[[Template core/global/global/includeMeta is throwing an error. This theme may be out of date. Run the support tool in the AdminCP to restore the default theme.]] Spring naar bijdragen

'Didi's Vluchtstrook'


didi notknown

Recommended Posts

  • Forumlid

5-7-2006

'Klein zomerspelletje'

Daar de zomer zich bij uitstek laat lenen voor wat vertier en onzin bedacht ik het volgende spelletje.

Carl (je weet wel die vriendelijke gast in zijn oranje pak) was gister op mijn werk en achter zijn truck hing een aanhanger. Tijdens dat hij stond te tanken tekende ik stiekem mee. Op die aanhanger stond een vreemd ding. Ik ga nu dat ding in mijn kromste Nederlands (zoals jullie gewend zijn van me) beschrijven. De enige die het juiste antwoord weet is Carl, want ik heb niet gevraagd wat het voor een ding was. Enfin, doen jullie mee?

'Raad het apparaat'

Het is even hoog en even lang als de twee walsen die Carl normaal bij heeft op zijn aanhanger.

Vooraan-onder zag ik een rupsband, ik schat een twee meter in lengte en een halve meter hoog.

In die rupsband zaten een groot wiel voor, zeven kleintjes ertussen en weer een groot wiel achterin.

Boven die rupsband zat het motorgedeelte van dit apparaat wat een beetje een diamantvorm had, mijn God hoe beschrijf ik dat, plat van boven, dan schuin weglopende in de breedte en dan weer schuin teruglopende naar de rupsband toe, noemen ze dat geen trapeziumvorm?

Aan het einde van het motorgedeelte zag ik een hoge uitlaat, net zoals bij een usa-truck.

Achter die uitlaat zat een soort dashboard.

Op het dashboard zat geen stuur maar wel drie of vier knuppeltjes (pookjes met een rond zwart bolleke erop).

Achter het dashboard stond een stoel, zonder kap erover. Naast die stoel waren twee zwarte schotten met twee valbeugels erop geplaatst. De stoel is alleen te bereiken via de achterkant van het apparaat.

Onder de stoel was alleen...dinges...volgebouwd ijzer, geen wielen dus. En dat gedeelte zal als het apparaat zijn werk doet gewoon over de grond schuiven denk ik.

Achter de stoel was een gedeelte waar wat snoeren en kabels hingen en twee grote werklampen die bij gebruik dus het gebied achter het apparaat belichten.

Helemaal aan de achterkant van het apparaat zo op een halve meter hoogte zag ik een soort trede, over de volle breedte van het apparaat, waar volgens mij twee mensen op zouden kunnen staan. Of dat die mensen daar ook daadwerkelijk op moeten staan tijdens dat het apparaat werkt weet ik dus niet.

Ik zag geen bak of laadgedeelte aan het apparaat waar je iets in zou kunnen doen. Ik zag ook geen gedeelte waar iets uit zou kunnen komen.

Enfin degene die mijn verhalen goed lezen weten in welke sector Carl werkt en daar zal dit apparaat dan ook voor gebruikt worden.

Veel succes bij RAAD HET APPARAAT !!

P.S. Der is geen fluit te winnen, zelfs geen broodrooster.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Hey didi, mag mijn ex ook op cursus? Die is vandaag de caravan onderweg naar zijn vakantieadres verloren. Gelukkig niemand gewond. Het is een raadsel hoe de caravan los heeft kunnen komen van de auto, maar de vakantie was voorbij voor de jongens voordat ie begonnen was

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

14-7-2006

'Versieren'

Louis zijn truck is prachtig. Vele versieringen maken het voertuig een echte blikvanger. De eerste blik op het voertuig zou je wijsmaken dat de man aandelen heeft in de firma Hella. Alle special-paint koos Louis zelf en bekostigde dat ook. Van binnen lijkt Louis' truck meer op een sjieke hotelkamer dan op een cabine waarin gewerkt wordt. Nog nooit heb ik zijn truck vuil gezien het lijkt of hij altijd eerst zijn truck poetst en dan pas komt tanken.

Louis' zijn jeugd had niet dezelfde glamour als zijn truck van vandaag. Een verleden van mishandeling, internaten, pleegouders en heel veel tranen vielen hem van jongs af aan ten deel. Hij is er niet bitter door geworden, zijn lach is nog steeds even hartelijk en gemeend tegen mensen. Hij verwerkte bijna alles...

Bijna, zei ik. Als baby moest hij het ondergaan dat hij met drie gebroken ribjes in zijn wiegje lag van de mishandelingen, als ventje van zeven jaar moest hij de pijn gewoon dragen die hem de gebroken schouder deed nadat een pleegmoeder hem van de zoldertrap afduwde. Nu als volwassen man zijn de zaken anders nu kan hij zich wel verdedigen.

Bij onredelijkheid slaan bij Louis nog steeds alle stoppen door. Dit maakt voor hem zijn vak niet eenvoudig. Een aanvaring met de man van de planning. Twee aanvaringen met magazijnkrachten en toen de aanvaring met de magazijnchef. Vorig jaar kreeg Louis al een schorsing van zijn werkgever die op papier een weekje ziektewet leek. 'Om af te koelen' zei men hem. Vorige maand was het weer prijs. Een kwal van een magazijnkracht liet drie vrachtwagens eerst lossen terwijl hij Louis onredelijk liet wachten. Louis toekte hem weer op zijn teut (zoals ze dat zo mooi hier in Antwerpen zeggen) en nu is de maat vol bij de werkgever. Er loopt een ontslagaanvraag voor hem. Dát begrijpt Louis wel maar dat hij zijn mooi opgesierde truck achter zal moeten laten snapt Louis niet. Daar buigen dure advokaatkoppen van de rechtsbijstand zich nu over om iets geregeld te kunnen krijgen...

Pierre en Eddy houden ook van versieringen. Niet aan een truck maar aan de auto's en zichzelf. Spoilertje hier, zonnebandje daar, geblindeerd raampje hier en siervelgje daar. Persoonlijk heb ik daar totaal geen moeite mee punt 1 zie ik zo eens wat mooie speciale auto's op mijn werk en punt 2 zo leren jonge mensen toch zich in te zetten voor iets en het te koesteren als ze het in hun bezit hebben eindelijk. Net zoals Louis zijn het poetsfreaken, de auto's worden bij het eerste modderspatje en bij de eerste geplette vlieg onmiddelijk gewassen.

De versieringen aan hun lichaam bekoren me minder. De wenkbrauwpiercing, de oorbelletjes, de kettingen en binnen enkele dagen willen ze beide een tongpiercing. Hoewel ze vinden dat ze dat speciaal maakt vind ik het juist zo standaard allemaal. Tienduizend mensen lopen met een ijzertje door hun wenkbrauw, tienduizenden mensen met een ijzertje door hun tong. Bovendien zijn het al zo een mooie mannen van zichzelf, waarom dan al die versieringen? In mijn ogen zijn hun karaktertjes al meer dan bijzonder dat behoeft geen ijzerwerk om de boel meer op te sieren. Ze lachen me natuurlijk uit met mijn ouderwetse redenering en toch waren ze gister even stil toen ik zei: ik vind jullie al zo mooi en compleet waarom zou je dat verprutsen met een meutegedoe?

Wie wie versierde deze week in het park weet ik niet. Feit is dat het gebeurde. Waren het zijn ogen of was het mijn lach, het is niet meer te achterhalen. Mijn verstand zegt ren weg want hij is een gebonden man. Mijn lichaam zegt een totaal ander iets. Hoe kan iets zo fout zo goed aanvoelen?

