Kuusee36

Wat een vreselijke onzin zeg! Waarom wil iemand in godesnaam nog blijven werken in Nederland Transportland?

Ik snap nog steeds niet dat er ooit kansloze figuren zijn geweest die ene Edwin Kluft aan Vidizet BV hebben gekoppeld. Naar mijn weten heeft Vidizet BV zelfs nog nooit kontakt gehad met meneer Kluft. Sterker nog, de bestuurder van Vidizet BV zegt zelfs niet eens te weten wie meneer Kluft is en heeft er zeker nog nooit mee gesproken. Gek genoeg is Vidizet BV op dit forum meermaals gelinkt aan Edwin Kluft. Vidizet BV heeft meermaals aan het beheer van dit forum aangegeven niets te maken hebben met de praktijken van Edwin Kluft. Echter, zonder resultaat! Ik ken Erwin Kluft niet, en afgaande op de reacties van dit forum, is dit een heerschap die je maar beter niet wil kennen.

Om te beginnen is de titel van dit topic al een jaartje of 25 geleden achterhaald. Helaas! Want...... Eind jaren 80, begin jaren 90 kwamen de goedkopere buitenlandse transportbedrijven een beetje in beeld. Het begon met de Spanjaarden, Ieren en Italianen. De toenmalige EU (heette toen nog EEG) besloot in al haar wijsheid om subsidies te geven aan transportbedrijven uit landen die enige achterstand hadden opgelopen. Opeens werden de Pegaso's en gedateerde Iveco's en Leylands ingeruild voor moderne Scania's, DAF's en Volvo's. Een succes dus voor de EEG, want de subsidielanden besteedden hun gekregen gelden keurig aan producten van hun gulle gevers. Politiek gezien een prachtig verhaal en tevens een kiezers trekkende successtory. Het mes sneed namelijk aan twee kanten. Natuurlijk had niemand commentaar op deze gouden greep, want de gulle gevers konden meer produceren en de achtergebleven landen kregen meer kansen om zich ook in transportland te bewijzen. Dit was slechts het begin! Want het was nog niet eens een heel groot probleem dat de voorheen lucratieve terugvrachten met sinaasappelen, aardbeien of tomaten opeens geen goud meer op brachten. Want ten slotte waren onze op vrachten nog steeds ruimschoots winstgevend betaald. Maar het is niet heel erg moeilijk te bevatten dat de Spanjaarden onze op vrachten gingen zien als hun terug vrachten, waardoor de prijzen al behoorlijk onder druk kwamen te staan. Alleen was onze enige redding nog dat de Nederlandse vervoerder als de top stond aangeschreven in Europa. Betrouwbaar, hoge kwaliteit en oplossingsgericht waren de trefwoorden. De Spanjaarden, Italianen en Ieren werden dan ook niet echt voor vol aan gezien en wij konden dan ook nog een tijdje teren op onze goede naam. In die tijd ging ik zelf elke vrijdag met een combi met planten naar het zuiden. Het was geen uitzondering om 15 tot 20 adressen in Spanje en Portugal te lossen voordat het dinsdagavond was. Okay, er waaide weleens een tacho schijf uit het raampje, maar dinsdagmiddag stond ik wel weer te laden in Almeria of Jerez de la Frontera, of in Bari en Siragussa op Sicilië. Het maakte niet uit. Overal kwam je Nederlandse collega's tegen en het was altijd gezellig. En daarnaast kreeg je E6 betaald. Nooit een discussie. Maar opeens moest Europa één gaan worden. De ultieme natte droom van elke politicus! Alleen bleken er nog al wat verschillen te bestaan. Zo vangt een doorsnee werknemer in Bulgarije per maand zo'n € 200,-. Niets aan de hand, oordeelde de wijze mannen van de EU. Een arbeider die het er namelijk voor over heeft om zijn heil elders in Europa te zoeken, moet ook gewoon elke dag eten en moet ook gewoon zijn huur betalen. Alleen is het in het Transport anders. De grenzen zijn open en de Bulgaar lacht zich 3 slagen in de rondte als hij € 1.000,- per maand verdient. En daardoor is het moeilijk om de Oostblokkers de schuld te geven. Zij doen uitsluitend wat zij belangrijk vinden. Maar waar was het FNV, CNV en al die andere belangenbehartigers? Wat hebben ze nu echt gedaan? Mijn persoonlijke mening............. Helemaal niets!!

