind om 18.30 in mijn bed na te mijmeren over de reis. Over Duitsland. Over dat ik op een anderhalf uur na niet geslapen heb. Over de aardbeien die ik hem voerde. Over onze lange gesprekken over van alles en wat. Over de cmr's die hij me liet invullen. Over de bewondering van het mooie Sauerland. Over putjes die ze volgens hem maar 's nachts moeten maken in het wegdek. Over zijn miljaardevloek tegen de Pool die 5km te zacht reed.Over de knuffel samen in het te kleine bedje. Als bijna mijn ogen toevallen bedenk ik me: mens ik heb je lief....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

19-5-2006

'On The Road'

Al sinds mijn kindertijd heb ik iets met vrachtwagens. Opgroeien tussen twee broers met hun Tonka- en Legospeelgoed doen een meisje veranderen. Wij woonden buitenaf; de overbuurman had een boerderij en de buurman daarnaast een houtsloperij. Daar werd vaak met de vrachtwagen gereden en als het maar even kon zat ik bij de buurman bij in de cabine. Hoog boven het wegdek voelde ik me supermachtig en het was ook een ontsnapping om even niet met de jongens hutten te hoeven bouwen waar ik toch maar steeds uitviel.

Heel vaak moest de buurman sloophout wat als kachelhout verder door het (korte) leven zou gaan afleveren, ik vond dat prachtig. Die grote kiepbak die omhoog rees en het hout wat geen andere weg had dan met een daverend geluid eruit te donderen. Buurman en truck, mens en machine in evenwicht.

De broers haalden ook beide hun groot rijbewijs dus regelmatig kon ik weer in een cabine meereizen op weg naar wat hun altijd noemde 'ah tis een ritje van niets Didi'. Maar al die ritjes-van-niets kleurden toch mijn leven. Pa had een passie voor Amerikaanse trucks dus zo liepen ze als rode draad door mijn leven.

Vanaf mijn 20ste kwam ik thuis in de Shellwereld en ja daar kruisen de trucks en bijbehorende truckers ook constant je weg. Een raar wereldje die truckerswereld. Het lijken ruwe eenlingen maar er is geen vak ter wereld te vinden waar mensen meer inschikkelijk zijn dan daar. De eeuwige strijd tegen de klok zou mij vier hartattacks per jaar bezorgen in tegenstelling tot de truckers die vaak van baas veranderen indien hun werk makkelijk en te overzichtelijk wordt. Nee, ze willen uitdagingen liefst elke dag elk uur opnieuw.

Zelf ben ik me ervan bewust dat alles wat hier nu in huis staat ooit in een truck zat, de asbak, de pc, de stoel, de lamp, het pak yoghurt en de kattebakken (die ik nooit graag schoonmaak).

De leus 'zonder transport staat alles stil' neem ik voor waar aan. Stoppen trucks met rijden dan ligt elk land binnen een week op zijn gat. Komt de truck met boodschappen niet aan bij de supermarkt raken de rekken leeg. Komt de tankwagen bij ons op het werk niet drie maal per week lossen kunnen wij de mensen geen liter benzine meer verkopen.

De trucks die wij op het werk te zien krijgen verschillen van type van soort vervoer van soort inhoud en van soort route. Eén ding wat wel altijd hetzelfde is of er nu een gast van 22 of een man van 63 achter het stuur zit, ze hebben allemaal een soort ingebouwde kalmte in zich.

Volgens mij bouwen ze een soort chip in die mensen gelijktijdig met het behalen van hun groot rijbewijs. Tegen een beginneling hoorde ik een oude rot in het vak dan ook zeggen: les 1 altijd rustig blijven, les 2 altijd rustig blijven!

Jelle, die vier keer per week Nederland-Engeland rijdt zag dat ik op een avond zonder bewaking af moest sluiten. Ah, geeft niet meissie, blijf ik mijn pauze wel even hier houden. 'Even'..proest..hij mist daardoor zijn boot en heeft dan minstens een halve dag vertraging op zijn route. Maar Jelle bleef, hoe hard ik ook tegenwierp dat hij ellende met zijn afdeling planning en met de klant in Engeland zou krijgen, want een trucker blijft ALTIJD kalm.

Aan de balie hoor ik soms de gsmgesprekken van de truckers, ze worden afgeblaft, uitgekafferd en als honden behandeld door hun bazen, hun planning, hun klanten..en vaak hun vrouw..maar ze blijven kalm.

Ooit reed ik mee met een truck naar Lyon. Onderweg passeerden we de Ardennen en daar het winter was spookte het daar enorm. Sneeuwstorm, hagel, windvlagen die heel de cabine schokten en steeds ging de chauffeur langzamer rijden tot het moment daar was en hij zei: nee dit is gekkenwerk ik ga hem nu aan de kant zetten. Halverwege een berg stonden we op de vluchtstrook terwijl Koning Winter zijn aria uit volle borst om ons heen zong. Doodsbang vroeg ik "waarom rijden we nu achteruit?". Waarop de trucker kalm, berustende, zijn handen lichtjes op het stuur en zijn spiegels in de gaten houdende tegen me zei met een glimlach: we rijden niet....we glijden... Brrrrrrr!

'Nee-zeggen' is ook zoiets. Oudste broer presteerde het zelfs om op zijn huwelijksnacht zijn wekker te zetten, want ja, moppie, ze hebben echt niemand anders morgenvroeg dus ik moet dat ritje wel doen, maar ik ben weer vroeg terug hoor!

Het vroeg-terug-keren van manlief leert elke truckersvrouw volgens mij binnen zes weken af. Eens was ik ook zo'n truckersvrouw en ik heb er zelfs in een ruzie nog eens uitgegooid nadat manlief 70uur gereden had en weer zijn koelbox stond in te pakken voor een ritje-ff-tussendoor: je bent niet menselijk joh, als ik jouw pols open zou snijden komt er geen bloed maar diesel uit volgens mij! Hoe laat ze gaan vertrekken weten ze, hoe laat ze terugkomen weten ze nooit...

Op de snelweg rij ik graag achter of tussen ze in. Graag kijk ik naar de achterkant van zo'n truck. Die grote achterbumper, grote achterlichten, het rvs-sluitwerk op de deuren en de vele codes en nummers op zo'n achterkant waar ik geen snars van begrijp. Soms fantaseer ik waar die container is geweest en wat erin zit en waar ze heen gaan. Vriendin Ank roept dan altijd bij drukte, ga toch op die linkerbaan rijden joh, zo gevaarlijk tussen die trucks. Mijn antwoord is dan: ik rij liever tussen de mensen met de meeste wegervaring dan tussen die onervaren idioten op die andere baan. Nee, mij rijden die mannen (en soms ook vrouwen) me niets in de weg. Ben zelfs nog van mening als iedereen op tijd zou vertrekken en we ons aan de snelheid van die trucks zouden houden dat we zelfs minder files zouden hebben. Zij geraken toch ook altijd op hun bestemming.....?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

4-6-2006

"Fratt-ootoo"

Soms twijfel je even aan jezelf. Vanmiddag toen ik de drankkoeling aan het bijvullen was had ik dat. Ik wist toch zeker dat er drie lege kratten waren? Nog eens keek ik naast me, nee, shit ik ben aan het dementeren geslagen zeker!

En dan zag ik ineens waar mijn derde krat naar toe was. Aan de andere kant van de shop gebruikte een klein blond kereltje van een jaar of 3-4 de krat als trapje om bij het speelgoedrek te kunnen.

"Wat zoek je", vroeg ik hem.

"De fratt-ootoo", was zijn simpele antwoord. Tussen de knuffels, puzzels, autootjes en popjes zie ik wat hij bedoelt. De vrachtauto dus. "Oei, dat zal je toch even aan je mama moeten vragen" zeg ik, als hij op het puntje van zijn tenen gaat staan op de krat om bij het doosje te kunnen waar zijn 'fratt-ootoo' in zit.

Mijn ogen doorzoeken de shop waar de moeder van dit ventje is. Als ik haar zie staat mijn hart een paar tellen stil.

Saskia!!

Saskia was ooit een trouwe koffiedrinkster in onze shop. Ze bracht lange dagen door in haar koeriersbus, een van de weinige vrouwen die ik ken die kon sjouwen met dozen zoals een bouwvakker terwijl ze maar een popje was van amper 45 kilo. Saskia was stiekem verliefd op Alex, en Alex was weer een collega trucker van mijn toenmalige echtgenoot.

Alex....

Een meer tegenstrijdige man als Alex kon je je niet voorstellen. Twee meter hoog, een meter breed, blonde krullen en een bulderstem als een orkaan. De allereerste ontmoeting die ik ooit met hem had was toen hij een duitse caravanrijder stond uit te vloeken op ons terrein. De man had inderdaad met zijn caravan heel de uitrit geblokkeerd zodat er niemand meer het terrein op of af kon. De vloek die Alex uitstootte was zo grof dat de man als een haas het terrein afstoof om nooit meer terug te keren.

Bazen konden dag en nacht een beroep doen op Alex behalve als zijn moeder jarig was. Ooit stond hij in Groningen liet vrachtwagen en aanhanger staan en kwam met de trein naar huis want op die dag was zijn ma jarig. Ja, was zijn uitleg...op die dag ben ik om zeven uur thuis wat er ook gebeurd! De moeder van Alex moet een speciale vrouw geweest zijn, zonder ooit een voet in een vrachtwagen gezet te hebben stond zij op het planningbord met haar verjaardag want ze wisten, op die dag is er met Alex toch niets te beginnen.

Ooit zette Alex ook zijn baan op het spel voor Jan. Jan was pas weduwnaar geworden en heel slecht ter been. Het werk met de afzetbakken waar hun mee reden was eigenlijk veel te zwaar voor hem. De baas beklaagde zich over Alex tegen de rest van het personeel. Weten jullie wat er met Alex aan de hand is? Die knakker is al weken overal een uur te laat op zijn adressen! Iedereen schudde van nee, want ze wisten dat Alex stiekem op Jan wachtte, hem hielp bij het af en opbruggen omdat hij als enige wist hoe hard die man op dat moment zijn werk nodig had om niet zot te draaien van het gemis van zijn vrouw.

De dag dat de liefde tussen Saskia en Alex echt werd staat mij nog helder voor de geest. Hij zag vanaf de weg al dat Sas' haar bus bij ons op het terrein stond. In al de haast om én de truck in te draaien, en naar haar te zwaaien én nog eens uit te stappen om heel snel bij haar te zijn was hij even vergeten dat hij niet in zijn vertrouwde Mercedes reed die dag maar in een Renault Magnum. (hihihi ...en daar zit GEEN trapje onder de deur) De Romanticus lag dus op zijn knieen naast de truck waarop ik zei: kijk Saskia hij ligt nu al op zijn knieen voor je!

Daarna ging alles heel snel. Straalverliefd, grote plannen, samen een huisje gekocht en Saskia was heel snel zwanger.

Om alles te bekostigen ging Alex zijn motor verkopen. Op de dag dat hij zijn laatste ritje naar de koper zou maken stak er ergens een kind ineens de weg over. Alex met zijn groot hart wijkte uit....en overleefde de klap niet...

Begrafenissen zijn shit. Altijd shit. Ze zijn nog meer shit als de overledene een gast van 25 jaar is. En het meest shit zijn ze als de overledene 25 jaar is en als je zijn weduwe met een 6maanden zwangere buik op die eerste kerkbank bij die kist ziet zitten......

"Het gaat goed met ons", zegt Saskia vandaag, "Mark is voor hem een echte papa" , en nu herken ik pas de man die naast haar staat, Alex' zijn beste vriend van vroeger.

"Fratt-ootoo!!!" hoor ik weer...kom maar ventje...jij krijgt die fratt-ootoo van mij. In zijn glunderende ogen zie ik heel even Alex...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

6-6-2006

'Thermosfles'

Hoeveel thermosflessen zou een mens in het leven tegenkomen?

De eerste exemplaren die ik leerde kennen waren die van mijn vader. Pa was bouwvakker en sleurde elke dag zo'n onding mee naar zijn werk. Als hij 's avonds thuis kwam was de thermos vuil en elke avond schuurde mijn moeder die met jif af. ( ma was Huisvrouw met een hoofdletter!) "Wat heeft het voor nut ma, elke avond een ding te schrobben wat morgen toch weer vuil terugkomt?" Ma's antwoord was altijd: ze zullen over mij niet zeggen dat ik een vuile huisvrouw ben hoor! (Alsof bouwvakkers overdag een wedstrijdje zouden doen wie de schoonste thermos bij heeft.....)

Enfin na je 10de werd je bij ons thuis ook aan de afwas of afdroog gezet en daar hoorde dus ook het jiffen van die thermos bij. Ik haatte het onbenullige werkje. Vaak zette ik dan ook de thermos te hard weg waardoor dat puntje aan de glazen binnenkant afbrak en dan werd ma hels want ze kon dan weer een nieuwe gaan halen.

Een aantal thermoskanvrije jaren braken aan toen ik het huis uitging.

Tot bij mijn hobby (motorrijden) Tonny weer thermos in mijn leven bracht. Tonny, 18 jaar, net zijn rijbewijs reed voor het eerst met ons mee naar Engeland. In zijn zadeltassen twee thermoskannen met koffie. Ik dacht dat leert die jongen wel af als hij straks ziet dat onderweg overal koffie te krijgen is. Zaterdagnacht kruip ik stomdronken de tent uit om even te gaan plassen hoor ik Tonny in zijn tentje huilen. Ik vroeg naar de reden en hij zegt: mijn koffie is op en nu mis ik mijn ma zo!

Awel, kleed je aan pak je zaklicht en thermos mee dan gaan wij op zoek naar koffie joh. Zie je het voor je? Ik waggelende van de alcohol, een huilende Tonny naast me en wij bij een 24-uurs-truckstop naar binnen. In mijn slechtste engels leg ik de vrouw achter de balie het verhaal uit. This young dutchman is visiting your country for the first time, if his bottlecan isn't full of coffee ma'am he will miss his mummy. Waarop die schat zegt in zo'n hoge traditionele engelse piepstem "Oh, help yourself love!"

Betalen hoefden we ook nog niet en zo scoorden we een probaat tegenmiddel voor Tonny's heimwee. En elk motortreffen erna zorgden we dat er ergens gestopt werd voor zijn thermosjes.

Jaren later, ik inmiddels getrouwd met een trucker, ja ja lach maar, ook ik stond de thermos braaf te jiffen als hij thuiskwam. Op een vroege maandagmorgen moest ik hem bij de zaak afzetten. Gezamelijk dronken we koffie in de kantine. Ineens vraagt de baas, zeg Sjaak heb jij problemen thuis? Waarop Sjaak, ja zei. Oh, ok, wil je de lange route deze week jongen? Weer zei Sjaak ja.

Als manlief de spullen uit zijn truck met die van Sjaak aan het wisselen is vraag ik hoe wist jouw baas eigenlijk van Sjaak's problemen? Dat zie je toch gelijk is zijn antwoord: Sjaak had geen thermos en broodtrommel bij!

Enfin...ons huwelijk loopt uiteindelijk spaak en ik bouw een nieuw leventje hier in Antwerpen op, hihihi, zonder thermosflessen!

Vier jaar lang lukte me dat aardig tot een maandje geleden mijn vaste bewaker Sam van het werk zegt, Did ik heb iets voor jou, heb ik gister gewonnen bij de viswedstrijd.