Verwarring...versiering....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
  • Forumlid

Doorgaans ben ik best een positief persoon. Lachen doe ik best graag en een keer iemand zomaar plagen voor de lach erna zie ik ook wel zitten. Een goeie mop kan erg waarderen.

Problemen probeer ik zover mogelijk op te lossen en lukt dat niet dan leg ik ze naast me neer zodat ze mijn humeur niet verder verpesten die dag of week.

Er is een ding wat mijn humeur bijna dagelijks verpest en ik kan het maar niet naast me neer leggen: het gebruik der gsm door mijn lieve medemens.

Is dat nu echt nodig?

Zijn mensen zo verschrikkelijk onmisbaar dat ik terwijl ik even boodschappen doe ik in vier winkelgangen iemand in een gsm hoor brallen "ja ik ben even in de winkel en doe even boodschappen". Boeit dat nu echt jouw omgeving dat jij daar op dat moment bent?

Op mijn werk sta ik hoofdzakelijk achter de balie. Het helpen van een gemiddelde klant duurt een minuut of twee. Toch moeten tijdens die twee minuten nog in de gsm medegedeeld worden dat ze bij mij staan af te rekenen of dat ze even een pakje Marlboro aan het halen zijn. Wie kan in hemelsnaam belang hebben bij die info?

Hebben die mensen een partner of vrienden waardoor een dagdossier bijgehouden wordt? Piep piep, ja met Tom? Waar ben jij? Ik sta hier even af te rekenen. Ok vul ik in jouw dossier in bij 15.04 dat je staat af te rekenen ok. Is goed, zegt Tom dan. Zoiets?

Ik snap zulke dingen niet. Waarom leggen mensen verantwoording af van waar ze op dat moment zijn?

De eerste keer dat ik zo'n vraag zou krijgen op mijn gsm zou het antwoord zijn: dat gaat jou geen bal aan.

Echt al het geleuter in een gsm zou voor mij in het bijzijn van derden verboden mogen worden. Als jij een telefoontje krijgt van iemand dan is dat iets tussen jullie twee. Daar heb ik niets mee te maken dus maak dan dat ik het gesprek niet voor de helft hoef mee te maken. Er zijn volgens mij 1000 plaatsen waar je even kunt gaan staan zodat ik het ook niet mee hóef te maken.

Een paar maanden geleden was Jantje Belangrijk in de shop. Je kent hem wel. Dure auto onder zijn kont. Strak in het maatwerk pak inclusief stropdas en een air wat op tien meter afstand te ruiken is. Ook hij bleef telefoneren terwijl ik hem afrekende en ineens werd ik het zo beu dat ik op wulpse manier zei: "schatje ga jij eerst douchen nu....ooops!"

Zijn hoofd kleurde meer rood dan een verse tomaat en meteen brak hij het gesprek af.

Gelijk viel hij mij me op mijn actie aan en vroeg waar dat spelletje voor nodig was. Waarop ik hem antwoordde U behandelde mij als een robotje meneer en ik wilde U even laten merken dat mensen die als robotje behandeld worden soms rare sprongen maken.

Hij stak zijn hand uit en zei: mijn excuses mevrouw U hebt gelijk ik behoor mijn medemens niet op deze manier te woord te staan. ( 1-0 voor Didi! )

Zelf bezit ik ook zo'n onding. Ik heb hem nodig voor als ik eens met pech langs de weg kom te staan. Of heel soms als ik door het een of ander niet tijdig op mijn werk kan verschijnen. Of als er door een of andere duistere reden eens een afspraak niet door kan gaan. Als dat eens vijf keer per jaar voorkomt is het veel.

Mijn vrienden en ik zenden elkaar wel eens een sms, maar ook dat hou ik binnen de perken. Ik check mijn berichten op het werk en daarna gaat de gsm weer op slot en in mijn tas. Thuis staat hij aan maar dan heeft er ook niemand last van. Onder het rijden staat hij ook altijd af.

Vanmiddag stond er weer een man luid te gsm-en voor mijn balie en toen hij klaar was zei hij, ja mijn baas hij moest even wat dingen weten. Ben je aan het werk dan vroeg ik hem. Nee, zei hij, ik ben vrij. Ik zeg dat zijn dan twee minpunten. Minpunt voor je baas die zijn personeel niet gerust kan laten op hun vrije dag en minpunt voor jou, want jij laat je op je vrije dag lastig vallen door je baas. Hij keek me lachende aan en zei je hebt nog gelijk ook!

Gsm's het zal best een goeie uitvinding zijn hoor in geval van nood. Maar zeg nu zelf die andere 80% van geleuter wat ermee gedaan wordt is dat nu echt nodig?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

ergens heb ik er ook een hekel aan maar vind het wel zeer makkelijk in tijden van nood of panne, maar bij ons weten ze dat ze me enkel mogen bellen als het echt dringend is en dan zetten ze het best op het antwoordapparaat. Als ik dan ergens langs de kant sta kan ik het GRATIS terug beluisteren en zie ik wel of ik meer info nodig heb en terug bel of niet...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Ja, ben het ook volledig eens met jou. Ze doen of die gsm heilig is.

Een maat van mij heeft alles buitengetjoept. Zijn pc, zijn gsm en zijn vaste foon zelfs. Ik zei, komop Robert hoe ben je nu nog bereikbaar dan?

Zijn simpele antwoord was ik ben elke avond thuis en ik hou van buurten, kom lekker langs bij me. Hier word je niet gestoord door gepingel of geplong van apparaten. En als ze je nu eens nodig hebben voor het werk of zo dan? Daar ben ik toch elke dag zei hij, moeten ze me dan maar iets vragen. En als ik aan je deur sta en je bent dan niet thuis zei ik? Nou dan ga je toch gewoon bij iemand anders hier in de buurt op de koffie, andere mensen hebben toch ook graag dat je eens langskomt.

Hij heeft helemaal gelijk terwijl telefoon (vast of gsm) mensen dichter bij elkaar zou moeten brengen maakt het ons afstandelijker we gaan minder op bezoek bij elkaar.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid
Ja, ben het ook volledig eens met jou. Ze doen of die gsm heilig is.

Een maat van mij heeft alles buitengetjoept. Zijn pc, zijn gsm en zijn vaste foon zelfs. Ik zei, komop Robert hoe ben je nu nog bereikbaar dan?

Zijn simpele antwoord was ik ben elke avond thuis en ik hou van buurten, kom lekker langs bij me. Hier word je niet gestoord door gepingel of geplong van apparaten. En als ze je nu eens nodig hebben voor het werk of zo dan? Daar ben ik toch elke dag zei hij, moeten ze me dan maar iets vragen. En als ik aan je deur sta en je bent dan niet thuis zei ik? Nou dan ga je toch gewoon bij iemand anders hier in de buurt op de koffie, andere mensen hebben toch ook graag dat je eens langskomt.

Hij heeft helemaal gelijk terwijl telefoon (vast of gsm) mensen dichter bij elkaar zou moeten brengen maakt het ons afstandelijker we gaan minder op bezoek bij elkaar.

het heeft ok zijn voordelen.

ben verder van mijn familie gaan wonen, een uur rijden.

ik ga er niet minder naar mijn familie,

maar even binnen wippen is er ook niet bij.

ben ik toch even blij dat ze allemaal een gsm hebben.

heb ik toch wat meer contact met mijn familie,

zeker omdat mijn broers allemaal chauffeurs zijn,

mijn vader ook maar die is met pensioen,

kunnen we even bellen waar ze zitten,en of je ze tegenkomt die dag.