Werknemer willen niet alleen zoveel mogelijk verdienen, ook zij willen zo min mogelijk uitgeven. Dat is dus ook het zelfde als wat werkgevers willen. En geloof mij gerust, heel veel werkgevers gunnen hun werknemers het allerbeste en zou ze het liefste een salaris willen geven dat hoger is dan wat het CAO voorschrijft. Alleen vrees ik dat ze dat gewoon niet meer kunnen. De tijd dat de meeste werkgevers grote financiële buffers hadden is gewoon voorbij. Uitzonderingen daar gelaten, maar veelal hangen de mogelijkheden van uitgeven simpelweg af van wat er op korte termijn binnen komt. De tarieven liggen al jaren op straat en een vervoerder hoeft tegenwoordig alleen maar ja of nee te zeggen bij het binnen halen van een nieuwe klant. Onderhandelen over tarieven bestaat allang niet meer. De klant bepaalt simpelweg het tarief. Wil je het daar voor doen, prima. Wil of kun je dat niet, jammer dan. En vervolgens staan de witte kentekens bij die klant op de stoep om het wel uit te voeren. En nee, ik geef de bonden echt niet overal de schuld van en ook erken ik dat zij heel veel goed werk hebben verricht. Alleen was dat wel in een tijd van hoogconjunctuur en zeker in de jaren van opbouw na de 2e WO. Zij hebben zeker een enorme steen bijgedragen aan ons sociale stelsel. Alleen heb ik nu gewoon mijn twijfels over hun capaciteiten in situaties van laagconjunctuur. Het lijkt wel alsof ze gewoon stug door blijven gaan en doen alsof hun neus bloedt. Ik vind dat een goede vakbond zich zou moeten richten op de mogelijkheden van het moment. Een voorbeeldje: In de tijd dat Nederland leefde in een comfortabel economisch klimaat, onderhandelden de vakbonden over loonaanpassingen van een paar procenten. Hun eisen waren in evenwicht met de, op dat moment, geldende economische cijfers. Dus eigenlijk was het nog niet eens zo'n heel zware dobber voor die vakbonden. Zij scoorden dan ook vrij gemakkelijk en de eerlijkheid gebiedt mij om hierbij te zeggen dat als zij er toen niet waren geweest, de werkgevers echt hun zakken hadden gevuld. Goed werk dus. Maar nu? En dan heb ik het echt over de periode dat de grenzen open zijn en al helemaal over de intrede van deze hardnekkige crisis? De inkomsten van de werkgevers zijn structureel minder geworden en de buffers zijn inmiddels ook al lang op. En toch kunnen de vakbonden nog steeds niet veel anders dan actie voeren om betere omstandigheden te creëren voor hun leden. En dat vind ik nog logisch ook, want hun leden zijn namelijk hun enige betalende klanten en daardoor dus de basis van hun bestaansrecht. Echter ik vind dat de vakbonden veel te weinig energie hebben gestoken in het bewaken van de voerbakken waar het uiteindelijk allemaal uit vandaan moet komen, namelijk de o zo belangrijke inkomsten van de werkgevers. Zij hebben mijns inziens de andere kant op staan te kijken toen de graaibakken juist leger raakten i.p.v. voller. De 45 urige werkweek. Wie zat daar op te wachten? Het antwoord is simpel. Iedereen natuurlijk, maar dan wel met minimaal 15% meer salaris om de huishoudeconomie ook in stand te kunnen blijven houden. Een prachtig project dus, alleen ronduit kansloos in deze tijd. Open grenzen. Super, dat scheelt in wachttijden, administratieve rompslomp en onbetrouwbare aflevertijden. Alleen is er 1 belangrijk detail over het hoofd gezien, namelijk dat onze veel minder verdienende collega's daar toch veel meer profijt van hebben dan wij. Er is een markt open gegaan voor deze jongens, dat wil je niet weten! Die jongens mochten (veelal met Europese subsidie) opeens overal gaan werken en kregen daar nog (in hun ogen) gigantisch voor betaald. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar volgens mij zit ik dit draadje nu al gigantisch te vervuilen.