Ja hoor! Een blinkende, dubbelwandige, ..thermosfles!

Wat moet ik daarmee Sam? Ik zet thuis koffie, drink die gelijk op en hier op het werk drink ik uit de automaat. Je neemt hem mee, hij is voor jou zegt Sam.

Tot vorige week lag de gehate thermos dus in mijn keukenkast totdat het nieuwe lief belt "Sjattie rij je mee ik heb een mooi ritje op en neer naar Duitsland en maak gelijk een verse thermos voor ons wil je, want mijn koffie is op". Als ik onderweg koffie voor ons inschenk zegt hij: raar he schatteke, die koffie uit een thermos daar zit altijd een stukje 'thuis' in wat je proeft. De thermos met thuisgevoel...

Op mijn aanrecht staat nu een schone thermosfles. Klaar voor gebruik. Belt hij morgen? Belt hij volgende week? Belt hij nooit meer? Het maakt niet uit ...de thermos en ik wij zijn klaar voor vertrek!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

22-5-2006

'Harde Mannen'

'When God created men...She was only joking..'

Al het leuke wat zaterdagavond op de planning stond kon niet doorgaan omdat hij hoofdpijn had. "Sorry, schatje ik heb hoofdpijn", was dat niet jarenlang een vrouwentekst?

Mannen worden dag bij dag steeds meer vrouw bedenk ik me. Andersom ook vrouwen worden steeds meer man.

Ank is chagrijnig omdat haar trike weer kapot is en Ralf mijn beste vriend is gelukkig want zijn zelfgebakken cakes lukten bijzonder goed afgelopen week. Laatste ex kon intens trots zijn als zijn was op zondagmiddag weer gewassen en gestreken in de kast lag..

Nu herinner ik me weer een voorval uit mijn jeugd, iets te hard gefietst, iets te veel afwezig, iets te hard tegen die stoeprand waarbij een gat in mijn hoofd het eindresultaat was. Toen pa mijn bebloed hoofd en gezicht zag riep hij met afschuw: verdomme en je moeder is niet thuis, loop maar gauw naar de buurvrouw, terwijl hij zich met twee handen aan het aanrecht vasthield om niet flauw te vallen. (sterke man...)

Broerlief was nog eens een complete dag totaal uit zijn humeur omdat een wijkverpleegster die dag een hieleprik bij zijn eerstgeborene kwam zetten. De Beesten! Hoe kunnen die mormels zo een klein babytje pijn doen vroeg hij zich af. (sterke man..)

Het meest verschrikkelijke onderzoek in een hospitaal moet dat wel zijn van het dikkedarmonderzoek. Gelukkig maakte ik het nog nooit mee. Veel mannen in onze familie wel want wij zijn blijkbaar een rasje van zwakke maag- en darmtoestanden. Ooms en neven vertelden dus in geuren en kleuren welke martelpraktijken je dan ten deel vallen. Iets met een ijzeren buis in een ontstoken omgeving terwijl de mens op dat punt al weken voordien zich miserabel voelt en je ook nog in je meest onvoordelige positie erbij zit. "Ik gilde als een speenvarken", zei een van de ooms.

Ank en ma ondergingen ook het onderzoek waarbij ze nadien zeiden, ja prettig is het niet, maar het is wel te doen hoor...

Het zal zowat hetzelfde verhaal zijn als een bevalling neem ik aan.

Zoals een komiek op een dvd zo mooi vertelde: wat voor verschrikkelijks moet een wee zijn, als ze je terwijl met een schaar kunnen inknippen en je daar dan niets van voelt.. Toch ondergaan vrouwen die pijn keer op keer en als ik vraag ben je niet bang, zeggen ze..hee het moet er toch uit he.

Gister trok de jumborun voorbij mijn werkplek. 245 Vrachtwagens met in elke vrachtwagen één of meer gehandicapte kinderen. Een prachtig initiatief want die mannen doen het toch maar, heel de week gewerkt en een vrije zondag opofferen om die kinderen een mooie dag te bezorgen.

Aan de ruwe bonk die later voor mijn balie stond vroeg ik, en hoe was het? Met tranen in zijn ogen vertelde hij over heel de dag. Vol emotie want zijn gehandicapt bijrijdertje had hem omhelsd bij het afscheid....

Wie zou het verzonnen hebben dat mannen het sterke geslacht zijn en vrouwen het zwakke eigenlijk?

Misschien waren mannen ooit wel stoer en vrouwen ooit wel zacht. Misschien zijn alle dingen wel langzaam aan het veranderen.

Misschien worden mannen vrouw en vrouwen man.

Misschien komt er dan eens een duidelijk antwoord op de vraag : waarom hebben mannen eigenlijk tepels....

Zou de evolutie zo ver gaan dat mannen ooit kinderen gaan baren?

Hahahahaaa....dán kan alleen de tekst van Bachman Turner Overdrive begrepen worden....You ain't seen nothing yet...be..be..baby....you ain't seen nothing yet!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

7-6-2006

"Respect"

Wat is er met de verdraagzaamheid van de mensheid gebeurd?

Waar is behulpzaamheid gebleven?

In welke grot is respect weggestopt?

Missen jullie ze niet?

Een tijdje geleden komt een vrachtwagen goederen leveren op mijn werk. Voor de magazijndeur waar een groot bord ophangt met de tekst "PARKEREN VERBODEN" heeft toch een klant zijn auto weggezet en drinkt een koffie in de shop.

De chauffeur komt de shop in en vraagt, wil de eigenaar de auto voor de magazijndeur weghalen aub ik wil daar lossen. Vanaf mijn balie zie ik dat er geen enkele actie ondernomen wordt. Weer komt de chauffeur binnen en herhaalt zijn verzoek ietjes luider. Het enige wat de arme man ermee bereikt is dat de koffiedrinker nu kwaad tegen een andere klant zegt: hij moet maar mooi wachten, op de snelweg hebben ze ook nooit zo'n haast!

Volgens de dure trainingen die wij bij Shell krijgen is het niet verstandig je te bemoeien met conflicten tussen klanten. "Laat het probleem daar waar het vandaan komt" (cursus nummer 405 voor de liefhebbers). Over het gevoel dat je loopt te koken van woede op dat moment spreken ze niet in zo'n cursus. Nee, op papier kloppen altijd álle beweringen...

Op de camera zie ik de chauffeur weer instappen en ik moet vreselijk lachen als ik zie wat hij gaat doen....

Met een glimlach van oor tot oor (ook geleerd op cursus, deelname 260 euro exclusief BTW) roep ik dan ook naar die koffieklant: "ik hoop dat U deze zomer graag in een cabrio rijdt meneer, want de chauffeur laat NU zijn laadklep zakken en daar staat uw auto onder!"

Lache wa! Ik heb nog nooit zó snel een klant uit onze shop zien spurten om te redden wat er nog te redden valt.

Eigenlijk is het totaal niet om te lachen, eigenlijk is het om te huilen want waren de drie dingen nog in tel waar ik mijn verhaal mee begon, verdraagzaamheid, behulpzaamheid en respect dan was heel deze belachelijke situatie niet nodig geweest.

De wereld is van iedereen en we zullen hem hier toch met zijn allen draaiende moeten houden denk ik. Vaak hebben we anderen nodig om iets te bereiken. Het neerkijken op anderen wat deze klant zo prachtig uitbeelde had hij vast niet gedaan als hij de wijze les kreeg die ik ooit kreeg van mijn pa.

"Ja meske, je kunt neerkijken op een vuilnisman en bewondering hebben voor een hartchirurg. Maar het feit blijft ,van die vuilnisman heb je alle weken plezier en van die hartchirurg misschien wel nooit".

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

8-6-2006

"Europa of Zeuropa"

Een paar dagen vrij in het midden van de week doen mij goed. Niet alleen ben ik even vrij om de dingen te doen die ik graag doe, alsook ben ik even weg van de Oranjegekte op mijn werk. Tien uur aan stuk hoor ik WK-reclames op de radio, producten in de shop hebben bijna allemaal een oranje jasje gekregen (zelfs de groene mascotte is nu tijdelijk oranje) en 80% van alle gesprekken gaan over die zelfde WK.

Een probaat middel tegen die WK-gekte is dan natuurlijk een Belgisch lief hebben, die niets om voetbal geeft. De enige oranjegekte waar ik hem van kan beschuldigen is als ik lingerie in die kleur draag. Wij gaan ons dus even bezighouden met zijn werk wat ook geen (scheidsrechters-) fluit met voetbal te maken heeft.

Hop met de truck op weg dus....naar Duitsland! Net over de grens zien we al de eerste autootjes met geel-rood-zwarte vlag op hun dak. In elke straat zien we net zoals in Nederland een paar huizen in de vlaggenversiering en de resto's en tankstations onderweg is ook een en al WK.

Nu is mijn topografie nul komma nul nul. Ik weet nergens de weg en plaatsnamen zeggen me ook bitter(bal) weinig. Ineens zie ik wat borden met rare kleuren en rare nummers en ik vraag dan ook uitleg. Hee, volgens mij zitten wij in zo'n voetbalstad joh, overal van die rare borden. Ja, se schatteke, wij zitten in Dortmund en zo meteen zie je het stadion daar komen we vlak langs.

Een pracht van een bouwwerk is na een paar minuten te zien. Wel zo gigantisch groot dat je op je staande voet trots bent op het ras "mens" die zulke dingen kunnen bouwen. Daar ik bewondering heb voor ieder mens wat ergens een passie voor heeft, zeg ik dan ook, amaai die voetbalfans gaan hier nogal genieten straks zeg! Het lief kreunt even...

Wat is er loos schat? Liefke...in dat stadion kunnen 83.000 mensen in. 83.000 auto's meer op de weg. 83.000 meer mensen op mijn route de komende weken. Hij kijkt even somber voor zich uit...

En dan barst de live-wedstijd Nederland-Belgie in de truck los.

(hij) "De maffe Duitsers zijn al net zo zot als die Ollanders met der oranjegekte".

(zij) "Jij bent gewoon jaloers omdat Belgie niet mee mag doen met de WK jongen".

(hij) "Dat heeft niets met jaloezie te maken ze moeten de werkmens niet storen met hobbygedoe".

(zij) "Dan moeten regeringen eens zo de boel aanleggen dat er voor werk- en hobbygedoe genoeg plaats is".

(hij) "Dat ligt niet aan regeringen dat maakt Europa allemaal uit, Europa beslist hier vanalles waar wij de dupe van zijn".

(zij) "Zeg zou je dan niet beter tegen Europa gaan zeuren dan tegen mij"

(hij) "Europa verpest alles moet je die brandstofprijzen eens zien"

(zij) "Pffff, doe er dan wat aan man, je hebt toch een truck blokkeer die grenzen en stop met zeuren"

(hij) "Ziedet het komt altijd weer op dat de truckers het moeten doen, ik begin over oranje en jij begint over truckers"

(zij) "Omdat jij er die brandstofprijzen weer eens tussendoor gooit, dat hoor ik op mijn werk al 400x per dag".

(hij) "Awel dan heb ik de oplossing laat gij jouw oranje truckers actie voeren en jouw oranje grenzen blokkeren"

Ik zucht ...

Hij vraagt wat scheelt er?

Ik zeg, eigenlijk he, als ik er goed over nadenk is die oranjegekte iets om trots op te zijn. Wij zijn geen volk wat de haven van Rotterdam gaat blokkeren. Wij zijn geen volk wat Schiphol gaat blokkeren. We zeuren wel over Europa en de brandstofprijzen maar we doen niets. Wij zijn allemaal eenlingen geworden. Het enige wat we nog met zijn allen samen hebben is die maffe oranjegekte en ik ga daar de komende weken eens net zo van genieten als elke andere Nederlander.

Hij lacht...zeg nu moeten we eigenlijk t-shirts wisselen he?

Uitslag Nederland- België ....1-1

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

12-6-2006

'Frustratie 1'

Als je het mij vraagt ben ik een perfecte weggebruiker. Oh ja? JA!

Hoe ik aan die conclusie kom?

Ik gebruik mijn auto bij voorkeur alleen voor mijn werk. Bovendien rij ik altijd buiten de avondspits. Heb ik mijn auto nodig voor een vergadering of cursus ergens in den lande dan zoek ik vooraf netjes de route uit die ik ga rijden of vraag iemand die daar al geweest is om uitleg, zodat ik niet voor iemand anders zijn neus op de weg hoef te teuten of ineens op mijn rem te trappen als ik op de bewuste plek aangekomen ben.

Op mijn vrije dagen kies ik voor openbaar vervoer, stap ik bij in de truck van mijn vriend of ga er te voet op uit.

De auto die ik rij is niet een groot bakbeest en dus vaak overal te parkeren. Het is ook niet zo'n klein koekentrommeltje wat bij windkracht 3 al van de weg geblazen zou kunnen worden. Er zit een tweedehands cd-spelertje in met normale standaard boxjes zodat ik nooit drie straten verderop ook te horen ben met de BOENKABOENKA-machine.

Eens per jaar laat ik een vakgarage onderhoud plegen aan mijn auto op dezelfde dag brengen ze hem ook naar de jaarlijkse keuring en zelf controleer ik op tijd de bandenspanning, het oliepeil, mijn verlichting en ik maak dat mijn ruitensproeiervloeistoftankje gevuld is.

Netjes betaal ik mijn tax (wegenbelasting) en verzekering (hoogste kortingstrede want ik bots weinig tegen anderen aan).

Mijn brandstofmeter geloof ik, dus ik tank tijdig zodat ik straks niet levensgevaarlijk met een jerrycan langs de snelweg hoef te strompelen. Mistlichten doe ik alleen aan bij mist en zet ze na de mist ook weer uit.

Ik hou me nu aan de maximum snelheid (de drie boetes van 5 jaar geleden leerden mij dit snel aan), draag áltijd mijn gordel, rij netjes 70 km/per uur bij wegwerkzaamheden, geef fietsers ruim de ruimte, laat voetgangers oversteken waar ze maar willen, ik ga netjes opzij als er iemand op de snelweg in wil voegen, ik rij zonder te vloeken achter de vrachtwagen tot hij op zijn maximum snelheid is en wacht geduldig als Jan Gleufhoed (71) bij de supermarkt na zes keer nog niet in het parkeervakje weet te komen zonder te zuchten.

Dubbel parkeren en of voor iemand's garage parkeren doe ik nooit en ik kijk bovendien of de auto waar ik achter sta nog de ruimte heeft om weg te geraken.

Geef het maar toe, zij is een perfecte weggebruikster!

Door het betalen hier van wegentax en gemeentebelasting (België dus) en het werken in Nederland (waardoor er belasting ingehouden wordt op mijn loon) help ik in twee landen de staatskas waarvan ze leuke dingen kunnen doen.

Kan iemand mij dan uitleggen waarom ze mij zo vaak onderweg moeten pesten?

Eerst waren er hier de werken aan de ring van Antwerpen. Twee jaar lang dag in dag uit, files en omrijden geblazen. Omrijden is niet erg maar als je zoals ik eerst moet omrijden via het volgende dorp (ah dat valt toch nog mee maar een kwartiertje langer onderweg) ze dan ook nog even die brug waar ik overheen moet tijdens de omleiding gaan vernieuwen (ah dat valt een klein beetje tegen weer een half uur eerder vertrekken en een half uur later thuis) en dan ook nog zes keer om moet rijden omdat er een fietsronde of een braderie of een kermis op de weg zijn waar ik langs moet dan geraak je frusto!!!

