JvL

Ik heb al een tijdje geen ritverslagen meer geplaatst op internet. Als je elke week naar Madrid rijd, altijd dezelfde route, vallen er niet veel foto's te maken. Meestal heb je snelweg, een de hoogtepunten die je tegenkomt, die heb je in je eerste verslag al geplaatst. Alleen wat er onderweg zo nog gebeurd, dingen met mensen, dat kun je wel beschrijven, want die zijn meestal uniek, niet elke rit hetzelfde. Ik plaats hier wat foto's van januari. Geen verslag van wat er per dag gebeurd is, maar gewoon losse foto's met een kleine beschrijving erbij. Hopelijk vinden jullie dat ook wel leuk om te zien. De eerste rit van het jaar 2014. Beginnen met laden in Rotterdam. Voor velen een bekende locatie hier in de haven. Ik kom er zelden. 2x per jaar is veel. De ring-zuid is nu wel klaar zag ik. Ziet er uit als een hele verbetering. Zou er nu nog steeds veel file staan, of is het nu een stuk minder? Het viel me op dat in de winter de prijzen naar Skandinavië beter zijn dan in de zomer. Dus januari was veel naar Denemarken en Zweden rijden. Deze foto is als je in Trelleborg van de boot komt en richting Malmö rijd. Als ik het goed zie op 19 januari gemaakt, en het ziet er nog niet echt winters uit. Een paar dagen later was het opeens helemaal anders. Hier was ik opweg naar een losadres bij Roskilde in Denemarken. Duitsland was alles nog goed, maar Rodby van het bootje af en het was eigenlijk al meteen minder. De snelweg ging nog wel aardig, maar op dit weggetje naar het losadres was het al wat rustiger aan doen. De tolbrug van Kopenhagen naar Malmö. Duur, maar wel mooi om eens overheen te rijden. Eerst ga je in Denemarken door een kort tunneltje, en daarna over de lange brug. Zouden ze tussen Calais en Dover moeten maken, kunnen de illegalen wandelen naar Engeland. Als je dan van de brug komt in Malmö, kom je eerst bij hokjes van de douane daar. De Pool voor me met het bakwagentje deden ze goed controleren. Ik kon zo doorrijden, kwam door mijn eerlijk gezicht denk ik. Nee grapje. De meeste vrachtwagens kunnen er denk ik wel doorrijden. Wat die Pool met dat open bakwagentje daar kwam doen van Denemarken naar Zweden weet ik ook niet. Dit was op diezelfde dag als Roskilde en de tolbrug. Roskilde slecht, tolbrug niets aan de hand, Malmö ging nog. Dit is op weg naar Karlshamn, rechtsonder in Zweden. De weg was spekglad. Ondanks 6 winterbanden op de trekker was het lastig rijden. Gaf je gas, slipte hij weg, remde je, slipte hij ook weg. Deze aan de andere kant van de weg gaf iets teveel gas of remde iets te hard. De trekker zat er nog wel aan vast, maar zit achter de oplegger. Oorzaak was denk ik dat het zo net rond het vriespunt was en er een laagje ijs onder de sneeuw lag. Daardoor was het heel verraderlijk. Hier was ik opweg van Malmö naar Stockholm, en werd door deze Italiaan ingehaald. Zie je niet vaak, zo'n lading. Gelost in Stockholm tegenover het centraal station. Een Duits bedrijf is daar aan het bouwen. Alleen de voorwerkers zijn Duits, en in de hele bouwput werkten alleen maar buitenlanders. Nee, geen Polen of Roemenen, maar Turken. Denk dat het er meer dan 150 waren. Die zullen het wel koud hebben gehad. Of ze komen uit het oosten van Turkije, daar zijn de winters ook koud heb ik eens gelezen. Een kilometer of 80 boven Stockholm in de binnenlanden een vracht teruggeladen voor België. En daar was het weer glijden en glibberen. Bij een soort paardenstal/boerderij moeten laden, en zo zag het weggetje eruit bij de boerderij. Maar het kwam allemaal goed. Ontbijt op de Nordolink. Voor 4 euro mag je pakken wat je wil. Alleen is de keuze best beperkt vind ik. Balletjes, worstjes, broodjes, kaas, salami en cornflakes en gekookt ei. Hier zat ik zaterdag op de boot, en dit was de enige keer dat ik er bacon bij had, heb ik de andere keren niet gezien. Zal dan ook alleen in het weekend zijn denk ik. Het ontbijt op de Stenaline van Hoek van Holland naar Harwich met de Hollandica is wel wat beter. En gratis. Op de Nordolink was het ook ooit gratis, zowel ontbijt als warm eten. Men zegt dat het betalen is ingevoerd vanwege oostblokkers die teveel opschepten. Zou kunnen. Alleen zitten die op de P&O, Stenaline en DFDS van Nederland naar Engeland en terug net zoveel, en daar is het nog altijd gratis. Denk dat de Nordolink eerder eens heeft nagedacht hoeveel het extra op zou leveren als iedereen betaald, en dat ze het wel best vinden dat de chauffeurs denken dat het door de oostblokkers komt. En zolang als er nog elke keer 50 Nederlanders en een paar buitenlanders komen betalen voor het eten. Blijft het zo. Als er niemand meer ging eten, zou het snel weer gratis zijn denk ik. Was met de trein naar Engeland ook. Gratis, toen betalen. Toen at er niemand meer, hebben ze het weer gratis gemaakt. Tijd later weer ingevoerd dat het betalen was, mensen gingen toch weer eten, en volgens mij is het sindsdien ook altijd betalen geweest.

Ja dit jaar 1 bekeuring in heel Europa. En die was in Nederland. Op de A4 naar Den Haag, trajectcontrole. Na aftrek van meetcorrectie 83 km per uur, en dat kostte dacht ik 37 euro. Ik voelde me eigenlijk best wel een crimineel toen ik die brief open maakte. 3 km te hard op de snelweg was best onverantwoord. Maar ik ben er ook meteen voor gestraft en ga niet in beroep.

Volgens mij gaat het restaurant niet meer open Peter. Zag er verder nog wel goed onderhouden uit, maar wat ik van de pompbediende begreep is dat het te koop / te huur stond.

Nu verder aan het vissen. Vissen naar vracht dan. Kreeg wel wat reacties, maar prijzen zijn slecht. Deze week gewoon 300-350 euro minder voor een vrachtje naar Madrid dan 1,5 week terug. Heb gezegd ik kan rijden, maar wel voor mijn prijs (de prijs die ik 1,5 week terug had). Anders laat ik de vrachtwagen gewoon stil staan. Zal deze week best iets anders komen, hoeft niet persee naar Spanje. Maar voor belachelijke prijzen rijden pas ik voor. Hetzelfde als terug van Reims vorige week. Dan gewoon leeg. Of wat denk je van Rennes->Nederland 250 euro. Probleem is, dat er altijd iemand is die deze rit doet. Dat is ook met dat naar Madrid. En zolang er mensen blijven rijden voor dumptarieven, krijgen we de prijzen nooit omhoog. Ik zei dat vrijdag tegen die expediteur: jij hebt gewoon het hele jaar door dezelfde prijs, die van vandaag is echt niet anders dan vorige week. Hij gaf me gelijk. Maar, zei hij, er is gewoon minder aanbod met vrachten. 9 man bellen en zeggen dat de prijs waardeloos is, de 10e pakt hem. En zo gaat het helaas.

Dank je Pierre. Nee absoluut geen schuldgevoel. Maar het is meer om het weekend door te komen. Je kan het hele weekend films kijken en chips eten, maar dat doet het hem ook niet. Effe beetje halfuur hardlopen is dan best leuk. Even wat anders. Enige wat jammer is, is dat je erna niet altijd kan douchen (meestal zelfs niet). Zet dat gewoon de jerrycan met water voor de stoel, heb er een stuk tuinslang aan, en dat gebruik ik als improvisatie douche. Niet geweldig, maar je moet iets.

Hoi Peter. Komen Yecko's niet uit Suriname oorspronkelijk? :-) Wat ik begreep is het restaurant definitief dicht. Ben er maandagochtend 08:30 dacht ik weggereden, misschien paar minuten eerder, maar zelfs toen was het nog dicht. In Spanje is het op zondag best druk bij restaurants is mijn ervaring. Gaat de hele familie uit eten. Zag er verder goed en netjes uit, grote parking en pomp die 24 uur open was. Die weg die jij beschreef heb ik denk ik ook gehad. Van Medinacelli naar Soria nieuwe weg, op sommige stukken waren ze nog bezig, moest je op oude weg erlangs rijden met de nodige rotondes. Daarna bij Soria op 1 rotonde, rechts naar Pamplone, rechtdoor naar Logrono. Tot Pamplona loopt dat sowieso goed. Het stukje voor Pamplona heb ik de tolweg gepakt, dat kostte 1,15 euro, daarvoor gaan we niet binnendoor rijden :-)

Donderdag 17 oktober. Helmond - Orléans. Gister dagje vrij. Maar dat betekend niet een dagje niks doen. Naar de boekhouder geweest om de spullen voor het 3e kwartaal in te leveren. Alle facturen met buitenlandse BTW geordend en aangetekend opgestuurd naar de btw-boer. De eigen administratie bijgewerkt en facturen verstuurd. Donderdag was het vroeg opstaan, want moest om 08:00 uur precies laden voor een nieuwe klant. Een Pool. Had er al eens wat voor geladen, terugvracht, betalingen kwamen altijd optijd, nu ook eens opvracht voor gaan doen. En dan mag er op zo'n eerste vracht (met mogelijkheid om hem regelmatig te doen) niets fout gaan. 07:45 kwam ik bij laadadres aan. Me er gemeld, en het werkte inderdaad met venstertijden. 08:00 uur begon men met laden. 08:40 klaar met laden, 09:00 ontvangst CMR en wegwezen. Dat zag er goed uit. Gewicht iets over de 18 ton. In België weer even tanken. Was net de grens over of het stond al stil. Zag ervoor al vrachtwagens op de vluchtstrook staan, dat was eigenlijk al een slechte voorbode. Voor de afslag Oud-Turnhout was men aan de weg bezig. Dat veroorzaakte de file. Ruim 20 minuten aanschuiven. De werkzaamheden duren tot eind november, dus weten we dat ook weer. Toen ik dinsdag terug kwam stond het tussen Luik en Huy ook helemaal vast door wegwerkzaamheden. Ik gok een kilometer of 10 aan file. Hoe kun je dan nog zonder wegwerkzaamheden door België rijden? Via Breda en de tunnel? Maar dat is wel heel ver om. Tanken ging vlot. 895 liter erin. Oelegem niets aan de hand, Antwerpen ook niet, en had al besloten om via Brussel - Valenciennes te gaan in plaats van via Lille. Ring Brussel: Ring Brussel liep ook probleemloos. Net na Valenciennes even 3 kwartier gemaakt. Zou rond 16:15 bij Charles le Gaulle voorbijkomen. Met wat geluk voor de spits Parijs voorbij. De navigatie gaf kort voor Parijs aan dat het op de A3 en de A86 stil stond. Dus besloot ik via de N104 te rijden. Eerste stukje ging nog goed, maar na 10 km, waar het verkeer van Soissons erbij komt, stond het vast. Toch wel dik kwartier verloren. Daarna liep het eigenlijk verrassend goed en was toch best rap Parijs voorbij. Bij Orléans vond ik het genoeg voor vandaag, en mocht eigenlijk toch niet meer verder, want kwam op 9:57 rij-uren vandaag. Net iets meer dan 13 diensturen, dus 11 uur maken had geen zin. Vrijdag 18 oktober. Orléans - Bayonne. Om 06:00 uur vertrokken. Probleemloos dagje. Cruisecontrol op 85 en zover mogelijk proberen te komen. Na 4 uur de eerste parkeerplaats die ik tegenkwam gestopt. Daarna Bordeaux voorbij, ging ook zonder file, al blijf ik dat een irritant stuk vinden. Nergens in Frankrijk rijdt men zo belabberd als op de ring van Bordeaux. 70 rijders, of inhalers die je dan afsnijden om de volgende afslag er nog af te gaan. En dan blijkt die afslag toch verder dan ze dachten, dus voor niets afgesneden, maar dan niet meer doorrijden. Altijd blij als ik er weer vanaf ben daar. Ring Bordeaux: Ook het 2e rij-blok was weer volgens het principe: in 4 uur zover mogelijk komen en dan de eerste parking pakken. En dat was na 04:03 rij-uur. Waardoor ik vandaag op 8:23 rij-uren uitkwam. Het was pas 15:14 uur, en ging hier dan 9 uur maken. Alleen het slapen wilde niet lukken. Was 29 graden en had de zon fel op de auto. Voordeel was wel dat er overdag niet gauw iets gejat wordt. Had laatst iets gelezen dat er hier bij iemand diesel gejat was. En voor m'n lading ben ik ook altijd huiverig. 2 parkeervakken langs me stonden 3 Portugezen, zaten langs de oplegger. 's-Avonds om 00:16 toen ik vertrok zaten ze nog langs de oplegger. Kijk, met die mannen er langs wordt diefstal beperkt. Zaterdag 19 oktober. Bayonne - Valdemoro. Om 00:16 dan vertrokken. Had slecht geslapen. 1x iets van 2 uur, toen werd ik zwetend wakker. Was uitgestapt en had wat water over me heen gegooid. Denk rond een uur of 10 's-avonds nog een keer 2 uurtjes geslapen. En dan nu 630 km in de nacht rijden. Als dat maar goed gaat. Wederom volgens het principe 4 uur, eerste parking, hield ik het toch vol en na 4:11 rij-uur kwam ik net voorbij Burgos op een parking uit. Heb daar even 2 uur geslapen. Het klokje had ik op 1,5 uur gezet, maar geen zin om op te staan. Daarna het laatste blok. Kijken hoe het zaterdagochtend bij Madrid loopt. Het was pas laat licht. Iets na 07:00 uur ging ik de Somosierra omhoog. Zat rap op 1.300 meter hoogte, beter met 18 ton dan met 25 ton . Bij de Somosierra: Daarna de afdaling naar beneden. Rustig aan. Bij Madrid was de keuze groot. De M-50, de M-40, de M-30. En dan loopt er dacht ik ook nog de M-45 tussendoor. Besloot de M-30 te pakken. Is het meest richting centrum, maar ook het kortste. Wel veel controle op snelheid. Maar het liep lekker op zaterdagochtend. Geen file, geen vertraging en kon lekker doorrijden. Op de foto de skyline van Madrid vanaf de M-30: Na Madrid was het nog maar een stukje naar Valdemoro. Had op het chauffeursforum gelezen dat Peter (Europeaan) daar een tentje wist te zitten. En dat kwam goed uit, vandaaruit was het nog een half uurtje naar m'n losadres. Had Peter nog PB erover gestuurd, maar de laatste reactie niet meer kunnen lezen. Om 09:54 uur kwam ik in Valdemoro aan. Maandag 08:00 uur hier vertrekken. Heb ik er mooi 46 uur weekendrust opstaan. Had dinsdag op donderdag wel 42:03 uur rust, maar dat is te weinig, en weet niet hoe het zit met compenseren, of dat dan dit weekend moest, of voor woensdagochtend. Om het zekere voor het onzekere genomen gewoon strak gereden om zo vroeg mogelijk in Valdemoro te zijn, en daar een complete lange weekendrust te maken. Heb ik volgende week zeker geen problemen ermee. En weer tijd genoeg om half uurtje te gaan hardlopen uiteraard. Zondag 20 oktober. Valdemoro - Valdemoro. Gister toen ik in Valdemoro aankwam ben ik eerst nog even paar uur gaan slapen. Was moe, en had er nu de tijd voor. Toen ik wakker werd besloot ik eens te gaan kijken bij het restaurant. Bakkie koffie pakken en een broodje. Alleen het restaurant was nog steeds dicht. Vond het er 's-ochtends al donker uitzien. De deur was opslot. Erlangs zat een pomp. Ik naar de pomp en vragen of het restaurant open ging. Niet dus. En da's jammer. Denk dat het komt omdat de weg die hier langs loopt de R405 is. En dat is een tolweg. Terwijl de weg naar Cordoba (de A4) en de weg naar Toledo (A42 dacht ik) allebei gratis zijn. Dus hier komt nu amper nog verkeer langs. En daardoor zal het restaurant hebben moeten sluiten. Bij de pomp maar een ijsco gepakt en de rest van het weekend maar bij de auto zelf eten maken. Verplaatsen kon niet meer, want dan had ik de 45 uur rust onderbroken. Verder zondag uitgeslapen en wederom de auto schoongemaakt. Wat moet je anders. Voordeel was wel dat het lekker rustig was. Geen enkele vrachtwagen in de buurt. Geen koeler die staat te loeien, geen Portugezen die de hele dag langs de oplegger zitten. Lekker rustig. En dat vind ik best fijn eigenlijk. Daarna maar weer stukje hardlopen, zelfde stukje als gister. Foto van het gesloten restaurant in Valdemoro: Maandag 21 oktober. Valdemoro - Sunbilla. Om 08:10 uur vertrokken naar het losadres. Losafspraak om 09:00 uur. Kwam er iets voor 09:00 uur aan, en er stond al een Spanjool met een koeler te lossen. Zal die wel om 08:00 uur losafspraak hebben gehad. Ik moest draaien om voor de losdeur te komen, en deed dat maar vast, voordat ik me aan ging melden. Op het moment dat ik hem draai op het eind van de weg, komt er achter me een Portugees aan. Die moest bij hetzelfde adres lossen. Maar in plaats van ook te draaien, gaat hij zich meteen aanmelden. Auto midden op de weg, niemand kan er meer door. Da's wel balen, ben al bang dat ik hem nu ook voor me heb. Ik zet mijn auto schuin achter de Spanjool die staat te lossen en ga me ook aanmelden. Wat ik begrijp is dat de Portugees niet mag lossen, morgen pas. Ze hebben geen ruimte meer ofzo voor de spullen. Tegen mij zegt de man van het lossen dat als de Spanjool weggaat, ik voor de losdeur mag. De Portugees begon volgens mij te vloeken. Maar kon het niet verstaan. Het zal wel. Na een half uur was de Spanjool weg en zet ik hem voor de losdeur. Uurtje later komt heftruckchauffeur met papieren naar me toe en kan ik weg. Na mij komt een andere Spanjool lossen. De Portugees staat er nog. Moet bij Guadalajara laden. 22 pallets big-bags. Rij via de A4 en dan de M-50. Het is niet ver, totaal 88 km. Het laadadres weet ik gelukkig makkelijk te vinden. Parkeer op de parkeerplaats en meld me in het kantoor aan om te laden. Voor me met het aanmelden is een Spanjool met een koeler. Na het aanmelden mag ik op de weegbrug en terug naar kantoor. Moet daarna op zelfde locatie laden als de Spanjool. Beetje zo'n rare laadklep met van die beugels, als je er tegen aan rijdt, valt de klep als het ware in je oplegger. De Spanjool staat achter bij zijn koeler en gebaard me hoever ik nog naar achter kan. Da's aardig van hem, zijn er ook genoeg die laten je maar wat prutsen en kijken pas een keer als je achterlichten eraf liggen. Het laden duurde wel lang, 2,5 uur. Daarna weegbrug op, en met 24,2 ton erin op richting Irun. De route die ik rij is via Soria en Pamplona. Op de N-II, deze borden van een zwarte stier zie je door heel Spanje staan: Stukje verderop: kasteeltje langs de N-II: Als je een kilometer of 60 van Madrid vandaan bent, is het wel beetje gedaan met het verkeer. Het enige wat je eigenlijk nog tegenkomt zijn een paar vrachtwagens. Personenwagens minimaal. Is eigenlijk wel vaker in Spanje: bij de steden en uit de kluiten gewassen dorpen is het altijd best wel heel erg druk, er buiten lijkt het uitgestorven. Ik rij rustig de N-II verder tot ik bij de afslag naar Soria kom. Op de N-II net voor afslag naar Soria, weer een zwarte stier: De weg naar Soria verloopt ook rustig, en bij Soria stuurt de navigatie me naar Logrono. Dat doe ik niet. Ik ga richting Tudela. Bij Castejon stop ik even om een broodje lomo met kaas te halen. Dit keer geen foto ervan, want inmiddels is wel bekend hoe het broodje eruit ziet. Het smaakte dit keer niet zo goed. De Spanjool heeft het vlees niet lang genoeg warm gemaakt, of er zit teveel vet aan, ik weet het niet. Maar zit daarna tijdens het rijden tegen mezelf te zeggen dat ik hier niet meer stop, in combinatie met uitspraken als zonde van het geld en kan ik beter zelf m'n eten maken. Ja, soms praat ik tegen mezelf. Weet niet of meer chauffeurs dat doen. De laatste keer dat ik tegen iemand Nederlands spreek is meestal tegen m'n vrouw als ik thuis weg ga. Onderweg kom ik bar weinig Nederlanders tegen. Heb er volgens mij in Spanje al die dagen nog geen enkele gezien. Tussen Soria en Pamplona: Bij Pamplona begint het al donker te worden. En in het donker zie ik niet zo goed. En verlichting kennen ze buiten de stad ook amper. Rij de N-121a op richting Irun. En da's best een ellendig stuk weg. Bochten, omhoog en omlaag. De VEB (Volvo Engine Break) staat altijd op stand 1 (+ op het display, niet 1). Als je daar dat eerste tunneltje door bent en naar beneden gaat, rem ik af tot 60 km/u en zet de VEB op stand 3. Elke keer als ik hier kom, komt er een temperatuurmetertje na verloop van tijd op het display. Da's een linke afdaling. Kun je nagaan hoe het was toen het tunneltje er nog niet was. Kan me dat eigenlijk niet meer herinneren. Bij Sunbilla stop ik op een parking bij een pomp. Het is goed geweest voor vandaag. Heb pas 7:18 rij-uren vandaag, maar zit bijna aan de 13 dienturen. Kan er wel 15 maken, maar heb geen haast, en misschien later in de week de 15 nog eens nodig. Nu hier een boerennacht maken. Dinsdag 22 oktober. Sunbilla - Laval. Om 08:30 vertrokken. Half uurtje tot de grens. Daarna rechte weg tot aan Bordeaux. Loopt behoorlijk goed. Bordeaux nog net voor de lunchtijd voorbij. Loopt ook best goed, natuurlijk weer een paar inhalers-die-daarna-65-gaan-rijden voor je, maar dat is niet vreemd in Bordeaux. Rustig blijven rijden en afstand houden. Voor je het weet trapt zo'n grapjas op de rem en zit je erachter op. Daarna de N-10 op. 190 km inhaalverbod. Maar ik mag geen 190 km meer, moet daarvoor nog even 3 kwartier maken. Het loopt zo lekker, dat ik de 4 uur weer vol wil rijden en daarna parking zoeken. En daar heb ik me al vaker mee in de vingers gesneden. Na Barbezieux komt er een tijdje niets meer. Zelfs geen parkeerplaats. De tijd tikt door op de tacho en zit al 20 minuten te wachten op een parkeerplaats die er niet komt. Dan maar van de weg af en daar ergens stoppen. Even zelf lunch maken, kaasplankje à la Johan: Ik zit dan kort voor Angouleme, en ga de N-10 weer op. Na een paar minuten komt er een fransoos met een camper voorbij. Kan. Als hij me voorbij is, gaat zijn voet van het gaspedaal af. Hij gaat niet meer harder dan 70, terwijl hij me net toch met bijna 100 voorbij kwam. Dat hele inhaalverbod op de N-10 snap ik niet. Inhaalverbod of niet, achter de camper blijven we niet zitten. Gas erop en er voorbij. Dat gaat rap. Ik blijf daarna als ik er voorbij ben in m'n spiegel een beetje de camper volgen. Hij blijft 70 rijden en na een paar minuten is hij uit het zicht. Rare gast. Nog geen 5 minuten later het volgende ervoor. 1 Fransoos, daar achter een Duitser. Rijden niet harder dan 75. Pfff. Zou dat nou zo blijven tot Poitiers? Ik hoop dat ze er na Angouleme afgaan richting Limoges. Maar nee, allebei gaan ze rechtdoor. Berg af remt de fransoos af tot 65. Dus de Duitser en ik ook. Berg op kom ik dan amper met meer dan 65 omhoog met de 24,2 ton erin. Het blijft zo 1,5 uur doorgaan. Bij Vivonne ga ik eraf om even wat te tanken. Wat een ellende om zo te rijden. Tanken bij Vivonne. Ja da's nog eens gunstig, ex btw zowat hetzelfde als Luxemburg: Na Poitiers ga ik binnendoor via de N147 richting Saumur. Het loopt wel aardig. Op een gegeven moment ga ik niet meer naar Saumur maar naar Angers. Dan klein stukje op de ring en daarna verder binnendoor naar Laval. Daar kom ik om 20:30 uur aan en zoek er een parkeerplaats op. Met 9:55 rij-uur weet ik er eentje te vinden. Hier 11 uur maken. Morgen nog 50 km naar losadres. Woensdag 23 oktober. Laval - Reims. Vandaag om 07:40 uur vertrokken voor het laatste stukje naar het losadres. In de binnenlanden, boven Fougères. Op de kaart liep er al geen fatsoenlijke weg naartoe, de straat kon de navigatie niet. Maar we zien wel. In het dorpje aangekomen waar ik moest zijn stond een bordje met de naam van het losadres met een pijl. Ik het bordje volgen. Smal weggetje met een klim van 12% volgens het bordje. En dat met 24,2 ton lading erin, is pittig. Daarna bultje naar beneden en aan de linkerkant zat het bedrijf. Soort mengvoederachtig bedrijf denk ik. Stond ook een Belg met een tankoplegger (van TVT dacht ik, onthou namen nooit zo goed. Altijd mooie Scania's met veel lampen erop). Dus er kwamen meer buitenlanders. Mezelf aangemeld en kon meteen voor de losdeur. 3 kwartier later waren de 22 bigbags eruit. Mooi. Terugvracht was er niet veel in het hoekje Rennes - Caen. Het enige wat ik kon vinden, daar reed een Bulgaar nog niet voor voor zo'n prijs. Dus mooi laten liggen. Vraag me altijd af wie uiteindelijk zo'n vracht dan toch aanneemt. Want iemand moet het toch doen. Leeg naar Rouen gereden. Eerst weer door dat krappe dorpje. Voelde me een beetje de Pool in Hatfield die de woonwijk was ingereden zeg maar. Alleen nam ik gelukkig geen auto mee. Dorpje bij losadres: Ik kon wel binnendoor via Flers en Alencon, of via Lisieux, maar had er effe geen zin in. Dat zijn daar zo'n belabberde weggetjes, smal, door dorpjes, heuvels, bochten. Dat schiet niet op. Bespaar je 20 euro tol, maar je doet er 1,5 uur langer over en verbruikt ook 20 euro meer diesel. De A84 op en daarna de tolweg van Caen naar Rouen. Gelukkig zijn we niet in Noorwegen, en in Frankrijk mag je gerust legaal een cabotageritje doen. Dus in Rouen 12 rollen papier geladen voor Reims. 25,9 ton. Ga er maar aan staan. Volgens de papieren moest de oplegger 265 cm insteek van de zijkant hebben, en mocht niet meer dan 15,0 ton wegen. Die 265 cm is krap, maar, er werd van achter geladen, en daar is het 268 cm. De rollen echter waren nog niet eens 180 cm hoog. Wat wel raar is, ik weeg nooit minder dan 15,2 ton. Als ik op reserve sta me de diesel, dan is het 15,2. Volle tanks ruim 16 ton. En wat geeft de weegbrug daar aan: 14,9 ton. Da's raar. OK, is zonder mezelf gewogen, maar dan nog wijkt hij 200 kg af. Ik had laadafspraak om 14:00 uur. Was er 13:20 uur. Even wachten tot er een laaddeur vrij was, en toen erin. 20 minuten en de 12 rollen stonden erin. Daarna papieren halen en op naar Reims. De Pont -Mathilde nog steeds afgesloten. Omleiding via de westkant van Rouen zag ik niet zitten. Dat zou ruim 30 km om zijn. Besloot terug te gaan naar de A13, dan richting Parijs, over de Seine en meteen weer eraf en terug richting Rouen. Net voor Rouen stond opeens een bordje met verboden voor vrachtwagens 7,5+ ton. Tsja. Moest 3 km rechtdoor, en dan rechts af. Kwamen ook genoeg vrachtwagens van de andere kant af. Zat ook Fransoos achter me. Dus we wagen het erop. Ging goed. Daarna 250 km binnendoor naar Reims. Met die 25,9 ton erin ging dat niet zo vlot. Dubbele regenboog bij Beauvais: Het liep al niet te vlot en voor Beauvais opeens een wolkbreuk. Gigantische partij regen. Na Beauvais liep het weer lekker naar Compiegne. Betere weg. De regen was weg en kwam nog een dubbele regenboog tegen. Zal misschien wel niets aparts zijn, maar ik had het nog nooit gezien. Compiegne naar Soissons liep weer wat minder, Soissons naar Reims dan wel weer goed. Kon tot 20:00 uur lossen, maar kwam er 20:05 aan. Ze sloten net de deur af. Morgen 05:00 uur. Maar dan mag er iemand anders als eerste staan, ik maak 11 uurtjes. Heb nog geen aansluitende lading gevonden, dus heb geen haast. Vandaag dacht ik dat het wel mee zou vallen met de rijtijd, maar dat stuk Rouen - Reims heeft veel tijd gekost. Kwam vandaag op 9:31 rij-uur uit. Dus overige 2 dagen max 9 rij-uren. Maar dat zal wel goedkomen. Donderdag 24 oktober. Reims - Helmond. Om de hoek bij de klant overnacht. Daar stonden meer vrachtwagens. Doodlopend straatje. Maar rustig staan zat er niet bij. Leek wel alsof er elke 2 minuten een vrachtwagen voorbij kwam gereden. Op het eind van de straat zat volgens mij een depot van Dachser. Om 07:30 eens gaan melden bij het losadres. Had verwacht dat het er druk zou zijn, maar geen enkele vrachtwagen te zien. 2 zijkanten open, de rollen eruit en 3 kwartier later was ik leeg. Nog even rondgebeld voor een vrachtje van Reims naar België, maar niets kunnen vinden. Na een half uur had ik het wel gehad en dan maar leeg naar huis. Zo'n recordprijs krijg je daar toch niet, als er al iets is. Was net 3 kwartier aan het rijden richting Charleville, zag ik een motoragent langzaam voorbij komen in de spiegel. En ja, moest hem volgen. Iets verderop stond douane. De mannen netjes begroet, wilden weten wat de lading was, ik zei leeg. Even deuren open moeten maken en ze wilden de CMR nog zien van waar ik had gelost. Alles goed en verder gereden. Daarna op de eerste parkeerplaats nog even gestopt, moest eigenlijk adblue tanken, hadden ze wel, maar pomp was buiten gebruik. In Vivonne deed de adblue tank het ook al niet. Had nog 5 liter in een kan, die er maar bij gegooid. De parking tussen Reims en Charleville, en eentje had een heel bijzondere lading op zijn oplegger geladen: Daarna via Bouillon en Luik naar huis gereden. Vanaf Reims naar huis kostte het 82 liter brandstof. Da's nog om te doen. Nu effe een paar dagen thuis blijven, even wat dingen bijwerken en tijd met het gezin doorbrengen. Maandag mogen ze me weer bellen. Tot die tijd gaat de gsm uit. Soms moet dat. In 8 dagen waarvan 2 hele dagen stilgestaan toch legaal 4.220 km gereden, met 1x 9 uur nachtrust, 1x 10 en de rust minimaal 11. Zo mag het elke week zijn .