:tu:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Maandag vandaag. Die dag heeft altijd iets hectisch over zich vind ik. Mensen zijn meer gehaast, hebben meer dingen te doen. Je merkt het al als je in de auto stapt, we zijn op deze dag meer onverdraagzaam.

Op mijn werk is het ook een van de twee drukste dagen die ons weekprogramma kent. Het humeur is niet altijd top omdat mensen juist een leuk weekend achter de rug hebben en weer een beetje tegen die vijf dagen werken opzien.

Mijn ochtend thuis vloog ook voorbij, ik wilde nog graag het stukje voor gister schrijven want gisteravond was ik doodop. Schrijven dus, snel de douche in, spullen pakken en vertrekken. De drukte onderweg deed mij ook geen goed, ik kwam al met een half diphumeurtje op mijn werk aan. Snel de dienstoverdracht doorgenomen met mijn collega en klokslag 12 uur stond ik gereed achter de balie, gewapend met een lach en een dosis werklust.

Klanten en nog eens klanten. Ik wil steeds sneller gaan werken en laat daardoor dingen spontaan uit mijn handen vallen. Plop, sigaretten op de vloer. Plop vliegt weer een euro de verkeerde kant uit. Plop pen op de grond. Even snel een slok koude koffie tussendoor en doorwerken. Tussendoor vlieg ik met een bezem door de shop en dweil met de franse slag.

Heel het terrein staat vol tankende auto's en binnen in de shop is het ook een drukte. Dan zie ik een auto stoppen bij pomp 4. Een vrouw is nog even aan het telefoneren in de auto zie ik. Terwijl zij haar gesprek afmaakt help ik de klanten verder en dan zie ik haar ineens naast haar auto staan te tanken. Ze is zwanger. Over de bolle buik waar een baby tevreden ligt te dobberen in het vruchtwater is een vrolijk fel groen t-shirt gespannen.

"Dit is het nieuws van drie uur" hoor ik op de achtergrond uit de radio, "Op diverse plaatsen in Amerika worden vandaag op 11 september herdenkingen gehouden ter nagedachtenis van de gebeurtenissen op 11 september 2001".

Ik werd van die twee dingen tesamen even heel stil. Een nieuwe baby die straks het leven in zal gaan en 11 september. Is er iets meer onschuldig te bedenken dan een baby? Voor mij niet. Zo'n klein kindje, niets weet het nog. Nog geen enkele mening zit in dat kleine hoofdje.

De moeder komt binnen en rekent af bij me. Ze kijkt me lief aan en ik bedenk me even zou ze nu weten waar ik op dit moment aan denk?

Voor mij is 11 september de dag van de haat. De meest zwarte dag die ik in mijn 43 jaar op deze wereld mee mocht maken. Het meest verschrikkelijke waren voor mij niet de vliegtuigen die torens doorboorden, het meest verschrikkelijke voor mij persoonlijk was dat haat ineens zo openbaar was.

Moslims tegenover de rest van de wereld en de rest van de wereld tegenover moslims. Twee groepen die elkaar het leven na staan. War on terrorism. Oolog tegen oorlog. Wat heeft het voor nut? Kwaad met kwaad vergelden. Mij leek het een oplossing van niets.

Of Al Qaida nu fout is of Bush of Bin Laden, wat maakt het allemaal uit? Deze wereld is van ons allemaal en we zullen het hier toch met zijn allen draaiende moeten houden. We hebben elkaar nodig. Wat voor wereld gaat het worden als de een met bomaanslagen zijn gelijk wil halen en de ander daar met een leger plus bewapening op af gaat? De baby bij pomp 4 gaat daar niet gelukkiger van worden en ik ook niet.

Wat de baby bij pomp 4 wel gelukkiger zou maken is een betere wereld om straks in op te groeien. Een wereld met respect voor je medemens. Een wereld van verdraagzaamheid. Een wereld zonder haat en zonder elkaar te veroordelen op gronden van afkomst of religie. Een wereld waar de baby van pomp 4 de komende 80 jaar zijn of haar weg kan zoeken, mensen kan ontmoeten uit alle culturen waar die zelfde baby rijker van zal worden.

Weet je? Iedereen lachte die hippies uit in de jaren '60. Vreemde mensen hè, met hun bloemetjes in de haren en bloemetjes geschilderd op hun vw-busjes. Toch ben ik van mening dat er geen volk ter wereld te vinden is die meer met de mensheid op hadden dan zij. Love and Peace. Alle wapens de wereld uit riepen ze. Hadden we maar naar ze geluisterd, dan hoefde ik me vandaag geen zorgen te maken om een baby bij pomp 4....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

ik geloof dat je de gedachten kunt lezen van vele mensen,

ik denk dat dit te wijten is aan verkeerde mensen die meer op geld zitten te kijken ,

als op de wereld verbeteren.

want hoe beter het is voor de wereld, hoe duurder het wordt.:cool:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Volgens Van Dale Taalweb is geluk:

1.gunstige loop van omstandigheden, bof, fortuin, mazzel en de tegenhanger van ongeluk.

2.aangename toestand waarin men zijn wensen bevredigd ziet en vrede heeft met zichzelf en zijn omgeving, heil, zegen.

Klopt dit eigenlijk wel?

Gunstige loop van omstandigheden dat maakt je gelukkig zegt hij. Volgens mij word je veel meer gelukkig als die omstandigheden eens niet gunstig lopen.

Dingen oplossen. Zoeken naar een weg. Je leert daar dingen van. Nadien ben je trots op jezelf dat jij die slechte omstandigheden kon oplossen.

Bof. Wat is bof? Is bof als je zo meteen de trap afloopt je gewoon beneden op je twee benen aankomt? Dat je je niet onderweg verstapte, naar beneden tuimelde en met twee beenbreuken nu onder aan de trap ligt. Alhoewel..

Zes weken lekker thuis in het gips. Alle tijd om die drie boeken uit te lezen. Alle tijd om met de katten te spelen. Alle tijd om die dvd van Flightplan nog eens te bekijken. Vertroeteling door je vrienden. Ik weet niet of soms eens geen bof hebben wel zo heel slecht is.

Fortuin. Ah, volgens van Dale maakt geld dus gelukkig. Klopt dat wel? Is er niet ergens een spreekwoord wat juist het tegendeel zegt? 'Geld maakt niet gelukkig', mijn favoriete schrijver voegde daar nog aan toe, 'dat heeft het met armoe gemeen'.

Volgens mij word je juist heel ongelukkig van veel geld. Jij en je kinderen lopen ineens gevaar voor kidnapping. Je moet steeds aan je vrienden twijfelen of ze wel voor jou komen en niet voor je geld en bijbehorende status. Ik hoef aan mijn vrienden niet te twijfelen die komen voor mij.

Ik ben ook reuze blij dat mijn broers en zussen niet in weelde baden. Stel dat je broer David Beckham is of je zus Tina Turner, wat moet je die mensen geven als ze jarig zijn? In mijn kring kom ik er met een zelfgemaakt schilderijtje wat ik mijn broer schenk of twee geurkaarsjes die ik mijn zus kocht nog vanaf.