En vergis je niet een omleiding in Belgie is iets anders dan die in Nederland he! In Nederland gooien je ze dood met de borden 'R' en 'D' of bord '4' die je kunt volgen, hier is het één (1 ja) bordje met [WEGOMLEGGING] en voor de rest mag je het zelf uitzoeken. In al mijn frustratie heb ik ooit na mijn dienst nog eens iemand van een terras afgetrokken middernacht met de woorden "kan jij me uit deze vervloekte chaos de weg naar mijn huis vertellen want ik blijf hier rondjes rijden!!".

De twee stukken snelweg die ik in Nederland gebruik om naar en van mijn werk te geraken hadden ook vernieuwing nodig blijkbaar. Dus weer eens een half jaar omrijden, bordjes zoeken, eerder vertrekken, later thuis....

Ok, ik weet dat de wegen onderhouden moeten worden. Maar waarom duurt het altijd zo lang? En waarom zie ik bij élke wegonderbreking zeker drie van die mannekes in hun oranje pakjes staan leuteren met elkaar? En waarom staan er áltijd minstens vier van die grote machines-die-ze-ik-weet-niet-waarvoor-gebruiken altijd stil aan de kant? Werk verd*mme een keer door met je zooi!

In Frankrijk heb ik het met eigen ogen gezien. Tien kilometer splinternieuwe snelweg in één nacht gelegd (daar zullen geen oranje poppekes hebben staan leuteren en die vier extra machines zullen wel gedraaid hebben). Eén nacht ja! Waarom het daar wel zo vlot kan en hier niet? Omdat het daar een tolweg betrof en daar weten ze dat de weg geld opbrengt. Ze vergeten hier alleen dat wij ook betalen voor onze wegen maar ja hoe langer ze de boel rekken hoe meer dat opbrengt zeker?

Enfin Antwerpen is zo goed als klaar en die twee stukken snelweg Nederland waar ik overheen moet ook bijna. En wat verzint een land dan om mij te pesten??

Juist!!

POLITIEFUIK!!

Vrijdagavond, ik had een hel van een dienst achter de rug, steendruk en moeilijke klanten. Dan wil je maar één ding: zo snel mogelijk naar huis dat klote-uniform uit en je zalige verkoelende douche in.

Nee, van de belastingcentjes die ik zo trouw elke maand overmaak mag de politiedienst dan wat mee gaan spelen. Alle verkeer werd van de weg afgeduwd een parkeerplaats op en daar stonden ze met zaklichten mobilofoons en weegbruggen hartelijk op ons te wachten. (De Fuckers...grrrr ben er nu nog kwaad om!)

De trucker waar ik naast stond zei: "tes nie waor hee, vandaog vier uur file gehad en main vrouw verjaord se". En daar stonden hij en ik dan om half twaalf 's avonds in een file omdat de politie blijkbaar niets beters te doen heeft. Hij had geen sigaretten meer en ik had dorst, hij hielp mij en ik hem, kortom een erg aardige man.

Ben je in orde vroeg ik hem? Nieje maske, kzit aon men uren, die gaon mij hier houwe se, zei hij....zucht.

Toen wij twee aan de beurt waren werd hij naar de weegbrug gezonden, een lichtstraal op mijn uniform was blijkbaar genoeg om mij door te laten. (Maar 2 uur later thuis op deze geweldige avond!)

Wegenwerken en politie voor ons gemak en onze veiligheid...deze is vandaag voor jullie, recht uit het hart ...........

*steekt even haar middelvinger omhoog*!!!!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

10-6-2006

"Sex @ trucks" (18+)

Sex in een truck is over het algemeen niet aan te raden.

De truck is gemaakt om te werken te eten en te slapen en verder eigenlijk niets. Meneer Volvo, Mevrouw Iveco, Meneer Scania, de gebroerders Mercedes en de familie Daf hebben daar geen rekening mee gehouden. Anders zouden voorgenoemde dames en heren wel een douche, kledinghaken, nachtkastjes, schemerlampjes en een plek waar zo leuk handboeien aan vast te ketenen zijn in een truck gebouwd hebben.

Mocht toch je liefste, je buurvrouw, een leuke lifster, je partner of Catherine Zeta-Jones een keer in je cabine belanden dan volgen hier wat handige tips. Print ze uit en hang ze op een goed zichtbare plaats weg of leer ze uit je hoofd tijdens je vrije weekend.

Om een goed visueel beeld te scheppen bij de tips gaan we van de volgende dingen uit:

- er is een dashboard

- een stoel voor hem

- een stoel voor haar

- een cabinevloer

- een benedenbed

- een bovenbed

(De kastjes rekenen we vandaag niet mee want zoals jullie weten zitten die toch al tjokvol met spullen en die kunnen we dus als extra bergruimte niet meerekenen)

1. Spreek duidelijk met elkaar af dat er zo meteen een vrijpartij gaat plaatsvinden.

Het waarom zal in de volgende tips wel duidelijk worden.

2. Ruim de cabinevloer en het benedenbed leeg.

Bijna alle dingen die op de cabinevloer liggen (of staan) gaan tijdelijk naar het bovenbed. Zoals daar zijn: de tas met zijn spullen, de tas met haar spullen (de toilettassen zowel van hem als van haar mogen tijdelijk op het dashboard), de drie mappen met papieren, de thermosflessen, de losslingerende dvdtjes en de box met tachoschijven.

De koelbox gaat zo dicht mogelijk naar het dashboard (omdat je anders gaat struikelen over dat ellendige snoertje zometeen). Het afvalzakje hou je zo dichtmogelijk bij het bed.

Zo heb je de vloer leeg en een goede plek om je uit en straks weer aan te kleden alsook een plek om bij hevige kuitkramp naar toe te vluchten. Nu is het ook al beter te doen om het benedenbed leeg te ruimen. De veiligheidshelm, zijn veiligheidsvestje, haar trui, de knuffel van zijn jongste dochtertje, de tas van de laptop het kussen en het dekbed kunnen nu zonder probleem ook naar het bovenbed (tip: vangnetje openschuiven dan kun je er bijna 2x zoveel op wegproppen).

3. Licht en geluid.

Alle gsm's uitzetten. De werkgsm van hem, de privegsm van hem, de werkgsm van haar, de privegsm van haar en ook die gsm die het niet meer doet maar die ingeschakeld staat omdat hij zo'n fijn hard geluid geeft en als wekker dienst doet.

De ramen op een kiertje zetten, dit om de cabine van verse lucht te voorzien alsook te vermijden dat chauffeur links en chauffeur rechts elke kreun van jullie kunnen horen.

De gordijnen degelijk sluiten dit weer om inkijk en adviezen van de buitenstaanders te vermijden.

Als lichtadvies is aan te raden niet te fel en niet te donker, iets er tussen in daar in elke truck 35 lampjes hangen zal dit na enig testen zich zelf wel uitwijzen wat het best past.

De muziek mag aan blijven, doch op een niet te luide stand. Kies bij een radiozender niet die waar de fileberichten ook op door komen daar hij dan zo meteen ineens roept "Shit die file op de A17 ligt op onze weg!"

4. Het klaarleggen van de benodigde materialen.

Als tussenstap gaan we nu de materialen die we nodig hebben even op de koelbox leggen. Het flesje water. De asbak. De sigaretten. Eén aansteker die werkt. De rol met keukenpapier/zakdoekjes/tissues. Haar leesbril. De durexjes* uit een van de toilettassen halen en ze ook op de koelbox leggen.

*(In 98% van de gevallen kiezen we voor safesex in de cabine. De twee enige uitzonderingen die eventueel gemaakt mogen worden zijn:

A) Wanneer jullie 17 jaar getrouwd zijn en beide nooit vreemdgingen.

B) Wanneer het Catherine-Zeta Jones betreft onder het motto: What The Fuck, een mooiere manier om aan je dood te komen is er dan toch niet.)

5. Het aan en uitkleden.

Hier volgt een strenge regel: HIJ kleedt zich altijd als LAATSTE uit (want op elk ogenblik kan er op de deur geklopt worden met de woorden "chauffeur u kunt nu lossen bij deur 41") en HIJ kleedt zich ook straks weer als EERSTE aan (omdat er weer op die deur geklopt kan worden met de woorden "chauffeur u kunt nu lossen bij deur 41").

Zij kleedt zich dus als eerste uit en legt haar kleding op HAAR stoel (Hou jezelf aan deze regel anders ben je straks weer van Gelsenkirchen tot aan Venlo naar je bh aan het zoeken!). Daar bovenop legt ze de rol met keukenpapier/zakdoekjes/tissues, haar leesbril*, de durexjes* en de sigaretten en de werkende aansteker. Daarna legt zij zich in een verleidelijke positie op het benedenbed.

Nu is er plaats op de cabinevloer voor hem om zich uit te kleden, we stellen dan ook voor dat hij dit een ietwat strippende gaat doen omdat toch al bijna alle voorbereidingen zover klaar zijn. Doch dient hij helder van hoofd te blijven op dit punt en ook zijn kleding (en die horloge met dat enge bandje waar steeds je haren in geraken) op ZIJN stoel te leggen(anders komt hij weer op één sok aan straks in Antwerpen). Op de kleding legt hij dan vervolgens het flesje water (want zij zou dat toch straks weer omstoten) en de asbak (die zij ook weer zou omstoten indien ze er de kans voor krijgt).

**(Het aantrekken van de durex neemt bij sex in de cabine áltijd de dame voor haar rekening. Omdat zij wél opgewonden kan zijn en dan nog twee dingen tegelijk kan, omdat zij wel met gebruik van haar leesbrilletje die onhandige verpakking open kan krijgen, omdat zij met haar leesbrilletje wel kan zien wat de buitenkant van de durex is en gewoon omdat zij beter is in het inschatten van het moment "hoog tijd voor een durexje")

6. Het vrijen.

Het vrijen is op bijna alle denkbare manieren toegestaan en aan te raden. Doch wezen testen uit dat de volgende manieren niet écht toppers zijn...

'Doggystyle' omdat hij dan met zijn hoofd tegen het bovenbed aanboenkt.

'Girl on top' omdat zij dan met haar hoofd tegen het bovenbed aanboenkt.

'69' omdat geen van de twee straks bij de rol keukenpapier kan en ook niet bij het flesje water, tevens is roken vlak na deze sessie levensgevaarlijk.

'Sm en of Wurgsex' omdat we bij al deze uitleg geen idee meer hebben waar de EHBO-koffer zou kunnen liggen, alsook dat we de nachtrust van de chauffeurs links en rechts zouden kunnen verstoren met de zweepslagen en het gerammel van de kettingen.

'P**p en pl*ssex' omdat er geen wasmachine in de cabine zit en je anders nooit van je leven deze stank nog uit je matras krijgt.

'Animalsex' omdat er gewoon geen cm ruimte over blijft voor een paard of een schaap als jullie tweeën al in dat smalle bedje liggen.

Vrijen doen we zo geluidsarm mogelijk; hijgen mag, luid kreunen liever niet. (bewaar dat maar voor thuis)

Bij het orgasme van zowel hem of haar maken we gebruik van het universeel teken uit de gebarentaal: je wijst naar je neus, dit om te voorkomen dat zes vrachtwagens verderop ook nog te horen is "Oooooh, jaaaa...ik...kommmmm!!"

7. Na het vrijen.

Na het vrijen komen de minst plezierige feiten aan bod.

Zoals daar zijn:

-Het gedoe met keukenrol en durexje welke beide in het afvalzakje moeten en dat ding is door de vier keer kramp van hem toch weer ergens anders terecht gekomen.

-Weer die asbak die zij omstootte en waar 2 mensen geen zin hebben om de vuiligheid nu op te ruimen.

-Toch die boenk op de deur dat hij moet gaan lossen aan gate 41.

-Eén natte plek op het matras omdat het flesje toch zomaar ineens omkieperde.

-Of het gemieter van "ga jij in je eigen bed nu?", "nee dat ligt vol rommel ik blijf wel bij jou liggen", "pff dan doe ik weer geen oog dicht met dat gedraai van jou de hele nacht", "nee ik blijf heel stil naast je liggen", "stil liggen dat kun jij niet". "jawel hoor maar dan moet jij wel even je arm daar leggen en je been van me af halen".........."schat?"......"Zzzzzz"....."SCHAT?".."ja wat nou weer?"...."ik denk dat ik moet plassen"....".GRR#%@^%$#%^&&& !!!!!!"

Veel plezier!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

14-6-2006

'Niet Netjes'

De eerste sms luidde [ik heb mijn ontslag gegeven] en de tweede vlak daarna [maak je geen zorgen ik heb al ander werk].

Tussen die twee berichtjes zit een triest verhaal. Laten we bij het begin beginnen.

We zetten voor het gemak even allemaal een vrachtwagen in onze huiskamer (bij mij zal het een beetje steken en passen worden want mijn living is geen 18 meter lang). Zo! Nu de gordijnen opzij of felle lampen aan zodat we dat gevaarte eens goed kunnen bekijken.

Het eerste wat opvalt zijn die vele wielen met een sterker soort rubber dan op mijn auto. Die zullen vast niet voor de sier erop zitten, nee die zullen gemaakt zijn om vele kilometers te maken.

De dieseltank wijst op het zelfde als die wielen denk ik, veel liters om veel kilometers te kunnen maken.

De stoel in de cabine is van dien aard dat je er zonder rug en nekklachten 24 uur op kunt zitten (dit in tegenstelling tot het stoeltje waar ik nu op zit te tikken, daar moet je na een uur even vanaf wil je geen houten kont krijgen).

Omdat ze bij rechtswegen weten dat sommige mensen daar dus écht die 24 uur op willen gaan zitten bouwden ze een tachograaf in de truck dit ter bescherming van die persoon op da stoeleke (ik tik vandaag twee-talig zie je het? nl-b). Op het dashboard zie ik wegenkaarten en een GPS liggen. Tot zover de vrachtwagen.

We fleppen de truck even naar buiten en gaan ons nu even bezighouden met die persoon van dat 24-uurs-stoeleke.

In vaktaal noemen we hem: de chauffeur.

Voor het gemak heb ik hier even twee exemplaren op tafel gezet. Eén Nederlander en één Belg.

Beide personen zijn rond de 45 jaar en beide personen hebben een twintig jaar geleden hun rijbewijs gehaald. (die Belgische heeft wel het lekkerste kontje merk ik even op maar dat doet bij dit verhaal even totaal niet ter zake)

De Nederlander heeft bij zijn rijbewijs zijn chauffeursdiploma gehaald en beide hebben een ADR-dinges op zak.

Ooit kozen beide personen dit vak omdat ze ook die wielen wilden laten rollen. De 20 jaar op de weg brachten veel ervaring, beide hebben nu zeker 1000 keer heel Europa van links naar rechts en van boven naar onder gezien.Qua vakkennis zijn beide personen nu gelijk. Ze hebben nog staan kloten in de beginjaren met grenscontrôles en met trucks die niet te koelen waren bij warm weer en niet warm te krijgen waren bij koud weer. Meermaals hebben beide personen met hun handen in hun haar gezeten met de vraag 'shit hoe geraak ik hier uit'. Ergens in een modderige polder of op een berg of in een lading sneeuw, bij pech onderweg of weet ik veel....