Ja Pierre, direct aan de snelweg bij Huy. Die is van 's-ochtends vroeg tot 's-avonds laat open. Heb al paar keer in België meegemaakt dat je bij een friettent staat, en die is van 14 tot 18 uur dicht, stipt om 18 uur open. Die aan de snelweg gelukkig niet, kun je tenminste ook gewoon overdag terecht.

Heb weer een verhaaltje geschreven, uiteraard met de nodige foto's. Hoop dat jullie het kunnen waarderen :-): Dinsdag 8 oktober. Helmond - Le Mans. Eigenlijk had ik een weekje vrij in gedachten. Afgelopen vrijdag gelost in Oss, leeg naar huis en even gewoon niks doen. Beetje met de honden spelen, wat papierwerk bijwerken. Maandag even naar de stad geweest, nieuwe jas halen. Ja gewoon een simpel weekje. Tot de telefoon ging. Of ik een auto leeg had. En als ik een auto leeg heb, zeg ik geen nee. Eens horen wat de beste man te zeggen had. Hij had een vracht voor de auto industrie, moest dinsdag geladen worden en donderdag 08:00 stipt lossen in Burgos - Spanje. OK, da's een dikke 1.400 km, en ondanks dat de lading bijna 25 ton woog, moest dat toch best te doen zijn. Prijs afgesproken, kenteken doorgegeven en nog 1 nachtje thuis slapen. Dinsdagochtend dan samen met vrouw en kinderen opgestaan, koffie gedronken, en toen de vrouw naar het werk ging, ging ik ook maar beginnen. Was nog nooit bij dat laadadres geweest, maar kon het makkelijk vinden. Vriendelijke mensen, en na het kantoortje voor aan te melden mocht ik de weegbrug op. Toen ik het hokje van de weegbrug uitkwam, stond de heftruckchauffeur al te wachten. Die heeft haast. 2 zijkantjes open, lading erin, rubber eronder, spanbanden erover, zeilen dicht, wegen, CMR halen. Alles bij elkaar 40 minuten. Ondanks dat het amper 16 graden was toch gaan zweten. Na het laden nog even voltanken. En dat doen we in België. Daar is de diesel wat goedkoper dan in Nederland. En je krijgt nog wat accijns terug. Geen idee hoeveel dat nu is, denk 7-8 cent per liter. OK, is wel een jaar of 2 wachten voordat je de accijns op je rekening hebt, maar zie het als een extra'tje. Zelfs zonder de accijnsteruggave is de diesel nog goedkoper dan hier. Daarna op naar Antwerpen. Werken in Oelegem. Het zal me benieuwen. Het liep goed bij Oelegem en zat zo op de ring van Antwerpen. Dat zag er ook goed uit daar, het was gezellig druk. Aan de andere kant was ongeluk gebeurd. Eentje van De Rijke die een andere vrachtwagen er niet tussen had gelaten zoals ik het snel kon zien. 2 rijbanen geblokkeerd van de 3. Tot aan de Kennedytunnel stond het er file. Mijn kant, richting Frankrijk, was niks te doen. Heb het wel eens anders meegemaakt. Hoorde later trouwens dat er ruim 10 km file stond door dat ongeluk. Je zou er maar in staan met je digitacho. Bij de Kennedytunnel: Daarna even rekenen. Wat is wijsheid? Via Parijs rijden? Zou 17:15 bij Charles le Gaulle aankomen. Leek me geen fijne tijd om dan Parijs te passeren. Dus over Abbeville-Rouen. Wel 60 km om, maar geen hectiek van Parijs en waarschijnlijk geen file. Was benieuwd of de brug bij Rouen inmiddels weer open was. Ben er al paar maanden niet meer geweest en in één van m'n vorige verslagen had ik nog iets geschreven dat ik ooit 5 minuten teveel had gereden ofzo, wat mede door die brug kwam. De omleiding is 15 km meer. En ja hoor, de borden stonden er nog steeds dat het vrachtverkeer niet over de Pont Mathilde mocht. Dan de omleiding maar volgen. Kan op 2 manieren, een andere brug bij Rouen pakken, da's dan 15 km om, of over de Pont de Brotonne. Volgens mij net zover om, misschien een paar kilometer meer. Ik koos voor dat laatste. De Pont de Brotonne: Na de Pont de Brotonne rap de A28 op en op richting Le Mans. Met 9:39 rij-uren kwam ik net voor Le Mans uit, en vond het mooi om daar 11 uur rust te gaan maken. Woensdag 9 oktober 2013. Le Mans - San Sebastian. Om 08:30 de gordijnen open, koffie zetten, en daarna vertrekken richting Tours. Lekker rustig rijden. Van Tours naar Poitiers. Bij de betaling gaf de automaat aan iets van 35 euro (voor Tours-Poitiers). Volgens mij kost het de andere kant op 55 euro, en de afstand is net zo lang, toch? Het zij zo. Dan de N10 op. En dat is van Poitiers naar Bordeaux geheel inhaalverbod en 80 km per uur max voor de vrachtwagen. Cruisecontrol op 84 en rijden maar. Ging eigenlijk best goed. Even 3 kwartier gemaakt en weer verder. Had al na een paar minuten een Belg voor me met een nieuwe Actros, die max 75 reed. En bergaf remde hij nog harder. Da's wel jammer, bergaf laat ik hem graag beetje uitrollen. Na een minuut of 20, en inmiddels zo'n 30-40 vrachtwagens achter me, waagde ik het erop om de Belg maar voorbij te gaan. Blijft link, want ze controleren er veel op op het inhalen. Was er rap voorbij. Ik denk dat z'n tacho verkeerd stond afgesteld. Kijk, ik heb geen probleem met mensen die zich aan de regels houden. Doe ik meestal ook. Maar als je achter zo'n 75 rijder bij een inhaalverbod zit, is de ervaring dat je er heel vaak eentje achter je hebt zitten, die vlak op je bumper zit, die geen afstand houdt. Remt die slak die voor je zit af, moet jij ook remmen en die achter jou zit rijdt er bij je op, en zit jij er tussen. Ja, of je moet 70-80 meter afstand houden. Maar dan gaat de bumperklever je inhalen en voor jou weer naar rechts. Blijft lastig dat inhaalverbod. Daarna liep het weer lekker, en was in no-time op de rocade van Bordeaux. Ring Bordeaux: Bordeaux liep vlot, en daarna krijg je weer een 100 km inhaalverbod richting de Spaanse grens. Ook 80 max. Het liep toch wel aardig. Tot je bij het nieuwe tolhok komt, daarna is het 3-baans weg en mag je inhalen en 90 rijden. Er zijn 2 nieuwe tolhokken. Dus tegenwoordig 5x stoppen tussen Bordeaux en Irun voor de tol. Tussen Bordeaux en Irun: De andere kant op was weer een ongeluk gebeurd. Een Portugees met z'n vrachtwagen achterop een personenwagen gereden in de wegwerkzaamheden. Richting Spanje niets. Bij het (nu) 3e betaalhok de andere kant op stond de douane. Toen ik het hok voorbij was zag ik dat ze ook richting Spanje stonden. Maar kon doorrijden. Bij Bayonne, vlak voor de Spaanse grens: Na de grens weer even de billen samen knijpen of er controle zou zijn. Heb de laatste 28 dagen 1 fout, en wel 10:05 rij-uur. En 3 keer onderbroken rust vanwege de boot. Zo'n 7 uur op de boot, dan 5-6 uur in de haven gecompenseerd. Maar leg dat een Spanjool maar eens uit. Weet niet eens wat boot op z'n Spaans is. Richting San Sebastian stond geen controle gelukkig. Daarna bij het tolhok zag ik dat er richting Frankrijk wel weer aardige controle was. Wordt weer spannend voor morgen dan, dan zullen ze er ook wel weer staan. De verhalen gelovende, kost die 5 minuten teveel gauw 900 euro in Baskenland. Afwachten. Bij San Sebastian een parkeerplaats opgezocht. 8:43 rij-uur vandaag. Nog even een broodje Lomo gehaald in het restaurantje, en kan mooi 11 uur rust maken. Had ik hier 3 kwartier gemaakt om dan de 10 rij-uren vol te rijden, had ik geen 11 uur meer kunnen maken, want dan was ik niet om 08:00 uur in Burgos morgen. Nu slapen, 05:30 uur vertrekken. Dan moet het goed komen. Vaste prik in Spanje: bocadillo Lomo: Donderdag 10 oktober. San Sebastian - Alsasua. Vandaag maar optijd opgestaan. Om 05:30 uur vertrokken voor het laatste stuk naar Burgos. Goeie 2,5 uurtjes rijden. Het stuk van San Sebastian naar Alsasua vind ik niet zo leuk. Bochtig, omhoog, omlaag, auto's die te hard rijden, Portugezen die je altijd voorbij gaan. Gelukkig was het om deze tijd nog niet zo druk. Na Miranda de N-I op naar Burgos. Ook de N-I was nog relatief rustig, weinig last van de Portugezen gehad. Op de N-I in de ochtendschemer, net voor Burgos: Bij Burgos heb je 2 hele grote industrieterreinen. Het eerste is als je Burgos binnenkomt vanaf de N-I. Het andere ligt linksboven Burgos en heet Villalonquejar, daar moest ik zijn. De navigatie (die up-to-date is) ingesteld, en hij stuurt me via een noord ring van Burgos er naartoe. De straat kent hij gelukkig ook, want was nog nooit bij dit losadres geweest. Praktisch voor de deur laat de navigatie me stoppen (en da's mooi, want had er geen huisnummer van, en kwam op een T-splitsing waar de straat zowel links als rechts ging). Industrieterrein Villalonquejar bij Burgos: Mooi optijd dus bij het losadres. Melden bij de portier met de CMR. Dan begint de ellende. Hij heeft meer papieren nodig dan alleen een CMR. En die heb ik niet. Dus bellen naar de klant. Die zou het regelen en gaan faxen. Tot die tijd kon ik in de auto wachten. Portier had mijn gsm nummer en zou me bellen als ik naar binnen mocht. Na 2:50 uur ging de telefoon en kon ik naar binnen rijden. De weegbrug op, en toen naar de losplek. Stonden 2 man voor me. Een Spanjool en een Bulgaar. De Bulgaar was leeg maar kreeg zijn zeil niet dicht. De Spanjool was nog vol. Toen de Spanjool leeg was, stond de Bulgaar nog steeds met zijn zeil te kloten. Was iets met de zeilspanner. Ik kon hem op de plek van de Spanjool neerzetten, en binnen 30 minuten was de oplegger leeg. De Bulgaar was inmiddels ook klaar met zijn zeil, na ruim een uur (of langer, maar toen stond ik er nog niet). Weegbrug op, stempel halen op CMR en wegwezen. In Spanje bouwen ze al jaren nieuwe wegen. Waar ze het geld vandaan halen weet ik niet. Vroeger had je bij Madrid amper een halve ring. Kwam je nog langs het koninklijk paleis als je van Badajoz af kwam richting Frankrijk. Tegenwoordig lopen er 3 nieuwe ringen om Madrid heen. De M-40, M-45 en M-50 als ik het goed heb. 1 ervan is tol, andere gratis. Bij Burgos zijn ze ook zo aan de weg bezig. Ik zag op het industrieterrein een bordje met Vitoria staan. Ik dacht laat ik dat maar volgen. En kwam meteen op een nieuwe weg uit (ik denk dat het een nieuw stuk van de weg Burgos-Santander is). Door een tunneltje, en praktisch meteen op de N-I. Dat scheelt effe zeg met die binnenring van Burgos. Had ik vanochtend moeten weten. Allemaal nieuwe wegen in Spanje: M'n laadadres was 90 km terug richting Frankrijk. Had daar een terugvrachtje naar Frankrijk weten te vinden. De planning was om dat vrijdag nog te lossen. Via de N-I alles weer terug gereden. Net voor Miranda waren wegwerkzaamheden. Waren ze aan de weg bezig. Stonden stoplichten omdat het verkeer over één strook moest. 2 dingen vielen me op. Vanochtend lag de weg nog open, nu lag er een hele nieuwe laag asfalt over, zeker 1,5 km lang. En dat in 4 uur tijd? Daar doen ze in Duitsland 4 weken over. Het 2e was dat net aan de andere kant van de wegwerkzaamheden, de eerste auto die daar voor het stoplicht stond te wachten, was die Belg die de dag ervoor 75 zat te rijden op de N-10, met z'n witte Actros. Die deed er lang over. Eindeloze rustige wegen in Spanje. Geweldig om te rijden in plaats van in de drukte: Om 14:05 uur kwam ik bij het laadadres aan. Stond een Spanjool voor me. Kantoor was dicht. Ik naar de Spanjool. Die zei dat ze tot 15:00 uur pauze hadden. Om 14:55 ging de Spanjool naar het kantoor. Ik er maar achteraan. Na 15:00 uur kwamen de dames langzaam aanzetten. Eerst wisten ze niet wat ik kwam laden. Wachten-wachten. Toen na een goed half uur hadden ze wat gevonden. Moest naar buiten naar een parkeerplaats rijden, dan te voet terug om te melden in de loods, daarna kwam de heftruckchauffeur me halen. Na 1:20 uur kwam de heftruckchauffeur. 12 pakketten samen een dikke 12 ton erin en klaar. Dik half uurtje werk. Het was 17:30 uur. Naar kantoor voor CMR te halen. Eerst half uur wachten tot er iemand m'n papier aan nam. Toen wachten tot ze de CMR klaar had. Mevrouw had het drukker met haar Smartphone dan met werken. Ze werkten daar tot 19:00 uur, en ja hoor, precies om 19:00 uur had ze mijn CMR uitgeprint. 1,5 uur wachten. Had daarna niet meer veel diensttijd over. Gas erop naar Alsasua. Dat haalde ik nog net binnen de diensttijd. Even douchen bij de IDS, en wat te eten halen. Het restaurantje zat vol met Spanjolen. Die schreeuwen altijd tijdens het eten om boven de TV uit te komen die qua geluid op max staat. Het lijkt net alsof iedereen er ruzie heeft. Heb maar weer een broodje Lomo met kaas gepakt en een blikje cola en rustig in de auto gegeten en gedronken, zonder herrie makende Spanjolen . Het avondmaal: In elk verslag zie je als ik in Spanje ben dat broodje Lomo. Lijkt wel alsof ik er niets anders eet. En dat klopt ook . Vandaag op de minuut af 6:00 rij-uren. Meer zat er niet in omdat het lossen en het laden te lang geduurd hadden. Vrijdag 11 oktober. Alsasua - Chateauroux. Dat lossen gaat vandaag niet meer lukken. 810 km. Dat lukt niet binnen 10 rij-uren. 06:15 uur vertrokken. Benieuwd of er controle is net voor de grens. Zit nog steeds met die 5 minuten teveel rijtijd van 3 weken terug. Gelukkig was er geen controle. Ik had geen haast, en besloot zoveel mogelijk tolvrij te rijden. Cruisecontrol op 83. De eerste 3 betaalhokken in Frankrijk ontkwam ik niet aan. En wie zag ik wederom? Bij het 2e of 3e betaalhok staan slapen? Die Belg met z'n witte Actros. Raar dat je zo iemand 3x tegenkomt. Heb hem verder niet meer gezien trouwens (kan ik zeggen, want ik schrijf dit op zaterdag). Na Bayonne ging het naar Mont de Marsan. Ochtendspits tussen Bayonne en Mont de Marsan: Daarna via Marmande naar Perigieux gereden en dan naar Limoges. Daar moet je wat geduld hebben, want is veel door dorpjes en je verliest er wel wat tijd. Na Limoges de tolvrije snelweg op, en bij Chateauroux vond ik het genoeg voor vandaag. Het was vanaf daar nog 140 km naar het losadres in Sully sur Loire. Vandaag 9:26 rij-uur. Zaterdag 12 oktober. Chateauroux - Sully sur Loire. Om 06:00 uur vertrokken voor het laatste stukje deze week. 70 km tolvrije snelweg en dan bij Vierzon-Nord eraf. De eerste 20 km gingen nog wel goed, daarna werd het 50 kilometer over hele smalle weggetjes waar je eigenlijk niet hoort te rijden met een vrachtwagen. Sully sur Loire ligt een beetje in de middle-of-nowhere. En da's raar, want er staat een hele grote hout fabriek, die is echt groot. En daar komen heel wat auto's op een dag. Ik ben naar het losadres gereden, maar absoluut geen parkeerplaats. Meteen aan de weg zat de poort. Jammer. Had stiekem gehoopt dat ik er nog kon lossen vandaag. Dan maar naar dat houtfabriek rijden, daar is een hele grote parkeerplaats waar meer vrachtauto's staan. Dan daar maar het weekend tot maandagochtend zien door te brengen. Ik had de auto er neergezet en wilde uitstappen, toen ik bijna in de stront stond: Gister had ik 3 kwartier gemaakt aan de doorgaande weg voor Casteljaloux. Was een parkeerhaventje. Daar trof ik hetzelfde aan, stond ik ook al bijna in de stront. Het lijkt de nieuwe rage, direct langs je auto te gaan schijten. Net maar even de auto verzet, want zeker weten dat ik er anders vannacht of morgenochtend nog in stap. Vandaag 2:32 rij-uur. Daarmee zit deze kalenderweek erop. Zondag 13 oktober. Sully sur Loire - Sully sur Loire. Zo'n weekendje stilstaan vind ik niet zo erg. Gister de spanbanden allemaal opnieuw ingespoten met olie. Keertje oefenen met de sneeuwketting op het wiel leggen, of ik het nog kon. Nu is het droog, als ik hem nodig heb zal het weer er anders uit zien. Alle wielmoeren nagetrokken, cabine schoongemaakt. Gister was ik al half uurtje wezen hard lopen. De ervaring zegt dat dat dan zo'n dikke 5 km zijn. Vandaag ook optijd op, de trainingsbroek en gymschoenen aan, en weer ruim half uurtje hardgelopen. Heb er tijd genoeg voor. 's-middags maar eens naar het dorp gewandeld, bakkie koffie gepakt, en 's-avonds wat gegeten en weer terug. Was ook weer een kilometer of 6-7, maar nu gewandeld. En wie zegt er dat de chauffeur geen beweging heeft . Maandag 14 oktober. Sully sur Loire - Huy. Maandag had ik geen haast met opstaan. De lading die ik terug had geregeld was pas vanaf 13:30 uur te laden. Om 08:20 uur toch maar vast naar het losadres gereden. De poort was nu wel open. Kon meteen lossen en 3 kwartier later was ik leeg en had de papieren terug. Kasteel in Sully sur Loire: Zoals Sully sur Loire in de middle of nowhere ligt, zo lag mijn laadadres dat ook. Over een weggetje met verbod voor voertuigen meer dan 8 ton. Ik twijfel dan altijd. Heb zoiets van: ik zal toch niet de enige zijn die bij dat bedrijf komt laden en lossen? Maar de navigatie gaf aan dat het nog 3 km was, en kon geen andere weg zien erop, dus gas erop. Ging best goed. Bij het laadadres aangekomen stond op een bord dat van 08:00 tot 12:00 uur lossen was, en van 13:30 tot 17:00 uur laden. Dus de info die ik had klopte. Was er al om iets na 10:00 uur, dus 3 uur wachten. En ja, tijdens het wachten kwamen er nog wat auto's aan die moesten laden. Voelde het al aankomen, sta je als eerste, kun je dalijk lopen te vechten wie als eerste mag. Maar niets was minder waar. Om 13:20 uur kwam een fransoos naar me toe en zei dat ik voor de laaddeur mocht. 40 minuten later klaar met laden. Mooi. Losafspraak morgen om 12:00 uur in Genk. Ja, weer automotive onderdelen, u gokt het goed. Geen haast, want het waren amper 495 km. Dus besloten om praktisch weer alles binnendoor te rijden. Bij Paris via de N104 naar Soissons en Laon, zo via Chimay en Charleroi richting Luik. Bij Huy zat aan de snelweg nog een snackbar, en had nog niet veel gegeten, dus ben daar maar gestopt. Even een frietje met een gebakken cervela gepakt voor de dagelijkse vitaminen. Frietje met gebakken cervela: 7:40 rij-uren vandaag, en nog een dik uur naar het losadres. Dinsdag 15 oktober. Huy - Helmond. Om 09:25 uur vertrokken naar Genk. Uurtje rijden. Losafspraak 12:00 uur. Maar misschien kan het eerder, je weet het niet. Kwam er rond 10:30 uur aan. Papieren afgegeven en op straat wachten. Half uurtje later kwam vrouw op heftruck me halen. Zijkantje open, de spullen eruit, en binnen een half uur leeg. Geweldig als het zo loopt. Daarna op naar huis. Morgen dagje vrij. Vandaag dan 2:13 rij-uur. Alles mooi binnen de regels van de wet gedaan. Deze rit 3.112 km en daarvoor 985 liter verbruikt. 1 op 3,16. Da's netjes op en neer naar Spanje, en op bijna 25 ton erin. Terug praktisch alles binnendoor gereden, da's ook niet optimaal voor het brandstofverbruik.