Mazzel. Wat is mazzel? Is dat als je naar de Makro gaat en je ziet dat de broodrooster die je van plan was te kopen daar nu staat met twee tientjes korting op het prijskaartje? Wat een mazzel zeg!

Mezelf kennende denk ik dan gelijk: ah dan kan ik voor die 20 euro ook wel gelijk een nieuw pedaalemmertje meenemen want het oude ding daar valt steeds het dekseltje af. Kom je thuis blijkt dat je niet precies de kleur van je tegels hebt onthouden, vloekt het nieuwe emmertje weer verschrikkelijk bij het geheel. Mazzel lijkt me niet iets waar je dus ook écht meer gelukkig van zal worden.

Ongeluk is volgens van Dale ook geen bron van geluk, maar is dat wel zo? Wat mij heel ongelukkig lijkt is gehandicapt zijn. Toch ken ik een paar mensen in mijn directe omgeving die dat daadwerkelijk zijn en die zijn meer gelukkig dan de doorsnee gezonde mens.

Ik sta er geen dag bij stil dat ik vandaag zonder pijn uit bed kom en zal om die reden ook niet meer geluk in me voelen. Als mijn vriendin vandaag zonder pijn uit bed komt krijgt deze dag de stempel "geluksdag".

"Aangename toestand waarin men zich bevredigd ziet en vrede heeft met zichzelf en zijn omgeving."

Stel dat je op een dag dit bereikt. Je voelt je prettig, je ziet er goed uit vandaag, en je omgeving is mooi schoon. Is dat geluk?

Bij mij begint er acuut iets te kriebelen als ik me goed voel. Ah, ik ga lekker knutselen. Binnen een half uur ligt het huis hier vol papiersnippers, glasvijlsel, klodderige kwasten en mijn handen en neus zitten vol verf. Het geluksgevoel van 'wat ben ik hier fijn bezig' wordt gemixt met het gevoel van 'sjeezus wat maak ik er weer een zooitje van hier'.

Heil. Wat is heil? Vreemd woord zeg; heil. Je heil zoeken in iets. Ik speur mijn brein nu even af voor iets met heil. Is dat niet als je iets wil verdringen? Zoals verdrietige mensen soms gaan bidden? Je heil zoeken in het geloof? Of als je een drugsverslaafde bent je aansluiten bij een sekte? Je heil zoeken bij een sekte? Niet verdrietig raken en niet verslaafd raken leek me meer een reden om gelukkig te zijn, dan heel dat heil je nadien kan brengen.

Zegen. Het is een zegen voor mij dat ik hier twee katten in huis heb ja. Ja, leuk. Ze geven me aandacht (als ze daar zin in hebben). Ik kan lachen om de kapriolen die ze hier uithalen als ze aan het spelen zijn. Ik kan er mee knuffelen. Als ze slapen kan ik genieten van alleen maar naar ze te kijken.

Dat die zelfde zegen hier gister weer eens een plantje van de tafel aftjoepte met hun gek gedoe was voor mij niet echt een reden van puur geluk. Dat ze ook altijd nét wanneer ik die rotkeuken schoon heb ze met tweeën als twee bulldozers te keer moeten gaan in hun kattebakken is ook niet echt een moment van geluk.

Kortom wat is geluk?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Met verbazing merk ik soms hoe snel een dag om is. Hoe snel een week om is. Zelfs een maand lijkt voorbij eer ik er erg in heb. Komt dit doordat ik ouder word? Of gaat het leven gewoon zo snel?

Elke dag ontwerpen er knappe koppen in dure fabrieken nieuwe dingen waardoor de vooruitgang gewoon niet meer te stoppen is. Op sommige momenten heb ik moeite om al die vooruitgang bij te houden.

Gister stond er een jongen aan mijn balie en aan zijn nek hing een koord met een blinkend plat plaatje eraan, cm of acht lang, cm of vier breed. Ik vroeg hem wat dat was. 'Oh, dat is mijn I-potje' verklaarde hij.

Het eerste toestel wat ik leerde kennen in mijn leven waar veel muziek in kon was de radio/pick-upkast. Een groot houten geval op poten. Rechts het radiogedeelte (met nog gewoon draaiknoppen erop) en links de pick-up waar je een single of vijf bovenaan een ijzeren staaf hing en die bij het afspelen dan om beurten naar beneden vielen zodat de naald, aan een roze arm, er muziek uit kon toveren. Het onderste gedeelte van die kast waren de ingebouwde boxen.

De eerste tv die bij ons thuis in huis stond was nog zwart-wit. Later kwam er pas een kleurentoestel die eerst even aan moest staan voor hij beeld gaf want er moesten nog lampen opwarmen. Om over te schakelen van zender 1 naar zender 2 moest je opstaan en naar het toestel lopen want afstandsbedieningen waren nog lang niet uitgevonden.

Mijn moeder heb ik nog zien wassen met een Hoover. Zelf water erin gooien. Zelf het gebruikte water weer opvangen in een emmer, waar ze nadien dan de buitenplaats mee schuurde. Het bezempje waar ze dat mee deed noemde: een luiwagen. Waar die naam vandaan komt weet ik niet.

De eerste auto die wij thuis hadden was een NSU. Het was van een slechte makelarij. Bij helder licht zie je vandaag nog steeds de afdruk van de letters NSU in mijn handpalm staan, zo vaak moesten we dat autootje aanduwen vooraleer er mee gereden kon worden.

Koffiezetten duurde geen drie minuten zoals nu maar minstens een half uur. Water koken op de kachel. Het kokende water in een grote koffiepot kieperen. Wachten tot de koffie getrokken had en dan opschenken. De eerste bult koffie uit de teut in het aanrecht en daarna de rest pas door het zeefje in de koffiekan.

Bij koud weer kreeg je een extra trui aan en bij extreem koud weer 's avonds een kruik in je bed want verwarming was er niet op je slaapkamer. Des morgens stonden de ijsbloemen op het raam wat met het eerste zonlicht erop een prachtig zicht was.

De vooruitgang bracht een berg nieuwe techniek in je huis. Tv's met alles erop en eraan. Video's met zoveel functies erop dat mijn broer ooit de geweldige zin uitsprak: 'Ja het valt niet mee om in deze tijd kinderen op te voeden, maar je hebt in ieder geval iemand in huis die wél de video in kan stellen!'

Computers, dvd-spelers, magnetrons, walkman's, broodmachines, keukenmachines, gsm's en koop je iets vandaag dan is het morgen weer verouderd zo snel gaat de vooruitgang.

Maar is vooruitgang ook rijkdom? Ik heb hier van alles in huis maar ik zit hier nu wel te tokkelen aan mijn pc met de deur op slot. Mijn buren ken ik wel van naam maar contact hebben doen we niet.

Mijn ouders hadden weinig. Daar was de deur altijd open. Pa en ma gingen op de fiets boodschappen doen en buren hielden ons in de gaten. Alle buren kenden ons en wij kenden alle buren. Iedereen liep bij iedereen aan voor koffie en een praatje.

Wij zaten niet achter een computer in onze vrije tijd, nee wij speelden buiten. Met heel de buurt samen. Door dat samen spelen leerde je ook samen delen. 'Waar is jouw fiets?', vroeg pa me eens. Die staat in de schuur pa, antwoordde ik. Dat is jouw fiets niet maar de fiets van Hanneke (buurmeisje). Dat is van mij en dat is van jou kende ik als kind gewoon niet. Alles had je samen.