Het kan nog veel simpeler hoor! Want, welke bond heeft er ooit voor werk gezorgd? Welke bond heeft er ooit voor gezorgd dat er geen onderbetaalde mede-Europeanen ons werk afpakten? Welke bond zorgde er voor dat wij Nederlanders eens een keer niet als eerste in Europa aan allerlei dure regeltjes gingen voldoen? Welke bond deed eens echt iets toen Nederland als transportland nummer 1, in rap tempo het stokje ging overdragen? Volgens mij moet die bond nog opgericht worden? En ondertussen denken de gevestigde bonden dat het allemaal rozegeur en maneschijn is bij de werkgevers. We komen dus op voor de rechten van de werknemers, terwijl het genoegzaam bekend is dat er simpelweg niet meer valt te concurreren tegen onze fijne medelanders. Met als gevolg dat de tendens niet meer te stoppen is. Voorheen kon een aantrekkende economie worden afgeleid van een sector die trendmakend was, nl. transport. Momenteel schijnt de economie weer aan te trekken. En het transport? In de sector gaat het goed. Maar in Nederland? De bond die er voor gaat zorgen dat Nederland weer op de kaart gezet gaat worden, krijgt direct mijn volledige steun!

Heren, ik pleitte juist niet voor herintrede van de ingangscontroles bij de grenzen. Ik zei: De oplossing daarvan is niet zo heel erg moeilijk te bedenken. Brussel bepaalt het belastingdeel is van een liter brandstof. Accijns, BTW, ecotaks of wat nog meer, Brussel bepaalt dat voor elke liter brandstof een X bedrag aan belasting geheven mag worden. Niet meer en ook niet minder. En hoe ieder individueel land die belasting weer gaat uitgeven is van minder belang. Gelijkheid was het doel, gelijkheid is ook de enige oplossing.

Ik pleit voor het invoeren van EU taks. Alle voordelen die je over de grens haalt, en die onze eigen economie schaden, moeten worden belast. Tanken in Luxemburg en met die brandstof in Nederland rondrijden? Dat moet o.a. onmogelijk gemaakt worden. Ons belastingstelsel is gebaseerd op een aantal normen. Zo zou bijvoorbeeld een deel van de Nederlandse brandstofaccijns worden gebruikt om onze wegen te verbeteren en in goed conditie te houden. En weer een ander deel om de milieunormen te kunnen behalen die internationaal zijn afgesproken. En met tanken in het goedkopere buitenland kunnen de Nederlandse doelstellingen gewoon niet gehaald worden. De oplossing daarvan is niet zo heel erg moeilijk te bedenken. Brussel bepaalt het belastingdeel is van een liter brandstof. Accijns, BTW, ecotaks of wat nog meer, Brussel bepaalt dat voor elke liter brandstof een X bedrag aan belasting geheven mag worden. Niet meer en ook niet minder. En hoe ieder individueel land die belasting weer gaat uitgeven is van minder belang. Gelijkheid was het doel, gelijkheid is ook de enige oplossing.

Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Mijn vrouw dus en daar ben ik nog steeds helemaal gelukkig en blij mee. Maar ook andere zaken dolen door mijn hersenen en sommigen daarvan zijn gewoonweg niet zo mooi en gemakkelijk in de omgang als mijn lieve vrouw. En dus komen we automatisch weer op het ongelijkheidsstelsel van onze kosten verslindende EU. We hebben de Euro gekregen, en toegegeven..... dat is mooi. Open grenzen, ook heel mooi en verdomd makkelijk. En daarna is het gewoon even wat dieper nadenken welke voordelen we nu eigenlijk hebben of gaan krijgen van de opbouw van de Verenigde Staten van Europa. En we weten inmiddels allemaal dat onze premier Rutte als een huppelend schoothondje mee gaat in het gepeupel en de EU ziet als zijn persoonlijke citaat in de eeuwige geschiedenisboeken. Het gevolg daarvan is inmiddels al jaren duidelijk en zeker in het beroepsgoederenvervoer. Want hoe kun je als bedrijf nog concurrerend sterk zijn als je weet dat jouw collega's iets minder principieel denken en daardoor per chauffeur zo'n € 2.500,00 per maand goedkoper uit zijn en daardoor niet alleen rijker worden, maar eveneens concurrerend een gigantisch voordeel hebben. Het is voor ondernemers momenteel de keus tussen kiezen voor de EU of vast houden aan principes en alle gevolgen van het extreem dure sociale apparaat en wat daar aan gekoppeld zit, te accepteren. Vergeet echter een heel belangrijk punt niet. Als een auto minimaal een ton per jaar omzet haalt, is het een gigantisch verschil of je daar 40.000 euro aan loonkosten moet ophoesten of dat je voor de zelfde ton 17.500 euro moet betalen. Dit is toch niet zo heel moeilijk? Zie het als het kopen van bijvoorbeeld een kratje bier. Natuurlijk wil iedereen zijn kratje bier zo goedkoop mogelijk kunnen kopen. En dan komt AH met een prachtig aanbod waarbij ze 25% korting geven. Mooi toch? Nee prachtig zelfs! Is dat echt waar? Is dat nu echt waar wij voor staan? Wij willen wel voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, maar als we daarmee onze eigen principes verloochenen, dan mag alles. Wel de voordelen, maar niet de onvermijdelijke nadelen. AH kan 25% korting op een kratje Heineken geven omdat de voertaal in hun DC's inmiddels Pools is geworden. Zij hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheden van het Europese stelsel en kunnen een deel van hun daardoor vergaarde winst, nu weer terug geven om nieuwe klanten binnen te halen die ook de rest van hun boodschappen daar gelijk in het wagentje laadt. Win win dus! Helaas werkt het in onze sector echt een beetje anders.

