Drama in Frankrijk.

[wesley 85]

Vriend en vijand hoop ik mochten ze overlijden ook in hun slaap te laten gaan ook al is het geen keuze die jezelf hebt tijd is tijd.

Om topic:heftig verhaal en succes en liefde voor nabestaanden

grt. Wesley

25 oktober 2015 bewerkt door wesley 85

[Gast shompie]

Ja, voor jezelf wel.

Mensen zijn net...........................hmmmm...........................mensen Ron.

Morgen een vriend, overmorgen een vijand....................niets meer, niets minder.

Dood is dood, voor de één een zegen, voor de ander een drama.

 

Wie ben jij godverdomme om zo een posting te doen ???

Je weet veel Ron, maar wat weet jij om zoiets stoms te posten ?

Mooie dood.........tuurlijk..................is geweldig...............toch??

Ik krijg een beetje het idee dat jij besmet bent met het azijnzeikers virus.

En laat god er buiten, die heeft hier niets mee te maken. Als jij de intentie van mijn posting niet kunt begrijpen moet jij er al helemaal niet op reageren.

En routier, ik zie dat jij er werr op je knieen achteraan likt. Maar je zou willen dat de dood in je slaap kwam ipv dat je verbrand.

Ben ik nu zo onduidelijk geweest met wat ik schreef?

[europeaan]

 

Mooie dood.........tuurlijk..................is geweldig...............toch??

 

Toch ben ik t met Ron eens,puur voor jezelf hé;

Stel dat je de keuze hebt,die heeft niemand natuurlijk ,maar stel: in je slaap wegglijden.......of een lang en pijnlijk ziekbeeld,of in een verschrikkelijk ongeval,zoals onze Franse collega.....

 

IK heb mijn keuze dan al gemaakt hoor,laat mij dan maar in mn slaap gaan.

 

Natuurlijk,als je onverwachts in je slaap wegbent is dat verschrikkelijk voor je dierbaren die achterblijven,die kunnen geen afscheid nemen en hebben zich niet voor kunnen bereiden,maar voor hun geld: t leven gaat door en ze zetten zich er wel overheen,en ik mag hopen dat ik in hun herinneringen voortleef.

 

Iedereen heeft de keuze hoe hij zn leven leidt,maar ook iedereen heeft het recht hoe hij wenst te overlijden( hoewel hij daar niet altijd invloed op heeft)

[Gast transploft]

Ik persoonlijk ben ook van mening, dat als ik dan maar moet overlijden, dat dit in mijn slaap gebeurd. Het lijkt mij verschrikkelijk als er mensen om mij heen staan te snikken, als ik mijn laatste adem uitzit blazen...

Ik denk dat Ron het ook zeker op de zelfde manier bedoelt. Niet alles is even negatief van hem

25 oktober 2015 bewerkt door transploft

[Gast shompie]

Je zegt het verkeerd Cor, ik ben altijd positief...

[syme65]

Ja, voor jezelf wel.

Mensen zijn net...........................hmmmm...........................mensen Ron.

Morgen een vriend, overmorgen een vijand....................niets meer, niets minder.

Dood is dood, voor de één een zegen, voor de ander een drama.

Wie ben jij godverdomme om zo een posting te doen ???

Je weet veel Ron, maar wat weet jij om zoiets stoms te posten ?

Mooie dood.........tuurlijk..................is geweldig...............toch??

Sorry. ...maar als ik die keuze had heb ik liever dat ik ook in mijn slaap overleid. ..

En als ik om mij heen luister ben ik niet de enige die daar zo over denkt.

Maar zoon reactie ?

Dat snap ik dan niet zo. ....

Helaas hebben wij als mens niet het eeuwige leven. ....zou het ook niet willen denk .....dus we weten allemaal dat het eens gebeurt.

Dan liever zo dan een leidens weg afleggen naar het end !

On topic.

Wat er precies gebeurd is weet ik niet maar of we dat krijgen te horen ????

Maar ook ik ging mee met mijn vader toen ik 2 a 3 jaar was. ...en mijn kinderen waren ook zo oud toen ze met mij mee gingen .

Verstuurd vanaf mijn SM-N910F met Tapatalk

[Gast johannes70]

Kinderen kinderen kinderen, kunnen we nooit eens op houden met dat wijsneuzerige gedoe??