Heel soms maak ik me zorgen om later. Als de tijd zo snel blijft gaan als dat hij vandaag de dag doet zal ik heel snel een oud mensje zijn. Nu regeren er mensen over mij die ook nog leerden als kind om te spelen en te delen met elkaar.

Als ik oud zal zijn regeren er mensen over mij die bij de computer en playstation groot zijn geworden. Schietspelletjes, stress-spelletjes waarbij ze elk uur het gevoel krijgen ik-ben-king-of-the-world. Het idee maakt me bang.

Hopelijk blijft vooruitgang echt vooruitgang...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Hopelijk blijft vooruitgang echt vooruitgang dat help ik te hopen.Wij mensen hebben gevochten om zelf standig te zijn en niet gebonden zijn maar nu kopen wij een gsm en waar voor dan ben ik berijkbaar.Als er wat belangrijks is.Maar wanneer wordt je nou gebeld als het belangrijk is.Ik niet zo vaak.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Hoe leuk is het om samen te wonen of hoe leuk is het om alleen te wonen? Waarom woon je juist alleen of waarom wilde je juist samenwonen? Zouden daar eigenlijk statistieken over bekend zijn? Laat ik daarom zelf eens even op onderzoek uitgaan.

Ik woon dus alleen. Vanuit dat gegeven zal ik mijn onderzoekje dus starten. Wat hier dus als nadeel komt te staan is in het voordeel van het samenwonen. Klink ik vaag? Dat kan. Het is nog vroeg hè. *lacht*

Voordeel. Je kunt gaan wonen waar je wil. Er staat niemand naast jou te zemelen over dat hij de straat niet leuk vindt. Of dat de woning te ver bij zijn voetbalclub vandaan is. Of dat de werkbank in deze garage echt niet zal passen. Of dat zijn auto hier wel erg gevaarlijk 's nachts staat.

Nadeel. Het stil blijven wachten in bed of er een ontbijtje gebracht gaat worden kun je vergeten. Je kunt drie uur in je bed blijven liggen er komt geen hond met dat ontbijt. Elke morgen 365 dagen per jaar dus voor je eigen ontbijtje zorgen.

Voordeel. Je bent nooit de schaar kwijt! Alles waar jij het weg legt ligt er de volgende keer nog net zo. Je paraplu staat altijd op het vertrouwde plekje. De pleisters liggen altijd op hetzelfde plek. Zélfs de nagelknipper ben je nooit kwijt.

Nadeel. Als er iets mis gaat met elektrische apparatuur kun je niemand om raad vragen. Valt er twee keer de stroom volledig uit in je huis zo gauw jij je wasmachine aanzet kun je niet even roepen: Jan, kom eens even er gaat hier iets mis.

Voordeel. Je kunt eten wat je wil. Je hoeft nooit iets tegen je zin te eten omdat de ander vandaag eens wel zin in spruiten heeft en jij daar lichtelijk van gruwelt. Ook een voordeel is dat jij alleen de dingen gebruikt bij het koken die echt nodig zijn zodat je nooit een keuken aantreft alsof er een bom ontploft is nadat manlief heeft staan te koken.

Nadeel. Je komt nooit eens thuis terwijl je huis lekker gevuld is met de lucht van gegrilde kip. Je tafel staat er altijd net zo leeg bij als dat je vertrok. Nooit staat die leuk gedekt omdat je partner jou eens wilde verrassen vandaag. De vraag tijdens je eten stellen: en hoe was jouw dag schat, heeft ook geen enkele zin want de lege stoel aan de overkant van de tafel gaat echt niet terug praten.

Voordeel. De badkamer is altijd gebruiksklaar voor jou. Je hoeft niet te staan knijpen met je knieen omdat je zo hard moet plassen en er nog iemand zingende zijn driekwartiersdouche aan het pakken is. Ook een voordeel is dat jouw handdoek altijd de jouwe is en je per abuis nooit af staat te drogen met een handdoek die gister je partner weer liet slingeren.

Nadeel. Het heeft geen enkele zin om te gaan roepen: het wc-papier is hier op! Niemand gaat even naar de voorraadkast in de keuken lopen om daar lief een rolletje te pakken en dat aan jou te overhandigen op dat moment. Nadeel is ook als jouw scheermesjes op zijn je niet even die van hem kunt gebruiken want die liggen er dus mooi niet.

Voordeel. Als jij een lange werkdag achter de rug hebt kun je gewoon lekker op je eigen tempo douchen en zalig met een boek in bed kruipen tot je ogen half dicht vallen om daarna lekker in slaap te doezelen. Niemand begint jouw rug te strelen als je doodmoe bent met het gefluister in je oor van: hmm, wat ruik je lekker..ik krijg zin in jou...schatje...liefje...

Nadeel. Na die romantische film heeft het geen enkele zin om lust te krijgen in een zalige vrijpartij want jij ligt alleen in je bed. Je fantasie is nooit zo groot dat jij kunt zeggen tegen het lege kussen naast je: wat heb ik een zin om jou eens bewusteloos te verwennen nu honnepon!

Voordeel. Je kunt zovaak vrijen met jezelf als dat je zelf wil op de meest onmogelijke tijden en de meest onmogelijke plekken in huis. Niemand zal roepen: schiet eens op we moesten om half acht bij Tante Toos zijn voor haar verjaardag hoor!

Nadeel. Na dat zelfde vrijen zal niemand zeggen: toe kom eens even lekker dicht tegen me aanliggen liefje. Ook de kleine zoentjes in je hals loop je mis. Niemand streelt je daarna in slaap, het is gewoon licht uit, kussen schikken, omdraaien en slapen.

Voordeel. Je hoeft alleen de boodschappen te kopen die jij nodig hebt. Geen gezeur over de verkeerde deodorant die je voor hem meebracht. Geen woorden over dat die mosterd niet pittig genoeg is eigenlijk. Geen gezemel over dat je weer rode wijn vergat mee te brengen.

Nadeel. Je staat altijd alleen in de winkel te tobben met de vraag: wat zal ik nu eens gaan koken? Ook loop je steeds alleen te zeulen met die zware boodschappentas. Een groot nadeel is ook dat je vaak dingen weg moet gooien omdat de verpakkingen te groot zijn voor een éénpersoonshuishouden.

Voordeel. Je kunt net zo lang chagrijnig zijn als dat jij wil. Niemand roept na een uur: zeg zet eens een ander gezicht op joh! Je mag net zo lang lopen vloeken op dat onhandige keukentrapje als dat je wil. Niemand roept: had dat ding dan ook niet gekocht, ik zei het je nog in de winkel neem die andere.

Nadeel. Als je auto niet wil starten heeft het geen zin om terug naar binnen te lopen met de woorden: mijn auto start niet! De katten zullen wel luisteren maar veel er aan verhelpen doen ze ook niet. Elke keer zul je dus zelf in dat motorblok moeten duiken of de garage bellen waardoor er de zelfde week weer een leuke rekening met drie cijfers voor de komma in je bus zal liggen.

Euhm....