Jullie denken nog wel aan me, ook al ben ik niet vaak online :-). Nee ben niet failliet. Da's ook lastig, want heb een eenmanszaakje, dan ben ik privé ook de klos. Vorig jaar heb ik 1 factuur niet betaald gekregen (Teleroute rit) en de rest wel. Heb Teleroute toen opgezegd en rij nu alleen maar voor opdrachtgevers waar ik vaak iets voor doe, waarvan ik weet dat de centen komen. Je kan wel in Antwerpen laden voor Tilburg voor 175 euro terwijl je naar Helmond moet, dus heb je omrijkilometers, bent 3 uur kwijt voor laden+lossen, en dan je rit niet betaald krijgen. Nee, rij voortaan gewoon leeg naar huis vanaf Antwerpen. Voor niks werken is niet mijn hobby :-(. Maar die ritten die ik hier heb geplaatst, die heb ik ook niet elke week of elke maand. De laatste maanden veel op Frankrijk en Engeland gereden, dus korte ritjes, niet zo spannend. Maar die betalen wel beter. Dat ver weg is leuk, een keer wat afwisseling, en dan is het wel leuk om een verslag ervan te plaatsen. Dit jaar verwacht ik niet meer veel spannends. Gewoon het korte werk. Misschien nog een keer naar Noorwegen, nu de zomer voorbij is en de winter en kettingpret er weer aan komt, willen ze me er wel voor bellen. In de zomer mag ik nooit. Volgend jaar zien we wel weer, zal vast wel weer leuk ritje bij zitten, en dan plaats ik dat hier wel.

Ik hoorde het vrijdag. Kon het eigenlijk niet geloven. September vorig jaar vroegen ze om charters. Het was toen bij mijn werk een beetje slap en ik dacht laat ik eens reageren, beetje vastigheid kan wel goed zijn in plaats van altijd dat vrachten zoeken. Klein stukje uit de (standaard) mail die ik terug kreeg: We zijn een transport bedrijf wat al ruim 80 jaar bestaat. De werkzaamheden voor de charters die we zoeken zijn voornamelijk ritten op de landen Frankrijk , Duitsland, Italie. ritten variëren van 1 losadres tot echte groepage ritten met meerdere losadressen variërend van 2 tot 8 stuks. We vervoeren veel goederen in het wat duurder segment. Dit vraagt wat extra aandacht van de chauffeur. betalingtermijn 45 dagen, elke week een betaling charter vult ritstaat in, deze inleveren, wordt nagekeken en daarna kan men de factuur sturen. Je vult ritstaat in, inleveren, wordt nagekeken, en dan factuur maken. Dan ben je al ruim een week verder. Dan 45 dagen wachten, zit je op 8 weken. Bij een omzet van 3.000 per week zit je 24.000 euro voor te financiëren met 1 auto. Vind dat veel voor een vaste opdrachtgever. Ik rij voor wisselende opdrachtgevers en heb mijn centen op max 30 dagen, en dat vind ik al lang wachten. Diesel mag ik binnen een week al betalen. Wat ben ik blij dat ik er toen niet op in ben gegaan zeg. De centen die je dan kwijt was, kun je een half jaar voor rijden. Als er bedrijven met chauffeurs in loondienst zijn begonnen, hebben die toch helemaal een probleem? Die worden met het faillissement mee getrokken. Wat een ellende. Zo zie je: 80 jaar bestaan wil ook niets meer zeggen.

Klopt, heb 2 jaar terug chauffeur ervan gesproken. Werkte er al heel lang. Centjes keurig in orde en elke 2 jaar had hij een nieuwe trekker. Maar Willy Betz is toch nooit weggeweest? Ze zijn ingekrompen, net als Vos. Hebben ook veel witte trekkers met blauwe letters Willy Betz.