Ik vind onze verzorgingsstaat nog steeds een prachtig bolwerk waar wij en onze ouders hard voor gewerkt en geknokt hebben en wat aantoonbaar succesvol was. Het was gebaseerd op het feit dat wij tijdens ons werkzame leven de kans kregen om vooruit te komen en na dat werkzame leven, onbezorgd van onze oude dag zouden kunnen genieten. Velen van ons herinneren zich o.a. nog de glorieuze introductie van de VUT. De bomen konden niet hoog genoeg groeien. De uittredingsleeftijd van 65 jaar werd 62,5 jaar, daarna 60 en al heel vlot daarna zelfs 59 jaar. Dit prachtige fenomeen gaf heel veel voordelen, de ouderen konden eerder uitrusten van hun inzet op de arbeidsmarkt en bovendien gaf dit de markt ruimte om meer jonge instromers toe te laten. Iedereen betaalde mee en er heerste gelijkheid. Ook werkgevers waren uitsluitend positief. De kosten voor een werkgever gingen dan weliswaar omhoog, maar die kosten gingen ook omhoog voor hun concullega's. En daarnaast konden de werkgevers ook weer gaan genieten van de dynamiek van jongere werknemers. Gelijkheid alom en het systeem was succesvol. (Ik krijg het moeilijk uit mijn strot, maar hulde voor de sociale politici en de vakbonden) Totdat er.......... bedacht werd dat we Europa in moesten gaan delen zoals het machtige VS model. Een grote eenheid gaan vormen en samen krachten bundelen als een volgend machtig werelddeel, zoals het Amerikaanse model. Niets mis mee, en de geboorte van de EU lag in het vooruitzicht. Er werd daarbij voorbij gegaan aan het feit dat de eenwording van de Verenigde Staten niet zonder slag of stoot is gegaan en de burgeroorlog van 1861 was een direct gevolg van het eenwordingsconvenant uit 1788. De verschillen bleken enorm te zijn en het eenwordingsproces kon pas 90 jaar later, na een zeer bloedige oorlog, worden beslecht. En nu zitten wij dus in een vergelijkbaar proces, waarbij ik alleen maar kan hopen dat een burgeroorlog ons en onze kinderen bespaard zal blijven. Maar natuurlijk heeft de EU niet te kampen met de problemen waar onze Amerikaanse collega's 250 jaar geleden mee kampten, zoals bijvoorbeeld de slavernij. Wij hebben nu te maken met economische ongelijkheid, een begrip wat in die tijd niet eens bestond. En toch is het een vrij simpel te begrijpen fenomeen. Europa is, in tegenstelling tot de voormalige on-verenigde staten, een samenstelling van hoog ontwikkelde landen, maar wel volgens hun eigen standaard. En nu willen wij al die culturen met hun specifieke verschillen, versneld door de strot drukken dat zij beter af zullen zijn met een eenwording. Daarbij is het rijke noorden gebaat bij een grotere machtsverhouding en paait het de anderen met propaganda over het luxe leven wat inherent is aan deze mooie eenwording. De welbekende situatie in Griekenland is daarbij wel een heel kenmerkende situatie. De Grieken waren namelijk gewend aan een lage pensioenleeftijd. De kwaliteit van het leven stond daar als zeer hoog aangeschreven. Alleen begrepen de Grieken heel goed dat het werkende deel het niet-werkende deel moest onderhouden. En dat gebeurde dan ook al eeuwen lang. Totdat die noorderlingen om de hoek kwamen kijken. Die verkondigden de propaganda dat er een model bestond dat voorzag in een jonge arbeidsmarkt, wat zou worden gedragen door een gelijkheidssysteem. En toen ging het al mis. Want die Grieken gingen leunen op potjes uit Brussel om hun cultureel verworven levensstijl in stand te houden. En laten we eerlijk zijn, dat werd ze ook gewoon aangeboden. De transportsector is een volgend voorbeeld. Je kunt het de opdrachtgevers niet kwalijk nemen dat zij een groter tendergebied hebben gekregen en de tarieven veelal succesvol kunnen verscherpen. Nog steeds proberen wij onze succesvolle sociale verdiensten te verdedigen en in stand te houden, maar dat is helaas tot mislukken gedoemd. Want net zoals ieder mens gaat voor de beste aanbiedingen, gaat ook elk bedrijf voor de meest voordelige offerte. Want laten we wel zijn, wat is de werkelijke meerwaarde nog waard? Selecteren de opdrachtgevers op kwaliteit en niet op de prijs, dan zullen wij nog steeds een vooraanstaande rol kunnen vervullen. Maar dat is niet de realiteit. Opdrachtgevers onderhandelen net zo lang totdat zij het gevoel hebben dat de laagste prijs bereikt is. En nu hebben zij gewoon de mogelijkheid om te kunnen onderhandelen met bedrijven uit de voormalig kansarme landen van de EU. Dat was de bedoeling en aldus geschiedde. EU? Ja hoor, ik ben positief! Maar dan wel op voorwaarde dat we het hebben over gelijkheid. En dat is dus ook tevens het geschil tussen mij en de politieke kolder vanuit Den Haag. Maar gelukkig sta ik hierin niet alleen.