[europeaan]

Kinderen kinderen kinderen, kunnen we nooit eens op houden met dat wijsneuzerige gedoe??

Waarom Johannes? doodgaan hoort bij t leven z.m.z.  

[Gast fleur]

Toch ben ik t met Ron eens,puur voor jezelf hé;

Stel dat je de keuze hebt,die heeft niemand natuurlijk ,maar stel: in je slaap wegglijden.......of een lang en pijnlijk ziekbeeld,of in een verschrikkelijk ongeval,zoals onze Franse collega.....

 

IK heb mijn keuze dan al gemaakt hoor,laat mij dan maar in mn slaap gaan.

 

Natuurlijk,als je onverwachts in je slaap wegbent is dat verschrikkelijk voor je dierbaren die achterblijven,die kunnen geen afscheid nemen en hebben zich niet voor kunnen bereiden,maar voor hun geld: t leven gaat door en ze zetten zich er wel overheen,en ik mag hopen dat ik in hun herinneringen voortleef.

 

Iedereen heeft de keuze hoe hij zn leven leidt,maar ook iedereen heeft het recht hoe hij wenst te overlijden( hoewel hij daar niet altijd invloed op heeft)

Dat is exact de reden van m',n (te ??)felle reacftie.

 

Het is verschrikkelijk om achter te blijven met een heleboel onbeantwoorde vragen waar je ook nooit meer een antwoord op krijgt.

Daar laat ik het maar bij.

 

 

 

Sterkte voor de nabestaanden en hulpverleners van dit drama.

[europeaan]

 

 

Het is verschrikkelijk om achter te blijven met een heleboel onbeantwoorde vragen waar je ook nooit meer een antwoord op krijgt.

Daar laat ik het maar bij.

 

 

 

 

 IK weet t uit eigen ervaring Fleur.

Niet zozeer de vragen ,maar geen houdoe en bedankt meer kunnen zeggen.

[scania1965]

 

 

Het is verschrikkelijk om achter te blijven met een heleboel onbeantwoorde vragen waar je ook nooit meer een antwoord op krijgt.

Daar laat ik het maar bij.

 

 

 

 

 

En daarom denk ik alweer bij mezelf.......zie je: zo'n drama kan iedere dag gebeuren en iedereen overkomen.

Ik moet nu toch echt  eens de mensen om me heen die me dierbaar zijn zeggen wat ik ze wil zeggen.

En de vragen die ik nog aan ze heb .....die moet ik nu toch echt eens gaan stellen aan ze !

 

Anders heb ik straks weer spijt....als het te laat is.

 

DAT is wat iedereen verschrikkelijk vindt.

Vooral jezelf voor de kop slaan dat je zo laks bent geweest 

En niet de dingen gedaan hebt die je had willen doen......

(beetje diepzinnig maar toch.....)

[Henry Neycensas]

Dat is exact de reden van m',n (te ??)felle reacftie.

 

Het is verschrikkelijk om achter te blijven met een heleboel onbeantwoorde vragen waar je ook nooit meer een antwoord op krijgt.

Daar laat ik het maar bij.

 

 

 

Sterkte voor de nabestaanden en hulpverleners van dit drama.

De spijker op z'n kop "Fleur" toen mijn vader overleed in 2004 had ik hem nog zoveel te vertellen maar ook nog te vragen, een kleine week ervoor belde hij mij nog op toen wij op het punt stonden om vanaf ons vakantieadres te vertrekken, hij sloot het gesprek af met "ik ga mijn harinkje opeten" en juist dat harinkje heeft hem uiteindelijk de das omgedaan (maar daar kwamen we pas later achter, te lang buiten de koelkast gelegen in een te warme keuken etc.) ik ben diegene geweest die hem voor het laatst heeft gesproken in het ziekenhuis, de dag erna belde de dokter nog op en vertelde dat het goed ging, 3 uur later werden we gebeld of we met spoed naar het ziekenhuis konden komen.................aflopende zaak, de man had in een zeer korte tijd drie hartinfarcten achter elkaar gekregen en ja dat was iets teveel van het goede, toen ik die monitor zag staan met een zichtbaar kloppend hart erop  vertelde de dienstdoende verpleegkundige dat het de medicatie was die het hart nog in beweging hield, om precies 18.00 uur waren de medicijnen uitgewerkt en het hart stopte een kille eentonige pieptoon was heel even hoorbaar en ik had mijn Vader nog zoveel te vertellen..................................