En het laatste gedeelte van de rit: Dag 14. Dinsdag 30 april: Xilopoli - Filiasi. Vandaag vroeg op staan. 01:44 uur vertrekken. Ik sta nog in Griekenland en wil weer optijd Sofia voorbij. Rond 02:45 ben ik op de grens Griekenland - Bulgarije. Ik tref het nu minder goed dan op de heenweg. De Bulgaar in het hok die je paspoort wil zien doet moeilijk omdat ik volgens hem 1 meter voor het stopbord moest stoppen, en niet door moest rijden tot het stopbord. Ik klets wat terug in het Nederlands wat hij niet begrijpt, en probeer mezelf nog dommer voor te doen dan ik al ben. Na een paar minuten heeft hij genoeg van me en ik kan doorrijden. Bij het volgende hok, waar ik ook het vignet kan halen, loopt het wel goed. De man bekijkt ook de vrachtpapieren, het is tevens een weegbrug. Daarna staan nog 3 Bulgaarse douanemannen te wachten. Maar ik denk ik mag wel doorrijden, want die man in het hok heeft de papieren tenslotte al gezien. Maar toch niet. Ik moet stoppen, ze willen de lading zien en beginnen ook lastig te doen. Je voelt dat ze geld willen. Ik besluit mezelf nog dommer voor te doen als daarnet bij het stopbord en na 10 minuten hebben ze ook maar liever dat ik vertrek, want ze merken dat ik niets ga betalen. De 4 foto's hieronder heb ik gisterochtend al gemaakt, want rij nu in het donker. De foto hier onder is van het stuk tussen Blagoevgrad en Kulata. Mooi stuk weg tussen de bergen, veel groen en af en toe rij je langs een riviertje: Af en toe kom je door een paar dorpjes. De eetgelegenheden hier zijn eigenlijk 24 uur per dag open, en er zit ook altijd wel iemand binnen om wat te eten of te drinken. Aan de grens is dat trouwens ook zo, daar zit ook een casino, daar liep 's-nachts rond 03:00 uur ook nog volk zat rond en stonden taxi's klaar. Hier zo'n dorpje: Ondanks dat het maar 2 rijstroken zijn en het toch een transit route betreft, valt het met de drukte wel mee. Je zou hier meer Roemenen, Hongaren en Polen verwachten die naar Griekenland rijden, maar durf wel te stellen dat 9 van de 10 vrachtwagens Bulgaren zijn. En eigenlijk heb je vanuit Oost-Europa maar 2 routes die naar Griekenland gaan, deze en die over Macedonië. En nog eentje met de bergen van Blagoevgrad op de achtergrond: Was weer mooi rond 05:15 uur onze tijd bij Sofia. Nog lekker voor de drukte over de binnenring. Meteen na de ring stond de verkeerspolitie er weer en hadden al een vrachtwagen aangehouden, wat tevens voor een opstopping zorgde, want dat deden ze gewoon op de rijbaan. Dacht eerst dat er een ongeluk gebeurd was. Paar honderd meter na die controle heb ik de auto in de berm gezet en even 3 kwartier rust gaan maken. Hier wat foto's van Sofia vanaf de binnenring, de meest sombere hoofdstad waar ik ooit ben geweest: Ik pak daarna weer de A2 naar Botevgrad: Het stuiterpad naar Vidin heb ik geen zin in, dus besluit vandaag het bootje van Orjahovo naar Bechet te pakken. Is wel een gok, omdat daar de maximale aslast 10 ton is, en dat zal erom hangen wat m'n trekas doet. In kilometers en prijs maakt het verder niet veel uit, maar denk wel dat het in tijd iets sneller gaat als over Vidin. Onderweg nog door een dorpje gekomen (Borovan als ik het goed heb), waar alle bewoners zelf voor gemeente ambtenaar speelden. Iedereen (wel bijna allemaal oudere mensen) was bezig om gras langs de weg te maaien en onkruid weg te halen. Dit standbeeld stond er ook in het dorp: In Orjahovo eerst langs de douane bij de Bulgaar. Die vond het raar dat m'n lading niet in een koeler zat. Maar kon toch doorrijden. Daarna ticket halen. Komt er andere Bulgaar van de douane die je CMR pakt, en dan kun je je ticket halen. In tegenstelling tot de Roemeen wil de Bulgaar alles weten voor het ticket. Bedrijfsnaam, BTW-nummer, en 95 euro cash. Als ik m'n ticket heb ga ik m'n CMR weer ophalen bij de Bulgaar. Hij is wel vriendelijk, en vraagt of ik 1 euro heb voor een bak koffie. Normaal doe ik er niet aan mee, maar de man is zo aardig (ik liep per ongeluk zijn kantoortje binnen in plaats van buiten om aan de balie te gaan staan), dat ik hem maar een euro gaf. Hier het bootje in Orjahovo: Orjahovo vanaf het bootje: In Bechet aangekomen kon het bootje niet helemaal aan land komen. We stonden maar met 6 vrachtwagens en 1 Dacia aan boord, er was weinig verkeer wat naar Roemenië ging. Aan de Roemeense kant stond echter wel veel (vracht)verkeer te wachten. Ik vond het er maar raar uitzien om zo van boord te rijden, geen idee hoe diep het was. Maar aan de andere kant, die oude witte Dacia die je op de foto ziet, was er net voor me afgereden. Als die het kan, kan ik het zeker: Maar stel je bent met de motor, en moet er dan zo af? Is volgens mij niet goed ervoor, denk dat je gauw 40 cm door het water gaat. Die man met z'n Dacia zorgde eigenlijk wel voor problemen bij de Roemeense douane. De weegbrug was wel goed bij me, maar daarna naar de gewone douane, en daar stond hij met z'n Dacia. Iets was er niet pluis waarom hij naar Bulgarije was geweest, er lag wat achter in z'n bak, maar weet niet wat het was. Zorgde voor een vertraging van bijna een kwartier. Daarna nog tax betaald, even Craiova voorbij, daar was het druk, en op naar Alin in Filiasi. Daar kwam ik om 13:54 uur aan en besloot om hier maar 11 uur rust te maken. Dag 15. Woensdag 1 mei: Filiasi - Arad. Vandaag is het 1 mei, dag van de arbeid. Bijna overal in Europa een feestdag met bijbehorende rijverboden. In Roemenië is het vandaag officieel rijverbod van 06:00 tot 22:00 uur Roemeense tijd. Ik heb 11 uur rust gemaakt en vertrek om 00:57 uur uit Filiasi. Ondanks het tijdstip, en dat het hier dus eigenlijk al 01:57 uur is, is het toch nog best druk op de weg. Maar geen politie, dus het gas blijft er goed op. De 3 foto's hieronder heb ik zaterdag 28-4 gemaakt, want nu rij ik in het donker, dan zijn de foto's niet zo duidelijk : Eerst kwam ik voorbij Drobeta-Turnu Severin. Hier hadden de Roemenen ooit een geweldig mooi strand gemaakt. Zaterdag zag ik er niet meer veel van, terwijl het toch 30 graden was. Plaja Drobeta, hieronder een afbeelding ervan (de foto heb ik niet zelf gemaakt, maar van http://www.turismland.ro gehaald:) Zou je niet zeggen dat dat Roemenië is. Stukje verder heb je Orsova, een klein havenstadje met ook een strand: Tussen Orsova en Caransebes rij je over wat bergjes met een paar S-bochten, dit is eigenlijk het enige stuk tussen Craiova en Arad op de E70 wat een beetje heuvelachtig is. En de laatste foto van vandaag is van het binnen rijden van Caransebes, wat dus niet mag met de vrachtwagen, maar zat even niet op te letten. Het is trouwens wel goed afgelopen, al zat ik wel even te zweten toen bij het uitrijden van Caransebes er toch een politie wagentje stond. Maar ze kwamen me gelukkig niet achterna, had anders 800 Lei gekost met bon (185 euro) of 20 euro, af te dingen tot 10 euro zonder bon (ik spreek uit ervaring). Op de nieuwe snelweg van Izvin naar Arad is één parkeerplaats op dit moment, en daar kwam ik om 05:12 uur aan. Paar uurtjes geslapen tot het te warm werd. De temperatuur liep hier uiteindelijk op tot 34 graden. Da's geen pretje in de cabine. Dag 16. Donderdag 2 mei: Arad - Dukla. Vandaag wederom een dagje in de nacht rijden. Via Oredea kwam ik bij de grens Bors aan. Het duurde even omdat de Hongaar weinig zin had, maar verder zonder problemen over de grens. Verder naar Debrecen, nog even volgetankt bij de Lukoil, en dan snelweg tot Miskolc. Daarna binnendoor richting Kosice. De grens stelde hier helemaal niets voor, vraag me af waar vroeger de vrachtwagens stonden, want parkeerterrein was er niet. Bij de eerste pomp na de grens even een Transit-Vignet gehaald. Kosice heb je weinig last van, daar rij je eigenlijk best langs af. Daarna op naar Presov, daar is nog geen ringweg, en heb je even wat stoplichten en kruispunten voor je er voorbij bent. Binnenkomst Presov: Na Presov richting Poolse grens via de E371 werd het een beetje tricky. Bij Kapusany staat een bord met gewichtsbeperking (dacht 20 ton). Vlak na dat bord stond ook politie die al 2 vrachtwagens aan de kant had gezet. Daarna heb je nog paar gewichtsbeperkingen op 8 ton asdruk dacht ik. Maar zou niet weten hoe je anders moet rijden (staat ook geen andere route aangegeven). Misschien via Bardejov? Maar kwam genoeg Poolse vrachtwagens tegen en neem toch aan dat die ook geladen zijn. Had verder geen problemen met controle en kon ongestoord doorrijden naar de grens. Net voor de grens nog even fotootje gemaakt van kerkje in Slowakije: Op de grens stonden veel motorrijders. Is ook een uitstekend gebied om motor te rijden. Klimmetjes van 12%, bochten, restaurantjes. Leuk hoor. Ik ben nog doorgereden naar Dukla, daar was een TIR-parking, stond 10 km vantevoren al aangegeven. Met douche. En daar was ik wel aan toe. In Dukla aangekomen ging ik met m'n douchetasje naar de truckstop, maar ik kon het al weten, op het bord bij de truckstop stond een kruis door de douche. En ja, die was dus kapot. Balen. Douchetasje terug in de auto en dan maar eens kijken wat ze in het restaurant te eten hadden. Ondanks dat het nog vroeg was, rond 11:15 uur, en er nog niemand in het restaurant zat, was de keuken wel open. De keuze viel op een soort zigeuner (jaja, we blijven met de zigeuners bezig) schitzel met friet, mayo en een cola voor het bedrag van 27 Zloty (=6,50 euro). Waar ik hier in oost-Europa 4 dagen in restaurants heb gegeten, daar zou ik in Nederland net 1 keer van kunnen eten in een truckstop. Dag 17. Vrijdag 3 mei 2013: Dukla - Suwalki. Vandaag is er officieel een rijverbod in Polen vanwege een feestdag. Het rijverbod is van 08:00 uur tot 22:00 uur. Ik vertrek 's-nachts (de eerlijkheid gebied me te vertellen dat ik donderdag om 21:49 uur al ben vertrokken) en het zijn nog 645 km naar de grens met Litouwen. Alles binnendoor, geen snelweg. Ik heb nog 9:23 rij-uur deze week, dus het zal gas geven worden om zover mogelijk te komen. Voordeel van 's-nachts rijden is dat er amper controle is, en amper verkeer op de weg. Dus zorgen dat er een Pool met een koeler voorbij komt (want die gaan altijd hard) en proberen te volgen. Het gaat eerst naar Rzeszow. Daarna naar Lublin. Alle stoplichten staan uit, da's mooi. Niet om middernacht voor een dom verkeerslicht staan wachten terwijl er niets aan komt. Na Lublin even 3 kwartier maken, en dan verder naar Byalistok. En ja, er komt een Pool met een koeler voorbij. Tot Byalistok kan ik mooi achter hem aanrijden. Daarna ga ik verder naar Suwalki. Het is inmiddels al wel 08:00 uur geweest, dus het wordt al beetje riskant om nog te rijden. Maar er rijden meer huiftrailers. Om 08:50 uur kom ik op een parking aan, waar ik blijf staan tot maandagochtend. Eerst eens douchen. De douche was goed, niet met zo'n fascisten-knop die elke 10 seconden uitgaat, maar gewoon met een hendel waar je temperatuur mee kon regelen en dat het water gewoon blijft stromen. Ook nog warm water. Nog een wc erbij, alles mooi schoon. 8 Zloty kostte het. Zeg maar 2 euro. Maar dan heb je wel een douche die de moeite waard is: Daarna ontbijten. In Polen kun je goed eten. Je mag er niet met honger de deur uit gaan. Dus een soort boeren omelet met ham zo dik als als een hamburger. 3 sneetjes brood erbij, 4 plakkies dikke kaas en een cappuccino. Samen 21 Zloty. Da's zeg maar 5 euro. En heb de hele dag geen honger meer gehad: Verder was er niets te beleven. Overdag dan. Wel wifi, dus beetje met snel internet op het world wide web zitten kijken. Dag 18. Zaterdag 4 mei 2013: Suwalki - Suwalki. Je staat natuurlijk erg eenzaam tussen Polen, Litouwers en Russen. Geen enkele Nederlandse vrachtwagen te zien. Zelfs geen enkele met westeuropees kenteken. Het adresje waar ik stond in Suwalki is de Swiss Bar Club (Swiss Bar Club ? Klub dyskotekowy i bar). Waar je dus ook gewoon kon eten. Tot 22:00 uur. Dan is het eten op en moet je het met andere activiteiten doen. Tot 22:00 uur: Na 22:00 uur, gewoon dezelfde tent: Ik heb eens een film gezien met George Clooney. Was volgens mij iets met een bankoverval. Gingen ze met een camper daarna naar Mexico. Kwamen ze in een truckstop terecht daar. El Diablo dacht ik, zal wel zoiets heten. Volgens mij hebben ze die in Polen ook. Ergens bij Suwalki . Soms is het best afzien, beetje alleen op de vrachtwagen, door wazige landen rijden, nooit geen Nederlanders die je tegen komt, geen zware gesprekken over CAO en urenschrappen, elke dag verplicht restaurantje eten, als 39-jarige semi-midlife-criser tussen al dat Pools vrouwenvolk. Naja, ook daar komen we wel weer overheen Dag 19. Zondag 5 mei 2013: Suwalki - Suwalki. Vandaag uitgeslapen. Laatste dag in Suwalki. Dus geen foto's van onderweg. Om de dag niet zonder foto voorbij te laten gaan, maar weer een foto van het middageten in de Swiss Bar Club: Het is bijna allemaal varkensvlees in Polen. Varkensvlees of kip. En bijna alles heet Kotelet. En friet is simpel, da's Frietky. Vandaag was het een stuk varkensvlees, wat niet meer zichtbaar is, met uien erover, daar weer geraspte kaas over, en tot slot nog ketchup. Friet erbij, flesje cola, en moest 22 Zloty afrekenen. Zeg 5,50 euro (speciaal voor Pjotr nog even op het gewich gelet van het vlees: 170 gram volgens de menu kaart). De rest van de dag zit ik wel weer vol. Maar weer op naar de auto, wat internetten. Zie dat Ajax kampioen is geworden. Israel bestookt doelen in Syrië. Ruim 600 doden in textielfabriek in Bangladesh, en we hebben een troonsopvolging gehad. Weer genoeg ellende gemist dus eigenlijk. Verder maar wat op Marktplaats en Ebay kijken, nu kan het, nu hebben we snel internet. Zo gaat de zondag ook voorbij. Vannacht om 03:00 uur vertrekken. Maandag om 16:30 uur de boot op in Tallinn. En mag niet te laat komen, want de prijs van de boot wordt toch doorbelast, of je nu wel of niet meegaat. 685 km volgens de routeplanner. Moet te doen zijn. Morgen weer wat foto's van onderweg. Dag 20. Zondag 6 mei 2013: Suwalki - Helsinki. Vandaag beetje doorrijden. Want heb de boot van 16:30 localtime, en mag die niet missen, want krijg geld niet terug. Om 03:00 uur vertrokken (Polen heeft gewoon onze tijd, maar in Litouwen is het al een uur later). Op de grens met Litouwen nog even een vignet gehaald. Het is nog lekker rustig op de weg. In Suwalki, waar ik het weekend heb gestaan, was het het hele weekend druk met vrachtverkeer. Ongelooflijk hoeveel vrachtwagens er daar rijden. Denk 90% ervan gaat door naar Rusland, en rijden zo om Wit-Rusland te omzeilen. Verder eigenlijk weinig problemen gehad in Litouwen, vrij rustig. De omgeving lijkt een beetje op dat stuk van Strasbourg naar Mulhouse. Na een 3,5 uur rijden kom ik bij de grens met Letland: Letland is eigenlijk weer een heel ander land. Litouwen was eigenlijk beetje saai. Veel weiland, weinig afwisseling. Letland is heel veel bossen. Lijkt een beetje op Finland, maar dan rustiger (is het in Finland dan druk? In Lapland zal het wel niet, maar Helsinki en een straal van 100 km eromheen doet niet veel onder voor Nederland. En bij Helsinki in de ochtendspits is het net zo druk als bij Rotterdam in de ochtendspits). Rustige wegen in Letland: Heb ook niet echt het gevoel dat het er onveilig is, dat er veel gejat wordt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Roemenië met de zigeuners. Ook lijkt het niet op Rusland, Litouwen ook niet. Als je zou zeggen dat je in Zweden bent, zou je het ook geloven. Al is het wel zo dat de doorgaande wegen goed zijn en geasfalteerd. Ga je van de doorgaande (hoofd) weg af, dan gaat deze al gauw over in zand/grevel. dorpje op transit-route in Letland, die kerkjes lijken allemaal op elkaar: Verder rij je nog een stukje langs de zee: Riga heb je geen last van, wordt je met een soort rondweg omheen gestuurd. Daarna is het rustig naar de grens met Estland sturen. Wat me het meeste opviel op die grens was een groot bord van McDonalds: Estland is weer een beetje een combinatie van Litouwen en Letland. Sommige stukken weiland, maar het meerendeel toch bossen. Ook in Estland is het vrij rustig, afgezien van Tallinn, daar is het wel druk. Bij Pärnu is ook wel wat verkeer, is denk ik de 2e stad van Estland. Maar afgezien van Tallinn stelt het verkeer vergeleken met Nederland weinig voor. Foto van rustige weg in Estland: Tussen Pärnu en Tallinn kom ik nog een eettentje tegen waar ik besluit even te stoppen. Heb honger en wachten tot ik op de boot ben duurt nog te lang. Moet trouwens toch nog 3 kwartier maken. Er staan nog een paar vrachtwagens, maar binnen zit verder niemand. Ik kijk op de menu kaart, maar kom daar niet veel wijzer uit. Er hangen wat foto's van eten. Voor de afwisseling maar eens wat gezonds nemen. Ik zeg tegen de vrouw achter het bestelraam: you have hamburger and chips? Ze zegt wat terug wat ik niet versta. Ik wijs wat aan op die foto's. Ze gaat wat maken. 4,90 euro moet ik betalen (Estland heeft gewoon de euro, in tegenstelling tot Litouwen en Letland). Als eerste krijg ik de hamburger. Een broodje van ongeveer 20 cm doorsnede. Op dat broodje zitten 4 kleine hamburgers. Daar weer een bult saus overheen. Ik begin maar vast te eten. Eigenlijk zit ik na die hamburger al wel vol. Foto van eettentje in Estland: De hamburger was denk ik 2, misschien wel 3x zo groot als een Quarterpounder van McDonalds. Daarna krijg ik nog een bord, met friet, worstjes en nog wat spul. Pfff. Na het eten wordt het tijd om het laatste stukje naar de boot te rijden. Zit nog goed op schema en hoef me niet te haasten. De weg verder naar Tallinn loopt goed. Om Tallinn even de omleidingsroute volgen want het centrum (waar je eigenlijk door zou moeten naar de haven) is verboden voor vrachtverkeer. Het is druk in Tallinn, maar zonder al te veel vertraging kom ik toch mooi op tijd bij de boot aan. Tallinn: Ik meld me bij het tickethok van Tallink aan. Alles is goed en krijg m'n ticket. Zag al enkele mooie cruise schepen liggen, maar helaas, die gaan niet naar Helsinki. Ik mag met de Star mee van Tallink. Ook niet onverdienstelijk. Vergeleken met de Star is het bootje van P&O Calais-Dover een roeiboot. Het is even wachten tot de boot aankomt en de auto's eraf zijn. Dan is het erop rijden. Denk zo'n 200 personenauto's en een 50 tal vrachtwagens. Het gaat een beetje om en om. Maar de vrachtwagens worden er eigenlijk wel goed tussen gelaten door de personenwagens. Op de boot ga ik naar boven. De overtocht duurt maar 2 uur, maar je hebt wel een eigen kajuit waar je lekker kunt douchen, en als je een vrouw of een andere vriendin bij hebt nog even wat calorieën kunt verbranden. Ook heb ik een voucher voor het buffet restaurant. Onbeperkt eten en drinken (frisdrank en koffie). En er is ook wifi. Mooi. Eerst eens even kijken of er wat parfum te scoren is. Maar de prijs is niet echt interessant. Scheelt niet veel met Douglas. Daarna in de Supermarkt kijken, misschien een souvenir scoren. Vooral veel snoep hebben ze er. Maar allemaal ook niet echt goedkoop. Ik laat de supermarkt voor wat het is en ga naar het restaurant. Zit eigenlijk nog vol van het eten van toen straks, dus hou het bij een beker cola, wat gekookte eieren en een paar aardappels. Daarna nog wat ijs gehaald en nog een beker cola. Was niet echt druk in het restaurant. De mensen met de personenwagen zouden 22 euro per persoon moeten betalen. Denk er zat een man of 20 binnen. Foto van Helsinki vanaf de boot: We komen in Helsinki aan en het eraf rijden gaat rap. Verder ook geen controle, en ik rij meteen een parkeerplaats op in de haven. Nog mooi binnen de 15 diensturen. Mag niet klagen met zoals het vandaag heeft gelopen. Hier maar blijven staan tot morgenochtend. Links zie je de Star van Tallink. Rechts een andere cruiseboot, die zal wel naar Rostock gaan, of naar Travemünde. Dag 21. Dinsdag 7 mei 2013: Helsinki - Hanko. Om 06:30 uur rij ik weg van de parking bij de boot. Heb 2 lossers in regio Helsinki. 07:00 uur ben ik bij de 1e. Kan meteen lossen. en iets na 07:30 sta ik bij de 2e. Mag meteen voor een deur, maar omdat ze druk bezig zijn vraag ik of ik zelf maar even moet lossen. Maar dat hoeft niet en meteen komen er 2 mannen aan die er de pallets voor deze klant uithalen. Daarna stukje rijden richting Tampere, waar de laatste pallets eruit gaan. Ik kom dan al langs het plaatsje waar ik straks terug moet laden: Ook bij het laatste adres hadden ze de spullen blijkbaar hard nodig, want amper 20 minuten voor het dock en de oplegger was leeg. Terug naar Hämeenlinna. Hier bij een groot bedrijf een volle bak zink laden. Alhoewel, volle bak: in volume is het niet veel. 28 staven van ongeveer een meter lang, 30 cm breed en 30 cm hoog. Maar toch bijna 24 ton erin. Lang geleden dat de zijkanten open zijn geweest. Alles goed vastgezet met spanbanden en hoekjes om de banden te beschermen, want het zink is best scherp. Hier een foto van het laadadres in Finland. Ook in Finland moet je volledige uitrusting bij je hebben: lange mouwen, helm, fluorvestje en veiligheidsschoenen. Anders kom je er niet in. Na het laden moest ik naar de boot in Hanko. Een vrachtboot. Net als begin van deze rit van Middlesbrough naar Zeebrugge. De boot zou 's-avonds om 21:00 uur vertrekken uit Hanko. Je kon er al wel iets eerder op. Maar om al die tijd zonder eten te doen leek me ook niets, dus op weg naar de boot maar eens kijken naar een eettent om even wat gezonds naar binnen te werken. En we kwamen iets tegen wat wel interessant leek om even te stoppen, een echt Fins eettentje: Voor wie denkt dat iedereen in Finland wel wat engels spreekt: nee. Dat valt best tegen. Dus ik dat eettentje binnen. Zitten een paar kerels te eten. Op wat foto's staan menu's. Maar wat het nu precies is weet ik niet. Even aan de vrouw gevraagd die het eten klaar maakt, maar werd ik ook niet veel wijzer van. Doe maar een hamburger zei ik. Daar kan weinig mis mee gaan. Geen culinair hoogstandje, maar toch iets naar binnen. Daarna op naar de boot. Aanmelden, wachten en de boot op. Eerst moesten alle opleggers die onbemand overgaan erop. Daarna de bemande auto's. Er zaten 2 Polen, 1 Duitsers en en 5-tal Finnen op. En ik zelf dan nog. Nauwelijks op de boot of het eten was al klaar. Flesje bier kreeg je er ook bij. Daarna maar eens rustig naar de kamer. Daar stond een 1,5 liter fles water en een flesje bier klaar. Leuk. Uitzicht van de boot op de zee bij Hanko: Dag 22. Woensdag 8 mei 2013: Hanko - Rostock. Naja, Hanko-Rostock; de boot is dinsdagavond om 21:00 uur vertrokken en komt donderdag rond 06:00 uur aan in Rostock. Dus eigenlijk is het boot-boot vandaag. Goed geslapen, geen storm en als eerste bij het ontbijt. De bemanning bestaat uit alleen maar Filipijnen. De keuken ook. Ik kom als eerste in de eetkamer. Alhoewel, er zit al iemand. Een Fin. In z'n onderbroek met een shirt. Zo bezopen als wat. Had er eigenlijk een foto van moeten maken. Dit is één van de redenen dat ik eigenlijk nauwelijks alcohol drink. Gewoon triest hoe zo'n grote vent daar als een baby in z'n onderbroek in de eetkamer zit. De Filipijnse vrouw zet het eten klaar. Voor elke chauffeur staat er 1 bord klaar, dus niets zelf op scheppen. Bacon, 2 gebakken eieren, 2 aardappels, worstjes. Een engels ontbijt. Niet gezond, wel lekker. Om 12:00 uur is er nog eens lunch en om 18:00 uur weer avondeten. Die Fin die in z'n onderbroek zat heb ik trouwens nergens meer gezien, pas donderdag weer toen we van de boot af moesten. Dag 23. Donderdag 9 mei: Rostock - Rostock. Om 06:00 uur kunnen we naar de vrachtwagen. Om 06:30 komt de Duitse politie met onze paspoorten. Als je de boot op gaat geef je je paspoort af. Als je van de boot af komt krijg je het weer terug. Maar eerst wil de Duitser checken wie er van de boot af komt. De boot uit Trelleborg komt op dat moment ook aan, en het is ook nog hemelvaart, dus feestdag met rijverbod. De parkeerplaats in Rostock staat al snel helemaal vol. Ik besluit een stukje richting Hamburg te gaan rijden. Na een half uur rijden pak ik een parkeerplaats en ga hier maar weer stilstaan tot 's-avonds. Dan mag er weer gereden worden om 22:00 uur. Ik los compleet in Duisburg, dus om 22:00 uur vertrekken hoeft niet. Ik wacht tot 23:25 uur, dan mag hij weer. Dag 24. Vrijdag 10 mei: Rostock - Duisburg. Donderdagavond om 23:25 uur vertrokken. Dan gaat de diensttijd lopen. 15 uur mag je diensttijd hebben. Om 07:15 uur ben ik bij m'n losadres in Duisburg. Ik ken het adres, heb er in 2009 eens geladen. Mag meteen 2 zijkanten open maken en binnen een half uur ben ik leeg. Zo snel had ik niet verwacht. Op zich kan ik wel leeg naar huis rijden, maar wil eigenlijk nog een vrachtje laden. Even wachten tot het 08:00 uur is en paar contacten bellen of die wat hebben. De beste aanbieding is in Duisburg laden voor 3 adresjes Frankrijk, hoekje Rouen-Le Mans. Mooi. Leuke prijs, amper lege kilometers. Bij het laadadres meld ik me aan. Ik moet er op 3 locaties laden. Eerst in een hal. Mag er meteen inrijden. 2 platen van 12 meter. Maar dan begint het wachten. 1,5 uur gaat voorbij voor de 2 platen erin liggen. Het is inmiddels al rond 10:00 uur. Dan naar de 2e locatie. Heftrucks komen voorbij, maar rijden door. Wachten-wachten. Er gebeurd niets. Ik naar het kantoor om te vragen of ze nog wat gaan doen, want de tijd tikt door. Ze gaan me laden. 10 palletjes op de platen. Met spanbanden vastzetten en het is inmiddels al 13:00 uur. Dat gaat niet meer goedkomen. Moet er nog 1 laden en naar huis is een dik uur. De derde locatie gaat wel rap, en moet dan terug naar kantoor waar ze ook nog foto willen maken van de lading, dat ik hem goed heb vastgezet. Het is inmiddels 14:00 uur en ik besluit de dichtsbijzijnde parkeerplaats in Duisburg te pakken, want de diensttijd zit er bijna op, en ook al ben ik maar een uurtje van huis, zal hier toch nog eens 11 uur moeten maken, zo wil de rijtijdenwet het hebben. Je kunt wel doorrijden naar huis, maar dan 28 dagen lang het risico met een bekeuring. Uitzicht vanaf de parkeerplaats in Duisburg waar ik een laatste overnachting maak: Dag 25. Zaterdag 11 mei 2013: Duisburg - Helmond. 11 uur gemaakt en om 01:10 uur mag ik vertrekken naar huis. Bij nader inzien was 9 uur rust volgens mij voldoende, was 11 uur niet noodzakelijk. In Nederland nog even wat getankt, want de meter stond inmiddels op reserve. Wel goede diesel, van Hongarije alles over land naar Estland, dan stukje Finland en van Rostock naar Nederland, alles met 1 tank, en toch 2x redelijk zware vracht erin. Daarna naar de parkeerplaats waar m'n personenwagen staat. Om 02:42 uur kom ik er aan. Nog mooi even paar uurtjes langs het vrouwtje slapen dacht ik. Maar helaas. De personenwagen heeft te lang stilgestaan en start niet meer. Nou, dan maar in de vrachtwagen liggen tot er iemand komt die me kan overstarten. Het was een lange rit: 25 dagen, 19 verschillende landen 10.218 kilometer.

Haha, oude Jan de Lely rijder . Jou maak je niets wijs Bulgarije is inderdaad denk ik wel erger dan Rusland (ben ik maar 2x geweest, 1x Moskou, 1x St.Petersburg). Met dien verstande dat ik vind dat in Rusland MOET je gewoon betalen, en in Bulgarije kun je je er zelf nog uit praten. Daarom wel benieuwd naar wat Sindaco dus die 2x heeft meegemaakt met controle. Maar wat jij schrijft, dat je went aan Rusland, dat is met veel landen zo. In Bulgarije weet je dat ook gewoon dat ze het zo doen. 's-nachts op de grens, 3 douanemannen die naar je toe komen, je weet gewoon ze willen alle 3 geld. 3x 5 euro. Want dan is er zogenaamd een stopbord waar je door bent gereden, ze hebben altijd wel iets. Geloof me of niet, ik heb in Bulgarije nog nooit iets betaald aan de politie. Ondanks alle denkbeeldige stopborden die je genegeerd hebt. Het is een heel mooi land, je kan er best eten, het is niet duur, maar de toegevoegde waarde ervan om dit land bij de EU te halen heb ik nog nooit begrepen. Roemenië hetzelfde. Maar toch zijn het fijne landen om doorheen te rijden. Gister was ik weer in Nederland. Wat is het hier druk op de weg. Maakt niet uit of het om 06:00 uur 's-ochtends is, 11:00 uur of 17:00 uur, het is gewoon altijd druk. Amper een parkeerplaats langs de snelweg, ongeacht het tijdstip. In het oostblok zet je je auto gewoon ergens neer. Zelden iemand die er over zeurt. Files? Amper. Druk? Buiten de grote steden zelden. Nee, ondanks de corruptie kom ik er graag.

Vidin is qua gewicht juist nog beter dan Bechet. Dacht dat Bechet 10 ton asdruk had en Vidin 11,5. Nee Blagoevgrad niet aangehouden. Daar is het ergste en meeste controle. Bij je 2x controle, hoeveel heb je moeten betalen als ik vragen mag? En met bon of zwart? De brug zou inmiddels klaar moeten zijn in Vidin. Toen ik er was, was hij nog niet open, maar wat ik weet, zou dat toen 1 of 2 weken later moeten zijn. In ieder geval een stuk goedkoper dan die rottige bootjes. De TIR-parking net voor Sofia, als je van het bootje komt, aan de rechterkant. Aan de linkerkant zit er ook eentje, maar dan moet je draaien, da's niet handig. Want naar Sofia toe zijn ze daar aan de weg bezig, als je pech hebt sta je daar zeker half uur aan te schuiven. Om dat dan 2x vrijwillig te doen lijkt me niet zo goed. Op de buitenring weet ik zo geen truckstop, die pak ik alleen als ik naar Plovdiv ga. Naar Griekenland altijd via de binnenring.

Erik, nee de groupage ritten plan ik niet zelf. Die 3 van Griekenland of net als laatst die 8 naar Frankrijk, zijn gewoon voor een opdrachtgever. Nu is het druk, mei was een super maand. Dan wordt je gewoon gebeld door een opdrachtgever waar ik met grote regelmaat voor rij of je ergens een auto leeg hebt. Je hebt opdrachtgevers die alleen blokvrachten hebben, en je hebt er die wat lastiger werk hebben. Dat lastiger werk wordt natuurlijk beter betaald. Dat zelf samenstellen van de groupage heb ik wel gedaan: je pakt een vrachtje van 5 meter naar Marseille, da's de hoofdvracht. Daarnaast vul je het op met 4 adresjes van elk 2 tot 4 pallets. Dus 5x laden, 5x lossen en 5 facturen maken. Gewoon van Teleroute afpakken. Op papier kom je dan op best een mooie omzet, maar werd er helemaal gestoord van dat je steeds achter je geld aan kan bellen. 1 van die 5 liep altijd te klooten, waardoor je er maar 4 betaald kreeg, en dan de prijs onderhand hetzelfde was als een goede blokvracht?!? Heb Teleroute vorig jaar al opgezegd toen de druppel bereikt was met weer eentje die niet deed betalen. Had het doorgegeven aan de incassodienst van teleroute. Moet er nu nog iets van horen hoe het gevorderd is, zo snel zijn ze met actie ondernemen. Het zijn mooie woorden die ze hebben, maar uiteindelijk heb je er eigenlijk gewoon helemaal niets aan. Zeg dan niets denk ik dan, want door die mooie woorden heb je nog hoop op je centen, dan is het dubbel balen als er niet betaald wordt. Het gaat dan om factuurtjes tot 250 euro aan buitenlandse opdrachtgevers. Geen enkel Nederlands incassobureau wat daar zin en tijd heeft om dat aan te nemen (tegen rendabele voorwaarden), of Nederlandse transporteurs die iets op Teleroute zetten, jij doet de rit, 60 dagen op je geld wachten, maar dan al failliet zijn of gewoon niet betalen tot ze failliet zijn. Mijn ervaring is dat je het beste kan rijden voor vrachtaanbieders die geen eigen auto's hebben, maar alleen maar vrachten verkopen, of met enkel ondervervoerders werken, zoals DSV, DHL, Dachser, Schenker, K&N. Gewoon bekende grote bedrijven waar je weet dat je geld komt.