Ik blijf in veel onderwerpen hangen in dezelfde saaie mening. Zolang de EU geen eensluidende salarisvoorschriften uitvaardigt, blijven we met dit probleem doorsukkelen. Het is voor een Nederlandse chauffeur ook ondenkbaar dat hij in bijv. Brabant minder verdient dan als hij in Zuid-Holland woont. En ook is het in dat geval ondenkbaar dat die Brabantse chauffeur bij de grens met Zuid-Holland zijn werk niet meer mag uitvoeren omdat hij nu eenmaal een Brabants salaris verdient en dus té concurrerend is t.a.v. zijn Zuid-Hollandse collega's. Dit onderwerp is echt een groot probleem! Het is natuurlijk erg gemakkelijk om als chauffeur of als vakbond te eisen dat zij zus en zo blijven betalen voor iets wat ook rechtmatig is in te kopen voor minder geld, maar diezelfde chauffeur of vakbond kijkt niet verder dan zijn eigen portemonnee. Juist door de Brabantse salarisnormen is het voor Zuid-Hollandse verladers simpelweg goedkoper om een Brabants transportbedrijf in te huren voor het zelfde werk. En je kunt die verlader er nog niet eens op aanspreken, want als hij het niet doet, doet zijn concurrent het wel. Met als gevolg dat de Zuid-Hollandse transportbedrijven worden uitgeknepen en niet meer kunnen (Lees...."kunnen") voldoen aan de eisen die de zuid-Hollandse chauffeur en zijn vakbonden eisen. En volgens mij hebben wij Nederlanders gekozen voor 1 Europa op basis van algehele gelijkheid. Die gelijkheid is echter in de praktijk ver te zoeken en dat maakt dat de vervoerder in de keten simpelweg minder of zelfs tekort krijgt om te kunnen voldoen aan de eisen van chauffeurs en vakbonden die blijven hangen in hetgeen zij ooit bereikt hebben en niet in wat de markt helaas door het openen van grenzen momenteel bepaalt. De EU wil graag een kopie van de VS zijn, maar is niet in staat om ongelijkheden tussen de lidstaten gelijk te trekken. En dan kunnen de vakbonden schreeuwen wat zij willen en chauffeurs blijven eisen dat zij recht hebben op verworven rechten. Feit blijft helaas echter dat de vervoerder wordt gekort en simpelweg het geld niet meer heeft om aan zijn verplichtingen te voldoen. En dus ook niet aan de verplichtingen van hun medewerkers en de daarbij behorende vakbonden. Dit is echt een giga probleem en niet alleen in Duitsland.

Terug naar het onderwerp. Ik heb er enige dagen over na kunnen denken en kom nog steeds tot de zelfde conclusie. Natuurlijk heeft Freddie gelijk en loop ik graag te zeiken over vakbonden. Maar dat is ook weer niet zonder reden. Ik vind nog steeds dat vakbonden niet doen waarvoor zij de illusie hebben gegeven van hun bestaansrecht. Dit geldt overigens ook voor onze werkgeversbond. In mijn optiek moeten vakbonden niet uitsluitend staan voor hoge lonen en plezier op de werkvloer. Ik vind dat de vakbonden ook in grote mate mede verantwoordelijk zijn voor het voortbestaan van een beroepsgroep waar zij hun donateurs uit weten te halen. En in dat kader is het toch niet zo heel gek dat ik afgeef op de vakbonden? Je kunt wel zieltjes winnen door te gaan voor hogere salarissen en vergoedingen, maar als je daarmee je eigen leden massaal uit de nieuwe markt prijst, doe je het gewoon niet goed. En als je dan met veel bravoure een actie opstart om het comfort in cabines te verbeteren, iets waarbij je als vakbond sowieso geen invloed op kan uitoefenen (fabrikanten praten nog liever met de chauffeurs zelf), dan doe je volgens mij echt iets chronisch verkeerd. Ik ben bewust niet lid van een vakbond, maar ook niet van een werkgeversbond. En dat is helemaal niet zo gek. Ik hanteer het principe dat als iemand iets aan mij wil verkopen, hij mij duidelijk en begrijpend uit kan leggen wat hij aan meerwaarde te bieden heeft. Let wel..... ik ben niet tegen. Ik zou een gat in de lucht springen als er eens iets goeds, revolutionairs en waardevol zou komen uit een vakbond. En nu? Iedereen mag een eigen mening hebben, maar ik vind dat het FNV zich nu zo te kijk zet en denkt dat hun leden dom zijn. Zo dom dat zij niet in de gaten hebben dat de vakbond even geen oplossing weet voor de echte problemen. En ik vind dat de leden helemaal niet dom zijn. Het tegenovergestelde is juist van toepassing. Maar wat kunnen wij er aan doen?