Feit blijft wel, ze geraakten eruit. Elke keer opnieuw. Ze kozen dit beroep om van A naar B lading te brengen en ze brachten het ook van A naar B. Het lukte ze zelfs nog om na B de vrachtwagen weer netjes thuis af te zetten en zich bezig te houden met het kleine stukje priveleven wat er nog overschoot.

De 40 jaar rij-ervaring welke nu op mijn tafel staat is bewonderingswaardig. Ze spreken nu beide meerdere talen, kennen in elk europees land de wetgeving, verzorgen zonder boekhouder en secretaresse beide hun administratie onderweg, de GPS en wegenkaarten hebben ze zo goed als niet nodig want overal waar ze heen moeten zijn ze al eens geweest of minstens eens in de buurt geweest.

Kom maar van tafel af mannen!.............. *gluurt weer even stiekem naar dat kontje van die Belg*

Mag ik nu op mijn tafel even de twee werkgevers van deze chauffeurs uitnodigen? (Ik lijk Oprah wel vandaag)

Links zie ik de Nederlandse werkgever en rechts de Belgische werkgever. Ik ga jullie voor het gemak even Baas-NL en Baas-BE noemen (Baas-B bestaat al namelijk in de rapmuziek en die mag vandaag in dit verhaaltje niet meespelen).

Baas-NL staat aan het hoofd van een gigantische transportonderneming 700 rijdende trucks las ik daarnet in mijn research bij dit verhaal. Baas-BE doet het ietsjes minder met 400 trucks, wel las ik in mijn research dat zijn bedrijf 8 miljoen euro winst maakte in het jaar 2004.

Kortom twee grote mannen in de transportwereld. (Op mijn tafeltje van Leen Bakker, zelf in elkaar gezet, 119 euro)

Beide danken ze hun rijkdom en aanzien door hard werken en door het personeel wat in de achterliggende jaren aan het stuur zat van hun trucks. Waar of niet heren?

Ze murmelen alle twee van 'ja'.

Mag ik zo vrij zijn om vast te stellen dat chauffeurs zoals die twee hier, hebben meegewerkt aan het groeien van jullie bedrijven? Weer hoor ik een murmelende 'ja'.

Waren de chauffeurs loyaal tegen jullie? Weer wat gemurmel wat op ja lijkt.

Dus de chauffeurs brachten jullie het kapitaal wat je vandaag hebt en jullie gaven de chauffeur de rij-ervaring en salaris in ruil? Helemaal juist, zeggen ze.

Kan een van jullie twee mij dan aub uitleggen waarom de Nederlandse chauffeur zijn vak kotsbeu is omdat hij niet anders dan ritjes Amsterdam-Londen mag doen, en waarom ik van de Belgische chauffeur een smsberichtje krijg dat hij opstapt per direct omdat hem de ritjes Duitsland-Antwerpen even zo zijn strot uithangen?

Rijden jullie trucks niet meer naar Italië? Hebben jullie geen klanten meer in Zwitserland? Moeten er geen goederen meer in Portugal gehaald worden? Bestaat Zweden nog wel in jullie planninglijsten? Is er geen vracht meer naar Hongarije te brengen? Wat is er met die 1200 adressen in Frankrijk gebeurd? Is er een verbod op jullie trucks om nog door de Brennerpas te rijden of zo?

NEE, NEE, gillen ze samen, die rijden we nog steeds hoor!

Wie rijden die mooie ritten dan nu vraag ik boos?

Sja....euh...sja....wat andere mensen he.....sja...euh....we moeten iedereen de kans geven he....sja...euh...mogen we van tafel af? Kom er maar vanaf en luister even naar wat ik wil zeggen.

'Never bite the hand that feeds you'

Ik ben geen logistiek wonder, ik ben niet eens een trucker, ik ben gewoon een persoon die prive en beroepshalve met truckers te maken heeft. Ik zie ook dat op de 700 trucks van jou en de 400 van jou, voor het grootste deel, geen chauffeurs meer zitten die loyaal voor jullie waren en welke voor jullie vakmensen waren. Nee achter het merendeel van jullie sturen zitten nu Polen en Tsjechen ze zullen vast een stuk goedkoper zijn hoor. Proficiat met de winst hierdoor!

Ik persoonlijk vind het nogal een aanfluiting als ik jullie truck op mijn werk zie, een gezond Nederlands en Belgisch bedrijf waar dan een chauffeur uitgeklauterd komt die geen woord nederlands, duits, engels of frans kent. Mooi visitekaartje zeg! Ik zie ook steeds vaker trucks van jullie rondrijden met schade aan het voertuig en in krantenberichten lees ik weer over gestolen ladingen en trucks.

Tja, mensen met een jaar hun rijbewijs zullen iets meer tegen iets aan botsen dan die mensen met 20 jaar rij-ervaring achter hun kiezen he, en waarom zouden ze loyaal zijn ze rijden alleen voor het geld, de zorg die een Nederlandse en Belgische chauffeur dragen voor ladingen en trucks is niet overal zo.

Doe zo voort zou ik zeggen, goe bezig. Pest je eigen mensen maar weg die jou rijk hebben gemaakt en die nog een echte passie voor het vak hadden. Niet komen klagen als je over tien jaar duizenden chauffeurs tekort komt he? Want er zijn ook chauffeurs die dus door deze shit helemaal uit het beroep stappen.

Voor elke vakmens tien Oostblokkers he? Awel voor jullie ook tien andere werkgevers hoor! Ze kunnen rijden waar ze willen elke onderneming ontvangt deze krakken in hun vak met open armen.

Want sommige werkgevers weten nog wel: liever wat betrouwbare kwaliteit achter het stuur wat mij per maand een beetje meer kost dan zo'n goedkoop gevalletje wat op lange termijn mij meer gaat kosten dan op gaat brengen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

16-6-2006

'Smitje'

'Is er hier in die verdomde keet nog koffie of sla ik hier alles aan gort?'

Lachende kom ik uit het magazijn, want ik herken deze bromstem uit duizenden. Smitje is in da house dus!

Hij schenkt me een gulle lach en een klop op mijn schouder en ik schenk hem koffie en vraag hoe het met hem gaat.

Sja, het is wat aanpassen he, maar het gaat me goed hoor, liegt hij.

Waarop ik even zo mooi terug lieg met: ik ben blij voor je Smitje.

Smitje ken ik nu zo'n kleine 20 jaar denk ik.

Hij was één van de grote monden die ik voor het eerst voor mijn balie kreeg waarbij ik soms dacht; shit is dit wel een beroep voor mij. Met bibberknietjes hielp ik bij het afrekenen en ik wist in de beginjaren écht nooit wat ik terug moest zeggen als hij of zijn collega's weer zo'n harde opmerking maakten over het een of ander.

Smitje vond het zalig mij wat te plagen vooral als er meer truckers bijstonden.

Tot de keer dat hij met louter een handdoekje uit de douche gestapt kwam en hard riep tegen mij, ja opschieten bij die koffieautomaat anders laat ik mijn handdoek zakken!

Voor het eerst in mijn loopbaan durfde ik iets terug te zeggen mede omdat ik steeds met een rood hoofd werken zo beu was geworden. "Je wacht maar netjes op je beurt anders hang ik je leutertje nog even in die hete koffie hier kan hij nog een afterdouchke pakken jong". Zijn collega's gierden het uit, hij ook en ik stond perplex van mezelf.

Enfin het ijs tussen hem en mij was gebroken.

Veel van mijn klanten beschouw ik tot 'werkvrienden', maar met Smitje ging het dieper.

Buiten de verhalen van zijn ritten met vee door heel Europa vertelde hij ook soms over thuis.

Dan pas zag ik wat voor een ruwe bolster Smitje was en wat een klein broos hartje er in die man huisde. Hoe hij op vrijdagavond van de telefoon kwam (gsm's bestonden toen nog niet, chauffeurs belden vanaf de grens even om te melden dat ze zo thuis zouden zijn) met een trieste blik.

Problemen Smitje? Ach, wuifde hij de boel weg, tis weer eens bal met die van ons.

Smitje en zijn vrouw hadden vaak ruzie. De ruzies waar ik weet van heb zijn in al de jaren niet meer te tellen. Altijd gingen ze over zaken uit haar dagelijks leven, de buren, haar schoonmoeder, haar auto, de rotverwende zoon of post waar ze geen wijs uit kon.

Smitje kreeg het allemaal op zijn schouders gegooid, maar wat kon hij aan die situaties veranderen als internationaal trucker?

Het enige wat hij kon doen en ook deed waren de bergen geld bij elkaar rijden die voor haar het leven thuis wat draaglijker zouden maken. Het hoekhuis werd gekocht. Ja, het is nog niet helemaal naar haar zin hoor zei Smitje maar beetje bij beetje gaat dat wel lukken. Hij schakelde de meubels bij elkaar. Hij remde de verbouwing aan de badkamer bij elkaar. Hij cmr-de er een fonkelnieuwe keuken in. Hij laadde zoveel dieren dat er overal nieuwe kozijnen kwamen. Hij lag 's nachts op zijn truckbedje de nieuwe slaapkamer bij elkaar te verdienen. Hij stak weer een nieuwe schijf in zijn tacho om de tuin op te knappen. Hij pakte er nog eens een adresje meer bij om die zoon nog eens meer rot te verwennen.

Maar de ruzies bleven. Jaar in jaar uit.

Tot een jaar of vijf geleden. Staking in Frankrijk. Smitje kon nog net op tijd omdraaien om niet in weken stilstaan te belanden. Terug naar zijn werkgever die Smitje de komende dagen vrijaf gaf.

Onaangekondigd kwam hij thuis aan waar hij zijn vrouw in bed vond met zijn beste maat.

Als een kind zat hij snikkende bij me zijn verhaal te doen. Het ergste van al vond ik dat hij haar nog gelijk gaf ook. Ja, Smitje zag er niet meer uit zoals op zijn 20ste. Yep hij had een buik gekregen ja. En zijn haren waren ook nog maar een fractie van wat ze ooit waren. De eerste rimpeltjes sierden ook al zijn gezicht.

Natuurlijk had de tand des tijds iets minder vat gehad op zijn vrouw. Zij had wel de mogelijkheid elke dag gezond te eten. Zij had wel tijd om naar de sportschool te gaan. Zij had wel tijd voor schoonheidsspecialiste met 10-ritten zonnebankkaart. Zij had wel tijd om in de fijnste boetieks te shoppen. Zij had zelfs tijd om haarzelf te laten botoxen. Ze had ook tijd elke week een ochtendje bij de kapster door te brengen.

Dat al die dingen één voor één Smitje bij elkaar verdiende was ze vast vergeten.

Er volgde een breuk tussen de twee. Zij behield het huis en hij leefde tussentijds in een caravan. Gelukkig dat die rotverwende zoon zijn bezoekjes aan zijn vader eiste. Zo hielden Smitje en zijn ex toch nog contact. Ergens zal dan een tweede vonk overgesprongen zijn tussen hem en haar.

Ja, hij mocht terugkomen, stralende van geluk kwam hij het vertellen op mijn werk.

Maar ik stop wel met rijden zei hij.

En wat ga je dan doen, vroeg ik hem. Oh werk zat hoor, ik ga maandag beginnen bij de stratenmakers want veel diplomaatjes heb ik niet he zei hij lachende.

Nu zijn we weer een jaar verder. De aanpassing is hem gelukt blijkbaar. Haar haat ik inmiddels diep. Niet omdat ze hem nooit naar waarde heeft ingeschat maar wel omdat ik haar verantwoordelijk hou dat ik hier nu sta koffie te drinken met een goeie man waarvan het vuur in zijn ogen gedoofd is en zijn rug hem bij elke beweging pijn doet.

Zijn gsm rinkelt, hij moet naar huis. Doe je de oude garde de groeten van mij?

Doe ik Smitje tot gauw he!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

17-6-2006

'Raadseltje'

Sommige mensen sparen geld, ik spaar keien. Iedereen waarvan ik weet dat ze op vakantie gaan of een lange rit gaan maken vraag ik een keitje mee te brengen. Het is een bijzonder goedkope en leuke hobby. In mijn woonkamer staat dus een gigantische schaal met keien van zowat heel de wereld. De raarste herkomsten zitten er tussen. Ghana, Mexico, Sri Lanka, Australië, Alaska, vele Europese keien en de laatste aanwinst vorige week: Cyprus. Door het meebrengen van die keien voel ik me speciaal, mensen waren daar, dachten even aan mij en bukten voor een kei.

De schaal is zowat half om half, half van vakantiegangers, half van truckers.

Jelle is eigenrijder die soms zijn zoontje als bijrijder heeft. De zoon, Joshua, kent mijn hobby en brengt dan ook keitjes voor me mee. Vorig jaar uit Kroatië, waar ze op vakantie gingen, maar ook uit Engeland waar zijn vader elke week vier of vijf ritten heen maakt. Wie al mijn verhalen las zal de naam Jelle wel vaker zijn tegengekomen want hem mag ik heel graag. Terwijl hij toch directeur van zijn eigen firma is in feite is Jelle een gewone werkman gebleven.

Jelle begon aan zijn avontuur omdat hij de wetjes van de grote bazen boven hem niet meer zo zag zitten. 'Ik wilde gewoon doen waar ik goed in ben', zei hij. Rijden van A naar B dus op zijn manier.

De truck kwam er en ook een mooi contract. Daar Jelle bij dat contract een clausule ondertekende dat hij wel onder de kleuren van zijn opdrachtgever moest rijden werd Jelle's truck in companykleuren gespoten. Dat die zelfde kleuren hem nu zowel geld opbrengen als dat ze hem geld kosten wist Jelle vooraf niet. Daar komt hij nu pas achter. Op de dagen dat zijn opdrachtgever geen of te weinig werk voor hem heeft krijgt Jelle bij andere opdrachtgevers geen poot aan de grond want ze willen hem wél maar die kleuren niét.

Daar Jelle niet alleen voor zijn boterham, maar ook voor Joshua's boterham en nog eens voor twee andere kinderen én de boterham voor zijn vrouw moet verzorgen baart de situatie hem op dit moment grote zorgen. Ik kan geen kant meer uit, zei hij laatst. Nu eruit stappen gaat bakken met geld kosten maar nu doorgaan gaat volgens mij ook bakken met geld kosten, peinst Jelle. Op elke avonddienst krijg ik nu even telefoon van Jelle met de vraag: wat doet de prijs morgen? Gaan de brandstofprijzen omhoog dan komt hij vandaag tanken gaan ze naar beneden dan komt hij morgen pas langs, want elke cent telt op het moment voor hem.

Wat mij eindelijk brengt via de keien, via Jelle, via Joshua, via brandstofprijzen op mijn raadsel voor vandaag.

De brandstofprijzen, het blikje cola, het broodje kaas. Volgen jullie nog? Ah, ok, dan gaan we verder!

De liter diesel is nog precies dezelfde van 7 jaar geleden. Die cola is ook nog precies van smaak zoals 7 jaar geleden. Het broodje kaas proeft nog idem als het broodje kaas van 7 jaar geleden.

Doch zijn ze alle drie in prijs verdubbeld.