Dag 11. Zaterdag 27 april: Lugoj - Sofia. In Lugoj goed geslapen en 's-ochtends vertrokken naar Calafat. In Duitsland en Tsjechië durf ik wel uit te gaan van een gemiddelde snelheid van 75-80 km per uur, dus in 10 uurtjes toch zeker 750 km rijden. In Roemenië niet. Kort voor Lugoj hield de snelweg op, en dan wordt het alles binnendoor. Voor het gemak tel ik daar 50 km per uur. Van Lugoj naar Calafat zijn een dikke 250 km, maar of dat in 4,5 uur rijtijd gaat lukken? Het is nog rustig als ik vertrek. Omdat het hier een uur later is dan bij ons, is het al vroeg licht, maar ook weer eerder donker. Foto van een dorpje onderweg in Roemenië: 's-nachts rijden is beter van niet in Roemenië, om verschillende redenen. Vroeger vanwege de gaten in de wegen, maar de wegen zijn weliswaar beter geworden, maar zeker in het zuiden lopen veel mensen op de weg, of fietsers. Er is praktisch geen straatverlichting en voetgangers en fietsers, en nog erger: paard met wagen, die zie je niet. En voor je het weet is het te laat. Ook in die dorpjes die overdag zo rustig lijken, zitten als het donker is de zigeuners langs de straat te drinken. Als ze te veel gedronken hebben en je komt er met de vrachtwagen langs, wordt je bekogeld met flessen, blikjes en stokken. Uitstappen is geen optie, maar zo snel mogelijk doorrijden. Maar ook weer niet te snel, want rij je iemand aan in het donker, heb je ook een probleem. In het zuiden is de helft van het verkeer paard en wagen. Misschien wel meer paard en wagen dan gewone auto's: Dit is zo'n bus waar ik het over had, Atlassib. Die zie je bijna altijd met een aanhanger erachter rijden. Atlassib zou post vervoeren in die aanhanger. Vandeweek dus op de grens bij Slowakije ook een Roemeense bus met aanhanger, niet van Atlassib, die had er dus gewoon iets voor landbouwmachines in. Zie je bij Turken ook, dan hebben ze in de palletkist auto onderdelen liggen, of zelfs hele motorblokken. OK, met de vrachtwagen tot daar aan toe, maar een bus vervoert mensen, geen lading. Maar in Roemenië kijken ze niet zo nauw. Vlak bij Calafat: In Calafat is de weg naar het bootje heel slecht. Maar slecht of niet, Bulgaren proberen met hun vrachtwagen er toch voorbij te komen, om voor je bij het bootje te zijn. Eerst betaal je aan een Roemeen 10 euro tax, 100 meter verder op nog eens 6 euro tax. Dan bij het bootje 92 euro voor de vrachtwagen en 3 euro voor de bestuurder. Dan nog even de douane de papieren en paspoort laten zien en het bootje op. En jawel 4:29 rij-uur exact als ik erop sta. Dus dik 55 km per uur gereden. Dan kom je in Vidin aan, en kun je aansloten bij de douane: De douane wil dan even CMR en paspoort zien. Verder geen probleem. Have a nice day zei de douanier. Was de aardigste man die ik in Bulgarije heb gezien trouwens. Iets verder vignet kopen. 10 euro per dag. Nog iets verder "levensverzekering" afsluiten voor 6 euro per dag en papieren laten controleren. Alles wordt netjes in de computer gezet. Probleemloos de grens overgekomen. Turken niet, die moeten ze altijd hebben in Bulgarije. Turkse vrachtwagens zie je er ook nog amper, die rijden nog liever via Macedonië en Servië dan via Bulgarije, want die zijn altijd de sigaar. De E79 is de weg die ik het meeste heb gepakt, die loopt helemaal door tot in Griekenland. Maar ook in Bulgarije is het niet overal even goed, zelfs niet op de E79. Als je bij Vidin wegrijdt kom je eerst door spookdorpjes zoals Sratsimir. Daar staan nog een paar huizen maar woont niemand meer in, iedereen is daar vertrokken. Daarna kom je door Dimovo. Daar wonen nog wel mensen. Drempels hebben ze er niet (wel trouwens, één in het midden van het dorp), maar zijn ook niet nodig. E79 in Dimovo: Na 75 minuten heb ik er al 50 km opzitten. Vandaag Sofia voorbij gaat zeker niet meer lukken. De 81 via Berkovica is afgesloten voor vrachtverkeer boven de 10 ton, en moet dan via Vratsa rijden. Da's 80 km om. Tussen Montana en Vratsa: De weg in Vratsa is zeer slecht. Lijkt me een vreselijk stad. De bouw van de flats in Bulgarije is bijna overal hetzelfde, daarmee vergeleken zijn de betonblokken is oost-Duitsland formidabel. Typische Bulgaarse flatgebouwen: Van Vratsa is het nog een dik half uur rijden naar de snelweg. Een paar jaar terug was die snelweg (de A2 van Botevgrad naar Sofia, onderdeel van de E79) best een goede weg. Tegenwoordig is hij aardig kapotgereden, lijkt wel alsof er duizenden tanks overheen zijn gereden. Misschien teveel vrachtverkeer met sneeuwkettingen. Overigens in de winterperiode wordt er aan de grens gecontroleerd op de banden van het vrachtverkeer. Geen winterbanden: kom je Bulgarije niet in. Net voor Sofia, de laatste berg af, heb ik 2 Roemeense vrachtwagens voor me zitten. Ze gaan niet hard. Maar blijf er toch achter zitten. Iets verderop staat verkeersinspectie. Ze hebben al een vrachtwagen aangehouden, maar een controleur ziet ons aankomen en weet niet hoe snel hij de weg op moet rennen. De 2e auto, de Roemeen, moet eraf. De 1e, van hetzelfde bedrijf mag doorrijden, maar hij weet niet wat hij moet doen. Langzaam rijdt hij verder. Ik er voorbij. Overigens in zo'n geval vind ik dat je als collega ook moet stoppen. Ben wel vaker met bekenden naar de Balkan en Griekenland geweest, en altijd als je controle hebt, stop je allemaal. Dus te sneller ben je weer weg, want zo'n agent/controleur heeft niet graag dat er veel volk omheen staat. De verkeersinspectie in Bulgarije is volgens Bulgaarse chauffeurs nog steeds corrupt. Als je een west-Europeaan met pech ziet staan in deze buurt, stop je ook. Da's een ongeschreven wet. Alleen heb ik behalve een Nederlandse veerijder, die 2 Duitsers en 2 auto's van Kralowetz die wel zwaaiden trouwens, geen west-Europeaan hier gezien. Net voor Sofia stop ik op een TIR-parking. Het was mooi geweest voor deze week, blijf hier staan tot maandagochtend. Dag 12. Zondag 28 april: Sofia - Sofia. Vandaag dan de hele dag op de TIR parking hangen. Heb ook geen zin om ergens naartoe te gaan. Sofia ben je zo met de taxi, maar dat trekt me niet. Vind het maar een gore, grauwe stad. Absoluut niets waar een toerist (naar mijn mening) naartoe moet gaan. Wel ga ik op de TIR-parking eten. Nadeel is dat je nooit weet wat je eet in Roemenië en Bulgarije (maar dat weet je hier ook niet, want stoppen ze ook paardenvlees overal in). Heb altijd het idee in Roemenië en Bulgarije dat je daar eerder hondenvlees krijgt. Keuringsdienst van Waren kennen ze er denk ik niet. Aan de andere kant kost het eten er ook bijna niets. Gegrilled vlees met friet en een cola, samen 3,70 euro: Eigenlijk had ik liever een gepaneerde varkenssnitzel gehad, met friet. Er was wifi in het gebouw, en ik typ dat in de vertaal-app in. De vertaling laat ik zien bij het afrekenen aan de vrouw achter de kassa. In het menu boek staat alleen cyrillisch, roemeens en pools, geen engels of duits. Die vrouw spreekt ook geen woord anders dan Bulgaars. Ze pakt m'n telefoon en loopt ermee naar een tafel waar 2 vrouwen aan zitten. Één, een oudere dikke vrouw, is de kok. Ze leest wat er staat en wil dat klaar gaan maken. Ik probeer ze duidelijk te maken dat ik dat nu niet wil hebben, want heb tenslotte net gegeten. Maar ze kunnen het dus blijkbaar wel maken. Ik loop het restaurant uit en die andere vrouw die aan tafel zit komt me achterna. Hallo zegt ze. Ik kijk om en vraag me af wat ze moet. Sex? zegt ze. Zo simpel als ik ben zeg ik: sex? Yes zegt ze, you are from Czechia? Ik zeg no thank you, I am from Holland and I have a wife at home. Wijst ze naar m'n plasser en zegt ze: you have GPS there? Ik lach vriendelijk en loop terug naar m'n auto. Had het voorval aan m'n vrouw gemailed, die kon er ook wel om lachen. Gister bij Botevgrad was het helemaal erg met de hoeren. Op het laatst stonden ze zelfs midden op de straat. Denk wel dat vrachtwagenchauffeurs hun beste klanten zijn . Als het eten 3,70 euro kost, zal een wip ook wel niet heel veel duurder zijn. Maar m'n vrouw gunt me de vrijheid om daarheen te rijden waar ik zelf wil, dan vind ik dat je daar geen misbruik van moet maken. Zou ik ook niet willen dat zij dat thuis in Holland doet. Er zaten ook 2 Duitse chauffeurs in het restaurant. Heb er even meegepraat. Misschien dat die nog wat plezier met de vrouw daar gemaakt hebben, heb ze niet meer gezien of gesproken erna. De TIR-parking in Sofia: Dag 13. Maandag 29 april: Sofia - Xilopoli. Het klokje staat op iets voor 05:00 uur. Dan is het in Sofia al 06:00 uur. Das nog net een mooie tijd om voor de drukte Sofia voorbij te komen. Ben nog niet weg of aan de andere kant van de weg staat al politie te controleren. Sofia is nog niet zo druk om die tijd. 2 foto's van de binnenring van Sofia: De foto hierboven vind ik wel typisch voor Bulgarije en voor Sofia. Da's nou de binnenring. Slechte weg met kuilen, scheve lantaarnpalen zonder verlichting waar dan wel weer een bord van de McDonalds aan hangt, een hond langs de weg. Van alle landen waar ik ben geweest, vind ik Bulgarije nog het meeste op Rusland lijken. Niet alleen qua taal en letters, maar gewoon met alles. Armoedig land waar ook net iets te dikke auto's rondrijden waar altijd 4 kerels met zonnebrillen in zitten, corrupte ambtenaren, ontzettend veel hoeren, evenzoveel politie controles als dat er hoeren zijn, chagrijnige kerels, lompe rijstijl, kansloze extreem-rechtse jongeren die een hekel hebben aan westeuropeanen, grauwe vieze flats. Eenmaal Sofia voorbij, richting Blagoevgrad, kom je op een snelweg. Is niet zo lang, een 30 km. De rest zijn zo nog mee bezig. Die loopt dan wel weer lekker. Aan deze snelweg zit trouwens ook een McDonalds, waarschijnlijk 24 uur per dag geopend, want dat zijn de meeste eettentjes langs de E79 wel tussen Sofia en Kulata. Na een dikke 3 uur sturen kom ik bij Kulata op de grens aan. Niks te doen, geen vrachtwagen te zien. Stelt niet veel voor. Een ongemotiveerde vrouw van de Bulgaarse douane kijkt een keer in m'n paspoort en daarna gaat ze weer verder met sms-en. Ben blij als ik in Griekenland ben. Geen corrupte politie meer, geen hoeren en geen zigeuners. Dat je gewoon ergens kunt stoppen zonder dat er meteen iemand om je auto komt hangen om je gelf af te troggelen. Wil het eigenlijk wel in 4,5 rij-uur zien te halen naar m'n losadres bij Serres. Zou aan de weg Serres-Drama moeten liggen. Als ik aan die weg ben stop ik even ergens om het te vragen. Blijkt 2 km verderop te zitten. Mooi, ben ik er om 09:30 uur. Me er aangemeld bij de portier en kan meteen voor een deur om te lossen. Heb voor de zekerheid alle pallets vastgezet met spanbanden, en die moeten er eerst af. Da's zweten bij 34 graden. Spanbanden eraf en daarna bijkomen met de airco in de auto terwijl de Griek de lading eruit haalt. Mijn teruglading had ik al aangenomen, eerst een adresje in Kalamaria laden, daarna 2 op het industrieterrein van Sindos. De laatste 2 adressen ken ik al, scheelt weer zoeken. Bij het laatste adres krijg ik alle papieren mee. Het gaat naar Finland. 8 dagen de tijd om er te komen. Da's te doen. De deuren van de oplegger gaan dicht en de rit van bijna 2.900 km kan beginnen. Op de achtergrond Thessaloniki: Je ziet in Griekenland veel van deze wagentjes staan langs de weg: Kantina staat er op de autootjes. Beetje wat ze in België als frietauto hebben, hebben ze in Griekenland van dit soort busjes. Gegrilled vlees en koud drinken kun je er krijgen. Moet eerlijk zeggen dat ik er nog nooit ben gestopt om er eten te halen. Qua hygiëne weet ik niet of het er allemaal wel zo goed is. Rob Geus zou er eens moeten kijken, benieuwd wat hij erover te vertellen heeft. Op de weg naar m'n laadadressen heb ik al een restaurantje gezien waar ik ga stoppen als ik klaar ben. Het staat langs de E79 in Xilopoli en Franz Meersdonk en Günther Willers hebben hier in 1978 nog gegeten zo zegt de moeder van de huidige uitbater die me m'n eten komt brengen. Het avondeten bestond uit varkensvlees in saus met gekookte aardappels en griekse moussaka met een cola en een café frappé voor in totaal 14,50 euro: Hier maar overnachten, vannacht optijd vertrekken, morgen weer optijd Sofia voorbij zien te komen.

Rob, dat heeft met de kosten te maken. Naar Griekenland toe heb ik niets bijgeladen, gewoon een blokvrachtje. Ik had bij Abbeville geladen. Zou ik dan via Bari gaan, ben ik kwijt aan tol: Frankrijk 150, MontBlanc 225, Italie 175, boot zondag 475, porttax 50 = 1.075 euro. Via Simplon misschien iets goedkoper, maar nog altijd 900 euro aan kosten. Nu rij ik over land, wat ik veel liever doe, en ben ik kwijt tol D/CZ 120 euro, vignetten SK/H/RO/BG 120 euro, bootje met tax 120 euro, totaal 360 euro. Daarvoor moest ik 30 km meer rijden ?!? Het lijkt inderdaad idioot om vanuit Frankrijk eerst naar Kassel te rijden en dan via CZ en SK naar Griekenland. Maar heb er mooi 700 euro mee bespaart (volgens mijn berekening van te voren 720 euro).

Ja misschien zijn die dieper ja, want kan het vulpistool er gewoon inzetten en ook vast. Maar je moet hem er goed recht in zetten, anders spettert hij ook, klopt.

Hendrik, met die diesel was gewoon raar. Die 1e keer was tussen Nancy en Epinal. Aire de Crantenoy. Heb er vaker gestaan, nooit wat gebeurd, ook niet met lading. Leek me eigenlijk een goudeerlijk hoekje daar. Maar dus toch niet! Ze doen de dop er terug op omdat je het dan niet meteen door hebt. Dat je niet weet dat het daar gebeurd is. En genoeg chauffeurs die trouwens geen rondje om de auto lopen. Ik zag het eigenlijk gewoon per toeval op de meter, ik dacht: hier klopt iets niet. Alleen 2x in 3 dagen, da's helemaal raar. Verder nog nooit in m'n leven gebeurd. Met weg zijn: is altijd verschillend. Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit. Ben graag thuis, maar geef er ook niets om om weg te zijn. Soms ben ik gewoon 3 weekenden achter elkaar thuis, soms net zoals nu, 3-4 weken onderweg. Maar langer als 5-6 weken eigenlijk nooit. Als het slap is met de ritten, dan doe ik meestal verdere ritten, en ben je ook langer weg. Is het druk, zoals nu, dan doe ik meer groupage, gewoon met 5-10 adresjes naar Frankrijk. En, dat zeg ik eerlijk, met 10 adresjes Frankrijk verdien ik meer dan met een complete rit naar Griekenland. Maar, paar keer per jaar zo'n bonusritje is wel leuk. Maar de kost ermee verdienen? Nee. Ik zal morgenavond deel 2 van het verslag plaatsen. Wederom ook weer met veel foto's. Wat Marnix vroeg over die koker in de tank: nee, heb er geen last van. Je moet alleen opletten dat je de slang er goed in doet, anders krijg je spetters. Maar verder geen last van. Alleen voorheen kon je even kijken als de meter op reserve stond hoeveel er nog in de tank zat, dat kan nu niet meer.