Ik denk dat ik mijn onderzoek maar ga afsluiten want zo te zien heeft alles net zoveel voordelen als nadelen...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

je bent iets vergeten,

als je nu een echte goede relatie hebt met iemand.

nadeel:

er is aan ieder persoon wel iets aan te merken,

een dingetje wat je stoort of zo.

voordeel:

als je een goede relatie hebt vallen die dingen in het niet,

lossen ze haast vanzelf op.

conclusie:

ik zie hier 2 voordeeltjes

zo zie ik het, en ik heb genoeg in mijn leven meegemaakt,

maar er 1 ding erg belangrijk, positief denken,

valt soms niet mee, maar ik ben er gelukkig mee:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

'Never bite the hand that feeds you'. In principe word je als werknemer geacht loyaal te zijn. Jouw werkgever geeft jou je werk en jij behoort daar gewoon tevreden mee te zijn zonder andere zaken in vraag te stellen.

Tot hoever zou ik als werknemer dat loyaal zijn tegenover hem eigenlijk moeten rekken vraag ik me vandaag af. In hoeverre moet ik overal ja op knikken? Waar liggen de grenzen van dit pik ik wel en dat pik ik dus mooi niet meer?

Ik werk op een plek die overvalgevoelig is. Vandaar dat er dus op grote schaal beveiliging rondom ons heen geplaatst is. Overal hangen camera's, overal hangen stickers dat mensen hier gefilmd worden, 24-uur per dag worden er opnames gemaakt uit die zelfde camera's.

Dat die camera's er hangen geeft jou een veilig gevoel. Jij weet dat niemand ongezien ineens met een pistool voor je neus kan staan. Doet hij dit dan is hij al door drie camera's gefilmd voor hij daadwerkelijk voor je neus staat. Niet alleen hij maar ook het voertuig waarmee hij komt aanrijden en waarmee hij straks ook weer denkt weg te rijden. Alles staat vast op film, een veilig gevoel.

Doch gisteren werd daar naar mijn mening één camera teveel bij geplaatst. Mijn werkgever vindt het nodig ook zijn personeel vanachter de balie te gaan filmen. Dit is bij de wet verboden.

Als personeel is er een wet voor ons gemaakt die jou beschermd in je privacy. De privacywet op de werkplek. Een werkgever mag jou niet filmen als dat niet in het kader van 'jouw veiligheid' is. De camera die gisteren geplaatst werd heeft niets met onze veiligheid te maken.

Deze camera valt onder wat ze mooi noemen: personeelvolgsysteem. Bij grote uitzondering is zoiets legaal als er bijvoorbeeld veel diefstallen door het personeel voorkomen. Voor zover ik weet is dit bij ons niet aan de orde. Ook had hij dan op andere wijze eerst moeten proberen die diefstal aan te pakken.

In dat geval moet hij als werkgever ook duidelijk kenbaar maken aan zijn personeel dat er om die reden een camera geplaatst gaat worden en daar ook een tijdslimiet aan verbinden. Dit is niet gebeurd.

Kortom, ik sta in mijn recht hier een klacht over neer te leggen bij het CBP (College Bescherming Persoonsgegevens) dan zullen er sancties volgen voor mijn werkgever.

Maar wil ik dit wel? Wil ik mijn werk wel op het spel zetten voor dit? Waar ligt mijn grens? Wat gaat het volgende zijn als ik dit gewoon toe sta terwijl elke vezel in mij het er niet mee eens is?

'Laat het probleem daar waar het vandaan komt', leerden ze mij ooit op een dure managerscursus. Mijn werkgever heeft een probleem niet ik. In zijn paranoia geest zit iets waardoor hij denkt dat het nodig is zijn personeel te gaan filmen.

Dat zegt iets over hém. Niet over mij. Ik weet van mezelf dat ik mijn werk goed doe en dat die camera niet nodig is. Mijn collega's zeggen hetzelfde.

Misschien is hij zelf wel niet zuiver? Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten toch? Of misschien is hij wel op zijn vorige werkplek constant gepest en wil hij nu zijn gram terug halen op deze manier?

Misschien is zijn huwelijk wel zo intens saai dat hij de beelden mee naar huis neemt en 's avonds op zijn zolderkamertje geile blikken over onze lichamen kan laten dwalen. Inzoomen op onze borsten en onze kont. Is he sad or what?

Lieve werkgever, film maar lekker door hoor, geniet er maar van. Mijn vrienden lezen deze site. Klanten van het werk lezen deze site. Misschien lees je zelf ook deze site. Mij gaf het een bijzonder tender feeling jou hier eens zalig te kakken weg te zetten.

Vanmiddag vertrek ik weer met een lach op mijn gezicht naar mijn werk...hmmm....wraak is soms zo zálig zoet zeg!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

verhaaltje komt me enigsinds bekend voor. op mijn vorige werkplek hadden ze ook een camera gehangen, zogenaamd voor diefstallen enz. nouja er was eigenlijk nog nooit wat gestolen, dus het was er gewoon om ons in de gaten te houden. maarja als je er iets teveel over zegt dan zit de kans er gewoon in dat je contract niet wordt verlengd

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Forumlid

Laatst las ik het verhaal van een binnenhuisarchitect. Die mensen bouwen binnenshuis natuurlijk de mooiste dingen. Hij vertelde over de rare dingen die mensen verzamelden en waar hij dus kasten of vitrines voor moest ontwerpen.

Iemand verzamelde kikkers, alle kikkers uit porcelein, hout, kurk, papier, plastic, karton, glas waar hij dus opbergruimte voor moest ontwerpen. Iemand met miljoenen kroonkurken. Een verzameling engeltjes. Zelfs een man die damesschoenen verzamelde, waar een kast nodig was zodat die meneer duizend paar ten toon kon stellen.

Omdat een tante van mij geboren is in een dorpje wat 'Den Uil' als bijnaam kreeg, spaart mijn tante uiltjes. Je houdt het niet voor mogelijk in hoeveel varianten er uilen gemaakt worden. Haar verzameling werkt bij mij bijzonder op mijn lachspieren want uilen, in wat voor vorm dan ook, kijken jou vrij dom aan.

De voormalige echtgenoot van mijn vriendin spaarde varkens. Ja, echt! Overal waar je ook keek in huis kwam je zo'n roze mormel tegen. In tegenstelling tot het echte leven van een varken waren alle beeldjes vrolijk uitgebeeld. Lachende liggende varkens, lachende zittende varkens, lachende hangende varkens.

Sinds een paar weken loopt er op mijn werk een actie waarbij mensen autootjes kunnen verzamelen. Met een gillerige radioreclame elk uur en kleurige folders die de deelnemers doen kwijlen wordt de actie leven in geblazen.

De autootjes zijn van een Italiaans racemerk en dat in combinatie met de goeie naam van het bedrijf waar ik voor werk doen mensen besluiten daar aan mee te doen. Ze moeten er al 30 liter voor tanken en dán pas mogen ze een bolide kopen voor het bedrag van 1 euro. De gehele verzameling telt 6 modellen.

Nou ja, bolide... Het is eigenlijk maar gewoon een plastic prul. Mijn nichtje van twee zou het in principe binnen een kwartier vakkundig voor eeuwig stuk kunnen maken. Eén keer een zwier door de kamer heen en de bolide valt meer onder de noemer: schroot.

Dus staan er nu volwassen mannen voor mijn balie te bakkeleien tijdens de avondspits dat ze niet die F50 maar vooral de F430 nog moeten hebben voor hun geweldige (plastic prullen van ene euro) verzameling. Ik begrijp zulke dingen niet.

Gisteravond werd er zelfs eerst per telefoon gevraagd of wij 'ze' nog hadden. Oh, dan kwamen ze gelijk gereden want ze moesten 'ze' écht hebben!