Ik ben niet dubbel zoveel gaan verdienen. Mijn baas verdient nu ook niet het dubbele van wat hij 7 jaar geleden verdiende. De leverancier van het broodje kaas is ook niet het dubbele gaan verdienen. Die boer waar het graan en de melk vandaan komen om dat broodje kaas te maken is ook niet het dubbele gaan verdienen. De chauffeur wat het broodje kaas bij ons brengt is ook niet het dubbele gaan verdienen.

Volgen jullie nog? Alles is in prijs verdubbeld in de jaren dat de Euro hier kwam. Alles, woonkosten, telefoon, stroom, water, voedingsmiddelen, kleding, luxe artikelen.

Als de maker die winst niet in zijn zak steekt. Als de verkoper die winst niet in zijn zak steekt. Als ook onze werkgevers die winst niet in hun zakken steken. Als zelfs ons land ze niet in de zak steekt (want elke regering klaagt ook op het moment over de dure tijden) dan ben ik eindelijk bij mijn raadseltje voor vandaag :

WAAR IS AL DIE WINST GEBLEVEN DIE DE EURO HEEFT OPGEBRACHT?

Er moet toch ergens een berg geld liggen? Dat kan toch niet anders? Wij betalen met zijn allen al 6 jaar overal het dubbele voor. Alles ging het dubbele kosten en wij verdienden geen cent meer. Je kunt heel de wereld af gaan zoeken elk land zit in de problemen. Iedereen is zich blauw aan het betalen. Waar zijn die enorme winsten naar toe? Kan iemand mij dat uitleggen? Waar staat dat pakhuis waar al dit vergeten geld toch ligt joh? Ergens moet toch een mensje heel happy zitten wezen met al dat geld? Die moet toch wel verschrikkelijk zitten gniffelen dat wij met zijn allen in deze truuk zijn getrapt? Of weten jullie wél hoe het zit?

Terwijl spaar ik gewoon keien....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

21-6-2006

'Muziek'

Aan de cd ben ik nog steeds niet gewend. Dat akelige kleine doosje met die kabouterletterjes erop spreekt me niet aan. Laat je het prul één keer vallen dan breken er gelijk pennetjes af zodat je de komende jaren elke keer als je die cd wil draaien met een los bovenkantje in je handen staat. De doosjes zijn veel te glibberig elke keer wanneer je een stapeltje opzij wil leggen tjoepen er een paar tussenuit wat met een eng gerammel gepaard gaat. Bovendien is de foto op de voorkant veel te klein. Ergerlijk is het bovendien, waar je ook een cd-rekje koopt in wat voor materiaal dan ook, elke maker vergeet dat er dubbelcd's bestaan waarvoor dus nooit plaats is in jouw pasgekocht rekje.

Nee, ik ben nog steeds na al die jaren gehecht aan de lp. Noem me maar ouderwets. Die duidelijke platenhoes waarop je alles kunt zien en lezen zonder bril. De lp die na jaren van gebruik zijn eigen kraakjes en tokjes heeft. Karakter vind ik dat. Een lp is ook een duidelijk ding; hij kan niets anders zijn dan een lp. Als je zoals ik, wat vaker gaat verhuizen dan een doorsnee mens, is het een gedoe met die cd, want hetzelfde schijfje kan een dvd zijn of een muziekcd maar ook een pc-programma of het playstationschijfje of weet ik veel...

Vanmiddag toen ik een uurtje niets te doen had draaide ik weer een paar lp's en terwijl ik naar de muziek luisterde en mijn collectie bekeek kwam het liedje in me op van Gerard de Vries met zijn spel kaarten. Hoe de tekst precies gaat weet ik niet meer maar hij had ook heel zijn leven in die kaarten zitten is het niet?

Mijn leven en dat van anderen zitten hier ook in de lp's.

Kijk, mijn puberteit. Boney M met die walgelijke springende zanger. En Bob Dylan, mijn allereerste verliefdheid, ik kuste zelfs zijn platenhoes. Desire is de titel en Bob was écht op mijn 16e mijn desire..

Gruppo Sportivo waarvan ik nu bijna 30 jaar later nog teksten van kan meezingen want die computer in je hoofd is een van de beste. Tokyo I'm on my way and in my new Toyota it's not so far away...maffe tekst zeg!

Depeche Mode, Split enz, The Undertones, Joe Jackson, Simple Minds en Vitesse. Siouxie met het mooie Dear Prudence die ik uren na elkaar kon draaien totdat mijn broer op de muur boenkte met de gil: zet eens iets anders op joh!

(momentje even een foontje plegen want ik krijg net een smsje van mijn de liefste dat hij weer terug in België is)

(was geen blij foontje, liefste heeft vandaag weer 2 uur in een file gestaan bij Parijs omdat er een vrachtwagen op zijn kant lag dwars over drie rijstroken, nu komt hij weer in de knoei met lossen in de haven of straks thuis te geraken)

Waar waren we? Lp's en de partners. Kijk hier staan de bluess-lp's uit de tijd dat ik samenwoonde en motor reed. Neil Young, The Band, natuurlijk ZZ Top met hun prachtige La Grange, JJ Cale met het verplichte nummer Cocaïne en mijn favoriet uit die tijd: Iron Butterfly met In-A-Gadda-Da-Vida de drumsolo daarin bezorgt me nog elke keer kippevel.

Na het samenwonen bleef ik een tijd vrijgezel. Daaruit stammen de lp's waarvan ik de concerten ook bezocht. Pink Floyd (een droom van een concert), David Bowie (iets minder), U2 (in hun beginjaren écht de moeite), Mink DeVille (het meest erotisch getinte concert wat ik zag), Fleetwood Mac en Tina Turner (sjeezus wat een vakvrouw is me dat zeg, die kreeg met haar enthousiastme heel de zaal mee).

Het huwelijk(je) met de trucker. Dat zijn natuurlijk de lp's van The Eagles, Gene Pitney en Johnny Cash want hij hoorde graag countrymuziek. In de weekends nam ik cassetjes op die hij dan in zijn truck luisterde onderweg. Kreeg ik het eens even te kwaad dan was het maar een kwestie van even die lp's op te zetten en ik miste hem minder.

Muziek en emotie. Als ik me down voel gaat geheid hier Japan met The Nightporter op. Ik jank me dan even leeg en kan weer door. Als ik mijn ma mis dan draai ik Francoise Hardy met La Maison. Mis ik mijn pa dan draai ik Dolly Parton met You Are (ook gedraaid bij zijn crematie op mijn verzoek). Kate Bush met haar Cloudbusting hielp me bij het verwerken van het verdriet om Boris (St.Bernhard) ik zag ons dan weer samen door de regen wandelen door haar teksten. Als ik verliefd ben moet Mink DeVille op en het prachtige R.E.M. met The One I Love (dan gil ik het nog lekker mee ook!) Als ik in een vrolijke bui ben gaat Joan Armatrading met haar Drop The Pilot op. Voor de sexy bui is er natuurlijk Roxy Music en Ravel's Bolero al moet ik eerlijk zeggen dat vrijen op die lp niet handig is want het duurt zo kort...

Alle mensen waar ik mee te maken heb komen er in die lp's uit. Siouxie natuurlijk voor mijn jongste zus. The BluesBrothers voor mijn jongste broer. The Stones voor oudste zus. Herman Brood voor oudste broer.

Beste vriendin hoort bij Pink Floyd (met haar bezocht ik het concert destijds) wel moet ik die altijd even zacht zetten als ik The Wall draai want mijn katten vinden dat levensechte geluid van die overvliegende helicopter doodeng...hihihi.

Bij Nena's mooie Leuchtturm denk ik aan mijn vriend. ...Ich geh mit dir wohin du willst, auch bis am ende dieses Welt, am Mer und Strand wo Sonne scheint, will ich mit dir alleine sein...(het zal wel wemelen van de taalfouten want duits is nooit mijn sterkste kant geweest)

Natuurlijk staan er ook missers bij in mijn platenkast. Zoals Rod Steward (jakkkk) of Lee Towers (mijn God waarom kocht ik die toch ooit?) en Benny Neymann (ook iets verschrikkelijks) en last but not least...Ron Brandsteder met een vreselijk album waarop je kunt fitnessen...'Blijf lachen want je vindt het leuk' zegt hij met die bromstem....het tegendeel is ZO waar...

De laatste twee nieuwe(tweedehandse) lp's die erbij kwamen bracht mijn beste maat mee vanaf de rommelmarkt ze konden mijn verhaal niet mooier afsluiten;

Simon and Garfunkel met Bridge Over Troubled Water, yep mijn lp's zijn mijn brugje over alles heen.

en Edith Piaf met Non Je Ne Regrette Rien, klopt helemaal! Nergens heb ik spijt van!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

30-5-2006/21-6-2006

'Waanzin en Moederliefde'

Niet alleen is dit een titel van een goed boek alsook materie die mij intens kan boeien. Waanzin en moederliefde....

Daar ik bewust voor een kinderloos leven koos kan ik het begrip moederliefde in mij niet voorstellen. Mij heeft de zorg voor zo'n prul wat hoofdzakelijk de eerste drie jaar in het leven louter jankt en schijt weinig aangetrokken. Wel ben ik in het bezit van een moeder die haar moedergevoelens nooit indamde.

Dat liefde en haat naast elkaar liggen is in onze relatie duidelijk. Soms haalt ze het bloed onder mijn nagels uit en volgende keer kan ze me weer tot tranen toe bewegen met haar goedheid. We leven 70km bij elkaar vandaan, overlopen elkaar niet met bezoekjes en toch belt ze juist op de dag dat ik me niet helemaal lekker voel. Ze heeft daar een sensor voor denk ik zo.

Jongste zus heeft zo'n zelfde sensor in haar merkte ik op een feest. Terwijl 20 mensen door elkaar heen kakelden en de muziek luid stond op het tuinfeest, excuseerde ze zich bij haar gasten: ik moet naar binnen mijn kind huilt! Hoe ze door al dat lawaai haar kind kon horen is mij een raadsel. Waanzinnig...

Mannen en moederliefde nog zo iets. Hun moeders waren mijn schoonmoeders en elke grap die er over schoonmoeders ooit gemaakt werden waren in mijn ogen terecht. Altijd trof ik van die supervrouwen waarvan het huis kraakhelder was, de cakes nooit mislukten, hun haren altijd in plooi zaten, de ficus nooit uitviel, de cursus touwknopen altijd een succes was, hun pudding nooit klodderde, hun man nooit vreemdging en de fotoboeken compleet waren zonder vouwhoekjes en met bijhorende leuke teksten. Jakkk!

Al bij de eerste ontmoeting wist ik, zij vindt mij veel te laag voor haar kind. Wat waarschijnlijk ook waar was maar wat ik op dat punt nog niet wilde weten en zeker niet van haar! De steken onder water nam ik maar voor lief want val je een man aan over zijn moeder dan heb je een rel in huis. De waanzin in de moederliefde...

De oneerlijke strijd die hier gaande is tussen gescheiden mensen en hun kinderen is volgens mij te wijden aan die zelfde waanzin en moederliefde. Elke rechter heeft een moeder die ook op dat zelfde voetstuk staat en is het bij toeval een vrouw als rechter dan komen haar moedergevoelens erbij kijken. Nooit zullen vadergevoelens dus een rol spelen in het geheel, terwijl ik om me heen mannen totaal zie afbreken omdat ze hun kinderen niet of nauwelijks mogen zien.

Dat hier om de zoveel tijd een vader compleet door het lint gaat en zijn gezin inclusief zichzelf vermoordt, wordt niet gehoord als de befaamde alarmbellen van: jongens wij doen hier iets verkeerd hoor met onze rechtspraak.

Niemand staat stil bij de vraag "wat zouden die mensen vooraf hebben meegemaakt wil je zo'n stap zetten?". Nee de vader valt gewoon onder de noemer: waanzin. Makkelijk he?

Yep, moederliefde als hoofdzaak...

Wat ik nu niet goed kan wisselen is waarom wij die moederliefde in de dierenwereld dan weer niet respecteren. Een maand geleden kwam ik voorbij een wei waar schapen met hun lammetjes tevreden graasden. Gelijk voel je de lente in je door dat beeld. Nu een maand later staan alle moeders er weer alleen. Elk kind werd afgepakt omdat lamskoteletjes bij velen op het walgelijke menu staan. Ik denk dat die moeders hun kinderen ook zullen missen en zal daarom nooit lamsvlees eten.

Waar ik opgroeide woonden wij naast een boerderij. Moeder-koe loeide drie volle weken als haar kalf werd afgepakt. Een verschrikkelijk geluid wat tot op het bot gaat bij een goed luisteraar. Nog hoor ik het geluid als ik kalfsvlees in de supermarkt zie liggen en bedenk me: welke harteloze mens kon dit doen?

Lamsvlees, kuikenvlees, kalfsvlees zou van mij verboden mogen worden, je hebt tanden als je perse vlees wil eten eet dan het vlees van een volwassen beest wat tenminste een (bij voorkeur goed) leven achter de rug heeft. Canada schreef weer een jachtvergunning uit voor 600.000 zeehondjes. Zeshonderdduizend baby's die daar op verschrikkelijke wijze mogen worden afgeslacht....

Waanzin en Moederliefde...

Nee, vandaag ben ik niet trots om bij het ras "mens" te horen, wij zijn hier op aarde het meest verschrikkelijke roofdier wat er rond loopt!

(Voor J. omdat hij zijn klein Engeltje zo mist, sterkte jij.....)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

22-6-2006

'Angel'

Is het jou wel eens overkomen dat je je medemens kotsbeu bent? Ben jij wel eens zowat alle vertrouwen in de mensheid compleet kwijtgeraakt? Ben jij wel eens zo hard pijn gedaan dat je jezelf liever vanaf vandaag op een onbewoond eiland ziet wonen? Ben jij wel eens met het idee opgestaan én met het idee naar bed gegaan van: val-allemaal-maar-kapot? Is het bij jou ooit zover gekomen dat je elk woord en elke zin van andere mensen plaatste in het vakje 'leugens'? Nee? Dan ben ik heel blij voor jou.

Het shitgevoel wat ik zojuist beschreef huisde een jaar of vier geleden in mij. Een periode in mijn leven waarop drama op drama zich voltrok. Echtscheiding, gedoe met rechtzaken en advokaten, vrienden kwijtgeraakt en verkeerde vrienden bijgekregen plus daar nog bij een nacht die mij tot op het bot kwetste.....

De normale gang van zaken zou zijn dat ik in een diepe depressie zou geraken. Maar dat deed ik niet ik werd er een zombie van, gevoelloos, hard, sceptisch. Ik sloot me van heel de wereld af ze moesten het verder maar zonder mij doen. Mijn deur, brein en hart waren voortaan op slot.

Het enige waar ik nog een medemens dulde was op een chatbox en daar kreeg ik alleen bevestiging op bevestiging dat 'de mens' dus echt niet deugde. Daar kon ik het liegen en bedriegen wel aanzien want ik had macht over alles. Eén druk op de knop en weg was de leugenaar. Eén druk op de knop en weg waren de loze beloftes. Eén druk op de knop en weg was alle grootspraak. In mijn computer mocht de zieke wereld met zijn even zo zieke medemens wel doordraaien mij raakte niets meer.