 

Nu na ruim 11 jaar heb ik het er soms nog moeilijk mee en nu maar hopen dat hier niet één of andere moderator dit bericht gaat weghalen zoals ze wel met een paar anderen wel gedaan hebben en dat noem ik bijzonder LAAKBAAR!!!!!

Wij zijn mensen met emoties (de één wat meer dan een ander) en die komen terloops aan de orde in welk onderwerp/topic dan ook, dus laat staan die berichten, wij zijn Mensen!!

 

NB. mijn Vader was al buiten bewustzijn dus hij heeft het niet bewust meegemaakt Godzijdank!

 

Grt. Henry.

26 oktober 2015 bewerkt door Henry Neycensas

[Gast transploft]

Sterkte Henry.

Maar gelukkig hebben we het leven niet in eigen hand. Ook mijn vader, mijn grootste vriend is 1e kerstdag 2000 van ons heen gegaan. Aankomende kerst dus al weer 15 jaar geleden. Ik mis hem nog steeds. Veel mooie dingen had ik nog met hem willen delen, maar ook veel slechte momenten, zijn hem bespaard gebleven. Zo is het leven.

Ik zelf heb een jaar geleden door een bedrijfsongeval ook kantje boord gelegen. Niet goed opletten met de aanhanger aankoppelen, koste mij 11 dagen intensive care en 3,5 maanden revalidatie. Nu een jaar later, heb ik er nog regelmatig last van. Het voordeel van dit alles, is dat je weer eens zwaar met de neus op de feiten gedrukt wordt, en het leven weer gaat waarderen. Je moet het leven nemen zoals het is. En niet uitstellen tot morgen, wat je vandaag nog kan doen (of vragen wat je nog vragen wou). Wie weet is er geen morgen meer voor jou of je dierbaren om je heen........

[Marotrans]

 

 

Nu na ruim 11 jaar heb ik het er soms nog moeilijk mee en nu maar hopen dat hier niet één of andere moderator dit bericht gaat weghalen zoals ze wel met een paar anderen wel gedaan hebben en dat noem ik bijzonder LAAKBAAR!!!!!

Wij zijn mensen met emoties (de één wat meer dan een ander) en die komen terloops aan de orde in welk onderwerp/topic dan ook, dus laat staan die berichten, wij zijn Mensen!!

 

 

Grt. Henry.

Mag wel even wat minder Henry, moderators zijn ook mensen. Als er in dit topic wat verzet gaat worden is het uit respect voor de slachtoffers uit Frankrijk, maar daar gaat het al niet eens meer over geloof ik...

 

Zal ik ook even mijn steen bijdragen dan? In 2003 is mijn vader in z'n slaap overleden na een twee-jarig verblijf in een verpleeghuis. Z'n nieren werkten nog amper en z'n geestelijke conditie holde hard achteruit. Echt afscheid nemen konden we niet, meer proberen om te blijven zien hoe 'ie was in zijn goede tijd. Dat versterkt mijn mening dat de mens zelf een keus moet hebben om 'er uit te stappen'. Hoe hard voor de achterblijvers ook...

Gisteren één jaar geleden heeft mijn vrouw samen met onze jongens mijn moeder thuis gevonden, dood onder aan de trap. Waarschijnlijk heeft ze boven 'iets' in haar hoofd of hart gekregen en is al overleden voor ze beneden landde... zegt men. Dat weet je nooit zeker. Ik heb haar niet meer willen zien gezien de verwondingen; nu na een jaar durf ik wel te zeggen dat de jongens het aardig goed hebben doorstaan.

Zij stond nog midden in het leven op haar 78e, was druk met verenigingen, zat op facebook etc. en was zo ineens geheel onverwacht weg. Afscheid nemen was ook hier niet aan de orde, voor zover wij weten mankeerde ze niets ernstigs en toch sta je voor een voldongen feit.

 

Dus... twee geheel verschillende versies, en toch blijf ik bij die vrije keus. En ondanks dat het me nu twee keer is 'overkomen' dat een dierbare zo ineens weg valt lijkt het mij ook wel de beste manier voor jezelf: gaan slapen en nooit meer (of elders, zo u wilt) wakker worden.

Maarten 

[Henry Neycensas]

Het bovenstaande is door mij en Maarten opgelost via PB, Back On Topic gentlemen please

 

Grt. Henry.