Dag 1. Woensdag 17 april: Helmond - Crantenoy. Had een lading gevonden in Overpelt voor Zwitserland. Moest het woensdag voor 16:00 uur laden. Da's mooi, dan zorg ik dat ik er rond 14:00 uur ben, hoef ik nooit lang te wachten dacht ik. Oplegger aangekoppeld en op naar Overpelt. In de straat aangekomen op zoek naar het bedrijf. Niets met die naam. Het huisnummer wat ik op had gekregen klopte ook niet, want ze hadden daar allemaal andere nummers (5021, 5023, 5025, dat soort nummers). Ik zag iets verderop 3 vrachtwagens staan langs de straat. Hoop maar dat ik daar niet moet zijn. Aan de laatste vrachtwagen gevraagd waar hij moest laden. Gelukkig, dat is een ander bedrijf. Maar waar moet ik nu zijn. Ik besluit te draaien en achter die laatste vrachtwagen te gaan staan en naar een bedrijf te lopen. Ik moest dus toch laden waar die anderen ook moesten laden, alleen had ik een andere bedrijfsnaam opgekregen en een ander huisnummer. Zoek het maar uit. Maar dus wachten en gewoon aansluiten. Het ging toch rap, was mooi 16:00 uur klaar met laden en lading vastzetten. Daarna op naar Luxemburg. Eerst nog 120 liter tanken in NL, anders haal ik Luxemburg dalijk niet eens. Hier 1,459 betaald. In Luxemburg kostte de diesel 1,194. Scheelt nogal. 803 liter erin, en verder. Net voor de grens bij Longwy nog even gestopt om 3 kwartier te maken en een frietje te halen. Daarna nog stukje rijden. Nancy voorbij en het was inmiddels al donker en 22:00 uur geweest. Mooi om te stoppen. Ik stop op parking Aire de Crantenoy tussen Nancy en Epinal. 11 uurtjes maken. Dag 2. Donderdag 18 april: Crantenoy - Romont. Goed geslapen, en het klokje liep om 08:30 uur af. Deurtje achter dicht doen, rondje om de auto gelopen, alles goed. Wat ontbijt maken en rijden. De lading was in principe pas voor vrijdag te lossen. Had al een terugvracht aangenomen van Zwitserland naar Schotland, en die was dan weer voor maandag te laden. Dus geen haast. Was net een stukje aan het rijden en toen viel me op dat de brandstofmeter al een kwart leeg was. Raar. De lading was niet zwaar, nog geen 13 ton, en had amper 200 km terug getankt, dan kan er geen kwart uit zijn. Misschien is brandstofmeter kapot, of er is diesel gejat. Zal wel eens kijken als ik op de grens ben. Tussen Pontarlier en Vallorbe ligt op een heuvel een groot kasteel. Chateau de Joux: Daarna nog een klein stukje naar de grens. Het was druk op de grens. Kwam er net in de verkeerde tijd aan, want de meeste douaneboeren hebben er blijkbaar pauze tot 13:30 uur. Had eerder gedacht dat ze van 12:00 tot 12:30 pauze hadden. Met veel moeite nog de vrachtwagen kwijt gekunnen. Grens Vallorbe: Men had gezegd dat ik eventueel tot 15:00 uur kon lossen in Monthey. Het was inmiddels al 13:50 uur, en moest nog 90 km. Dat gaat niet lukken. Maar toch naar de klant gereden. Om 14:55 uur kwam ik eraan. Volgens mij was die man op de heftruck niet blij om me te zien. Hij deed een beetje hectisch. Ik zei hem dat ik niet persee vandaag moest lossen, morgenochtend was ook goed. Hij ging me toch lossen. Nou, mooi meegenomen. Gegevens van laadadres van maandag had ik al, en nog genoeg rijtijd over, dus denk ik rij ook nog maar naar laadadres in Romont. Het was warm op donderdag 18 april in Zwitserland. 27 graden gaf de temperatuurmeter aan: Stukje over de snelweg, en de laatste 13 km was binnendoor. Vlak na de snelweg stond het stil. Ongeluk gebeurd met een tractor: Kwartiertje later kwam ik bij laadadres aan. Volgens papieren kon ik van 08:00 tot 15:00 laden. Het was inmiddels al 16:45 uur. Toch nog even kijken of er iemand op kantoor is. En jawel. Ik gezegd wat ik kwam laden. De vrouw had het nagekeken en zei: c'est pour charger lundi, aujourd'hui c'est jeudi! Waarop ik reageerde met: oui, c'est vrai, mais moi je suis de Pays-Bas, nous sommes conducteurs rapide sans accidents. De vrouw kon er wel om lachen. Probleem was echter dat de lading nog gemaakt moest worden in het fabriek. En dat zouden ze dan vannacht gaan doen, morgenochtend verpakken, dan kon ik vrijdag om 13:00 uur terugkomen om te laden. Nou, da's toch beter dan maandag. Dag 3. Vrijdag 19 april. Romont - Aye. Dat Romont was wel een mooi dorpje. Had de tijd, dus ben er vrijdagochtend eens naartoe gelopen: Om 12:30 uur ben ik maar eens naar het laadadres gereden. Achter 2 deurtjes opengemaakt en wachten tot de heftruckchauffeur kwam. Paar minuten later hoorde ik iets achter in de oplegger. Het pompwagentje stond erin, dus ik in de oplegger klimmen. 30 pallets totaal gewicht nog geen 4 ton inclusief de pallets. Mooi. Half uurtje en alles zat erin. De vracht ging naar Dalry in Schotland. 1.747 km enkele reis. Op naar Weil am Rhein, daar douane papieren doen. Daarna nog wat gegeten op de grens, doorgereden tot Longwy, 3 kwartier gemaakt, en in Martelange nog eens volgetankt. Moment van de waarheid. 1.184 km gereden sinds tankbeurt woensdag, en er ging 580 liter in! Nou, da's klote. Auto verbruikt altijd 1 op 3,1-3,2. Met zo'n vrachtje van 4 ton normaal 1 op 3,8. Nu dus 1 op 2,04. Dan is er toch diesel gejat daar woensdagavond. Wel raar, allebei de tankdoppen zaten er nog op. De kleine tank kan ik niet afsluiten, maar de grote wel. De grote was trouwens niet afgesloten toen ik voelde. Vergeten? Nog de uurtjes volgereden tot Aye en daar 9 uur gemaakt. Dag 4. Vrijdag 20 april. Aye - Scotch Corner. Goed geslapen en moest het in 4,5 uur kunnen halen naar Calais. In Calais even moeten wachten tot ik de boot op kon. Op de boot weer wachten bij de douches. 8 douchecabines, maar toch heel wat chauffeurs voor me. Maar overtocht duurt ruim 1,5 uur, dus maakt niet zoveel uit. Na het douchen nog even wat zitten lezen, en daarna van de boot af. Altijd de vraag of je controle krijgt of niet bij dit hok in Dover: Maar het was goed, mocht doorrijden. 18:00 uur onze tijd bij de Dartford. Doordeweeks zou je er in de file staan om deze tijd. Nu was er niets te doen. Links de tunnel, rechts de brug. Wel duur geworden! 5 pond. Laatste keer was het dacht ik maar 2,90 pond?: Stukje M25 gereden, en toen de M11 op. Liep alles super, zeker met dat gewicht van 4 ton erin. Bij Huntingdon stond het opeens stil. Ongeluk gebeurd, ongeveer 200 meter verderop. Allemaal politiewagens, ambulance, helikopter. Na 51 minuten (mooi, meteen de 3 kwartier gemaakt) ging het weer rijden. Was eigenlijk niets te zien. Alleen een broek, trui, schoenen en bloed, en stukje verderop een vrachtwagen zonder schade. Maar geen auto, motor niets. Denk het was iemand die zelfmoord heeft gepleegd en voor de vrachtwagen is gesprongen. De file: Daarna de uurtjes voor vandaag volgereden. Zou tot Scotch Corner komen met 9.51 rij-uur. Daar dan weekendrust maken en maandagochtend verder. Dag 5. Zondag 21 april. Scotch Corner - Scotch Corner. Gisteravond stond de brandstofmeter nog op ongeveer 3 kwart vol. Had er 874 km mee gereden sinds het tanken vrijdag in Luxemburg. Kan dan wel kloppen, een kwart is ongeveer 230 liter. Is mooi 1 op 3,8. Vanochtend start ik de motor even, en wat zie ik: hij staat op half vol. Krijg nou de tering roep ik. Half vol betekend dat er bijna 450 liter is verbruikt. Dan wordt het opeens verbruik van 1 op 1,94. De tankdoppen zaten er allebei nog op. De tankdop van de grote tank was raar maar waar, weer niet afgesloten, terwijl ik toch zeker weet dat ik hem in Luxemburg heb afgesloten. Maar ze zaten erop. Een dieseldief, als die diesel jat, doet die daarna de tankdop er weer op? Lijkt me niet hè? Nog nooit is er bij mij in 16 jaar tijd diesel gejat, en nu 2x in 3 dagen? Lijkt me raar. En 2x hetzelfde: de avond ervoor en de volgende ochtend scheelt 1 kwart (230 liter). Heb een mail naar de garage gestuurd. Ben nu al 465 liter kwijt volgens de boordcomputer. Dus ruim 500 euro in 3 dagen kwijt. Dat kan zo niet verder. Nu weet ik niet wat ik moet doen als ik leeg ben. Heb een terugvracht aangenomen voor maandag te laden in Schotland naar Calais. Maar daarna weet ik het niet. Is het dieseldiefstal, dan verder geen probleem. Maar als de auto op de één of andere manier diesel verliest, dan schiet het niet op. Kan niet blijven rijden voor de diesel te verdienen. Had beter thuis kunnen blijven denk je dan. En er stonden nog 2 auto's. Achter me een Engelsman, rechtsachter me een Pool. En daar is niets bij gejat. Benieuwd wat de garage morgen laat weten. Dag 6. Maandag 22 april: Scotch Corner - Teesport. Vanochtend mooi optijd begonnen, precies 30 uur weekendrust op de klok. Eerst de A66 binnendoor naar Penrith. Alhoewel, binnendoor. Veel stukken zijn 2 baans. Wel heuvelachtig traject. Maar met nog geen 4 ton lading erin natuurlijk geen probleem. Het loopt super omdat het nog lekker vroeg is en amper verkeer op de weg. Bij Penrith stukje M6 op en bij Gretna eraf. Misschien was het sneller om alles M74 tot Glasgow te rijden, maar zo vaak kom ik hier ook niet, en wilde wel eens wat anders zien dan snelweg. Dus de A75 op naar Dumfries en na Dumfries de A76 op naar Kilmarnock. Best mooi om te rijden daar. Wel nadeel dat eigenlijk op het hele stuk van Dumfries tot Kilmarnock je eigenlijk maar 40 miles per uur mag rijden (wat is het, dikke 60 km per uur?). Maar had eigenlijk wel haast en alle rijtijd moest optimaal benut worden. Via Dumfries naar Kilmarnock was ook een stuk korter dan via Glasgow, maar in tijd zal het niet veel uitgemaakt hebben. Schots dorpje op de A76: Afgezien van een paar dorpjes loopt de hele A76 door behoorlijk landelijk gebied. Wat bochten, door wat bossen, heuveltjes, heel weinig verkeer. Bij Kilmarnock wordt het dan wel een klein beetje drukker. De laatste 10 km naar Dalry wordt de weg smal. Als er een bus aankomt moet je flink afremmen en stapvoets langs elkaar, anders past het niet. Toch raar, dit is één van de 2 wegen die naar Dalry voert, en wat staat er in Dalry: een vrij grote DSM fabriek. Maar het komt goed. Meld me aan in Dalry, en de portier zegt voor welke deur ik hem kan zetten en verder moet ik in de auto wachten. Loopt goed. Na een half uurtje hoor ik de heftruck erin rijden, 25 minuten later is hij leeg. De heftruckchauffeur komt om de CMR vragen en zet er handtekening op. Klaar. De A76: De teruglading heb ik in Kirkcaldy. Complete vracht 18 ton voor Frankrijk. Laadafspraak om 13:30 uur lokale tijd. 13:00 uur kom ik er aanrijden, heb 1 auto voor me, en kan daarna voor de laaddeur. Nog geen half uur later is hij vol. Bij kantoor even de CMR afgeven om in te vullen, kijken hoeveel rijtijd ik nog heb, en dan gas erop naar Teesport. Daar heb ik de boot naar Zeebrugge. Maar het wordt krap om het te halen. Zal toch moeten, want de boot gaat maar 1x per 24 uur. Forth Road Bridge bij Edinburgh: Van Kirkcaldy naar Teesport (bij Middlesbrough) kom je over de Forth Road Bridge. Laatste keer dat ik hier ben geweest ben ik volgens mij over die rode brug op de foto geweest. Kostte toen nog 1 pond tol. Nu is het inmiddels gratis. Over die rode brug heb ik eens een documentaire gezien, die moest opnieuw in de verf gezet worden. Kwam er dacht ik op neer als ze aan het eind klaar waren, ze eigenlijk weer opnieuw vooraan konden beginnen. De brug heeft veel te lijden van het weer en de wind daar. Edinburgh liep verder goed. Heb er nog eens ooit moeten lossen, vrijwel midden in het centrum. Zag er mooi uit daar, veel oude gebouwen. En je rijdt er allemaal lekker langs. Alleen stoppen met de vrachtwagen valt niet mee. Maar zeker een aanrader voor een city-trip. Nu geen tijd om de toerist uit te hangen. De navigatie stuurt me niet via de A1 zoals ik had verwacht, maar via A68 en de A697. Dan doen we dat maar, geen tijd om te kijken of dat wel of niet beter is. Het loopt redelijk. Twee keer een Morrison auto ervoor die niet harder rijdt dan 40 miles. Dorpje op die A68 / A697: Dat kunnen we niet gebruiken. Berg op er rap voorbij. Ik krijg melding dat er tol op de route zit. Benieuwd waar. Blijkt de Tyne tunnel te zijn. Even kijken wat hij zegt als ik op tol ontwijken druk. +10 km. Da's niet haalbaar met de tijd, dus door de Tyne tunnel. 2,50 pond gepast in het bakje gooien en verder. Met precies 10:00 rij-uur sta ik voor het kantoortje van P&O in Teesport. Ik krijg m'n ticket en mag meteen door naar de boot rijden. Al de tijd die ik nu ga gebruiken kan problemen opleveren de komende 28 dagen. Moet er ook nog achteruit oprijden. Maar dankzij de nieuwe tacho met 29 seconden-regel heb ik toch maar 3 minuten nodig om van het P&O kantoor tot achteruit de boot op te rijden tot het plekkie waar ze me willen hebben. Printje gemaakt, erop gezet art 561.2006.12 : daily-driving time exceeded with 3 minutes because of entering te ferry. Ticket eraan vastgeniet. Zo, nu maar kijken of ze er de komende 28 dagen over gaan vallen. De vrachtboot Teesport-Zeebrugge: Aan boord krijg je wel een kamer voor jou alleen. Da's mooi. Zat er samen op met 2 Polen, 2 Turken en 1 Bulgaar. Dus weinig praten tijdens het eten. Het eten, klaargemaakt door een Poolse kok, was wel goed. Lekker stuk vlees, goede friet, kaasplankje met genoeg keuze. Ja smaakte goed. Daarna nog wat op de laptop zitten spelen en toen maar eens lekker gaan slapen. Dag 7. Dinsdag 23 april: Zeebrugge - Abbeville. Had echt lekker geslapen op de boot. Rond 09:00 uur wordt ik wakker. Nog een keer douchen, bakkie koffie pakken. De kamer op de boot: Rond 12:30 uur komen we in Zeebrugge aan en mogen terug naar de auto, da's mooi, meteen dik 6 uur weekendrust gecompenseerd. Moest lossen bij Lens in Frankrijk. Afgesproken lostijd 15:00 uur. Via de A17 naar Kortrijk en daar bij Lille de grens over. Lille liep lekker vlot, en was 14:55 uur in Lens. Bonjour madame. Je dois decharger à quinze heures. De vrouw kijkt op haar klok. Quai sept zegt ze. Ik zet hem voor deur 7 en er wordt meteen gelost. 28 minuten later is hij al leeg. Als alles deze week zo goed loopt. Ik ga de papieren halen en rij nog naar het laadadres in Abbeville. Daar moet ik een lading van 30 pallets laden voor Seres in Griekenland. Zal echter de volgende ochtend worden. Dag 8. Woensdag 24 april: Abbeville - Kassel. Weer dik 7 uur weekendrust gecompenseerd, nog 2 uur te gaan en het is goed. 's-ochtends ben ik als eerst aan de beurt met laden. 2 deurtjes open en de pallets staan er ook hier rap in. Dikke 30 minuten. Het zijn gestapelde zakken, de hoogte is tussen de 160 cm en 200 cm. Ook al hoef ik van de fransoos geen spanbanden eromheen te doen, doe ik dat toch maar. Want moet door Duitsland, en die willen dat zo hebben, en al moest ik niet door Duitsland, het is een lange rit en wil graag dat de lading goed aankomt bij losadres, niet dat alles verschoven of omgevallen is. Om de hele zaak goed af te spannen ben ik 51 minuten bezig. Da's bijna dubbel zo lang als het laden heeft geduurd. De routeplanner zegt 2.788 km naar het losadres. Moet er maandag lossen. Met een beetje wind mee en meer berg af dan berg op moet dat lukken. Daarna even langs een garage in Nederland. Dat met dat gekloot met diesel zit me niet lekker. 2 nieuwe tankdoppen gehaald en van die kokers die je in de tankmond kan zetten. Dan kunnen de dieven er geen slang meer in stoppen om de tank leeg te zuigen. Willen ze persee, dan boren ze een gaatje in de tank en komen zo ook aan de diesel. Maar da's extreem. Voor nu heb ik er in ieder geval weer iets opzitten wat de kans op diefstal verkleind: Dag 9. Donderdag 25 april: Kassel - Breclav. Vandaag proberen Breclav te halen, de grens van Tsjechië met Slowakije. Duitsland liep alles vlot, geen controle gehad op het hele stuk niet. Wel 2 keer BAG busje voorbij gekomen, maar die rijdt mooi door. Op de grens Tsjechie nog even laten controleren hoeveel toltegoed er op het kastje zat, en dat was voldoende om Breclav te halen. Net over de grens stond het meteen vast. 26 minuten geen meter verplaatst. Bleek een tankauto met ADR met pech op de vluchstrook te staan (en ook wat te hebben gelekt). Daarna op naar Praag. Daar liep alles vlot richting Brno op de ring: Na Praag even pauze gemaakt, en daarna in ruk door naar Breclav, wat ik net haalde. Net het douane terrein op en er was controle. Bussen en vrachtwagens. Had er eigenlijk geen tijd voor, want de tacho stond al op 4:26 minuten, dus moest rap stil staan. Na 5 minuten was ik aan de beurt. Papieren, paspoort, even open maken achter. En het was goed. Parkeerplaats op gereden en lekker geslapen. Voor me werd een Roemeense bus met een aanhanger aangehouden. En dan denk je dat in zo'n aanhanger de tassen zitten van de passagiers. Maar nee hoor, weet niet wat het precies was, iets voor een landbouwvoertuig. Die kon wel langer blijven staan. Later heb ik nog ergens een foto van zo'n Roemeense bus met een aanhanger, zie je best veel als je er op let. Dag 10. Vrijdag 26 april: Breclav - Lugoj. Goed geslapen op de parking, even een transitvignet halen (die grote tolkast heb ik teruggegeven, rij eigenlijk altijd transit door Slowakije), en op naar Bratislava. Tot Bratislava inhaalverbod, maar gelukkig geen langzame vrachtwagens voor me. Bratislava, de stad waar de halve Belgische transportsector legaal postbusfirma's in een stundentenflat heeft, liep ook vrij vlot, daar is het wel eens wat drukker. Bratislava: Als je Bratislava voorbij bent, is het verder eigenlijk vrij rustig. Het is dan ook nog maar een stukje tot aan grens Raijka. Stukje snelweg in Slowakije: Op grens Raijka staat eigenlijk altijd wel controle. De Slowaak controleert alleen maar of je tol betaald hebt. Nou is het maar 15 euro van Breclav naar Raijka, dus daar kun je geen ellende voor veroorzaken. Even over de weegbrug gereden, zodat ik weet wat de aslasten zijn en op de grens meteen weer een vignet gekocht voor Hongarije. Daar kom ik vandaag nog wel doorheen. Grenscontrole Raijka: Na Raijka op naar Bicske. Dat moest te halen zijn binnen het eerste blok rijtijd. In Bicske even volgetankt. Verbruik netjes, 1 op 3,16. Zo hoort het. Even gedouched (4 minuten voor 1,50 euro) en lekker gegeten bij Steiner voor 2.250 Florinten (is 7,50 euro, maar betaal je in euro's, dan is het 8,50 euro). Ik gaf de kelner nog 50 cent fooi omdat hij het hele restaurant voor mij alleen had gereserveerd. Zat werkelijk niemand binnen. 2 stukken gegrilled vlees met groene pepersaus en aardappelkroketjes met 2 glazen cola voor 7,50 euro: Soms denk ik wel eens aan Willem. Met zijn bruto-netto verhaal. Eigenlijk zou ik niet in Nederland moeten wonen, maar ergens in Hongarije. Nu betaal ik voor huis, gas, electra en ziekenfonds 1.400 euro per maand. En ben eigenlijk nooit thuis. Vrouw en kinderen hebben er natuurlijk plezier van, maar toch. In Bulgarije is het uurloon 2 euro netto per uur. Voor de woonlasten die ik hier kwijt ben, heb ik in Bulgarije een paleis met een bodyguard erbij. In Hongarije koop je voor 30.000 euro best een aardig huisje. Geen villa, maar gewoon huisje, met woonkamer, 3 slaapkamertjes, keuken, badkamertje, berging erbij en een stuk of 600-800 vierkante meter grond. Op 600 vierkante meter grond bouwen ze in Nederland tegenwoordig 3 huizen, of nog liever appartementen, da's nog betere handel. Geen ellende met vergunningen aanvragen als je iets in je tuin wil verbouwen of aan de voorkant van je huis. Geen inkomensafhankelijke huurprijzen, geen ziekenfonds van 260 euro per maand (en het ziekenhuis in Hongarije is niet zo slecht hoor). Geen benzine van 1,80 euro per liter maar 1,50 euro, geen restaurant eten voor 25 euro met 2 glazen cola maar max 10 euro. Geen parkeergeld van 2 tot 4 euro per uur. Geen WOZ-waarde betalen over je huis wat inmiddels 20% minder waard is dan die WOZ waarde (waardoor 50% van de mensen die de laatste 5 jaar een huis heeft gekocht eigenlijk per saldo dus gewoon failliet zijn, want ze hebben meer hypotheekschuld dan hun huis waard is). Als ik in Hongarije zou wonen, zou ik eigenlijk maar 6-7 maanden per jaar hoeven te werken met de prijzen die ik nu een beetje heb. Terwijl ik nu 11 maanden moet werken om alles te kunnen bekostigen. Maar de vrouw wil niet mee, en de kinderen weet ik niet. Maar goed, genoeg nagedacht en weer verder. Budapest eens voorbij zien te komen. Altijd een gok hoe het daar loopt. Volgens mij zijn ze al een jaar of 6-7 bezig met die ring te verbreden, en het zal nog wel een jaar of 6-7 duren voordat die klaar is. Het liep wel aardig. Paar keer wat af moeten remmen voor invoegers, maar verder lekker door kunnen rijden. De ring van Budapest in april 2013: Na Budapest richting Szeged. Nog even gezwaaid naar de Turk in Kistelek die 4 euro vraagt voor het douchen en sindsdien ben ik er dus ook nooit meer geweest. Dan liever 1,50 voor 4 minuten in Bicske. Smaakt het eten ook nog beter. Voorheen was het midden door Szeged rijden. Was eigenlijk best wel lastig, want kon er nog wel eens druk zijn. Daarna best wel slechte weg naar Nadlac. Nu is inmiddels een nieuw stuk snelweg klaar waardoor je geen last meer van Szeged hebt. Je komt een stukje voor Mako weer op de oude weg. En die is gewoon best slecht te noemen. Grens Nadlac is als je Roemenie ingaat nooit een probleem. Even op de weegbrug en stoppen bij de Hongaar. Die wil altijd paspoort en papieren zien. Hij vraagt wat de lading is en waar het naartoe moet. Griekenland? Rij dan maar door. Bij de Roemeen over de weegbrug, en in het hok waar voorheen de corrupte ambtenaren zitten, zit nu niemand meer. Bij die Roemeen was het altijd ellende. Of ze draaiden aan de knoppen waardoor je as te zwaar was of het totaal gewicht (maar ik had altijd weegbonnen van de Hongaar en van Raijka), of ze kwamen met hun meetlat naar buiten, of je was te snel over de weegbrug gereden, maar ze hadden altijd wat. Als ze maar geld konden beuren. Als ik moet betalen, betaal ik. Maar niet aan zulke corruptie. Dan maar half uur zeuren en wachten. Maar nu dus geen last meer van. De grens Nadlac: Terug naar Hongarije ga ik eigenlijk nooit via Nadlac. Probleem wat je dan hebt zijn de zigeuners. Zeker als je daar met een Nederlands kenteken in de rij staat. Ze komen meteen naar je toe en willen geld. Of ze gaan met vies water je voorruit wassen, en willen dan 5 euro. En betaal je niet, dan breken ze je ruitenwissers af of slaan je spiegel of verlichting kapot. En stap je uit om ze een pak rammel te geven, komen er opeens 20 van de overkant en ben je nog meer de pineut, heb dat een keer zien gebeuren. Altijd ellende daar. En de politie die er rond loopt ziet het wel, maar doet er niets aan. Interesseert ze niet. Tenzij je de politie weer geld geeft, dan houdt hij de zigeuners wel weg. Maar sta je daarna bij de Hongaar in de rij, komen ze daar gewoon weer naar je toe. Tot ze geld hebben gekregen. En geef je er één geld, dan wil z'n vriend ook hetzelfde bedrag aan geld, zo niet: breken ze je ruitenwissers af of slaan je spiegel of verlichting kapot. Ja, ik val in herhaling. Maar zo gebeurd het daar. Hier een foto van de rij voor de Roemeen. Die rij kan soms wel 5 kilometer lang zijn. Denk dat hij vandaag tussen de 2 en 3 kilometer lang was. En waarom? Ik weet het niet. De Hongaar wil even je paspoort zien en je moet over de weegbrug. De Roemeen wil zien dat je vignet betaald hebt, en ook daar moet je over de weegbrug. Da's alles. En als de rij te lang wordt, vallen er gaten, en heb je chauffeurs die ervoorbij gaan. Of die helemaal door rijden tot voor aan de grens zoals die gele hier (rechts zie je trouwens 2 van die zigeuners staan, die dikke en een andere. De ramenwassers waren er ook, maar heb ze niet op de foto: Terwijl ik langs de rij wachtende rij, en de ramenwassers heb gezien, zie ik een stukje verder een zigeuner lopen met iets in zijn handen. En voor de niet chauffeurs, wat heeft hij in zijn handen: een tafeltje voor in het midden van de voorruit. In dit geval aan het gat te zien voor een Volvo (kan goed, want Volvo is het populairste merk in oost-Europa). En deze beste man of zijn collega heb ik ook ooit aan m'n auto gehad. 20 euro voor een tafeltje. Bij Joost kost het 90 euro. En het verschil is dat je die van Joost nog wel zelf in elkaar moet zetten en van deze zigeuner zit al in elkaar. Maar je geeft nooit wat hij vraagt. Je zegt: nee heb ik niet nodig. Dan komt hij aan dat zijn vrouw en 18 kinderen geen eten hebben en dat hij geld nodig heeft. Blijf je nee knikken. 10 euro zegt hij dan. Zeg je dat je niets aan dat tafeltje hebt en dat je het niet wil. Dan komt hij aan dat hij geen 18 kinderen heeft maar 24, en dat ze echt geen eten meer hebben. Dan zeg je dat je 5 euro wil geven. Houdt hij vol met 10 euro, maar dan zeg je 5 euro of no deal. En dan heb je dat tafeltje dus voor 5 euro. Waar je bij Joost dus 90 euro voor betaald. En de kwaliteit? Naja, het staat er bij mij al 5 jaar in en is nog steeds goed. Van de tafelverkopers heb ik nu ook geen last meer, want als ze komen zien ze het tafeltje bij mij al De tafelverkoper: Nadlac dorp stelt verder niet veel voor. Ben er in ieder geval nog nooit gestopt. Is ook niet aan te raden, want dan heb je ook meteen weer zigeuners om je auto hangen. Na Nadlac dorp krijg je nog de AS24 pomp. Kun je ook overnachten, maar heb ik nooit gedaan. Stukje verder zit parkeerterrein waar iemand rond loopt, daar misschien beter, maar ook daar heb ik nooit overnacht. Foto van Nadlac dorp: De zigeuners die je geld afhandig maken in Nadlac wonen of in Nadlac zelf, of in Pecica. In Pecica wonen heel veel zigeuners. En daar staan veel zigeunerhuizen zoals deze: Allemaal met een groot hekwerk eromheen, torentjes en pilaren, en achter dat hekwerk staan dan eigenlijk altijd auto's met uitsluitend engels kenteken. Mercedes S-klasse, Audi Q7, BMW X5. Sommigen hebben zelfs een handgemaakt tapijt voor op de trap buiten liggen om te laten zien hoe rijk ze zijn. Beetje dat systeem wat hier in Nederland laatst ook aan het licht kwam: personen inschrijven en toeslagen aanvragen. Doen ze in Engeland ook. Wonen 32 zigeuners op 1 adres, vragen allemaal toeslagen en uitkeringen aan, jatten dan nog wat lading en diesel (jaja) en gaan daarna terug naar Roemenië waar ze à contant zulke huizen laten bouwen. Komt geen hypotheek aan te pas. Aan de andere kant heb je ook Roemenen die geen cent te makken hebben. Oude mannetjes en oude vrouwtjes met kromme rug die nog op het land staan. Roemenen die de vuilnisbakken afspeuren naar nog wat eetbaars. Die geen schoenen hebben om op te lopen. Je hoort wel eens verhalen dat het in Roemenië onveilig is. Dat valt eigenlijk reuze mee. Heb me er nog nooit onveilig gevoeld, behalve aan de grens in Nadlac. Zeker in oost-Roemenië, heb je dorpjes, daar is nog geen electra of stromend water. Daar hebben ze een put in de grond en koken op houtvuur. Heb daar wel eens 's-nachts een paar uur geslapen en nooit wat gebeurd. Zolang er geen zigeuners wonen, gebeurd er helemaal niets. Alleen ga je ergens staan waar zigeuners wonen, dan heb je dus wel een probleem. Genoeg over zigeuners. Mag nog een stukje rijden. Vroeger moest je langs Nadlac. Beetje bovenlangs, over dat spoor waar je alleen stapvoets overheen kon rijden, met de zigeuners die schaakborden en houten stoeltjes verkochten als het spoor dicht was. Stuk verder zat die man zonder benen in die rolstoel te bedelen. Da's allemaal verleden tijd. Ook daar verloor je veel tijd. Nu is er net voor Arad en nieuwe snelweg. Die loopt tot voorbij Timisoara. Op de oude manier deed je er zeker een uur langer over (alhoewel, de ring van Timisoara is al een paar jaar terug uitgebreid, maar daar kom je nu niet eens over, je ontwijkt Timisoara). Het nieuwe stuk snelweg is ongeveer 55 km lang. Ik denk dat het stuk van Hongarije binnen een aantal jaren aangesloten wordt op dit stuk, dat er dus eigenlijk van Mako tot Arad nog een nieuw stuk gebouwd wordt, waardoor je eigenlijk vanaf Boedapest in 1 keer door tot voorbij Timisoara over de snelweg kunt rijden. Hier het begin van de snelweg in Arad: Na de snelweg ben ik nog een stukje doorgereden tot Lugoj, daar zat de rijtijd er aardig op, dus tijd om een TIR parking op te zoeken. 12 uurtjes rust gemaakt, waarmee de hele weekendrust van afgelopen week, die 30 uur, nu gecompenseerd is. Komt goed uit, kan ik komend weekend weer de rust inkorten

En nog liefhebbers voor een nieuw verhaal met veel foto's van de ritten van Johan?