Tot er op een avond een nieuwe chatter zat. Na eerst wat grappen en grollen in een algemene room vroeg hij of we eens prive een praatje konden maken. Dat mocht. Mijn inziens had ik weinig te vrezen van deze M22. Wat zou zo'n jochie mij nog kunnen leren of mij laten schrikken? Het zou wel weer op hetzelfde neerkomen als bij het aanklikken van zijn leeftijdsgenoten dacht ik. Die klikten mij alleen aan om eens een sexervaring op te doen met wat ze liefelijk noemen: een rijpere vrouw. Jakkkkk!

Nee dus, M22 had meer in zijn mars dan menig man op chat. Hij kon wel een gesprek boeiende houden. Hij had wel humor in zich. Aan alles kon je merken dat deze jongen over dingen na dacht en er een uitgesproken mening op na hield. Dat hij het beste geneesmiddel zou zijn voor mijn totale wederopbouw wist ik toen nog niet. Hij waarschijnlijk ook niet.

Hoe meer we gingen praten via de pc hoe meer ik wilde weten van hem. Hoe meer ik wist van hem hoe meer ik tot de veronderstelling kwam; hee hij lijkt wel veel op mij zeg! Logisch is dat dus niet dat een M22 en een V39 raakvlakken hebben. Relaties was hij ook even klaar mee, vriendschappen stonden bij hem ook op een laag pitje, hij had ook een drama ergens meegemaakt en hij deelde mijn passie voor motors en vrachtwagens. Het enige grote verschil bij ons was: hij had nog dromen....

Mijn vertrouwen in vrienden groeide weer met de dag. Rijkhalzende keek ik uit of hij in zou loggen. De keer dat hij ineens zijn telefoonnummer typte aarzelde ik geen moment. Ook aan de foon raakten we niet uitgepraat. Op msn zonden we elkaar muziek en filmpjes van vrachtwagens door. Vele foto's van trucks gingen heen en weer, we konden uren kleppen over de lampen; ja die heeft er teveel vind je niet? Nee, die uitlaat is te opzichtig, die special paint is prachtig.

Dan was er ineens de zaterdagavond, ik schrok niet eens, toen hij typte zal ik langskomen? Mijn ferm gesloten deur ging open. Voor het eerst sinds lange tijd liet ik weer een mens toe in mijn leven. En wat voor een mens! Dubbel van het lachen lag ik soms om zijn uitspraken. Geen onderwerp schuwden wij. Vele avonden speelden we hier rummy terwijl we over van alles en nog wat klepten. Hij vertelde over zijn Harley en over zijn bezoekjes bij de Hell's Angels. Ik doopte hem dan ook 'Angel'.

Helemaal elk woord geloven wat hij zei deed ik niet, tot de zondag ik ineens een gebulder hoorde op straat. Daar stond Angel te zwaaien op een van de mooiste Harley's die ik in mijn leven zag. Weer groeide mijn vertrouwen....zie je wel...sommige mensen liegen niet!

Wat genoot ik van deze vriendschap. We gingen samen shoppen in Eindhoven, ik reed en hij las kaart. Op bezoek in de Truckstarwinkel waar hij stiekem een handdoek voor me kocht met mijn favoriet erop: de Scania van H.J. Van Bentum (de gek!). Op saaie avonddiensten zond ik hem een sms Angel kwam dan 'even' 50km naar mijn werk gereden om een bakkie te doen.

Mijn vertrouwen was weer helemaal ok geworden merkte ik toen hij een beroep op me deed midden in de nacht. Shit, ben mijn sleutel vergeten en bij ons thuis liggen ze allemaal al op één oor zei Angel. Kom maar af, zei ik, de zetel is jouw slaapplaats voor vannacht.

Ma en beste vriendin snapten niets van onze vriendschap tót het moment dat ze zelf Angel ontmoetten. Nu snap ik het zei ma, wat een leutige en goeie gast is dat zeg! Das mijn soulmaatje ma, sprak ik lachende.

Angel raakte verliefd op een schat van een meid en ik dacht nu zal onze vriendschap wel zachtjes doodbloeden. Nee, nee hij bleef langskomen en bracht zijn vriendin gewoon mee. Tussen haar en mij klikte het ook fantastisch en weer groeide mijn vertrouwen, niet alleen in mensen, maar ook weer een beetje in relaties. Als hij het kon dan kon ik het misschien ook wel...

En nu gaan jullie sparen voor de toekomst zeker vroeg ik ze. Nee daar zit nog een stapje tussen zei Angel geheimzinnig. Zijn vriendin studeerde nog dus ik dacht dat zal het wel zijn. Groot was mijn verbazing dan ook toen daar ineens die sms kwam van Angel IK BEN GESLAAGD VOOR MIJN C-RIJBEWIJS!! Een paar maanden erna kwam er een zelfde sms met het behalen van zijn aanhangerrijbewijs.

Angel zou Angel niet zijn als hij alles niet bewust zou doen. Eerst kroop hij in een truck waar hij een makkelijke nachtroute had. Zo leerde hij zich betere stuurtechnieken aan. Eenmaal dat onder de knie ging hij werken voor een firma waar hij de Benelux kon rijden.

Gisteravond was hij op msn. Hoe ist maatje? Moe, zei hij.

Ben gister van Zwitserland gekomen.....sjee...Zwitserland....mijn maatje.....hij heeft het gemaakt, tis hem gelukt..elke droom ..elke stapje...hij deed het! Ik ben zo trots op hem!

Angel en zijn liefje gaan volgend jaar samenwonen ook dat gaat hem vast lukken.

Mijn vertrouwen is weer terug ook ik ben klaar voor de toekomst al ligt mijn tempo wat lager dan die van Angel.

Vandaag hoor ik iemand bitter op de chatbox zeggen 'ach die jeugd van tegenwoordig' stiekem lach ik bij mijn scherm. Laat die jeugd maar schuiven, sommige van hen zijn echte engeltjes...ik ken er tenminste zo een..

Bedankt Angel and c ya!

*knuffff*

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

24-6-2006

'Mevrouw Dams'

Vandaag stond er maar een rij van 6 mensen achter haar. Soms zijn het er meer. Ze zuchten en gaan wat van het ene been op het andere staan. Soms zijn er van die trommelaars bij; ze tikken met hun vingers op de rekken of op de balie om aan te geven 'toe mens schiet eens wat op'. Hier en daar een kuchje om Mevrouw Dams te laten weten dat er nog mensen achter haar staan.

Het stoort Mevrouw Dams totaal niet. Ze neemt haar tijd. Van mij krijgt ze de volle aandacht zolang dat ze dat nodig heeft. Vandaag wilde ze een kaart van Nederland kopen en ze vroeg uitleg of ze beter die kaart uit één stuk of het mapje kon nemen waar op elke bladzijde een deel van Nederland staat. Dat ligt eraan waar u de kaart voor nodig heeft adviseerde ik haar. Als u thuis een route uit gaat stippelen kunt u beter de kaart uit één stuk nemen zo ziet u beter van waar naar waar u gaat rijden. Onderweg bij even zoeken waar u precies bent is het mapje handiger.

Tien jaar ken ik haar nu. Elke week komt ze tanken. Het laatste jaar zit ook haar man bij in de auto als ze langskomt.

De jaren ervoor wist ik wel van het bestaan van hem af maar alleen door haar woorden. Ze hebben geen kinderen en woonden jaren op een boerderij. Meneer Dams is een aantal jaren geleden in een rolstoel terecht gekomen. Al die jaren had zij de zorg voor de boerderij, er waren wel geen dieren meer aanwezig maar het was toch een flink karwei om alles te onderhouden.

Ze is de boerderij dag na dag gaan haten en hem erbij. Vooral omdat hij vanuit zijn rolstoel haar steeds nieuwe opdrachten gaf. Het enige waar Meneer Dams zich mee bezig houdt is roken. Elke week koopt ze een slof Caballero en vier losse pakjes voor hem. Een stevige roker dus die Meneer Dams. Ja, legde ze ooit uit, meer koop ik niet want als hij er volgende week niet meer is heb ik het voor niets gekocht. Haar lachje erbij verraadt dat ze daar stiekem op hoopt.

Een jaar of vier geleden vroeg Mevrouw Dams een bejaardenwoning aan. Hij zegt dat hij niet meegaat zei ze maar ik ga er toch heen. Er zullen vast vele woorden gevallen zijn tijdens de wachttijd op die woning. Zelfs op de dag dat de verhuiswagen klaar stond. Ja, zei ze, hij had de keuze óf je gaat mee óf ik laat de helft in laden en vertrek hier alleen. Hij ging mee.

Viel de verhuis niet tegen vroeg ik haar. Meid ik heb hier tien jaar op gewacht zegt ze. Het is zo fijn daar te wonen, overal kom ik nu mensen tegen en als ik het pad veeg ben ik binnen 5 minuten klaar! Dat zij daar gelukkig is stoort hem, vandaar dat hij nu elke dag ritjes met de auto wil maken. Ze maakt de ritjes en om zich te wapenen tegen het commentaar wat hij onderweg steeds geeft als ze fout rijdt kwam ze dus die kaart halen.

Ik ga ze alle twee nemen zegt ze dan kan ik 's avonds een route uitstippelen en mocht ik dan nog verloren rijden dan heb ik het mapje waar ik stiekem op kan kijken. Ze rekent af en wenst me een prettige dag verder.

Als ik de rij mensen na haar heb geholpen denk ik even over haar na bij mijn koffie. Zo'n vrouw, zoveel jaar hard gewerkt en dan de zorg erbij voor haar gehandicapte man en vanavond zit ze als een beginnende trucker te worstelen met de route voor morgen. Plaatsnamen en wegnummers onthouden en maar hopen dat er geen omleidingen zijn....

Mevrouw Dams zal de The Spice Girls vast niet kennen maar een beter voorbeeld van 'Girlpower' kan ik me vandaag niet voorstellen...want....zij heeft het!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

heej didz

bedankt voor je bericht he

je krijgt nog een een paar keien van me

gr joshua uit het het noord hollands dorp

heerhugowaard

je moet even naar mijn foto van profiel afbeelding kijken heb een nieuwe foto op gedaan

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

27-6-2006

'Hoofdrolspelers'

Carl is een van de dagelijkse tankers. Hij valt altijd op. Zijn knalgele vrachtwagen is al opvallend. Soms hangt daar een aanhanger achter met twee van die gigantisch grote walsen erop. Carl zijn werkkleding is opvallend; hij draagt een knaloranje shirt en een knaloranje broek met reflecterende strepen erop. Carl is dus een van vele mensen die zorg dragen voor ons wegennet. Het meest opvallende aan Carl vind ik zijn karakter.

De chauffeur die voor Carl op deze vrachtwagen zat ken ik ook. Een oudere man die elke dag wel over iets klaagde. Dan weer was het de regen, dan weer teveel zon, dan zat hij weer te dichtbij dan moest hij weer te ver rijden. Carl is een en al tegenpool van die man. Elke avond komt hij vrolijk binnen, elke avond maakt hij een kort praatje met me. Altijd is die Carl goedgestemd. Over zijn werk, over zijn routes en ook over de dingen die hij in het weekend gaat doen. Carl krijgt mijn verhalen per mail toegezonden die hij trouw leest en zelfs het verhaal waar ik boos was op de wegenwerken reageerde Carl positief op met de woorden 'hee iedereen mag een mening hebben he'.

Michel en Willem tanken af en toe bij me en komen vaak hun sigaretjes halen. Beide mannen besturen ook een gele truck maar dan bij een bergingsbedrijf. Een vak waar je volgens mij een ijzeren gestel voor moet hebben. Deze twee worden elke keer als er een ongeluk ergens gebeurd gebeld of ze de wrakken weg willen halen. Niet alleen alle ellende die ze zo te zien krijgen lijkt me verschrikkelijk maar ook de werkuren van deze mannen. Soms is er niet meer dan drie of vier uur slaap in een weekend te pakken.

Michel en Willem zijn ook twee van die positivelingen. Altijd een praatje altijd goed humeur. Zelfs toen Willem juist een karwei had moeten doen waar hij in zijn vaktaal melding maakte van 'er was een stille bij' waarmee hij bedoelde dat er dus nog een dode mens in de auto zat die hij zometeen weg moest takelen. Sam had net ervoor frietjes voor ons gehaald en ik vroeg Willem wil je een frietje? Willem liet zich een frietje voeren en sprak zichzelf bij elkaar pakkende, hmm lekker, ja dat ga ik ook doen, even thuis douchen en dan frietjes eten met mijn vrouwke.

Willem volgt mijn verhalen via een van de sites waar ik ze plaats.

Alle mensen waar ik over schrijf bestaan echt. Situaties waarover ik schrijf dus ook. Soms zit er een gedeelte fantasie bij en soms is het gewoon helemaal de waarheid. Om de privacy van de hoofdrolspelers te beschermen hebben ze allemaal een andere naam gekregen behalve één persoon. Joshua is de enige die met zijn eigen naam in mijn verhalen mag verschijnen omdat ik vind dat een kind zo puur is dat ik daar geen naam bij mag liegen. Eerlijk gezegd kan ik ook geen mooiere naam bedenken dan de naam Joshua.

Gister had ik mijn map mee naar mijn werk genomen waar al de verhalen in staan. Sam kon ze zo eens lezen want die heeft geen internet. Hij las dus het verhaal van de Thermosfles waar hij in voor komt. Ook las hij het verhaal van Jelle want Sam en hij zien elkaar dus ook een paar keer per week.

Jelle kwam binnen en ik vroeg dus, heb je het gelezen? Nee, zei Jelle want Joshua kan het niet vinden op de site. Terwijl ik wist dat Joshua al aangemeld was op het chauffeursforum want ik had zijn profiel met de truck van zijn pa gezien. Enfin ik geef de map aan Jelle en terwijl belt hij Joshua en ik loods hem naar de verhalensite. En toen kwam er een stukje theater bij mijn balie....

Terwijl Jelle nog tijdens het eten van zijn soepje aan het lezen is komt Willem zijn sigaretjes halen en kijkt even in de map. Ah ja dat zijn jouw verhalen zegt hij, ik heb ze gelezen op internet, ze zijn goed zeg. Waarop Jelle trots zegt, ja hee ik ben die Jelle in haar verhalen en Sam roept vanuit de koffiehoek: Ja en ik ben Sam van de Thermoskan!

We praten nog even, Jelle pleegt nog een telefoontje en loopt de shop uit.

Dan komt Jelle nog even terug naar binnen en zegt; je moet je site lezen want Joshua heeft iets aan je geschreven....

Jelle vertrekt en Carl komt aanrijden.

Weer een hoofdrolspeler dus. Ik vraag hem stond jij achter Mevrouw Dams waar ik over schreef? Nee zegt Carl ik stond wel in een rij maar dat was bij die jongens die zo lang stonden te teuten bij het uitzoeken van een wasprogramma en niet bij da vrouwke.

De lieve berichtjes die Taunus achter mijn verhalen schrijft, Ank die zegt dat ze moest huilen bij het verhaal van Smitje, Pim die zegt dat hij Smitje zo stom vond dat hij terug ging naar zijn vrouw, mijn werkgever Ivo die het verhaal van de Fratt-ootoo zo mooi vond, Angel die een mail zond met de woorden "tranen in mijn ogen se", Ralf die een sms zond dat hij eindelijk in mijn verhalen voorkwam bij de elpee's van de rommelmarkt, Sjoeke die even wegdroomde met me op de muziektitels, Nightrider die ook een shellshirt wil om door de controles heen te geraken zonder problemen, alle hoofdrolspelers in mijn verhalen en Joshua die een lief berichtje achterliet dat hij me weer keitjes mee gaat brengen...

