Spring naar bijdragen

Wat je (niet) wil weten over Nagamiji


Nagamiji

Recommended Posts

  • Forumlid

ik ben het met teddybeer eens, ......maaaaar.......

 

je kunt niet kijken of oordelen over een andere relatie,

mischien kan de wederhelft wel helemaal niet omgaan met de situatie, 

degene die het dichtste bij staan zo dat veel beter kunnen weten .

 

hetgeen wat ik hier nu meegemaakt heb, en nog steeds aan de orde is, 

lijkt zo makkelijk door de ogen van een buitenstaander.

 

met alle goede bedoelingen, kan je advies geven en hoe jij er tegenover staat.

maar wil niet zeggen dat het voor iedereen werkt.

 

 

  • Like 1
  • Thanks 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

3 uur geleden zei Teddybeer:

Zo iets verzwijgen zou bij mij thuis garant staan voor zeer veel bonje.

 

Ik heb dit vaker gehoord, maar ervaringen uit het verleden geven in dit geval wèl een garantie voor de toekomst. 

 

In ons geval komt er geen bonje, hij is nl niet in  staat om mij te steunen. Al mag hij wel een beetje nazorg doen, voor zijn gevoel. Hij is totaal ongeschikt als mantelzorger. Ik vermoed zelfs dat hij een vorm van Autisme heeft. Door verschillende experts bevestigd, ik geef hem zijn ruimte en ken zijn gebruiksaanwijzing. Ik verlang niks terug. Ik heb ooit besloten dat ik wil dat hij gelukkig is en dat breng ik dagelijks in de praktijk. 

  • Like 2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei road train:

ga op je gevoel af

 

Dát is misschien de oplossing. 

 

Ik heb sowieso de pijnpoli, die kan tijdelijk wat aan de pijn doen en dan mag mijn hubbie me helpen met douchen. Hij blij dat ik hem nodig heb. :D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank jullie wel voor jullie input, het helpt mij echt om tot een belsuit te komen. 

 

Mensen in mijn omgeving zeggen: Kom maar bij mij herstellen na de operatie. Maar dat wil ik juist niet, mijn eigen huis, mijn eigen bedje en mijn eigen spulletjes bij de hand. :ja:

  • Like 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid
11 uur geleden zei Teddybeer:

Zo iets verzwijgen zou bij mij thuis garant staan voor zeer veel bonje.

 

Je leeft samen, in voor en in tegenspoed.

 

 

Sommige mensen denken daar toch anders over ksanp je wel maar je moet ook een ander zn mening respecteren 

  • Like 2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid
6 minuten geleden zei road train:

je moet ook een ander zn mening respecteren 

Dat doe ik zeker. Absoluut.

 

Maar daarom mag ik me er nog wel over verbazen, toch?

 

Daarom schrijf ik ook alleen hoe dat bij “ons” thuis werkt.....

 

  • Like 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid
5 minuten geleden zei Teddybeer:

Dat doe ik zeker. Absoluut.

 

Maar daarom mag ik me er nog wel over verbazen, toch?

 

Daarom schrijf ik ook alleen hoe dat bij “ons” thuis werkt.....

 

Dat bedoel ik ook niemand is het zelfde is misschien maar goed ook. 

 

Soms zijn er dingen waar je 1 ander niet mee opzadelen je hebt  haar verhaal ook gelezen neem ik aan. En dan snap ik dat wel. 

 

Maar goed we zijn niet allemaal het zelfde   dankje voor jou mening. 

  • Like 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gast doemijnbest
19 uur geleden zei Nagamiji:

Dank jullie wel voor jullie input, het helpt mij echt om tot een belsuit te komen. 

 

Mensen in mijn omgeving zeggen: Kom maar bij mij herstellen na de operatie. Maar dat wil ik juist niet, mijn eigen huis, mijn eigen bedje en mijn eigen spulletjes bij de hand. :ja:

Heb veel respect voor je @NAGAMIJI, dat het je het toch allemaal maar ondergaat en maar gewoon doorgaat. ! Sterkte toegewenst en blijf vooral reageren hier en is misschien ook wel op die manier een uitlaatklep voor jou om het maar even bij transport te houden.😏

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn leven is nooit saai en alles lost zich vanzelf op. Was de politiek maar zo eenvoudig... :cool:

 

Opgelost? De operatie gaat niet door, te riskant! Ik snap niet hoe ze dat weten, want ik heb niks gezegd, nieuw ziekenhuis, maar misschien heeft de MRI geheimen prijs gegeven? Ik weet het niet. Wat nu: de Pijnpoli. Ach, wat moet ik zonder mijn feestpoli? Ik moet wel een andere prik laten vervallen, maar dat komt goed. 