Dank dank voor de complimenten. Heb het met veel plezier geschreven, en heb er nog meer plezier aan dat jullie er plezier aan hebben om het te lezen

Komt ie dan , en het is een flinke dit keer: Ik ben een gelukkig man. Ja echt. Als ik bij mijn vrachtwagen kom zijn er altijd 480 paardjes die klaar staan om met me te werken. Wat een luxe, niet dan? En bijkomend doe ik m'n werk met plezier. Zou eigenlijk niets anders willen doen. Kom wel eens in fabrieken, en daar zie je de mensen de hele dag met oordopjes in, helmen op, in de herrie werken. Of als je je papieren gaat halen op kantoor, mensen die de hele dag telefoon op moeten nemen, naar een beeldscherm kijken, en dat de hele dag. Nee, moet er niet aan denken. Tuurlijk zijn er wel eens mindere momenten op de vrachtwagen, maar als je kijkt hoeveel leuke dingen je mee maakt, stellen die paar mindere momenten niet veel voor. Ik had donderdag geladen in België, en moest de weekendrust maken (tsja, de weekendrust hoeft niet altijd in het weekend te zijn, maar wel uiterlijk na 144 uur van je dienstaanvang). Dus donderdagochtend thuis, zaterdag dan maar vertrekken. Had een vrachtje erin voor Noorwegen. Er zijn mensen die betalen geld ervoor om naar Noorwegen te kunnen reizen. Ik kreeg er wederom geld voor betaald. Altijd te weinig, maar toch nog net voldoende om kostprijsdekkend te rijden, en een paar euro's over te houden om thuis de rekeningen nog te kunnen betalen. dag 1. Zaterdag 2 maart: Helmond - Travemünde. Als eerste naar de Esso in Deurne. Daar even voltanken. 810 litertjes gingen erin, waarmee de paardjes dus weer even vooruit konden. Noorwegen is de diesel duur. Om Maut in Duitsland te besparen (jaja, de eigen rijder doet in 2013 niet onder voor de Roemeen die ook Maut moet besparen van zijn werkgever) besloot ik om niet bij Venlo over de grens te gaan, maar via Denekamp te rijden, om daar nog een keer vol te tanken, en daarna via de B213 naar Cloppenburg om daar de A1 op te gaan. Uiteraard niet helemaal tot aan Travemünde, maar bij Oyten er weer af en met 65 km per uur over de Bundesstrasse tot Dibbersen. 25 euro Maut kwijt van thuis naar Travemünde. Mooi. In Denekamp zit een goedkoop tankstation. In Deurne betaalde ik incl BTW 1,439. In Denekamp was de diesel op dezelfde zaterdag slechts 1,359 incl btw. Dan denk je waarom heb ik eerst 810 liter in Deurne getankt, en niet maar 60 liter in Deurne en de rest in Denekamp? Nou, omdat het gewoon niet klopt. Als ik dalijk de factuur krijg blijkt toch dat Esso Deurne waarschijnlijk goedkoper was dan Denekamp. Terwijl ik geen korting krijg bij Esso. Heb dat nooit begrepen hoe dat kan. Maar we wachten de factuur wel af. Het pompje in Denekamp: Alles liep lekker. Was om 13:00 uur vertrokken, en er was amper vrachtverkeer op de weg. Met 82 km/u naar Denekamp, daarna met 65 km/u over de Bundesstrasse, daarna weer met 82 km/u naar Travemünde. De vracht woog nog geen 3.000 kg, dus de paardjes zijn niet dorstig en 1 op 4,2 zit er wel in deze rit. Was 22:45 uur in Travemünde, wachten tot ik de boot op mocht. Vandaag 8:33 rij-uren. dag 2. Zondag 3 maart: Malmö - Hvittingfors. Om 00:15 uur mocht ik de boot op. Gemeld bij de receptie en naar de kamer. De boot van 01:30 zondagochtend doet er langer over dan de andere doordeweekse dagen. Weet niet waarom. Misschien vaart hij langzamer. Had lekker geslapen en rond 09:30 uur werd er omgeroepen dat we over een uur in Malmö aan zouden komen. Deze toren zie je van veraf al staan. Een herkenningspunt van Malmö: Je vaart verder nog onder de brug door die van Denemarken naar Zweden loopt. Die komt ook in Malmö aan. Vanaf de boot ziet de brug er zo uit: Ik stond op het boven / buitendek. Dat betekend dat je als één van de laatsten eraf gaat. En dat was niet eens zo erg, want had er inmiddels 11:17 uur rust op staan toen ik van de boot af mocht rijden. Beter dan 10:58 uur, voor het geval dat er deze week nog haast bij te pas zou komen. Geen controle van de Zweden en op het gemakje richting Göteborg. Wederom met 82 km/u. Normaal rij ik wel wat harder, maar het heeft totaal geen zin. Had door die weekendrust die ik doordeweeks had gemaakt nog niet veel rij-uren deze week, zou amper vandaag op 34 rij-uren uit komen, dus volgende week mogen het er 56 zijn. Dus daarom lekker rustig rijden, en in Zweden is bijna nergens inhaalverbod, dus andere collega's erger je er niet mee. Na 3 uur en een kwartier kwam ik in Göteborg aan bij de truckstop. Even een broodje kebab gehaald, haal ik hier altijd als ik er kom. Hot of medium zei de man in het eettentje? Hot zei ik. Are you sure? zei hij.Jaja, sure, no problem. antwoordde ik. Ik liet hem een foto zien van de laatste keer dat ik hier had gegeten. You've been here before, it's here? zei hij. Ik knikte ja. Hij pakte het eten in en met een gemeen lachje zei hij: enjoy your meal. Het was lekker. En heet. M'n lippen hebben 20 minuten nagebrand . Foto van het eetkraampje bij de truckstop in Göteborg: 3 kwartier hier gemaakt, en verder richting de grens. Göteborg is altijd wat drukker. Ook op zondag. Richting zuiden stond er file. Zweden is bijna helemaal tolvrij. Maar dat veranderd hier in Göteborg ook. Camera's hangen al boven de weg. Hoe ze de tol willen gaan innen weet ik niet. De brug van Malmö naar Denemarken is uiteraard tol, en de Svinesundbrug net voor Noorwegen is ook tol. 115 Zweedse Kronen voor de vrachtwagen. De brug hieronder is niet bij Svinesund maar bij Uddevalla: Voordeel van Skandinavië is dat je er op zondag gewoon mag rijden. Geen rijverbod waar je pas zondag om 22:00 uur de hele nacht mag gaan zitten trappen in het donker. Nee lekker in het goede schema. De douane en de douaneboer op de grens zijn zondag ook gewoon open. Dat is lekker makkelijk. Weet niet hoe het komt, maar kom bijna altijd zaterdag of zondag op de Noorse grens aan, die keren dat ik daar naartoe rij dan. Want het is maar 2-3-4 keer per jaar dat ik er kom. Wat me opgevallen is, is dat het zondag altijd druk is aan de grens met vrachtwagens. Nu ook weer. 20 minuten staan aanschuiven voordat ik op de parking kwam. Daar staan mensen van de Noorse douane die je een vak aan wijzen waar je kunt parkeren (is niet altijd dat die er staan, maar vandaag in ieder geval wel). Ook liep er de hele tijd een douanier met een drugshond rond langs de vrachtwagens. Aanschuiven voor de Noorse grens: Ik moest dit keer niet eerst langs KGH, maar direct naar de douane. 7 balies waren open, was zo aan de beurt, en binnen 8 minuten zat ik weer in de vrachtwagen. Verder geen controle en op naar het bootje in Moss. Ik had nog aan Willem gevraagd afgelopen week hoe het weer was richting Bergen. Willem zei niet zo goed. Vandaag in Zweden was het lekker weer, zie je op de foto's. Lekker onbewolkt, blauwe lucht. De voorspellingen zeiden maandag bij Bergen +6 graden en zon. Hopen dat dat klopt. Verder zei Willem dat ik beter via de E16 kon rijden via Honefoss. Maar ik was beetje eigenwijs. Was paar jaar terug ook in Bergen geweest, en was toen ook via Horten gegaan. Scheelt veel tol bij Oslo, want die tol is ook duur geworden. Maar het bootje Moss-Horten was ook duur, had ik me beetje in vergist. Afgelopen jaar was ik naar Trondheim geweest. Had een Autopass tolkastje, maar dat ding deed niks. Geen groen licht bij tolhok. Geen piep, niets. Pas geleden kreeg ik de rekeningen thuis van die rit. 140 euro. Dus het zonder tol te betalen doorrijden zit er niet meer in. Toch maar een tolkastje halen dus. Had het er afgelopen week op het forum nog over. Alain zei dat bij de Esso bij Sarpsborg je zo'n kastje kon halen. Maar er zijn 3 afslagen Sarpsborg. En zag bij alle 3 geen Esso. Ja, toch wel. Bij de 3e en laatste afslag Sarpsborg zit die Esso. Maar toen was ik de afslag al voorbij toen ik hem zag. Nou, er zal nog wel ergens anders zo'n tolkastje te krijgen zijn. Iets verderop stond KR aangegeven. Ik stoppen. Bij de Shellpomp. Die hadden geen tolkast. Ik zei dat ik naar Moss moest, en hun zeiden dat net voor de boot een Esso zat waar je tolkast kon krijgen. En dat klopt. Ca 2 km voor het bootje zit een Esso en daar kun je tolkast krijgen. Borg 200 Noorse Kronen. Betalen van die borg middels DKV gaat. Je moet daar een heel blad invullen met gegevens. Heb het allemaal ingevuld, nu maar kijken of het goed gaat. Dit tolkastje piept in ieder geval ook niet heb ik gemerkt. Het bootje in Moss kon ik nog mooi oprijden, volgens mij de laatste van de zondag, dikke 20 minuten later in Horten eraf, en heb toen nog 50 minuten gereden en een parking opgezocht. Goed is goed. Eigen-rijder die meer tijd dan geld heeft moet niet te veel uren maken. 7:51 rij-uren vandaag. Daarmee komt het weektotaal op 31:07 rij-uren. Dus komende week mogen we de maximale 56 rij-uren gaan proberen te halen. Dag 3. Maandag 4 maart: Hvittingfors - Dale. Had niet zo goed geslapen. Stond vlak aan de doorgaande weg, en het leek wel of er de hele nacht auto's langs kwamen. Vaak wakker geweest. Om iets na 08:00 uur maar eens vertrokken, na een ruime 11 uur nachtrust. Het ging richting Kongsberg (dus Willem, niet via Drammen). Kongsberg is een beetje het laatste grote plaatsje wat je tegen kwam. Er is ook een soort watervalletje. Dat was bevroren. Vorig jaar was ik in Turkije, hadden ze ook zo'n watervalletje. Nog minder spectaculair dan dit. Maar daar moest je gewoon 5 euro betalen om erbij te mogen. En wilde je op de kameel dan kostte de foto 10 euro. Ja die Turken weten het wel hoe ze mensen geld af moeten troggelen. Hier in Noorwegen was het watervalletje gratis: Het liep verder wel aardig. Na Kongsberg is het met het verkeer ook wel gedaan. De lucht zag er redelijk uit, de straten schoon. Nee, ik maakte me nog niet druk: Zo was het +3 graden, zo was het paar minuten later -3 graden, daarna weer +3. Het zal wel. Er was wel veel sneeuw gevallen de weken ervoor, maar de wegen waren goed te rijden. Af en toe nog wat mooie dingen gezien die door de natuur zijn gemaakt, zoals dit bevroren water in de berm: Het eerste grotere plaatsje wat je tegen komt na Kongsberg is Geilo, dat ligt 195 km verderop. Geilo is ook een ski-oord. Was er wel eens geweest, deze weg had ik al eens gepakt, maar dat was in de zomer. 40 km voor Geilo, bij Uvdal, stond een bord dat de komende 40 km 3 pieken had, met 6-8% klim en afdaling en dat je beter je sneeuwkettingen kon leggen. Maar ik ben lui en eigenwijs. Dus tuf gewoon verder richting Geilo. Het ging allemaal wel. Afentoe tijdens een klimmetje waar een U-bocht in zat slipte hij een beetje weg, maar het was wel te doen. Beetje rustig gereden, weinig verkeer, en eigenlijk wilde ik bij Geilo via Al via de 7 en de 52 naar de E16 rijden. Maar net voor de E16 heb je een paar haarspeldbochten, en ook een tunnel met een haakse bocht erin. Ben daar toen ook eens geweest. Het gaat wel met de vrachtwagen, maar de weggetjes zijn smal, afentoe zelfs heel smal. En met dit winterweer om dat nu te gaan proberen. Nee, leek me geen strak plan. Dan maar via de 7 richting Eidfjord. Had die weg ook al eens gereden. Was ook 40 km korter. Alleen zit er dan nog wel een pontje in. De weg werd er niet beter op: Soms ging het, soms ging het wat minder. Het was niet erg koud, -4. Maar bepaalde stukken waren niet zo geweldig te rijden. Het zou +6 graden en zonnig worden, maar in plaats van warmer en zonniger werd het juist alleen maar kouder in donkerder. Net voor Eidfjord begon het een beetje heel erg triest te worden. Kwam eigenlijk niet meer boven de 40 km/u uit. Helemaal geen verkeer meer te zien: Net voor Eidfjord krijg je een afdaling. Wederom werd er aangeraden sneeuwkettingen te leggen. De afdaling ging eigenlijk wel. Naar boven zag er vervelender uit dan naar beneden. Je krijgt er 3 tunneltjes, normaal tussen de tunneltjes in best een mooi uitzicht, maar nu niets. Alles mistig. Beneden aangekomen was het +1. Al iets beter. Maar nog geen zon te zien. Laatste stukje naar het bootje. Ook daar het ik me weer in de prijs vergist. 551 Noorse Kronen, bijna 75 euro. Voor amper 8 minuten varen. Uiteindelijk, na de kosten van die 2 bootjes, moet ik Willem toch gelijk geven en was het beter geweest om via Honefoss te rijden, gewoon alles E16. Laatst zat ik een keer TV te kijken, en als ik TV kijk, is dat meestal Discovery Channel. Dat ging over een brug in Noorwegen die ze aan het bouwen waren. Hoeveel ton staal er in ging, hoe die staaldraden van de ene kant naar de andere kant gingen. Het pontje wat ik moest hebben ging van Bruravik naar Brimnes. En die brug die ik toen op TV heb gezien, die werd dus hier gemaakt. Meer info over de brug (the hardangar bridge): http://kb-electrotech-dk.temp7.domaindi ... &Itemid=67 De brug zou in juni 2013 open moeten gaan voor verkeer. Tot die tijd dus nog met het dure pontje. Hier een foto van de brug. Niet zo heel duidelijk, maar een betere kon ik niet maken, je kon er niet goed stoppen: Als je van het pontje afkomt rij je een tunnel in, en in die tunnel is een rotonde, waar 1 kant naar de nieuwe brug gaat, 1 dan naar het pontje, en 1 richting Voss / Bergen. Ik reed richting Voss / Bergen. Bij Voss zijn ze een nieuwe soort randweg aan het maken. Maar die is dacht ik in december 2013 klaar. Ben nog een stukje doorgereden, en bij Dale bij de truckstop vond ik het genoeg voor vandaag. 60 km voor Bergen besluit ik om hier maar m'n rust te gaan maken. Had 600 Noorse Kronen bij een bank gepint, het pontje was 551 Noorse Kronen, dus had nog 49 Noorse Kronen over (jaja, de eigen-rijder kan wel rekenen ). Bij de truckstop binnen zag ik een broodje worst met een beker cola voor, jawel, 49 Noorse Kronen. Ik dus maar dat gepakt, ben ik meteen van die losse munten af. Morgen een nieuwe dag. Lossen, en eens kijken wat er terug te laden is. Op het moment helemaal niets. M'n gevoel zegt leeg naar Oslo, of misschien wel naar Zweden. Maar dan wel via de route die Willem zei. En niet meer 2 dure pontjes betalen! Vandaag 7:32 rij-uur. Die 56 ga ik deze week niet halen heb ik nu al het vermoeden. Dag 4. Dinsdag 5 maart: Dale - Braskereidfoss. Na een boerenacht van 13 uurtjes rust liep het klokje om 07:00 uur af. Zo lui als ik ben had ik eigenlijk geen zin om op te staan, lag net zo lekker. Maar met slapen heb ik nog geen geld kunnen verdienen, dus toch maar de auto gestart en op naar het losadres in Bergen gereden. Had al op Streetview gekeken hoe het eruit zag. Wel makkelijk. Wist dat het achter een Esso pomp lag, maar kon nergens een losdeur ontdekken op Streetview. Net voor Bergen in de tunnel stond file. Een rood kruis op de linkerbaan. Kwartiertje aanschuiven, en er bleek, net als vaak in Nederland, niets aan de hand, maar toch brandt er een rood kruis. Verder redelijk rustig tot aan het losadres. Foto van de doorgaande weg in Bergen: Wat ik nu ga schrijven zullen Willem en Eddy niet zo leuk vinden, maar ik schrijf het toch . Een Noor is een aparte mens. Noorse vrouwen zijn leuk, lachen, willen je helpen. Noorse mannen, heb ik weinig goeds voor over. Ja die 2 bij de Truckstop in Dale waren wel aardig. Maar verder weinig aardige Noorse mannen gezien. Ik schreef het vandaag naar m'n vrouw: ik vraag me af of een Noorse vrouw wel eens een orgasme heeft gekregen door een Noorse man. De vibrator markt zou het hier goed doen denk ik.. De reactie van m'n vrouw was best ad rem: niet alleen een Noorse vrouw. Maar wat een volk is dat zeg. Wat ik vandaag meemaakte was ook weer typisch Noorse man. Dan staat er een man met een nette broek, blousje, stropdasje, en daaromheen staan altijd zijn privé slaven. Vaak zijn dat Turken of ander volk uit het midden-oosten. Die hebben geen eigen initiatief. Als er geen werk is, gooit de nette man de prullenbak overhoop, en dan moeten zijn privé slaven het vuil opruimen. Om ze aan het werk te houden. Ik wist inmiddels waar ik moest lossen. Vanaf een druk parkeerterrein achteruit dit weggetje inrijden, en precies tussen die 2 witte autootjes zat een soort laad/los dockje. Was amper 120 cm breed dat dockje. Altijd auto's die in de weg staan, en net als een Duitser kan ik alleen vooruit rijden, achteruit oefen ik al bijna 20 jaar op, maar lukt me nog niet : Dus tussen die 2 autootjes moest ik zijn met de achterkant van de oplegger. Liep ook nog best stijl naar boven, dus je reed OF je kist achter van de oplegger kapot, OF de traanplaatvlonder naar de klote. De 3 privé slaven stonden met hun zak in hun handen vanaf dat laad-dockje toe te kijken wanneer ik een auto ramde die er geparkeerd stond. Ze hadden geen geld voor een I-Phone, anders hadden ze het zeker opgenomen en op YouTube gezet. Na 4x uitstappen om te kijken of ik nog naar achter kon zonder iets te raken, stond ik eindelijk met de achterkant van de oplegger tegen dat laad-dockje, in dit geval los-dockje. Met een handpompwagentje gingen de 3 privé slaven proberen de pallets te lossen. Na een kwartier floot de Noorse slaveneigenaar naar me. Ik ging eens kijken. Er waren zo'n 3 pallets uit. Het lukte de 3 slaven niet zo goed om de pallets van de oplegger op het los-dockje te krijgen met de pompwagen. Omdat er een cm of 10 tussen zat. En een plaat hadden ze blijkbaar niet om daar op te leggen. De slaveneigenaar zei op een minderwaardig toontje tegen me: the driver must unload the pallets.. Waarop ik lachend antwoordde: but not this driver.. In het bijzijn van zijn slaven begon hij in het Noors te vloeken. Weet niet wat hij allemaal zei, maar niet veel goeds. Kijk, vraag je het netjes, dan help ik wel mee. Ben zaterdag vertrokken met zijn handel, 3 dagen gereden, kom je aan, is het best fijn als ze je een bakkie koffie aanbieden. Maar niet in Noorwegen hoor. Dus had zelf mijn koffie maar gezet, die smaakte misschien ook nog wel beter. Zijn slaven hebben uiteindelijk na 1 uur de pallets eruit gekregen. Ik ging de vrachtbrief halen. Er zat wat karton en verpakkingsmateriaal op wat pallets, dat haalde de slaveneigenaar eraf en gooide het achter in mijn oplegger. Alsof ik de vuilnisman was. Toen vertrok hij, een slaaf van hem mocht de vrachtbrief aftekenen.Yunus, schreef hij op. Ik zei tegen Yunus of hij misschien ook een stempel had, want alleen met Yunus kom ik ook niet ver. Yunus ging naar één of ander kantoortje en kwam na een paar minuten terug, op 1 exemplaar van de vrachtbrieven stond een stempel. Yunus dacht waarschijnlijk dat de stempel automatisch op blad 3 en 4 kwamen. Maar het zal goed wezen, weg hier dacht ik. Had inmiddels al wat gezocht naar een lading, en het meest geschikte was bij Hamar, een lading hout voor Hongarije. Met de rij-uren dacht ik nog wel in Hamar te kunnen komen. Alles maar E-16 zoals Willem zei, tot Fagernes, daar ging ik de 33 op. Als je van Voss richting Oslo gaat via de E16, kom je langs Tvinde. Daar stoppen alle toeristen om een foto te maken van de bekende watervallen van Tvinde. De watervallen waren vandaag bevroren. Maar heb er toch maar een foto van gemaakt, ondanks dat ik vandaag niet hier was als toerist: Weer een stukje verder stond er opeens een tractor op de weg. Net na een bocht. Gelukkig reed ik niet hard, dus hoefde geen noodstop te maken. De tractor versperde de weg zodat iets verderop een machine ijs weg kon halen wat aan de zijkant tegen de muur zat. Je ziet die ijsvorming hier aan de rechterkant op de foto. Denk dat de bult ijs inmiddels boven de weg begon te hangen omdat ze het weghaalden. Had ik verderop nog een keer dat ze dat deden trouwens. Nou heb ik in m'n transportloopbaan al de nodige tunnels gezien. De Fréjus, De Mont-Blanc en de Gotthardtunnel kennen we allemaal wel. Ik dacht altijd dat de Mont-Blanc tunnel en de Gotthard tunnel de langste tunnels van Europa waren (ja, de tunnel onder het kanaal zal misschien nog wel langer zijn, maar die tel ik niet mee, mag je niet zelf doorheen rijden). Maar, voor het eerst in m'n leven dit stuk van de E-16 te hebben genomen, waar best veel tunnels zijn, kwam ik eerst door de Gudvangen tunnel, die is een dikke 11 kilometer. Da's al best lang. Maar daarna kwam er nog eentje, die was helemaal spectaculair. De Laerdal-tunnel (Lærdal Tunnel - Wikipedia, the free encyclopedia). De Laerdal tunnel schijnt dus gewoon de langste tunnel van de wereld te zijn. 24,5 km lang. En nog gratis ook! In tegenstelling tot de Mont Blanc en de Frejus waar je 275 euro voor betaald. De Gotthard mag dan ook wel gratis zijn, maar je betaald in CH met een euro-5 motor omgerekend 80 eurocent per kilometer, dus echt gratis is de Gotthard niet. Deze Laerdal tunnel vond ik toch best imposant zeg. Ik zat te denken, als er nu wat gebeurd, in het midden van de tunnel, en je moet eruit lopen, dan ben je 2,5 uur aan het lopen voordat je eruit bent. Vluchtwegen zijn er volgens mij ook niet veel in de tunnel. Op 3 plaatsen is de tunnel een beetje apart verlicht, zoals op de foto hieronder te zien is: De E-16 liep verder wel aardig. Alleen tussen Steinklepp en Oye zou je weer sneeuwkettingen moeten leggen. Maar dat deed niemand. Was wel beetje een bochtig parcours over zo'n 30-40 km. Verder ging het wel op de E-16. Bij Fagerness dan linksaf, de 33 op. Dat liep ook heel erg goed. Nog een eland gezien die maakte dat hij van de weg af kwam. Was net te laat met de foto knippen. Zo'n eland is een groot machtig beest. Alleen hij loopt zo raar. Alsof alle 4 zijn benen zijn gebroken, zo beweegt dat beest. Jaren terug in Noorwegen reed ik 's-nachts, gas er beetje op, en na een bocht stond er een grote eland stil op de weg. Één van de weinige keren in m'n leven dat ik een noodstop heb moeten maken. Denk dat je geen botsing wil met zo'n beest. Uiteindelijk kwam ik bij m'n laadadres aan. De lading is eigenlijk pas voor donderdag te laden, dus wordt morgen weer spannend of ik hem dan al kan laden. Dan zijn het 755 kilometer naar Trelleborg, waar ik het bootje op ga naar Rostock. Maar hoelaat en wanneer, daar ga ik morgen wel een keer aan denken. Eerst eens kijken of ze me doen laden. Vandaag 9:42 rij-uur. Toch nog eens een dagje moeten werken. dag 5. Woensdag 6 maart: Braskereidfoss - Braskereidfoss. De lading die ik had was voor donderdag te laden. Maar was dinsdagavond bij laadadres aangekomen en natuurlijk dan woensdag maar proberen om te laden. Een volle vracht hout. Mijn idee was dat dat hout niet pas werd gekapt en gezaagd daags voordat ik eraan kwam, vaak ligt dat wel op voorraad. Om 08:15 melden op het kantoortje waar ik bij stond. Ik moest niet daar zijn, maar een stuk verderop zei de man op het kantoortje. Ik vroeg hem of ik er naartoe moest lopen of met de vrachtwagen ernaartoe rijden. Rij er maar naartoe zei hij. Ik was nog steeds in de veronderstelling dat het wel goed ging, dat ik kon laden. Me bij het laadadres gemeld, maar helaas. Het hout is nog in de productie en vanavond pas klaar, en dan morgen pas te laden. Da's wel balen. Maar dat is het risico als je een vracht voor donderdag aanneemt. Terug naar de parking waar ik stond, en daar maar de dag door brengen met filmpjes kijken en wat eten maken en koffie zetten. Ik kon wel daar blijven staan waar het kantoortje was, maar dan heb je hele dag heftrucks en vrachtwagens langs je cabine scheuren. Nee, dan liever rustig staan. Vandaag 7 hele minuten gereden. dag 6. Donderdag 7 maart: Braskereidfoss - Trelleborg. Ik heb maar meteen 24 uur gemaakt. Moest ik anders toch voor vrijdag 12:59 uur, omdat ik zaterdag 13:00 uur was vertrokken. Dus om 08:34 uur weer naar het kantoortje. Referentie nummer had de vrouw niet nodig, want ze kon me nog wel van gisteren. Kon meteen naar achter rijden, melden bij de heftruckchauffeur en laden. Zeiltje open, spanbanden over het dak gegooid en de heftruckchauffeur begon meteen met laden. 