Paps kwam zijn superdeluxe 4x4 volgooien met de gevraagde 30 liter. Daarop kwamen pa en zoonlief (17 jaar) de shop binnen met de uitroep: we hebben gebeld hoor! Enfin de droel van een zoon zocht dan een plastic prul uit. Daarna gooide mams haar auto ook nog eens vol en mocht zoonlief nog een tweede autootje uitkiezen! Wauw zeg!

Zestig liter brandstof om twee autootjes te mogen kopen die gisteravond van levensbelang leken. Straatwaarde twee euro, productiewaarde 40 cent inclusief de dure verpakking...

Op dat moment denk ik ook heel even aan een conferance van Youp van het Hek. Kan hier niet eens een aardbeving komen of een Tsunami? Laat de aarde hier eens even schudden zodat wij weer weten wat écht belangrijke dingen zijn in het leven.

Hoe oneerlijk zit deze wereld in elkaar, dat aan de andere kant van deze wereldbol een moeder zich zorgen maakt om het leven van haar kind wat door honger gaat sterven een dezer dagen en ik een half uur gezeik hoor over een plastic autootje van 1 euro?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...
  • Forumlid

Hoe mensen aan mijn e-mailadres komen weet ik nog steeds niet. Waarom ze me aanschrijven weet ik al helemaal niet. Om bij weg te dromen zijn die mailtjes natuurlijk wél leuk!

Alles van onbekende afzenders gaat bij mij ongelezen naar de prullenbak, zo hou ik natuurlijk mijn pc levende. Eens een worm in je pc gekregen en je weet voortaan hoe gevaarlijk die mailtjes kunnen zijn.

Vanmorgen zater er vier mailtjes in van ene Salvador Vidales. Vier nog wel! Vier reminders stond erbij. Wauw! Stel dat ik ze opengemaakt zou hebben?

Stel dat die Salvador Vidales leuk blijkt te zijn. Wij mailen ons even 7 weken bewusteloos. De liefste mailtjes vliegen heen en weer. Salvador ligt virtueel aan mijn voeten en ik aan die van hem.

Hij is natuurlijk niet van hier. Hier zijn de mannen niet zo romantisch en zo ondernemende. Nee hij is vast van Colombia of zo. Salvador Vidales uit Colombia. Ja, dat kan kloppen. Oh, en als hij van Colombia is, is hij vast ook zo'n sigarenplantageboer.

Na 7 weken is zijn geduld op en wil hij persé dat ik bij hem ben. Dus zendt hij zijn privejet naar het vliegveld in Deurne en ik krijg een mail dat ik op dat en dat uur behoor in te stappen. Natuurlijk gedreven door de vlinders in mijn buik doe ik dat, want een leven zonder mijn Salvador kan ik me gewoon niet meer indenken nu.

Als ik aankom in Colombia staat hij, en niet alleen hij, maar ook vijf wagens met bewaking mij op te wachten want mijn Sally is blijkbaar een voornaam man aldaar. Ik verzink in zijn donkere ogen en de bij de eerste zoen storen die snorharen mij geen jota. De caravaan van limo's brengt ons gezwind bij zijn mansion.

Na eerst een vieruurdurende wip in een slaapkamer zo groot als mijn flatje en dat van mijn buren tesamen laat hij zijn landerijen zien.

Golfbaan, zwembad, stoeterij, en zover ik kan kijken tabaksplantages want terwijl mijn Sally mij zocht is hij goed bezig geweest in grote zaken doen. Al zijn rijkdom wil hij met mij delen en al na drie dagen commandeer ik het personeel alsof ik nooit anders deed.

Ik hul mij in de mooiste gewaden en speel de gastvrouw op feesten waar minstens duizend personen uit de beste kringen verschijnen. Salvador is gelukkig en ik ben gelukkig.

Tenminste de eerste zes maanden toch. Daarna begin ik me te storen aan dingen. Die eeuwig kriebelende snor. Die bewaking die mij steeds volgt. Weer vloek ik Rosa uit wanneer haar koffie wéér niet smaakt zoals die thuis. Het stoort me dat ik nooit eens gewoon in een shirt en slip door het huis kan lopen.

Na zes maanden hangt alles mij ver de keel uit. Salvador duikt op zijn knieën en vraagt bij het overhandigen van een knots van een diamantring of ik Mevrouw Vidales wil worden. Even twijfel ik nog als ik in zijn donkere zalige ogen kijk en dan zeg ik heel bewust: sorry jong ik wil naar huis...

Maandagmorgen. Zalig zit ik in slip en shirt bij mijn pc van mijn goedgelukte koffie te genieten en dit stukje te schrijven. De kat komt even een aaike halen en de regen siert de heerlijke drukke straat beneden mij.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 months later...
  • Forumlid

Op vrijdag stonden ze op kantoor. Geen overhandiging en een persoonlijk woordje erbij. Nee gewoon drie rode dozen met daarop een envelope met je naam er op. Mijn collega merkte al op: simpel doosje he? Op de doos waren woorden gedrukt. Teamwork. Outstanding. Fabulous. Ik werkte mijn dienst uit en nam het kerstpakket mee naar huis die avond. Onderweg heb ik een gevoel van spanning: wat zou er in zitten deze keer?

Thuisgekomen pakte ik de doos uit. Flesje wijn. Busje slagroom. Zakje marsjes. Snijplankje. Pak koffie. Blikje tonijn in water.

Ik bekeek de doos nog eens en toen nog eens naar de inhoud. Was dit de dank voor een jaar keihard werken? Was dit het teken van waardering voor het werk wat ik deed? Was mijn werkgever vergeten tijdens het uitzoeken van die kerstpakketten wat ik extra voor hem deed?

Was hij vergeten dat ik afgelopen jaar een heel weekend met een ontstoken wang mijn diensten gewoon doordraaide zodat hij met zijn gezin een weekend weg kon? Was hij vergeten dat ik afgelopen maand drie weken snotverkouden achter de balie stond zodat anderen maar niet mijn diensten in hoefden te vullen? Was hij vergeten dat ik steeds extra werk stak in het bouwen van etalages voor moederdag, vaderdag, Pasen, Kerst? Was hij vergeten dat ik na een vermoeiende dienst van negen uur nog eens twee uur gratis op de zaak bleef zodat de monteur de wasboxen verder kon repareren? Was hij vergeten dat ik diensten voor hem en voor mijn collega's ruil omdat het hun beter uitkwam op dat moment? Was hij vergeten dat ik alle weekends en alle feestdagen werk zodat hun bij hun gezinnen kunnen zijn? Allemaal dingen die ik extra doe terwijl ik het niet hoef.

Nogmaals kijk ik naar de uitgestalde prulletjes en ik krijg een huilbui. Ik voel me zo ondergewaardeerd. Verdriet omdat er op geen enkele wijze hier te zien is dat er voor al mijn extra's niets extra's van hem tegenover staat. Verdriet omdat in dit kerstpakket op geen enkele manier te ontdekken is dat hij écht aan mij dacht terwijl hij het kocht.

Ik word kwaad. Heel kwaad. De zin om het pakket langs door het huis te zwieren is heel groot. Dan herinner ik mij de kaart die door de maker van het pakket in de doos was gestopt. Ik zoek de kaart op en kruip op internet. Ik wil weten waar dit pakket vandaan komt en wat de waarde ervan is want misschien vergis ik mij en zie ik de echte waarde er niet van in. Als ik de leverancier gevonden heb vloek ik luid en duidelijk. Moet je hier zien, tsss, de Sligro, kan het nog makkelijker? Waarde van het pakket 27 (zevenentwintig) euro exclusief.