Ik ben jullie allemaal zo dankbaar dat jullie maken dat ik een leuke hobby heb met het bedenken en schrijven van deze dingen.

Door jullie...en voor jullie....*knufffffff*

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

28-6-2006

'Op Mijn Werk 1'

Deze week kwam er een klant binnen die ik jaren niet had gezien. Goh, werk jij hier nog steeds, merkt hij op. Je ziet het he, zei ik, het blijft me hier boeien. Enfin een verhaal dus over wat kleine dingetjes op mijn werk....

Er komt een jongen een telefoonkaart kopen bij me. Mag ik een KPN van 20 euro zegt hij. Nee, zeg ik plagerig, want mij bel je ook nooit. Hij kijkt me even recht aan en zegt dan: Ja, dat gaat toch ook niet he! Mijn beltegoed is op! (ik lig in een deuk om zijn rappe reactie en hij lacht met me mee)

Ko is een van de truckers die áltijd haast heeft. Hij komt bijna altijd binnengerend, roept zijn pompnummer al vanaf de deur en floept zijn kaart al door de kaartlezer als ik nog niet half de knop ingedrukt heb om de transactie te starten. Deze keer dus weer maar hij rent niet naar mijn balie maar met een noodgang naar de wc....en die was net gedweild... Het bijbehorende geluid is dus: klak klak klak klak (zijn klompjes door de shop), ik roep nog "Ko kijk uit!"..klak klak klak....BOINNKKK! Oh, ik dacht die valt zich daar halfdood tegen de wasbak of toiletpot. Voorzichtig vraag ik, Ko de EHBO-trommel pakken? Nee, roept Ko lachende, pak maar een tube Pattex want mijn kunstgebit ligt in tweeën!

We kregen een aantal gratis treetjes van een nieuw frisdrankje (Ipsei) van een vertegewoordiger. Ivo mijn werkgever bedacht een leuke actie ermee. Elke klant die in het weekend zijn auto kwam wassen mochten we een gratis flesje meegeven. Nu heeft dat flesje Ipsei een vreemde vorm en er zit een niet alledaags rood drankje in. Er komt een dame een wasprogramma kopen. Ze kiest er een uit op de lijst. Zonder iets erbij te vertellen leg ik haar wasprogramma op de balie en zet het gratis flesje frisdrank erbij. Pas uit haar vraag merk ik dat deze dame nog nooit bij ons waste want ze vroeg me "Is dat de shampoo juffrouw?"

Zaterdagavond een uur of acht. Er lopen wat klanten rond in de shop en een jongeman die wat spichtig om zich heen kijkt. Zijn nerveus-zijn is gewoon te ruiken en ik ben niet echt op mijn gemak. Terwijl ik de andere klanten afreken hou ik hem met een scheef oog in de gaten. De shop wordt steeds leger tot hij en ik alleen nog binnen zijn. Hij kijkt nog één keer naar buiten, ziet dat het terrein leeg is en schuifelt naar mijn balie. Ik sta met mijn vinger op de alarmknop gereed om dat ik het ergste vrees. Dan zegt hij heel zachtjes en met een rood hoofd: verkoopt u ook condooms mevrouw? Ik zucht van verlichting en roep blij uit "natuurlijk jongen wij bij Shell willen toch zeker dat ál onze klantjes blijven leven". Hij lacht lief en rekent af en ik ben grandioos blij dat ik de situatie totaal verkeerd inschatte!

Er stopt een vrachtwagen midden op het terrein en de chauffeur komt naar mijn balie. Hij begint in het Tjechies of Pools tegen me te praten en ik versta er geen bal van. Ik probeer Duits, nee snapt hij niet, Engels ook geen succes, probeer Frans ook dat begrijpt hij niet. Hij blijft maar in de onverstaanbare taal doorbrabbelen. Als redmiddel probeer ik de zes woorden Spaans die ik spreek maar ook daarmee help ik noch hem noch mezelf. Ik roep eens 'Eurovignet' omdat ze die soms ook bij ons komen zoeken. Hij schudt van nee. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen om deze man tevreden te stellen en leg als laatste redmiddel pen en papier op de balie met het gebaar 'teken eens iets'. Ha! Dat snapt hij! Eerst tekent hij als een klein kind een vrachtwagen en blijft met die pen op die vrachtwagen wijzen en een woord uitspreken wat ik niet versta. Ik wijs eens naar buiten zo van 'ja daar staat ie'. Hij knikt, ja het gaat over zijn truck dus....hij denkt na...en dan komt zijn brein eindelijk naar boven. Hij tekent een douchekop met waterstraaltjes boven de truck. Yihaaaa! We zijn eruit! In een rap tempo teken ik de route naar de dichtsbijzijnde truckwash en hij vertrekt blij.

Een vader en een zoontje zijn in de shop. Het kind kiest een kinderei (chocolade eitje met een klein speelgoedje erin). Ik denk leuk te zijn en zeg tegen het kind terwijl ik het ei scan: goh daar zit volgens mij een kuikentje in want het piept! Het kind barst spontaan in huilen uit en jankt van ik-wil-geen-kuikentje-ik-wil-een-speelgoedje. Ik kan mijn lach niet inhouden, waarop de vader mij bits aanspreekt met "u bent zeker de leukste thuis". Ik probeer me nog te verontschuldigen met de woorden "meneer sorry het was niet mijn bedoeling uw zoontje aan het huilen te brengen", doch kon dit niet verhinderen dat de man boos de shop uitliep...

En dan was er ook nog het echtpaar wat op de brommer kwam tanken. Hij tankte en zij kwam binnen om af te rekenen. Ze maakt een praatje en ineens zie ik op de camera dat haar man het terrein afrijdt. Ik zeg: uw man vertrekt. Zal toch niet waar zijn zeker zegt ze. Ze vraagt aan mij: zou hij nu niet merken dat ik nog niet achterop zit? Maakt u zich geen zorgen zeg ik bij het eerstvolgende stoplicht als hij tegen u spreekt en u zegt niets terug merkt hij wel dat hij u is vergeten hoor. Jawadde! Anderhalf uur later komt haar beloved husband pas weer het terrein opgereden dus. Hij had pas een half uur later gemerkt dat hij zijn vrouw vergeten was en wist ook nog eens niet precies bij welke pomp hij had getankt. Wij waren dus de derde Shell waar hij zocht naar zijn vrouw. Toen ze alweer bijna bij de uitrit waren kon ik het geruzie nog achter de balie verstaan....en kon ik eindelijk mijn lachbui de volle ruimte geven!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

28-6-2006

'Op Mijn Werk 2'

Nog eens wat kleine vertelseltjes van gebeurtenissen achter en voor de balie..

Een vader en zoon komen de shop binnen. Pa is de standaard zakenman. Strak in het pak en veel te veel lawaai bij zich. Met een luide stem loopt hij wat overdreven te doen. De ijsvitrine staat een aantal meters bij de balie vandaan maar ik kan elk woord duidelijk verstaan. "Ja wij gaan het er vandaag eens van nemen he jochie" bralt pa. "Wij gaan ons eens lekker tracteren op een ijsje!" Die kleine zegt niets. "Wij gaan smullen van ons ijsje meteen" gilt pa nog eens. Hij pakt twee ijsjes en komt naar de balie en ik zie die kleine jongen, felle oogjes en ik denk die gaat direct wat doen...

Als ze voor mijn balie staan zegt pa nog eens heel luid alsof het een 6-gangenmenu betreft in een 4-sterrenrestaurant, "Wat zullen wij direct genieten van die lekkere raketten!" Pas dan doet die kleine zijn mond open en ik bijt op mijn lip om niet in een schaterlach uit te barsten. De kleine man doodt zijn vaders overdreven gedoe met één enkele opmerking: "Het zijn ook de goedkoopste hè pa!"

Het Sinterklaasfeest viel vorig jaar op een rare maandag. Van mijn collegaatjes die ook kinderen hebben vernam ik dat veel gezinnen het feest dus in het weekend daarvoor hadden gepland. Op maandag staan er een moeder en dochtertje voor mijn balie. Ik vraag dus voorzichtig aan het meisje: "En is de Sint al langsgeweest bij je?" De moeder antwoordt voor haar en zegt: ja die is gisteren al geweest he. Je weet dat zo'n moeder weken stad in en stad uit is gelopen, overal met zware tassen heeft lopen zeulen, elke keer dat gedoe met de auto kwijtraken wat in geen een stad meer simpel is, lange rijen bij elke kassa heeft moet trotseren, veel geld uitgaf, een hoop gedoe thuis om die cadeautjes maar verborgen te houden en dit alles om haar kind een mooi Sinterklaasfeest te bezorgen...

Weer richt ik het woord aan het meisje en vraag haar: "En wat heb je gekregen van de Sint?" Het kind denkt diep na en zegt dan doodeerlijk: "Ik weet het niet meer". Waarop de moeder als een furie gilt: "WATTTT !!!" Even probeer ik nog de kwaadheid te remmen bij mams door te zeggen, ach mevrouw voor ons was het simpel wij kregen alleen een cadeautje met ons verjaardag en sinterklaasfeest, tijden veranderen he. Dit kan het diep kwetsen in haar goedheid niet verhelpen en met een ruk aan de arm van het kind verlaten moeder en dochter de shop..

Een oude man komt bij de balie en wil een koek afrekenen. Zijn handen zijn stram en stijf. Het openen van zijn portemonnee kost hem al de grootste moeite. Als hij het bedrag ziet op de display besluit hij met klein geld te betalen. Het lukt niet om met zijn vingers het muntgeld te pakken. Ik vraag zal ik u even helpen meneer? Hij knikt. Ik pak de muntjes eruit laat hem even zien wat ik gepakt heb en tel het even hardop na zodat hij kan zien dat ik geen misbruik maak van de situatie. Dan schuifelt hij naar de koffiehoek en ik zie zijn gepeins bij onze supermoderne koffiemachine. Gelukkig is het even rustig en kan ik weg bij de balie zodat ik hem daar even kan helpen. Weer pak ik het muntgeld uit zijn beursje en tap een koffie voor hem. Melk en suiker? Hij knikt weer en ik verzorg zijn koffie, roer zelfs even. Ik open de verpakking van de koek en laat de koek op een servetje glijden zodat hij die direct ook makkelijk kan pakken. Als ik terug kom bij de balie zegt mijn bazin die alles gade had geslagen: Jij bent wel heel goed met je vak bezig he? Waarop ik met een lach zeg: ja maar tot hier en niet verder want als hij direct moet pissen mag jij hem helpen!

Op mijn werk verhuren wij aanhangwagens. We hebben een paar open aanhangertjes maar ook twee gesloten ijzeren bakken die wij in vaktaal de "C" noemen. Er komt een vrouw bij de balie legt haar rijbewijs open en zegt ik wil graag die dichte bak huren. Ik pak de map waar de verhuurcontracten inzitten en wil juist haar naam gaan invullen. Ze vraagt: die bakken zijn helemaal dicht he? Ik zeg ja. Ze vraagt: en aan de binnenkant zitten beugels waar je iets aan vast kunt maken he? Weer zeg ik ja. Licht zit er niet in hè, vraagt ze. Nee, dat zit er niet in beaam ik. Er zitten ook geen luchtgaten in he? Nee, mevrouw die zitten er niet in zeg ik. De vreemde vragen rinkelen bij mij een alarmbelletje...

Wat gaat u eigenlijk vervoeren vraag ik haar. Als ze zegt wat ze van plan is klap ik de verhuurmap direct dicht. "Bent u nu helemaal gek geworden" flap ik er in al mijn boosheid uit. Enfin ze scheldt wat terug op me, voelt dat ik toch niet ga meewerken en verlaat kwaad de shop. Gelukkig had ik haar naam gezien op het rijbewijs en schrijf in de verhuurmap 'Als mevrouw Overveen de C komt huren NIET MEEGEVEN!'

Twee dagen later op mijn vrije dag telefoon van mijn werkgever. Euhm, er staat hier een mevrouw Overveen voor de balie maar in de map staat dat we niet verhuren aan haar hoe zit dat? Nors roep ik naar mijn baas vraag eens wat ze gaat vervoeren. Dat zijn onze zaken niet wat de klant gaat vervoeren hè zegt mijn baas. Ik gil zowat aan de telefoon FRANK VRAAG WAT ZE GAAT VERVOEREN! Met een geïrriteerde zucht doet hij toch wat ik zeg en ook hij klapt de map resoluut dicht als hij het antwoord van haar hoort: ....."Twee pony's"......

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

30-6-2006

'Onbegrip'

Dit verhaal heeft niets met truckers te maken. Niets met mijn werk. Niets met jullie. Niets met mij. Niets met niemand....of toch....?

Gisteravond kwam ik thuis. Daar ik geen kabel heb kijk ik soms het nieuws op mijn pc. Een half uur later zit ik snikkende voor mijn computer.

Beelden van zoekende politiemensen in het groen. Beelden van mensen die bloemen en knuffeltjes bij een schoolpoort leggen. Beelden van ouders die kapot zijn van verdriet. Beelden van een wit lijkkistje waar een kind van 10 jaar in ligt. Beelden van een wit lijkkistje waar een kind van 7 jaar in ligt. Door mijn huilbui heen hoor ik de nieuwslezeres vertellen over wurging, verkrachting, lichaampjes die gedumpt zijn in een stuk riool....

Wat kan de oorzaak zijn dat er zulke beesten rondlopen die deze dingen kunnen doen? Hoe kan zoiets? Hoe kun jij een kind van 7 jaar de keel dichtknijpen tot het sterft? Hoe kun jij als volwassen mens je geilheid botvieren op een meisje van 10 jaar? Hoe kun jij dat zelfde meisje waar je net op hebt liggen geilen daarna wurgen? Hoe...hoe...hoe?

Wat heeft in hemelsnaam de knop in iemands hoofd omgedraaid dat je zoiets gruwelijks kunt doen?

Probeer jezelf eens even 2 minuten in te denken in welke angst deze twee meisjes het laatste uur van hun leven doorstaan hebben? Het kippevel loopt me over de armen terwijl ik nu typ. Zeven en tien jaar...

Is het de tijd waar mensen compleet gek worden van alles waar maar sex aangelinkt wordt? Een auto verkoopt beter dat daar een model in bikini op ligt? In de WK-pauze moeten er op Veronica vrouwen in lingerie voetbal spelen? Elk woordje wat je op Internet intikt in een zoekmachine brengt je op een of andere sexsite. Je kunt geen krant openslaan of de advertenties van sexlijnen en sexadressen springen in je beeld.

Dat hormonen bij mannen heftiger zijn als bij vrouwen is een feit. Dat is de natuur. Mannen hebben een paringsdrift. Moet die drift perse op elk moment van de dag op elke manier dan maar opgewekt worden? Ligt het daar aan? Ligt het aan het feit dat vrouwen steeds meer zelfbewust worden? Dat wij niet meer buigen voor elke man? Dat wij meer kritisch geworden zijn? Dat wij zo te boek staan dat we een ongewillige groep zijn geworden? Dat zo'n beest na tien keer nee van een volwassen vrouw dan maar een onschuldig kind pakt?

Pedofielen komen vaak voort uit het misbruik wat ze zelf als kind thuis hebben doorstaan lees ik. Hoe kun je die ellende die jij dan meemaakte weer herhalen? Jij kent dan toch die angst? Jij weet dan toch hoe verschrikkelijk die rol van het slachtoffer is?