11 pakketten, 23.600 kg. Mooi. Da's zeker goed op de weegbrug in Hongarije. Spanbanden eroverheen getrokken en terug naar het kantoortje. Precies in 49 minuten klaar met laden. Hier foto van het laadadres, dit is één rij met hout, ben halverwege de rij. En zo hadden ze nog 3 rijen: De weg was één grote ijsbaan. -10 was het vanochtend. Wat ben ik vaak weggegleden daar tijdens het langs de oplegger lopen om de spanbanden vast te maken. Maar goed. Alles klaar en nu 710 km naar Trelleborg, waarvan een heel stuk binnendoor. Via Oslo - Svinesund zou het ruim 740 km zijn, en da's toch krap in 10 rij-uren, waarvan ik inmiddels al 8 minuten had verspeeld bij het laadadres. Eerst op naar de grens Eda-Charlottenberg. Bij KGH even document halen en toen naar de Zweed. Aardige man daar bij de douane. Of ik Hollander was vroeg hij. Ja nog wel dacht ik. Wat ik dan met een vracht van Noorwegen naar Hongarije moest. Ik zei hem dat er weinig nuttigs te laden was verder. Hij zette een stempel en ik kon gaan. Bij Arjäng de 172 op. Had die weg nog nooit gereden. 140 km binnendoor naar Uddevalla. Het liep er niet echt lekker. Vooral het stuk tussen Gustavsfors en Bengtsfors was slecht. Harder dan 50 kon je er niet met de kuilen in de weg. Daar hebben ze geen drempels nodig. Als ik geen gordel om had was ik zeker een paar keer met m'n hoofd tegen het dak gestuiterd (en dan moet je toch gauw een meter omhoog stuiteren, wil je met je koppie het dak raken). Blij dat ik bij Uddevalla de snelweg op kon. Rond 16:00 uur bij Goteborg. Als dat maar goed gaat. Da's het enige punt waar ik file verwachte vandaag. Maar het ging allemaal boven verwachting vlot. Wel wat afremmen, maar geen enkele keer echt stil gestaan. Wat me wel opviel is dat die toldingen boven de weg het nu wel deden. 2x 18 Kronen heb ik zien staan. Dat Autopass kastje wat ik in Moss had gehaald maandag deed niks. Geen piep, niets. 2e kastje wat niets doet. Nou, zal de rekening wel thuis krijgen dan. Uiteindelijk kwam ik rond 20:30 uur in Trelleborg aan. Inchecken bij TT-Line, en aansluiten en wachten tot ik de boot op kon. 21:53 kon ik erop. Heb TT-Line wel eens gehad van Trelleborg naar Travemünde. Was altijd wel fijne boot en lekker eten. Hier veel het eten echter ontzettend tegen. OK, het was gratis dus niet zeuren. Maar als je er voor had moeten betalen, had je spijt dat je geen zak chips mee had genomen en die had opgegeten. Het waaide al toen ik een Trelleborg aankwam. En hard waaide het. Om 23:00 uur vaarde de boot weg uit Trelleborg. Lag toen al in bed. De deken was te kort, dus kwam er OF met m'n voeten onderuit, OF lag met m'n nek en schouders er niet onder. Het was koud op de kamer. Verwarming kon je zelf niet bedienen. En het stormde. Heb uren liggen draaien. Deze dag wel 9:42 rij-uren. Een keer m'n best gedaan. dag 7. Vrijdag 8 maart : Rostock - Kralupy. Om 06.30 uur van de boot afgereden. Net te kort voor 9 uur rust. Dus moest in Rostock "compenseren". In totaal 12 uur maken, dus heb er nog 3,5 uur gestaan in Rostock. Het was inmiddels 10:00 uur toen ik er vertrok. Heel klein stukje snelweg, en dan binnendoor via Teterow - Waren - Neustrelitz naar Oranienburg, en daar de ring van Berlin op. Het binnendoor rijden ging wel. Afentoe was de weg smal, en er reed heel wat vrachtverkeer wat ik Maut wou besparen. Opletten dat de spiegel er niet afgereden werd. Ik had sinds zaterag 2 maart niet meer getankt, en moest toch eens ergens wat diesel tanken. In Möllenhagen bij de Hoyer maar even gestopt. 1,369 kostte de diesel. Da's vreemd. In Nederland betaalde ik zowaar meer. En Duitsland was altijd duurder. Wilde 450 liter tanken, maar voor deze prijs heb ik er maar meteen 600 liter ingedaan, zat hij weer bijna vol. Ook de AdBlue meteen bijgevuld. In de shop maar eens gevraagd hoe het kwam dat de diesel zo goedkoop was daar. Sinds een week is dat. Een regel van Angela Merckl om het allemaal wat goedkoper te maken voor de mensen. Nou, netjes. Bij Berlin de ring op dan en tot de grens alles snelweg. Tikt aan. 50 euro Maut. Net voor de grens met Tsjechië even gestopt om het Premid kastje te laten checken. Dit kastje is prepaid. Dus moet je zelf bijhouden. Moest naar Znojmo en daarna ook weer terug. Stond niet meer veel geld op. Dus 3.500 Kronen (135 euro) erop laten zetten. Het was mistig net over de grens. Je zag niets. Richting Teplice gereden en vandaar naar Praag. Je moet nog steeds een klein stukje (16 km) binnendoor via Borislav. De snelweg is al wel wat verlengd maar nog steeds niet helemaal klaar. Net voor Praag bij Kralupy een parkeerplaats opgezocht om daar te overnachten. 8:53 rij-uren vandaag. dag 8. Zaterdag 9 maart. Kralupy - Kobersdorf. Om 06:30 vertrokken voor de laatste km's deze week. Denk lekker rustig Praag voorbij, maar het was er druk zat, zeker met de vrachtwagens. De ring van Praag is inmiddels wel beetje veranderd. Paar jaar terug had je nog een 4-tal stoplichten, nu heb je geen enkel stoplicht meer. Weel veel inhaalverbod en nog steeds stukken dat je maar 60 mag. Na de ring van Praag richting Brno. God wat is die weg slecht. Het lijkt wel of je over een spoorbaan rijdt. Koffie moet je niet proberen te drinken tijdens het rijden daar. Bij Jihlava eraf gelukkig. Dan een heel stuk binnendoor naar Znojmo. Kom je door veel dorpjes waar je maar 50 mag. En Tsjechen hebben haast. En ze halen net als Noren, altijd in waar het niet kan. M'n hart heeft weer een paar keer op z'n donder gehad. Ooit wordt het nog m'n dood, een hartaanval. Wegmisbruikers moet eens een keer in Tsjechië gaan rijden. Als je Znojmo binnenkomt zie je dit: Znojmo is een redelijk grote stad. Zeker in die hoek van Tsjechië. Er wonen zo'n 35.000 mensen. Het was vroeger denk ik ook wel een rijke stad. Lijkt me de moeite waard om er eens tijdens een vakantie te stoppen. Als je door Znojmo rijdt kom je onder andere langs dit mooie gebouw: Daarna verder naar de grens met Oostenrijk. Kom je nog langs casino en hoerentent, en iets verderop aan de rechterkant Excalibur City. Wist niet precies wat het was, maar het was er heel erg druk. Ook gezinnen met kinderen. Allemaal mooie draken enzo. Het is een soort shopping center/outlet, met ook een soort dierentuin en kinderwereld. Ziet er leuk uit. Kijk maar eens op de link, dan zie je er meer over: Nákupní a zábavní centrum Excalibur City Hat? - free shop, d?tský sv?t Kom je nog een brug tegen met een bord met 11 ton erop, en een bord met 8 ton per as. Snapte het niet zo. Woog 39 ton, denk de trekas heeft iets van 9,5 ton as-druk. Maar het zal wel goed wezen, hup eroverheen. De brug was niet ingestort. Daarna in Oostenrijk eerst een stuk binnendoor, en bij Stockenau de snelweg op. Wien voorbij met 60 km/u op de ring. Daarna Eisenstadt nog voorbij gereden (waar je de grens niet over mag met vrachtwagen), en bij Kobersdorf op een parking gestopt. Geen geweldige parking, maar tenminste wel 2 dixie's en een waterpomp, waar je nog met de hand moest pompen om er water uit te krijgen. Maar wel lekker rustig. Geen andere vrachtwagen te zien, dus geen herrie 's-avonds, geen gezuip. Lekker een rustig weekend maken hier. Vandaag 5:46 rij-uren, waarmee het weektotaal op 41:42 rij-uren uitkwam. dag 9. Zondag 10 maart: Kobersdorf - Kobersdorf. Dit weekend moet ik 45 uur rust maken. De wet wil het zo. Had er vandeweek 24 gemaakt, nu 45 dan. En moet dan nog 21 uur compenseren van die 24 komend weekend. 45 uur rust: dan hebben chauffeurs een socialer leven. Heb me dat altijd afgevraagd, wat er zo sociaal is aan 45 uur verplicht op een parkeerplaats te staan in het buitenland. Ik zelf had liever hier 24 uur gestaan en een dag langer thuis gebleven als ik thuis ben. Maar nee, dat mag niet van de wet. Had wel 8 tv-zenders ontvangst hier. Gisteravond maar iets gekeken over de 2e wereldoorlog. Over Dolfuss, dat was hier de premier in de oorlog. En over 2 wegen in de bergen die ze hadden gemaakt en nog wat van dat soort dingen. Verder wat films kijken. Heb een halve videotheek bij, dus kan altijd wel vooruit. Vandaag hetzelfde. Eitjes bakken, koffie zetten. Daarna sopje maken en de cabine eens onder handen nemen. Hij lijkt altijd schoon, maar het water wordt toch altijd zwart. De ramen, die zijn het ergste. Terwijl ik toch niet rook en eten koken of bakken doe ik ook niet in de cabine. Maar hij is weer schoon. Da's wel fijn aan zo'n rustdag. Maandag 10:06 uur mogen we weer. Dan het laatste stuk naar losadres. Heb daarna al een teruglading in Oostenrijk voor Duitsland. Hoop dat ik daar nog optijd ben maandag bij het laadadres. Want we moeten 45 uur blijven staan. Anders was ik om 8 uur bij het losadres geweest, 10 uur leeg, 12 uur bij laadadres. Nu maar eens kijken hoe dat gaat lopen. Maar da's een zorg voor morgen. Nu eerst maar weer een nieuwe film kijken. dag 10. maandag 11 maart: Kobersdorf - Znojmo. Maandag pas rond 10:30 uur vertrokken. Moest de verplichte 45 uur rust maken. Maar het is voortaan al best vroeg licht, en was al op tijd wakker daardoor. Wat eten, koffie zetten, en dan maar op naar Hongarije: Weet eigenlijk niet of je bij Nickelsdorf nog over de weegbrug moet. De laatste keer dat ik daar Hongarije in ging, moest het nog wel. En toen was het niet goed. Te zwaar op de trekas. Weet niet meer wat je mocht hebben, 11 ton dacht ik. En ik had volgens de Hongaar iets teveel, zal 13 ton zijn geweest. En dan kom je Hongarije niet in. Of misschien toch wel, maar dat kostte dan iets van 350 euro. Maar dan had je daarna in Servië en Macedonië hetzelfde probleem (die rit was toen naar Griekenland). Dus op de grens toen gedraaid, naar het dorpje Nickelsdorf gereden, daar gevraagd naar iemand die een heftruck had. Kwam toen bij een boer terecht, die heeft 2 pakketten van voor naar achter gezet, had hem 10 euro gegeven, en terug naar de grens. Toen was het wel goed. Maar sindsdien vermijd ik Nickelsdorf. Dit keer ging ik via Deutschkreutz - Kophaza. Bij Sopron mag je er niet over met de vrachtwagen, dus je moet stukje omrijden. Dat is een grensovergang waar amper verkeer over komt. Lekker rustig. Geen weegbrug, zo doorrijden. Vroeger stond je uren voor de grens met Hongarije om erin te komen. Aansluiten, paspoort controle, stempel hier, stempel daar, nog meer ambtenarij. Tegenwoordig ziet de grensovergang er zo uit: Paar kilometer verder zag ik wel een busje van de Hongaarse verkeersinspectie richting grens staan. Maar zal wel goed wezen dacht ik. Kwam bij m'n losadres aan, en meestal zijn Hongaren best langzaam. Maar dit keer ging het lekker rap. 2 zijkantjes open, even wat beweging, alle spanbanden los, en 49 minuten later reed ik de poort weer uit. Terug via Kophaza, want had een lading bij Hirschwang in Oostenrijk. Het busje van de verkeersinspectie stond er nog. Wat waren ze nu aan het doen: een mobiele weegbrug op aan het stellen!?! Was leeg, dus het zal wel goed zijn. Ze hielden me ook niet aan, dus kon zo Oostenrijk inrijden. In Oostenrijk pallets papier laden. Maar dat duurde lang. Stond er ruim 2 uur te wachten en toen kon ik gaan laden. Overal rubbermatjes onder. Spanbanden erover. Beschermhoekjes. Daarna gevraagd waar de douche was. Een goor hok, maar wilde toch even douchen. Het laatste beetje warm water heb ik opgebruikt, nog net genoeg om de haren te kunnen wassen. De rest van het lichaam moest met koud water. Een collega van me was in de buurt van Wien. Dus daar even afgesproken om wat te eten en te drinken. Dat liep uit tot 2,5 uur. Maar was wel de drukte bij Wien weg. Nog stukje gereden naar Tsjechië. Had nu wel een foto van dat Excalibur-City gemaakt waar ik het zaterdag over had: Helemaal in de middle-of-nowhere. Alleen maar weilanden eromheen. En dan al die lichtjes. Leek van veraf wel een soort Las Vegas. Wilde eigenlijk dat viaductje met die 11 ton beperking over, en daarna rust maken. Voor je het weet staat er controle en dan hang je. Kwam er genoeg vrachtverkeer tegen wat er overheen ging, ook eentje met boomstammen, die zit meestal helemaal aan het gewicht, dus begreep de gewichtsbeperking niet zo. Maar geen controle, dus gewoon doorrijden. Znojmo voorbij, en daarna de eerste parking gepakt die ik tegenkwam. Het was al weer laat genoeg vandaag. Ondanks dat het al 23:00 uur was geweest had ik vandaag toch maar 5:58 rij-uur. Dag 11. Dinsdag 12 maart: Znojmo - Goslar. Vandaag zou een simpel rij-dagje worden. Moest lossen bij Herford en wilde eigenlijk zo ver mogelijk komen in 2 blokken van 4,5 uur, dus maar 1x pauze er tussen. In Tsjechië liep het wel lekker. Zonder problemen Praag voorbij. Bij de laatste pomp voor de Duitse grens even gestopt voor broodjes en koffie en daar de 3 kwartier gemaakt. Daarna verder richting Magdeburg. Het werd er opeens slecht weer. Tussen Dresden en Leipzig was het een chaos. Aan de andere kant van de weg zag je de ongelukken gebeuren. De auto's gleden letterlijk van de weg af of tegen de middenvangrail. En de Duitser mag hard rijden, dus hij rijdt ook hard, ijzel of niet. En dat gaat fout. Hoorde dat er op de A45 een ongeluk was gebeurd met ruim 100 voertuigen en vele gewonden. Ben maar rustig gaan rijden. Voldoende afstand houden. Als je remde, ging je. Maar toch genoeg vrachtwagens die gewoon volgas voorbij kwamen. Ik snap dat niet zo. Hier foto van één van die glijders: Ben uiteindelijk tot vlak bij Goslar gekomen in het 2e blok. Daar aan de kant om 11 uur rust te maken. Vandaag 8:17 rij-uur. Dag 12. Woensdag 13 maart: Goslar - Zoersel. Om 06:22 uur vertrokken. Bij een Maxi Autohof bij Rhüden nog even wat getankt, anders haalde ik het niet naar NL/B, en daarna verder naar Herford. De palletjes moest ik er zelf met een handpompwagentje uittrekken, ze hadden er geen heftruck. Dus weer voldoende beweging gehad. Daarna bij Bielefeld 2 adresjes laden, die zaten er rap in. Had vandaag in gedachte om tot Kortrijk te komen. Maar dat ging niet lukken. In België nog even volgetankt, en op de radio hoorde ik dat van Zoersel tot Antwerpen ring aanschuiven was. 50 minuten vertraging. Dus parkeerplaats gezocht en 9 uur rust gemaakt. Vandaag 8:36 rij-uren. Dag 13. Donderdag 14 maart: Zoersel - Tours. Om 04:28 opgestaan. Wist niet wat ik moest verwachten vandaag. Hoorde gister dat er al vrachtwagens 30 uur stil stonden in de sneeuw in Frankrijk tussen Lille en Paris op de A1. De grens zou ook afgesloten zijn voor vrachtverkeer. Maar je weet het pas door het zelf te proberen. Het was wel fris, maar in Belgïe was de weg goed schoon. De grens bij Rekkem was ook niets aan de hand, en er kwam ook vrachtverkeer van de andere kant. Van Lille richting Lens en dan naar Abbeville. Het ging eigenlijk wel. Bij Abbeville dan de A28 op naar Rouen. Weet niet waarom het vrachtverkeer gister niet mocht rijden, de weg zag er keurig uit: 2 jaar terug had ik ook zoiets, had het flink gesneeuwd in Parijs, en dan halen ze je 100 km voor Parijs al van de weg af. Ze willen niet dat al die vrachtwagens bij Parijs stil komen te staan. Geprobeerd via Sens Parijs te omzeilen toen, maar bij Provins stond weer politie. Je kwam gewoon niet verder, ook al kon je best rijden. Ook eens bij St.Brieuc van de weg afgehaald toen ik naar Quimper moest. Al het vrachtverkeer moest bij een bedrijf parkeren en zoek het verder maar uit. Ook iets van 20 uur toen gestaan. Geen politie meer gezien. Maar vandaag was dus beter. Na Abbeville even 3 kwartier gemaakt. Bij Le Mans nog een keer 3 kwartier, en dan op naar Tours. Bij Rouen moet je nog steeds omrijden. Daar is al maanden een brug verboden voor vrachtverkeer (Pont Mathilde). Dat nekt je, kost je een kwartier extra rijtijd. Bij Tours de spullen gelost bij een spediteur, maar kon er niet blijven staan. Naar een parking gereden, maar was vandaag toch in overtreding: 10:01 rij-uur. Hoop niet dat Peter dit verslag leest, want dan zegt hij dat ik aan concurrentievervalsing doe met die 1 minuut rijtijd te veel . Dag 14. Vrijdag 15 maart: Tours - Helmond. Ik had een terugvracht net boven Tours voor Hannover. Laadtijd 10:00 uur. Beetje binnendoor naar laadadres gereden. Verlies je wel wat tijd, maar was ook 40 km korter zo, en bespaart weer wat tol. Om 09:10 uur kwam ik bij laadadres aan en mocht hem meteen voor een dock zetten. 10:00 uur klaar met laden, papieren ontvangen en met 6 ton naar huis. De beste route was toch via Parijs, waar ik liever niet kom, je weet nooit hoe het daar loopt. Parijs liep 100% goed. Één keer beetje af moeten remmen en de rest met 70-80 over de A86 gereden. Ik twijfel altijd of ik via de A86 zal gaan of de N104. N104 loopt vaak beter, maar is wel weer de nodige kilometers om. In spitstijd pak ik dan de N104, en buiten de spits gewoon via de A86. Valenciennes ook helemaal geen vertraging, bij Mons niet, waar je links naar Brussel kunt en rechtsaanhouden naar Charleroi. En zelfs bij Luik liep het gewoon allemaal vlotjes door. Tot Maastricht. Daar stond het stil. Een Duitser met z'n personenwagen had er een ongeluk gehad met een mestwagen van Van der Linden. En moest het allemaal via 1 strook. Had net m'n vrouw aan de lijn. 14 dagen geen file gehad, helemaal nergens, zelfs Parijs liep perfect, kom je in Nederland, bij Maastricht, verlies je 20 minuten. Maar had nog wel wat rijtijd over. Uiteindelijk om 19:00 uur kwam ik thuis aan. Even paar dagen thuis. Maandagavond verder. Dinsdag lossen Hannover. Dan 2 weekjes, dan is het Pasen. Lang weekend thuis. Vandaag 9:35 rij-uur, deze week 42:27 rij-uur. Alles mooi volgens de regels.

Nog iemand interesse in een nieuw verslag van een eigenrijder die amper het hoofd boven water kan houden en net voor of zelfs onder kostprijs werkt?