Het volgende gevoel wat in mij wakker wordt is het gevoel van strijdlust. Ik pik dit niet. Ik ga geen dank-je-wel zeggen voor iets wat ik zwaar onder de maat vind. Alles pak ik terug in en de boze brief is zo geschreven. Morgen neem ik alles mee terug. Dáár zal hij van leren! Toch op de volgende morgen is mijn kwaadheid ietsjes gezakt. De boze brief gaat de prullenbak in en ik vervang hem door een brief met daarop de tekst: Om persoonlijke reden kan ik dit pakket niet aanvaarden, maak er maar iemand anders blij mee.

Als ik de zaak binnenkom met mijn pakket onder de arm lacht mijn collega. Je hebt wel lef zegt ze.

In de loop van de middag komen er wat vrienden langs. Ik vertel het kerstpakkettenverhaal. Je zet je baan op het spel zo, zegt de ene. Je verpest het volgend jaar voor je collega's zegt de ander. Bazen willen niets leren van hun personeel zegt een derde. Je bent een ondankbaar schepsel zegt een kraanmachinist, ik werk alle weken 60 á 70 uur wij kregen nix, jij krijgt wat en je loopt erover te klagen.

Mijn gevoel veranderd weer. Inderdaad. Mijn baas hoeft me niets te geven. Hij is niets verplicht. Het werk wat ik extra doe vraagt hij ook niet van me,. dat doe ik zelf. Op hetzelfde moment krijg ik een hekel aan mezelf. Waarom doe ik altijd zo moeilijk? Waarom kan ik niet gewoon onecht dank-je-wel zeggen en het er verder bij laten? Het werk is toch naar mijn zin en ik verdien er toch een goed salaris? Ik zucht want ik weet het nu even niet meer. Het kerstpakket mee terug nemen kan ik niet. Ik zou me toch weer elke keer ergeren als ik dat snijplankje zie. Hier zo terug geven wekt ook maar een hoop ruzie op en dingen verpesten voor mijn collega's zie ik al helemaal niet zitten. Wat doe ik dan? Het pakket in de vuilbak smijten vind ik ook overdreven.

Sabine en Carlo komen langs. Ik vertel alles. Vertel mijn kwaadheid en mijn plannen en ook de reacties van anderen. Dan herinner ik me ineens dat dit koppel een vriendin heeft. Een vrouw met twee kindjes en een uitkering. Hebben jullie daar nog contact mee vraag ik. Jazeker zegt Carlo het zijn barre tijden voor haar. Ze heeft deze week twee voedselpakketten van Stichting Heilig Hart gekregen zodat deze minimamensen ook een beetje Kerst hebben. Zou ik haar mijn kerstpakket mogen geven vraag ik Sabine. Oh, daar zou ze zo blij mee zijn zegt Sabine.

Eindelijk heeft het kerstpakket gebracht wat het zou moeten brengen. Ik ben blij dat ik het kan wegschenken en de ontvangster zal er blij mee zijn. Bedankt baas. Het was welkom!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Heb, tot nu toe, nog weinig tijd gehad om alle verhalen/topics op dit forum te lezen.

Normaal lees je dus éérst de kortste berichten.

Wat jij doet is zonder-rneer fantastisch. Je hebt, m.i. werkelijk talent om te schrijven.

Jij hebt de gave om mensen te kunnen "Observeren", en je " Logische" conclusie daaruit te trekken, die ook voor iedereen aanvaardbaar is. Vooral dat verhaal van dat "Strand-gangers-gezinnetje" Je was daar niet bij, behalve bij het tanken dan , maar het vervolg is voor iederéén duidelijk: Zo zou het inderdaad gegaan zijn. Alléén jij kunt dat zo mooi beschrijven. Iedereen snapt dat dat zo moet zijn verlopen, maar beeld het maar eens uit. Jij kúnt dat !!!

Adem-loos en soms met tranen in mijn ogen, heb ik ál je verhalen gelezen.

Alles uit-geprint en in een map gedaan. Dit wil ik nóóit meer kwijt.

Ik vraag me nog steeds af: "Hoe is dit mogelijk ???" Zijn er dan tóch nog mensen op de wereld, die gewoon de "Waar-heid", waar het in de chauffeurs-wereld werkelijk om draait, op papier durven zetten ?

Ga alstublieft door met je verhalen. Ik heb niet meer zo lang. Mij toekomst ligt reeds vér achter me.

Gr. John.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 9 months later...
  • Forumlid

De kleinste telg uit onze familie is Olivia. Met twee prachtige blauwe kijkers ziet ze de wereld in. Soms schitteren die ogen van de pret, soms samengeknepen van diep verdriet welke alleen een éénjarig meiske kan voelen.

Sinds enkele weken kruipt ze door het leven op aandringen van haar omgeving want Olivia vond alles eigenlijk wel best zo. Het leven van schoot naar box, van kinderstoel naar zetel en van autozitje naar haar bed vond ze ok Dit in tegenstelling tot haar veel grotere zus (wel al bijna 3 hoor!) die op vele vlakken veel meer ambities in haar kleine lijfje heeft.

Over een tijdje gaat Olivia haar eerste verhuizing meemaken. Het rustige dorp gaat ze verlaten voor het bestaan in een drukke stad. En, nee, Olivia gaat geen groen voor beton inruilen maar juist andersom. Van een huis zonder tuin komt ze terecht in een huis met een gigantische tuin waar ze straks haar eerste stapjes gaat zetten. Voor het eerst met haar fietsje gaat rijden en zeer zeker zoals haar grote zus lieveheersbeestjes mee naar binnen gaat brengen om even aan haar moeder te showen.

In de stad zal Olivia straks - als ze wat ouder is - een school gaan bezoeken waar zowel de gewone leerstof alsook creatieve dingen op het programma staan. Leren, ervaring opdoen, vreemde situaties meemaken, opkomen voor haarzelf en zich in de richting ontplooien welke bij haar past.

Net zoals de kleinste telg ga ik ook Olivia achterna. Ook ik ben nu aan het kruipen in een nieuwe wereld. Mijn kruipen is dan wel niet op mijn knietjes, mijn kruipen is door theorieboeken. Net zoals Olivia van speelgoedje naar speelgoedje kruipt, kruip ik nu van lesonderdeel naar lesonderdeel.

Net zoals Olivia nu haar benen en armen oefening geeft om straks te kunnen lopen ben ik met oefeningen bezig om straks op examen te kunnen. Olivia en ik zullen samen dan op eigen benen staan. Letterlijk met vallen en opstaan.

Eens komt dan de grote dag dat Olivia op haar fietsje stapt en ik ....in een truck. Olivia's zal de grote tuin ontdekken zoals ik Europa ga ontdekken. Olivia zal de school doorlopen zoals ik ook elke dag weer nieuwe dingen zal leren. Vele uitdagingen liggen op haar en mij te wachten denk ik zo.

Mocht er iemand vragen als ik later uit die grote truck stap hoe het toch gekomen is dat ik zo'n groot gevaarte bestuur dan zeg ik gewoon : "Sja, weet ik ook niet...ben gewoon die kleine achterna gekropen!"

.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Gast
Reageer op deze discussie...

×   Je hebt opgemaakte inhoud geplakt.   Opmaak verwijderen

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Forum voorwaarden