 

En wat gebeurt er in een niet-saai-leven als een "uitdaging" van de baan is? Juist, dan meldt de volgende zich. Deze is in dezelfde categorie als de vorige, een behoorlijke hindernis. Maar zelfs dat komt goed: Het ziekenhuis (een ander ziekenhuis) vermoedt uitzaaiingen in mijn darmen. Kreeg een oproepje of ik me met spoed wil melden. Ik ben geen ambulance, dus ik doe niet snel aan spoed. Ik wil eerst zelf weten hoe ik daar in ga staan. Plus ik heb vanaf gisteren tot 18 april pijnpoli-rust. Daar houd ik me streng aan. anders werken de injecties niet. Ik heb gebeld en ze waren verbaasd dat ik pas op 19 april de afspraak wil. Heel verbaasd, maakt u zich geen zorgen dan? Ik: nee, heb ik nog nooit gedaan. Zorgen maken voegt niks toe, gewoon leven alsof je langs een zonnige boulevard slentert wel: Ik ben er nl nog steeds en slenter rustig verder. 

  • Like 2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 minuten geleden zei Nagamiji:

Vandaag realiseerde ik een voordeel van veel pijn... als de pijn dragelijk wordt en afneemt is dat zo heerlijk, daar kan geen chocola tegenop.     :ja:

 

Ik wilde eigenlijk iets anders schrijven dan chocola, dit is de gekuiste versie LOL

Link naar opmerking
Deel via andere websites

 

Ben net bij de huisarts geweest voor de verwijzing naar mijn eigen MDL arts. Meteen over mijn idee gehad om de pijn te laten bestrijden door de pijnpoli. Zij vond dat niet verstandig, omdat dat het probleem niet oplost. In de brief die zij heeft ontvangen dat men wel bereid is te opereren als de pijn aan blijft houden, omdat de extra injecties van de pijnpoli ook troep zijn en niet goed voor mijn, toch al vermoeide, lever. Het arme ding verwerkt al heel zijn bestaan kilo's medicatie. Dat houdt in dat ik door moet gaan met de Oxycodon en andere pijnstillers voor minimaal 3 maanden. Heel fijn, kan ik wéér afkicken... Ach, ik doe dat Cold-Turkey, want ik weet inmiddels wat ik op een bepaalde dag kan verwachten. En het overgeven is slecht 1 keer per uur, daar kan je de klok op gelijk zetten en duurt 1 á 2 dagen. De spierpijnen en krampen meestal ook, en het zweten is afhankelijk van hoe snel de eerste verschijnselen beginnen. Afbouwen zie ik niet zitten, duurt mij te lang en je voelt je toch niet lekker, alleen langer.

 

En het was weer ouderwets gezellig, dus we hebben weer wat afgelachen. :ja:

  • Verward 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Zoals al bekend heb ik de pijn zonder discussies mogen laten bestrijden dmv een zenuwblokkade in het ruggenmerg. Wat ik vreemd vond, dat je zo ook verdoofd en dus het gevoel in je benen bijv tijdelijk kwijt raakt. Nu is de pijn langer weg. Ze gebruiken dus een soort stofje wat een blokkade maakt, zonder de boel te verlammen of meer te doen dan pijn weg halen. Als je het zo bedenkt is dat heel knap. 

 

Omdat ik ziek geboren ben, merk in veel van de ontwikkeling in het medische circuit.

 

Ik heb wéér zonder pijn geslapen, zooooo vreemd. Ik moet er nog steeds aan wennen en geniet er van volle teugen van. 

 

Al ben ik soms wel bang dat ik een mietje word met zoveel luxe qua pijnbestrijding. Straks kan ik geen pijntje meer verdragen? Ach, zien we dan wel weer. Ik ben iig van de morfine af en koester het leven. 

  • Like 3
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik zit nu in mijn "rustperiode" na de pijnpoli en ik sla 3 vliegen in 1 klap: Ik ga minimaal een uurtje een Vitamine D-bad nemen op balkon. Dus gewoon niksen. Dat moet ik nog leren, dat is 1, Vitamine D aanvullen is 2 en pijnpoli-rust houden is 3. Ik moet zeggen dat de zon me wel helpt, maar van niksen word ik zenuwachtig. Nog steeds. 🙈 Nog ff volhouden en dan vind ik het misschien een keer normaal.