Ik ben het wederom met je eens. Was alles eigenlijk maar zo eenvoudig.

Jij maakte het veel groter dan het was Freddie. Het was namelijk helemaal geen kulargument. Sterker nog, het was helemaal geen argument. Het was een antwoord op het advies om de loonsverhogingen, die de vakbonden voor mij bereikt zouden hebben, te doneren aan een goed doel. Ik antwoordde daar op en gebruikte een voorbeeld waaraan ik idd doneer. Ik had net zo goed het kankerfonds of de hartstichting kunnen benoemen, want daar geef ik ook geld aan. Vervolgens pak jij dit ene kleine zinnetje er uit om even duidelijk te maken dat ik eigenlijk heel veel voordelen geniet door iets aan goede doelen te geven. Vanuit jouw redenatie wekte jij de indruk dat alle sociale problemen niet eens meer hoeven te bestaan, want het is nu eenmaal behoorlijk lucratief voor bedrijven om te sponsoren of aan goed doelen te geven. Ik vind bij lange na niet alles klote en ook trap ik niet overal tegenaan. Dat ik niet zo veel op heb met de vakbonden in Nederland (overigens ook zeer zeker niet met de werkgeversorganisaties) heeft totaal niets te maken met de dingen die ik belangrijk vind uit sociaal maatschappelijk oogpunt. En zoals gezegd, met dat benadrukken valt het best mee. Het was onderdeel in een antwoord. Maar uiteraard heb jij en ieder ander het recht om op welke stelling, zin, woord of zelfs maar een letter dan ook te reageren. Gepast? Weet ik niet, ik was hooguit een beetje verbaasd en vroeg me af waar dit vandaan kwam. Waarom? Ik vind de reacties in dit topic niets meer dan het gevolg van de prestaties die onze vakbonden verrichten. Hoe kan je het met goed fatsoen anders benaderen als je al jaren met lede ogen aan moet zien dat ze meehelpen om een prachtig beroep en een mooie sector uit te bannen en dan met veel tamtam komen met een niet plakkend pleistertje op de wonden? Zij hebben het laten glippen (inclusief de werkgeversorganisaties) en komen in actie als dat paard al op de helling ligt te schuifelen. En om dan meer trekkracht aan dat bijna dode paard te krijgen, wordt er opeens een totaal niet urgent onderwerp uit de kast gehaald.

Daarin heb je helemaal gelijk. Want ook ik vind dat TLN zwaar in gebreke blijft.

Ik heb mijn mening over de waarde van vakbonden verteld. Die mening zal pas veranderen als ik ingrijpende veranderingen plaats zie vinden, die door toedoen van de vakbonden, Nederland weer op de kaart terug zet als zijnde Transportland. Nu is echter nog steeds het tegenovergestelde aan de gang en wordt Nederland nog steeds kleiner als Transportland. Ik geraak dan ook niet onder de indruk als een vakbond zich aan het inzetten is voor de ergonomie en comfort in cabines. Maar goed, ik ben blij dat anderen de vakbonden wél op waarde weten te schatten. Ik hoef namelijk geen gelijk te hebben. Ik gaf slechts mijn persoonlijke mening.