Mooi verhaal, Bert; heel herkenbaar ook, want heb al eens hetzelfde gehad op een 'meerdaagse' rit met een jongeman, die volgens zijn pa internationaal chauffeur moest worden. We vertrokken met een HSF-koeler uit Winterswijk; aankoppelen ging met mijn aanwijzingen goed, anders was de auto laag onder de king-pen doorgeschoven want uitstappen was niet nodig en dat ging op de spiegels wel............! We gingen via Bocholt naar de A-3, reden de autobahn op en toen begon het: auto op 88 op cruise-control, tot zover niets aan de hand. Vervolgens ging tot mijn verbazing de stoel op standje liggen, het linkerbeen kwam op het dashboard en er werd een shaggie gedraaid en aangestoken (alhoewel ik van tevoren opgegeven had dat ik niet-roker ben). Affijn, ieder zijn meug, met dat roken kan ik mij nog beheersen ondanks dat het mijn vaste auto is.
Echter, tot 2 keer toe zat de jongeman met zijn telefoon te bellen cq sms-en terwijl het drukker en drukker werd en zelfs ik alle zeilen bij moest zetten om op te letten en alles in kannen en kruiken te laten verlopen. We zijn via de Ruhr de A-61 opgegaan, alwaar "meneer" het toch wel nodig vond om te wisselen, want hij reed immers al bijna 2 uur? Ik ben de wissel aangegaan om vervolgens te ontdekken dat mijn collega zeer vermoeid naast mij zat, vervolgens zijn vriendin belde wat ie tot nu toe allemaal al gedaan had en haar welterusten wenste met de onsterfelijke woorden: ik ga ook naar bed, ben zo moe na deze drukke dag.
Je begrijpt dat ik, na 4,5 uur rijden op mijn schijf gestopt ben, bakkie gedaan en ff de benen strekken de schijf heb gewisseld en doorgereden ben op zijn schijf.
De rest van de week was niet zo leuk samen, en ik was blij dat ik al op donderdagavond terug kon naar Winterswijk. Terplekke kwam zijn Pa op me af en vroeg een beetje
dwingend aan mij: prima chauffeurtje toch, niks mis mee en kan direct beginnen bij elke baas die die wenst, toch? Waarop zijn eigen zoon naar ons toe liep en de onsterfelijke woorden sprak:
Pa, dit is de laatste keer dat je mij met iemand mee laat gaan; ik ben GEEN chauffeur, ik word GEEN chauffeur en ik wil GEEN chauffeur worden.......................!!!
En nu ga ik naar huis zei ie, gaf mij de hand en bedankte me voor het geleerde, keek naar zijn pa en schudde alleen nog maar met zijn hoofd voordat ie verdween, PA met open mond achterlatend.