 

Als ik maar geen lui wezen word, ik vrees altijd het andere uiterste. LOL

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Je wilt niet weten hoeveel respect ik heb voor de manier waarop jij in het leven staat @Nagamiji. Ongeloofelijk wat jij al hebt mee gemaakt en nog mee gaat maken als ik je berichtjes zo eens lees en toch zo extreem positief in het leven staan. Ik denk dat ik al lang van dat balkon afgesprongen was.

  • Like 1
  • Thanks 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Even wat bijschrijven, niet over mijn dagelijkse leven, ivm de nwe privacywet kan ik daar niks over melden. LOL

 

Mijn huidige huwelijk is mijn 3e en laatste huwelijk. Ik heb 4 keer samengewoond, dat is inclusief huwelijken.

 

Mijn 2e huwelijk was erg kort: 1 uur. Ja, 1 uur, na de handtekening ben ik nog wel even mee gegaan naar het "feest", maar alleen om mijn echtgenoot te melden dat ik toch van het huwelijk afzag, hij de huissleutel toch niet kreeg en ik meteen naar mijn advocaat zou stappen om het huwelijk te ontbinden.

 

Nu hoor ik iedereen vragen, waarom ben je dan getrouwd? En met hem? Ach, ik was wss met iedereen getrouwd die zich aanmeldde, mits de juiste kleur. 🙈 

 

Na mijn 1e huwelijk, daarover later meer, was voorbij, dus ik was heerlijk vrij. Alleen dachten vele mannen dat dat niet goed voor me was, want ik werd gek van de "aanloop". Ook via-via verzoeken tot een afspraakje. Dus ik dacht, als ik weer getrouwd ben, ben ik daar vanaf. Dus ik ging met willekeurige kandidaten daten en heb de knoop doorgehakt om met meneer Klootviool in zee te gaan. Ik hield wel netjes de boot af: we gaan niet samenwonen en geen gefrutsel voor het huwelijk. Hij zou de huissleutel daarom na het tekenen van de trouwdocumenten krijgen en HIJ moest alle kosten betalen, ook voor de notaris. Ik was even blij, want ik was van de markt, maar naarmate de datum dichterbij kwam begon ik steeds meer te twijfelen. De ochtend van mijn huwelijk stond ik me aan te kleden met mijn vriendin en ik zei: Ik wil niet, wat moet ik met hem? Hij is niet echt lelijk, maar hij is saai, niet mijn type, hooguit betrouwbaar. Kan ik het hele zooitje niet annuleren? Mijn vriendin zei wat je vaak hoort: Ach, iedereen twijfelt voor hij/zij ja zegt en hij is iig een stuk beter dan je ex plus: je kan het niet maken... Bij de plechtigheid wilde ik eigenlijk nee zeggen, maar met een blik op alle mensen mompelde ik iets wat voor ja kon doorgaan, et voilá ik was getrouwd. In mij schreeuwde alles nee: Dus ik zei tegen mijn vriendin die me feliciteerde: Ik ga NU naar mijn advocaat, breng je me? En de rest is geschiedenis. Ik heb hem na het ja-woord 1 judaskus gegeven en daar is het fysiek gelukkig bij gebleven. 1 voordeel, ik stond nu te boek als gestoord/onbetrouwbaar/preuts, dus van mannen had ik ook geen last meer. Behalve van zielepoten die dachten dat ze bij mij hun gerief konden behalen.

 

Op papier heeft het huwelijk iets langer geduurd omdat je minimaal 1 jaar getrouwd moet blijven. Maar dat is puur een administratieve kwestie geweest. :cool:

  • Like 2
  • Haha 2
  • Verward 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...
  • 3 weeks later...

Het is lang geleden dat ik wat geschreven heb. Ik had het druk met problemen oplossen voor derden 😖 Daarom nauwelijks rust tijdens de vakantie van hubbie. Ach, dat valt onder: Doen waar je talent ligt. 😁

 

De vakantie heeft hubbie goed gedaan, ik kreeg foto's en zag dat de spanning van zijn gezicht verdween. Hij heeft het enorm naar zijn zin gehad, dus dat betekent win-win. Hij het naar zijn zin en ik ook. Als ik 's ochtends mijn tanden ging poetsen was de wastafel gewoon nog schoon! :ja: De wc idem dito. De keuken bleef droog. Als hij afwast, wat van mij niet hoeft, dan is de hele keuken nat. Geen idee hoe hij dat voor elkaar krijgt want we hebben een minikeuken, past slechts 1 persoon in. Dus als hij afgewassen heeft, wacht ik tot hij iets anders doet en het niet opvalt dat ik de keuken weer droog maak. Ik wil hem niet het gevoel geven dat hij iets niet goed doet. 