Duizenden vragen vol van onbegrip dolen door mijn hoofd. Hoe ik ook probeer hoe hard ik daar mijn best voor doe begrijpen zal ik dit nooit. Wennen aan lijkkisten met een op een gruwelijke manier gestorven kindje erin ook niet. Nooit zal er voor mij één antwoord zijn waarop deze dingen te rechtvaardigen zijn. Want in mijn wetboek staan twee vaste regels die NIEMAND maar dan ook NIEMAND mag overschrijden. Van kinderen en dieren blijf je af. PUNT.

Als je mij vraagt welke straf redelijk is dan roep ik keihard: de kogel!

Als een pitbull een kind aanvalt rest hem dezelfde straf want dat is dan ook een beest wat niet in onze maatschappij thuis hoort. Net zoals de dader. Pang weg ermee.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

ik heb het verhaal ook met kippenvel gelezen en ook hier stond de krant er mee vol.

toen ik gisterenavond op msn zat stuurde het vriendje van mijn zusje mij een bverichtje die ik door moest sturen er stond ongeveer in: als eerbetoon aan de twee zusjes plaats 2 bloemetjes voor je msnnaam en suut dit berichtje door naar zoveel mogelijk mensen..

ik heb zelf geen kinderen ( ben ook nog beetje erg te jong voor) maar als ik kijk naar mijn opa en oma die ik soms wel eens voor gek verklaar dat ik hun telefoon moet overlaten gaan als ik in de bus stap, als ik uit de bus stap en als ik op de fiets zit ga ik daar nu best anders naar kijken en kan hun angst best begrijpen want in wat voor wereld leven we nu eigenlijk??

en dan die rechtspraak die is ook niks ze zitten hun jaren in de cel uit gaan naar een tbs kliniek en huppa als t meezit lopen ze met 10 jaar weert op straat omdat ze in tbs centrum zeggen dat ze zijn genezen. of wegens goed gedrag een weekend naar huis..

(voorbeeld :

kijk maar naar willem s die ging onder begeleiding een weekend nar huis toe maar ontsnapte ook en vermoorde er iemand..)

en dan zijn ze vrij en lopen ze zo weer de fout in....

en die arme onschuldige kinderen zijn de dupe er van..

ik weet echt niet meer waar deze wereld heen gaat hoor..

de kogel er mee wegwezen met die lui.

die verdienen het niet om te leven ....

(en met taunus ben ik het ook wel eens dat flink lijden...)

groetjes Ingrid

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

1-7-2006

'Vakantie'

Nu toch het kabinet in Nederland is gevallen zou ik graag alvast een verzoek willen doen voor één extra wetje aan de nieuwe partij straks. In navolging van Nederland zou dan ook België, Frankrijk en Duitsland deze wet kunnen overnemen wegens een groot bewezen succes.

Mijn voorstel zou dan het verplichte Vakantiediploma zijn. Een soort opleiding waar je kunt leren op een juiste manier vakantie te houden. In het vakkenpakket zou bijvoorbeeld kunnen zitten: het rijden (zowel voor áls achteruit) met een caravan/boot/vouwwagen achter je auto. Het inpakken van vakantiespullen op auto of motor. Het vak 'Ken je wegennet voor vertrek'. Het vak 'Hoe hang ik 12 dingen op en aan mijn camper zonder dat ze er onderweg weer afdonderen'. Het verplichte examenvak 'Hoe wissel ik een band binnen een half uur'. Het vak 'Hoe schat ik het gewicht van mijn vakantiezooi in'. Het vak 'Ontstressen vooraf hoe doe ik dat?'

Er zouden twee versies moeten komen. Het Vakantie-A-diploma en het Vakantie-B-diploma.

Bij het A-diploma, wat bijna niemand zou kunnen halen in de strenge eisen, mag je gebruik maken van snelwegen. Bij het B-diploma mag je wel rijden maar louter op binnendoorwegen.

Gister was het hier weer een ramp op de ring van Antwerpen. Eigenlijk kan onze ring alleen het vrachtverkeer en het autoverkeer aan wat mensen naar en van hun werk brengt. Meer lukt eigenlijk niet want dan rijden we al kop aan kont wegens te weinig rijbanen en wegens de hoeveelheid van ons. Die twee groepen kennen ook onze 42 uitritten en onze 806 borden die op die ring hangen of staan. Kortom rijden truckers en werkverkeer er alleen dan gaat alles in één vloeiende beweging door.

Maar dan gister moeten er daar ook ineens 1200 caravanrijdertjes overheen. Ze kennen de afslagen niet. Ze paniekeren over de drukte. Ze weten niet hoe van het ene rijvak naar het andere te komen zonder te gaan slingeren bij normale snelheid dus gaan ze maar even 45 km per uur rijden. Of twijfelen zo lang dat er geen andere keuze meer overblijft dan op het laatste moment heel het spel voor jouw neus te gooien omdat ze toch perse die afslag moeten hebben.

Daartussen rijden dan ook nog 650 mensen (vaak Duitsers) die perse een boot over de ring willen slepen. Een apart volkje die dus vrij kapitaalkrachtig zijn en dus ook vreselijk arrogant. Deze groep kijkt helemaal niet wat er voor de rest nog op de weg zit maar rijdt gewoon op eigen tempo. Dat dit tempo hier even 60km per uur is en over twee kilometer ineens 120 km per uur is mag jou niet verbazen. Spiegels hebben ze wel maar gebruiken ze nooit. Gister had ik dus tot twee keer toe zo'n schijthol voor me die ineens zomaar op zijn remmen gaat staan. Leuk voor je rikketik als je ineens zo'n buitenboordmotor naar je toe ziet komen...

En als laatste pretmiddel kregen we er dan ook nog de groep motorrijders bij. Zij kennen ook de borden niet. Willen perse met alle 30 op vier meter wegdek invoegen op een afslag. Waar wij met drukte 80 km per uur achter elkaar aan rijden willen ze perse met 140 tussen ons door komen racen. Ze vergeten dat hun bepakking achter breder is dan zijzelf en ik moet dan maar steeds opzij wil ik niet elke halve kilometer mijn spiegel eraf gereden hebben.

Op het stukje van thuis naar mijn werk wat zo'n 50 km is kun je dan optellen: je minstens 20 keer kapotschrikken van de kapriolen, minstens 40 keer vloeken, zien dat 2x heel de zooi van zo'n camper of caravan is afgedonderd, je remblokken nog maar de helft zijn van waar je mee vertrok en je weer eens vloekende op je werk aankomt waar je direct die caravanrijder weer vriendelijk te woord moet staan omdat hij dan je klant is.....

Ik heb dan nog geluk ik rij in een auto. Ik kan makkelijk remmen en uitwijken. De vrachtwagenchauffeur die tijdens de avondspits aan mijn balie stond heeft die voordelen niet. Zijn hoofd was dan ook rood van agressie. Hij zei: nog eentje voor mijn wielen hè en ik rem niet, ik rij er gewoon rats overheen ben het zo beu vandaag!

Daarom lieve regering: maak bij alle stomme en onbruikbare wetjes er deze eens bij. Laat ze trainen, laat ze zwoegen, laat ze de materie over en over oefenen en bij twijfel geef ze het A-diploma niet, geef ze een B hou ze weg op de snelwegen het zou een hoop ergernis en tijd schelen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

2-7-2006

'Dagje Strand'

Hij stond de oude Opel Vectra te tanken toen ik net uitstapte. De twee jengelende kinderen naast hem vielen minder op dan zijn benen die vast vandaag voor het eerst het zonlicht mochten zien. Lijkbleek is een juist woord voor de teint. De beige korte broek, het hawaii-shirt, de witte sokken in zijn schoenen én het strooien hoedje geven duidelijk aan dat deze man en zijn gevolg vandaag een uitstapje gaan maken op deze snikhete zondag.

Op het moment dat ik mijn collegaatje aflos is de man klaar met tanken. De kofferbak gaat open, hij tilt er een koelbox uit, twee strandstoeltjes en een opgevouwen lap (deken?). Daarachter blijkt een tas te zitten waar hij zijn portemonnee had verstopt. Als hij bijna bij de deur is gilt zijn vrouw iets vanuit haar raampje. Hij loopt terug om de order even goed op te nemen.

Dan komt hij eindelijk bij mijn balie aan. De twee jengelaars zeuren om een ijsje waarop hij 'nee' zegt. Als hij klaar is met betalen loopt hij naar buiten, ziet zijn vrouw en bedenkt dan de order van daarnet. Hij komt weer terug binnen, kijkt rond en loopt naar het zonnebrillenrek. De flitsende modellen die er hangen bevallen hem niet. Hij loopt weer naar buiten.

Dan komen zijn vrouw en een schoonmoeder, die blijkbaar nog achter in de auto verscholen zat, samen binnen. De vrouw pakt een zonnebril en rekent die af. Schoonmoeder schenkt de twee jengelaars een ijsje en wil er zelf een pakje sigaretten bij.

Het laatste wat ik van deze fijne familie zie is dat ze de zonnebril bij hem op schoot gooit, dan oma en de kinderen in laat stappen en zelf dan ook instapt. De Vectra verlaat het terrein....maar niet mijn fantasie..

Ik denk dat ze naar het strand gaan vandaag.

Na twee kilometer zegt zij "Jan zet die bril op straks heb je weer hoofdpijn". Omdat hij denkt; ja voor de vierde keer vandaag ruzie heb ik geen zin in werkt hij maar mee en plaatst de zonnebril op zijn neus. 'Whaaaa' roept een van de jengelaars achterin "pa is nu net Stevie Wonder". Pa voelt zich even ellendig en wil gaan schelden maar houdt zich dan toch maar in want het gaat nog een lange dag worden....

'Mijn handen plakken ma'. 'Ja dan lik je ze maar even af want de servetjes liggen in de kofferbak en papa kan nu echt niet stoppen het is hier druk op de weg'. 'Ja maar ik heb ook gemorst op mijn t-shirt!'.

De vrouw zucht even. Oma redt de boel met een zakdoekje uit haar tas en even is iedereen stil in de auto.

Jengelaar 1 krijgt het warm en draait het raam helemaal open. Pa gilt dat hij het dicht moet laten want anders is er teveel lawaai in de auto en krijgt oma last van haar nek. Jengelaar 2 kijkt tevreden dat deze scheldpartij eens een keer niet voor hem bestemd is. Jammergenoeg let hij zo niet op zijn ijsje en dat valt dan ook tussen zijn blote beentjes.....

De kou van het ijsje laten hem een gil geven waardoor pa hard op zijn rem trapt. Ma vloekt hard als ze ziet dat het chocoijs ook op de bekleding van de achterbank is terecht gekomen.

Oma probeert de boel te redden en tovert weer een paar zakdoekjes uit haar tas wat bij het gepoets alleen de vlek nog groter maakt.

Als ma nog steeds aan het schelden is over de onhandigheid van jengelaar 2 roept oma 'ach wat kan dat kind daar nu toch aan doen'. Waarop ma oma aanvalt 'had ze dan ook geen ijs gegeven altijd dat geknoei in onze auto'. Waarop oma terugbijt met de woorden: 'als het nu een nieuwe auto was....'

Ineens vloekt pa keihard en de ruzie stopt. Verdomme file! Daar staan ze. In een lange rij met allemaal mensen die ook een dagje naar zee willen. Jengelaar 1 meldt dat hij 'errug' moet plassen. Dat gaat hier niet, zegt pa, dit is een snelweg hier mag je niet uit de auto. Jengelaar 1 zegt: en we staan gewoon stil.

Direct komen we bij een pomp zegt ma dan kun je daar even plassen. 'Als ik bij elke pomp die we tegenkomen moet gaan stoppen' zegt pa chagrijnig 'dan zijn we morgenavond nog niet aan zee!' Oma gooit nog wat olie op het vuur door te zeggen: als je niet zolang had gedaan over de spullen inpakken waren we al ver voor de files bij zee geweest hoor.

Waarop pa weer zegt: sja als mensen strandstoelen op de vliering gaan verstoppen terwijl ik ze in de garage ben aan het zoeken dan duren dingen wat langer hè!

Enfin, anderhalf uur later... Ze zijn bij de pomp waar meer mensen dus even de pauze nemen. De jengelaars gaan plassen. Oma doet ook een plasje. Pa en ma kijken elkaar wat nors aan naast de auto. Mam, mag ik wat drinken vraagt jengelaar 1. Pa laadt de stoeltjes weer uit en doet een graai in de koelbox.

De koelelementjes zijn al bijna gesmolten zegt ma. We zouden nu beter een broodje kunnen eten want straks is alles lauw. Dat wordt dan weer een oponthoud van minstens een uur zeurt pa. Wat maakt dat nu uit zegt ma, in die file daar staan we toch alleen maar stil.

Jengelaar 2 vraagt: wanneer zijn we nu bij de zee pa? Vraag dat maar aan je moeder, blaft pa het ventje toe, want die weet vandaag tóch weer alles beter! Oma komt ook terug van de wc en vraagt is er ook water in de koelbox want het is tijd voor mijn tabletjes inmiddels. Ach Jan loop jij even naar die shop want water hebben we niet bij. Zie je wel hoe druk dat het daar binnen is zegt pa. Kan dat niet gewoon met een slokje sinas dan? Nee zegt oma want dan heb ik heel de middag oprispingen.

Wij lopen wel even mee pa roepen de jengelaars. Na een half uur komt pa met het flesje water naar buiten. Ma gaat toch maar de broodjes smeren en even lijkt het gezellig. Pa kijkt op zijn horloge...3.30 uur..

We gaan het niet halen zegt pa. Waarop jengelaar1 vraagt: wat niet halen papa? De zee, zegt pa.

Jengelaar 1 barst in janken uit bij zijn moeder "wheee en ik heb mijn bal en frisbee meegenomen..wheeee'.

Oma zegt ook nog even; ja ik had beter op mijn balkonnetje kunnen blijven zitten... Jengelaar 2 vraagt nog even: ja maar pa waarom reed je dan perse in die file? Omdat dat de weg naar de zee is, gilt pa terug.

Om vier uur is alles weer ingeladen. Nog 45 minuten file en ze kunnen de snelweg af om om te keren. Twee uurtjes later zijn ze terug thuis. De jengelaars hebben nog even tijd om naar het zwembad te rijden voor hun frisse duik. Terwijl ma de koelbox weer leeg en schoonmaakt brengt pa oma thuis.....ma denkt hard na over haar huwelijk...

Vanavond stond er een jonge gast voor mijn balie. Ah ik ben niet de enige die moet werken zei hij. Ben jij aan het werk dan vroeg ik hem. Nee maar subiet wel zei hij. Ik vertrek met de vrachtwagen naar Frankrijk. Rij deze nacht door en dan slaap ik morgen daar. Ik wens hem een goeie reis en hij neemt lachende afscheid...

Neu, medelijden met mij dat ik vandaag moest werken hoeft niemand te hebben. Ik stond lekker bij een koele airco, leuke klantjes, fijn muziekje en mijn ma kwam nog even langs om een bakkie te doen....véél beter dan een dagje strand zou ik zo denken!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Gast
Reageer op deze discussie...

×   Je hebt opgemaakte inhoud geplakt.   Opmaak verwijderen

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Forum voorwaarden