 

En hoewel ik eigenlijk ziekenhuizen wil minderen, lukt dat niet zo goed, dus ik heb wat dat betreft weer een volle agenda. Maakt niet uit, kan ik daar ook wat gezelligheid en vrolijkheid brengen. Bij bloedprikken maak ik wel misbruik van mijn kanker. Dat geef ik eerlijk toe. Ik vraag altijd of ze "in cito" op het formulier willen zetten, dan krijg ik voorrang. Tja, je hebt kanker of je hebt het niet, toch? Iemand vroeg: Hoe gaat het met je K? Waarop ik antwoordde dat ik lekker veel paas-spritsjes van Bohemen had ingeslagen. Ik denk aan koekjes bij de letter K, maar de vraagstelster bedoelde iets anders. Ik zei: Oh je bedoelt mijn kanker? Geen idee, ik moet nog steeds doorgaan met mijn kankerpillen en ik krijg nog steeds mijn jaarlijkse chemo. Het interesseert me werkelijk niet wat de uitslagen zijn, ik kan daar niks aan veranderen. Als men mij een behandeling voorstelt, dan zie ik dan wel. Plus eind mei mag ik naar mijn MDL specialist. Dus mijn kanker en ik blijven actief. Dan krijg ik altijd de opmerking dat ik er zo goed mee om kan gaan. Wat verwacht men dan? Dat ik onder een steen kruip omdat ik toevallig ook getroffen ben door de meest voorkomende hindernis? Tenminste je hoort niks anders dat mensen het ook hebben. 

 

Nah, ik ga nu maar weer ff een nieuwe pot thee zetten, mss schrijf ik verder, mss laat ik het voor vandaag hierbij. :bey:

 

 

  • Like 3
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Eerst beginnen met goed nieuws, of was het andersom?

 

Ik heb voor vrienden een auto gekregen voor bijna de inkoopprijs. :cool: Zij zijn verbijsterd, maar dolgelukkig. Dat is bij onze auto's standaard, nieuw. Want de dealer verdient aan het onderhoud. :ja:

 

Ik heb geen echt slecht nieuws, maar minder positief: 1 injectie vd pijnpoli is volledig uitgewerkt. Ik ben dus weer aan de morfine en moet wachten tot 3 juli voor de vgld prik. :( Daar kijk ik dus met nog meer blijdschap naar uit: 1 maandje heeft ie gewerkt voor 95% en dat was verrukkelijk. Dus net als de meeste mensen uitkijken kijk ik uit naar de pijnpoli. Als je het zo bekijkt ga ik 4 x per jaar op vakantie en het kost mij niks. :p

  • Like 2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Tsja ..niet om je te beangstige of zo ...maar ben helaas al mijn twee ouders aan die klote ziekte verloren .
Vaders 64 ,moeders 75 .
Wel alle twee rokers ..
Ben zelf een roker geweest ..gelukkig al weer ruim een jaar gestopt .
Maar petje af voor jouw hoe je er mee omgaat ...en zo positief blijft ...
Respect ....

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

  • Like 3
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@syme65 Ik heb de mazzel dat ik ziek geboren ben, dus de dood heeft mijn hele leven in mijn nek gehijgd. Vanaf heel jong is de dood mijn vriendje, het betekent ophouden van pijn e.d. Máár ik heb nog te veel te doen/zorgen, dus ik blijf leven. Ik mag blijven leven en dat accepteer ik. 

 

En eerlijk gezegd valt het soms niet mee, maar ik focus op wat er nog wel kan en leef bij de dag. Ik ben blij dat ik bijv mag vechten tegen onrecht. Heb ik ook al mijn hele leven gedaan. Op school pleitte ik al bij een leraar voor straf-vermindering voor een mede-leerling. En geloof me, ik ben heel lief, behulpzaam en houd van alles wat leeft, maar als iemand problemen heeft, dan wil je echt niet met mij te maken hebben. Dan ben ik het andere uiterste. Soms verbaas ik mezelf over zoveel oorlogskracht en hoe slecht ik tegen mijn verlies kan. Ik ga dus door tot het recht heeft gezegenvierd. Ik vecht desnoods vanuit een ziekenhuisbed. ☠️

  • Like 3
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gast
Deze discussie is nu afgesloten voor verdere antwoorden.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Forum voorwaarden